1 Δεκ 2014

πίσω από το τζάμι

μικρές τρύπες στον χρόνο



παύσεις.....



γνέματα επικοινωνίας
 


μαζί...



με το τότε, το τώρα και το μετά να συμβαίνουν παράλληλα



πίσω από το τζάμι



στάσου για λίγο



άκου...



ένας άλλος κόσμος μέσα στον κόσμο...






μουσική: Arvo Part "Spiegel im Spiegel"





3 Νοε 2014

Κοιτώντας ψηλά





Το απόφθεγμα του Ρουμί μου θύμισε τα λογάκια του μικρού μου. Ήταν γύρω στα πέντε. Ξύπνησε το πρωί και με ενθουσιασμό μου περιέγραφε το νυχτερινό του ταξίδι. Πετούσε μου είπε και μαζί του πετούσε και ο γατούλης του που κρατά τις νύχτες αγκαλιά. Χαμογέλασα και του είπα πως ήταν ένα όμορφο όνειρο. "Όχι μαμά ήταν αληθινή αλήθεια". Εντάξει... και συνέχισα να τον ετοιμάζω για το νήπιο. Δεν τον έπεισα όμως και μετά από λίγο μου λέει με σοβαρό ύφος "μαμά η καρδιά είναι που πετάει"
Είχε δίκιο, αυτή είναι η αληθινή αλήθεια...



Στην θαλασσένια μας με πολύ αγάπη...



μουσική: "Adagio for strings" Barber




24 Σεπ 2014

έκθεση εικαστικών!

Θυμάστε το ημερολόγιο των "όμορφων ανθρώπων"; Συνεχίζει να ενημερώνεται. Από την περσινή σχολική χρονιά φιλοξενεί έναν ακόμη πολύ ιδιαίτερο δάσκαλο που ευτυχώς, είχε πρώτα κατακτήσει τις καρδιές όλων των παιδιών. Όλων, γιατί ευτυχώς και πάλι πέρασε απ΄όλες τις τάξεις. Ο κύριος Χρήστος που μας κάνει εικαστικά. Έτσι τον έλεγαν τα παιδιά και η φωνή τους άλλαζε, γινόταν πιο γλυκιά και τα μάτια τους έλαμπαν. 
Ο κύριος Χρήστος έκανε απλά την δουλειά του. Έκανε εικαστικά. Έμπαινε στην τάξη και με συνοδεία καλοδιαλεγμένης μουσικής, έβαζε όλη την τάξη σε δουλειά. Ρωτούσα τα παιδιά μα δεν μου έλεγαν. "Που είναι οι ζωγραφιές σας;" "Τις κρατά ο κύριος Χρήστος" και μου έκοβαν την κουβέντα σαν να μην ήθελαν να μπω ανάμεσά τους. 
Ώσπου μία μέρα μπαίνοντας στο ισόγειο του σχολείου είδα τους άσπρους τοίχους να γεμίζουν χρώματα. Ένας τοίχος κάθε μέρα. Δίπλα στο κολάζ των μικρών δημιουργών, ήταν ένα μικρό καρτελάκι με το ζωγράφο που γνώρισαν ζωγραφίζοντας κάτι από αυτόν. 

Καντίνσκι...



Νταλί...


Η Τζοκόντα σε απίθανες παραλλαγές :-)


Φρίντα Κάλο..



η γάτα του Πωλ Κλέε από τα μικρά...


Η υπέροχες κουκουβάγιες τους...


και οι καμηλοπαρδάλεις από τα πιο μικρά του σχολείου..


όσο πλησίαζε το καλοκαίρι εμπλουτίστηκαν οι τοίχοι με θέματα θαλασσινά..






κι άλλες κουκουβάγιες..


και γάτες από τα μεγαλύτερα παιδιά...


και ο Καντίνσκι στο δέντρο του πάνω ορόφου..







Το σχολείο είχε αλλάξει. Η ζωή των παιδιών μέσα σε αυτό είχε αλλάξει. Όλα περίμεναν την ώρα του κύριου Χρήστου. Να ζωγραφίσουν, ν' ακούσουν μουσική, να νιώσουν την γαλήνη που τους δίδαξε ο κύριός τους. Η γαλήνη είναι το πιο δύσκολο μάθημα και εκείνος τους το δίδαξε και μόνο με την παρουσία του....


 Την τελευταία ημέρα που πήγαμε στο σχολείο, όλη η δουλειά τους είχε αναρτηθεί στους τοίχους και ένας προτζέκτορας πρόβαλε φωτογραφίες με το χρονικό των δημιουργικών στιγμών των παιδιών.












Εννοείται πως τον λάτρεψαν.. τα μικρά τον περιμένουν ακόμη..
Εφέτος όμως δεν τον έχουμε. Ούτε καν ξέρουμε αν θα έχουμε εικαστικό. Ίσως κάποτε καταργηθούν ολότελα οι τέχνες.. στοιχίζουν ακριβά και δεν πουλάνε (!). Ίσως θα ήταν καλύτερα να γυρίσουμε στη ζούγκλα, μετά να πάμε στις σπηλιές και να αρχίσουμε από την αρχή να ξύνουμε τα βράχια, να λαξεύουμε τις πέτρες με άλλες πέτρες. Να νιώσουμε από την αρχή αυτή τη εσωτερική δύναμη που έκανε τον άνθρωπο να θέλει να αναπαριστά το ορατό και αργότερα το αόρατο. Ίσως τότε δεν θα ανεχόμαστε την συνεχής υποβάθμισή μας αδιαμαρτύρητα.

υ.γ. Οι τοίχοι έχουν μείνει ανέγγιχτοι. Δεν ξέρω για πόσο, πάντως το άσπρο γκρι των τοίχων δεν έχει καμιά ελπίδα πλέον μέσα στο σχολείο...




update: συμπτωματικά σήμερα ήρθε εικαστικός στο σχολείο μας. Στο δημοτικό ο θεσμός παραμένει. Για την ώρα. Σε γυμνάσιο και λύκειο μετά από προσπάθειες που έγιναν από την 'Ενωση Εικαστικών Μαθημάτων, το μάθημα παραμένει ως έχει για την φετινή χρονιά.



15 Σεπ 2014

Έπηξα!

....πρώτα όμως άρμεξα :-)


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όταν ο πατέρας και η μάνα φεύγουν από το νησί αναλαμβάνω τα ζωντανά. Τα ταξίδια τους είναι πάντα προγραμματισμένα και ολιγοήμερα.  Ετούτο το καλοκαίρι όμως έτυχε ξαφνικό ταξίδι με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής, σε εποχή που τα κατσίκια χρειάζονταν άρμεγμα. Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και καταπιάστηκα με τα γάλατα. Έπρεπε όμως με κάποιο τρόπο το γάλα να το εκμεταλλευτώ. Ήταν η ευκαιρία που ζητούσα να πήξω και να φτιάξω ξινότυρα.  Έλαβα οδηγίες και όταν έμεινα μόνη ξεκίνησα το νέο εγχείρημα. 
Ακολουθεί η συνταγή για όποιον θέλει να δοκιμάσει. 

Τι θα χρειαστούμε:

* Γάλα κατσικίσιο πρόβειο ή αγελαδινό ή και μείξη αυτών. Εγώ είχα μόνο κατσικίσιο. Το γάλα θα πρέπει να είναι ωμό. Σουρώνουμε το γάλα με τουλπάνι. Αν δεν είναι αρκετό από ένα άρμεγμα φυλάμε στο ψυγείο ξεσκέπαστο μέχρι να συμπληρώσουμε την ποσότητα που θέλουμε.  Όταν το βγάλουμε από το ψυγείο θα έχει σχηματίσει μια χοντρή πέτσα στην επιφάνεια.  Την αφαιρούμε με ένα κουτάλι και την διατηρούμε στο ψυγείο σε δοχείο χωρίς να το σκεπάσουμε. Όταν μαζευτεί μια ικανοποιητική ποσότητα μπορούμε να φτιάξουμε βούτυρο. 
*λίγο τυρόγαλο από προηγούμενο πήξιμο (μπορούμε να πήξουμε και χωρίς αυτό την πρώτη φορά) 
*πυτιά (εδώ την πουλούν στα Σούπερ Μάρκετ) 
*Ένα ποτηράκι όπου θα διαλύσουμε την πυτιά με λίγο νερό. 
*Θερμόμετρο για να μετρήσου την θερμοκρασία του γάλατος. 


Το γάλα θα πρέπει να έχει 30 με 31 βαθμούς C το καλοκαίρι και 32 βαθμούς τον Χειμώνα. Αν χρειαστεί ζεσταίνω. Αν το γάλα δεν μπει στο ψυγείο και το δουλέψω κατευθείαν από το ζώο έχει την κατάλληλη θερμοκρασία. 


Βάζω πυτιά στη μύτη του κουταλιού, ανακατεύω με γρήγορες κινήσεις στο ποτηράκι με το νερό, προσθέτω δύο κουταλάκια του γλυκού περίπου τυρόγαλο (τον χειμώνα λίγο περισσότερο) και όπως ανακατεύω βυθίζω στο γάλα πάντα ανακατεύοντας και τέλος κάνω δύο τρεις γύρους με το ποτήρι να πάει παντού. Δεν χρειάζεται να το κουράσω ανακατεύοντας. Οι κινήσεις πρέπει να είναι λίγες και ζωηρές. 


Αφήνω το δοχείο σε σκοτεινό και δροσερό μέρος να ξεκουραστεί για ένα εικοσιτετράωρο ελαφρά σκεπασμένο. Αν έχει πετύχει το πήξιμο μετά από ένα εικοσιτετράωρο θα είναι κάπως έτσι... Αν δεν έχει πετύχει δεν ξέρω γιατί περιέργως μου πέτυχε όλες τις φορές :-)


Σε αυτή τη φάση τρώγεται και μοιάζει με γιαούρτι. Κρατώ στην άκρη λίγο τυρόγαλο για το επόμενο πήξιμο και ετοιμάζομαι για την επόμενη φάση. 
Θα χρειαστώ ένα με δύο τυροβόλια, αλάτι χοντρό θαλασσινό (προτιμώ από τον βράχο ανεπεξέργαστο) και ένα κουπάκι για να μεταφέρω το ξινόγαλο. 


Παίρνω λίγο λίγο το ρίχνω στο τυροβόλι και το σπάω με το χέρι ώστε να μην έχει συμπαγής μορφή.  


Αλατίζω ελαφρά ενδιάμεσα..


και στο τέλος...


Γεμίζω πολύ καλά και αν θέλω να βγουν μεγαλύτερα περιμένω τα φύγουν τα πολλά υγρά και προσθέτω κι άλλο ξυνόγαλο. Όταν τελειώσω αφήνω και πάλι κάπου ήσυχα. Όταν θα έχει φτάσει περίπου στη μέση στο τυροβόλι πατάω ελαφρά με  ένα κουτάλι και τη νύχτα τα ξεφορμάρω και αλατίζω γύρω γύρω στη βάση και επάνω. Το ξανατοποθετώ στο τυροβόλι και την άλλη ημέρα το πρωί τα ξεφορμάρω και τα τοποθετώ σε μέρος ευάερο και ευήλιο να γίνουν. 


Τις πρώτες ημέρες έχουν πολύ υγρασία. Όσο περισσότερο μείνουν στον ήλιο τόσο περισσότερο σκληραίνουν. Τα αριστερά τυράκια στην παρακάτω φωτογραφία είναι μιας εβδομάδας και τα δεξιά μόλις βγήκαν από τη φόρμα. 


Στην αρχή παιδευόμουν με τα τούλια αλλά ο Μ. που όλα τα φτιάχνει, αφού με είδε πως το είχα πάρει στα σοβαρά,  έφτιαξε στα γρήγορα ένα αρμάρι για να λιάζονται με ασφάλεια :-)


Για την γεύση τους και το άρωμά τους μόνο να πω μπορώ. Δεν συγκρίνονται με κανένα και τη διαφορά, εκτός των αγνών υλικών την κάνει ο ζωοδότης ήλιος!


Δεν χρειάζονται ψυγείο και δεν χαλάνε. Μόνο σκληραίνουν και γίνονται άριστο τυρί για μακαρόνια. Αν θέλουμε να διατηρηθούν πιο πιο πολύ καιρό μαλακά τα βάζουμε μετά από επτά ημέρες στο ψυγείο πάντα ανοιχτά. Χάνουν λίγο από γεύση και άρωμα αλλά αν τα βάλουμε και πάλι στον ήλιο γίνονται το ίδιο καλά. 

Με ψωμί ψημένο στον ξυλόφουρνο του Γιώρα και ντοματούλες από τον κήπο φυσικά, είναι το καλύτερο κολατσιό στο πατητήρι και όπου αλλού!



Καλή εβδομάδα φίλοι μου

υ.γ. ήρθα για να μείνω ;-)

9 Αυγ 2014

Περί φόρων ;-)

- Είμαι τυχερή που γεννήθηκα κορίτσι..
- Γιατί;;;;;
- Γιατί τα αγόρια πληρώνουν τους φόρους!
- Χαχαχααα μακάρι να ήταν έτσι :-)))

- Μαμά, γιατί πρέπει πληρώνουμε φόρους;
- Για να μπορεί το κράτος να μας παρέχει όλα όσα χρειάζεται ώστε να λέγεται και να είναι πολιτισμένο.
- Και γιατί να πληρώνουμε εμείς;
-Όλοι πρέπει να πληρώνουμε για να έχουμε δρόμους, σχολεία, γιατρούς...
- Μα γιατί να πληρώνουμε;
-Κοίτα, το πρόβλημα δεν είναι ότι πληρώνουμε. Το πρόβλημα είναι πως οι φόροι είναι υπέρογκοι και όσα βγάζουμε δεν φτάνουν για να τους τα δίνουμε.
-Ναι ρε μαμά, όμως αυτοί δεν ξέρουν πως ο κόσμος είναι μία τίγρη και αυτοί είναι μελισσούλες; Όλο τσιμπάνε τη τίγρη και την ενοχλούν. Μια μέρα θα ανοίξει το στόμα της και θα βγάλει έναν βρυχηθμό τόσο δυνατό, που θα  τρέχουν να κρυφτούν..
- (αμάν, παραμεγαλώσαμεεεε)



Σήμερα συμπληρώνει τα εννέα της χρόνια και συνεχίζει να πετά με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να την παρατηρεί αγωνιώντας για την στιγμή της προσγείωσης. Αναπόφευκτη μάλλον. Ή μήπως όχι;

Κλείνω με το αγαπημένο της τραγούδι ;-)






13 Μαΐ 2014

"Υπόθεση Γαία"... και η ταφή του εφιάλτη ανοιχτά της Κρήτης!

Η Γη και όλα τα είδη της αποτελούν έναν ενιαίο αλληλεπιδραστικό ζωντανό οργανισμό. Εκείνοι που προσυπογράφουν την υπόθεση υποστηρίζουν πως το να επεμβαίνουμε στην ισορροπία αυτού του υπερ-οργανισμού που ονομάζεται Γαία - είτε καταστρέφοντας ένα τροπικό δάσος, είτε μειώνοντας το στρώμα του όζοντος, είτε μεταλλάσσοντας οργανισμούς μέσω της γενετικής μηχανικής - μπορεί να απειλήσει την επιβίωσή της και συνεπώς τη δική μας.....
Αν και έχουν ήδη συντελεστεί πέντε μαζικοί αφανισμοί στην ιστορία του πλανήτη μας, θεωρείται ότι όλοι έχουν προκληθεί από εξωγήινα γεγονότα, όπως η πρόσκρουση κάποιου κομήτη στη γη. Μία από της νέες μελέτες συμπεραίνει ότι ο "φυσικός κόσμος διατρέχει τον έκτο μεγάλο αφανισμό στην ιστορία του" Αυτή τη φορά όμως η αιτία του αφανισμού δεν είναι εξωγήινη. Σύμφωνα με έναν από τους συγγραφείς της μελέτης. τον Jeremy Thomas, "από όσο ξέρουμε αυτός ο αφανισμός οφείλεται σε έναν ζωικό οργανισμό: τον άνθρωπο".

από το βιβλίο του Bruce Lipton "η Βιολογία της Πεποίθησης"



Αφορμή γι' αυτό το απόσπασμα, η γνωστή ελπίζω σε όλους ιστορία με τα χημικά στη Κρήτη. Αντιγράφω αυτούσια την πληρέστατη ανάρτηση της Αινάφετς με τα απαραίτητα link για όποιον θέλει να διαμαρτυρηθεί έστω ηλεκτρονικά, γιατί ειλικρινά δεν ξέρω πώς αλλιώς.....

*********

Δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτό τον πλανήτη που να πιστεύει πως η Γη δεν είναι ζωντανή, πως δεν αναπνέει…
Τον τελευταίο μήνα στη μπλογκογειτονιά μας με την παρότρυνση της Αγριμιώ που βρίσκεται στη Μελβούρνη, ξεκίνησε μια κινητοποίηση των bloggers, για να σταματήσει μια τεράστια οικολογική καταστροφή έξω από την Κρήτη.
Οι bloggers ξέρουν πια ότι το διαδίκτυο έχει δύναμη και μπορεί να καταφέρει πολλά…

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

1524609_570356776385252_433863375_n_zps03596eb2


Με την ελληνική κυβέρνηση να τηρεί σιγήν ιχθύος και την κοινή γνώμη να ανησυχεί, όλα δείχνουν πως η καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας, θα γίνει στη Μεσόγειο και συγκεκριμένα δυτικά της Κρήτης.
Παρά την αντίδραση των περιφερειών σε Ιταλία, Μάλτα και Ελλάδα, των χωρών δηλαδή ανοιχτά των οποίων θα γίνει η καταστροφή των χημικών όπλων, και τις επιστολές που απέστειλε ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης σε υπουργούς αλλά και τις περιφέρειες Ιταλίας και Μάλτας για… γενικότερη αφύπνιση, ουδεμία επίσημη απάντηση υπάρχει, αλλά ούτε και θέση, σε ένα σημαντικό θέμα, που μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη καταστροφή στο περιβάλλον της κλειστής λεκάνης της Μεσογείου.
Η μοναδική πληροφόρηση έρχεται από μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες και site, με την νέα εξέλιξη, όπως έγραψε το ekriti.gr, να λέει ότι Ρώσοι, Αμερικανοί, Κινέζοι και Γερμανοί συνεργάζονται στην υπόθεση της απομάκρυνσης του επικίνδυνου φορτίου των χημικών όπλων της Συρίας. Ρωσικά πολεμικά σκάφη βοηθούν τη διεθνή επιχείρηση απομάκρυνσης των χημικών όπλων από τη Συρία σύμφωνα με δήλωση του υπουργού Άμυνας της χώρας. Μάλιστα είναι η πρώτη φορά που Ρώσοι συνεργάζονται με Κινέζους σε επίπεδο στρατιωτικών ναυτικών δυνάμεων, γεγονός που καταδεικνύει την σπουδαιότητα και την επικινδυνότητα της αποστολής.
Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται στο site avaaz της κοινωνικής δικτύωσης πολιτών, σε μία προσπάθεια να αποσοβηθεί η μόλυνση της κλειστής θάλασσας της Μεσογείου με ένα φορτίο που η οικολογική καταστροφή που θα επιφέρει δεν είναι δυνατόν ούτε να προβλεφθεί για την ώρα, καθώς προηγούμενο διεθνώς με υδρόλυση σε τέτοιο φορτίο δεν υπάρχει.

«Αν είχαμε ΑΟΖ θα μπορούσαμε να πούμε όχι»
Την ίδια ώρα για την καταστροφή των επικίνδυνων χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου, ο οποίος αναφέρει ότι υπήρχε τρόπος να βάλουν «βέτο» η Ελλάδα, η Ιταλία και η Μάλτα στην καταστροφή των χημικών όπλων στο «τρίγωνο» της Μεσογείου που σχηματίζουν οι τρεις χώρες,  αν είχαν αποφασίσει να χαράξουν την ΑΟΖ, καθώς έτσι θα είχαν το δικαίωμα να πουν «όχι» στην απόφαση του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων.
Συγκεκριμένα, σε ανάρτηση του στην προσωπική του ιστοσελίδα ο Μιχάλης Ιγνατίου υποστηρίζει ότι η καταστροφή των χημικών της Συρίας ανοιχτά της Κρήτης θα μπορούσε να αποφευχθεί, εάν οι χώρες που εμπλέκονται σε αυτό το «τρίγωνο» της Μεσογείου που επελέγη -η Μάλτα, η Ελλάδα και η Ιταλία είχαν ΑΟΖ-, Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου:

«Tον Δεκέμβριο του 2013 ο Οργανισμός για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων ανακοίνωσε ότι είναι «τεχνικά δυνατόν» να καταστραφούν τα χημικά όπλα της Συρίας στην Μεσόγειο. Βέβαια δεν έδωσαν λεπτομερείς εξηγήσεις πώς θα καταστραφούν αυτά τα χημικά όπλα.
Μια εκδοχή είναι ότι θα καταστραφούν πάνω σ’ ένα πλοίο με την μέθοδο της υδρόλυσης αντί αποτέφρωσης. Οι Αμερικανοί έχουν ήδη παραλάβει τα χημικά όπλα και τα πάνε στην Ιταλία όπου θα γίνει η επεξεργασία τους. Η επεξεργασία θα γίνει στο πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ Cape Ray που έχει μήκος 198 μέτρων και χωρητικότητα 91.000 τόνους και συνοδεύεται από πολεμικά πλοία της Ρωσίας και της Κίνας.
Το πλήρωμα και 15 ιδιώτες είχαν ειδικά εκπαιδευτεί πριν αναχωρήσει το πλοίο για την Ιταλία. Το πλοίο διαθέτει δυο πυρηνικούς αντιδραστήρες που θα χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή των χημικών όπλων και για την ουδετεροποίηση των βασικών τους στοιχείων. Το σύνολο των χημικών όπλων που θα καταστραφούν ανέρχονται σε 800 τόνους ενώ υπολογίζεται το σύνολο των χημικών όπλων που διαθέτει η Συρία ανέρχονται σε 1.300 τόνους.
Έχει ήδη αποφασιστεί ότι αυτά τα απόβλητα των χημικών όπλων να καταποντιστούν σε μια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στο τρίγωνο Κρήτη-Μάλτα-Ιταλία. Εάν όμως τα τρία αυτά ευρωπαϊκά κράτη είχαν δημιουργήσει ΑΟΖ, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσαν να πετάξουν τα χημικά όπλα στην θαλάσσια περιοχή τους χωρίς την άδειά τους.

Το Άρθρο 56 (Δικαιώματα, αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του παράκτιου Κράτους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας αναφέρει στην παράγραφο 1β (ιιι) ότι το παράκτιο κράτος είναι υπεύθυνο για «την προστασία και διαφύλαξη του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Δηλαδή εάν η Ελλάδα διέθετε ΑΟΖ σήμερα δεν θα μπορούσαν οι Αμερικανοί να ρίξουν (dumping) χημικά απόβλητα στον θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Έτσι οι Αμερικανοί έχουν έναν επιπλέον λόγο να μην επιθυμούν η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Μία μελέτη του καθηγητή Moshe Kol του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ δείχνει ότι τα υποπροϊόντα των χημικών όπλων θα καταστρέψουν ένα μέρος της θαλάσσιας ζωής και θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο θέμα της αλιείας και γενικότερα της μόλυνσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Το πρόβλημα το έχουν ήδη αντιληφθεί επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Δημόκριτου αλλά δεν γνωρίζουμε εάν έχει ενημερωθεί η ελληνική κυβέρνηση.
Εάν όλα τα κράτη της ΕΕ είχαν δημιουργήσει ΑΟΖ στην Μεσόγειο θα μπορούσαν να μην επιτρέψουν στους Αμερικανούς, τους Ρώσους και τους Κινέζους να προχωρήσουν στην μόλυνση της Μεσογείου και να αναγκαστούν να τα πάνε στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού.
Γι’ αυτό η ιδέα της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ που άρχισε να συζητά η σημερινή κυβέρνηση και που την ειρωνεύτηκαν κάποιοι ειδικοί πρέπει να ζωντανέψει πάλι τώρα που Ελλάδα έχει την Προεδρία της ΕΕ. Όπως έχω γράψει πολλές φορές, το γεγονός και μόνο ότι η ΕΕ διαθέτει μεγάλο μήκος ακτών ήταν αρκετό για να ενδιαφερθεί και να λάβει μέρος στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα δημιουργούσε το νέο Σύνταγμα των Θαλασσών και Ωκεανών του πλανήτη μας.
Βέβαια, ο κύριος λόγος της συμμετοχής της ΕΕ στην Διάσκεψη, ήταν το γεγονός, ότι τα κράτη-μέλη της είχαν μεταβιβάσει ορισμένες αρμοδιότητες σ’ αυτήν. Οι αρμοδιότητες αυτές αφορούσαν βασικά τα θέματα της αλιείας, της εμπορικής πολιτικής και της διατήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Δηλαδή η ΕΕ έχει κυριαρχικά δικαιώματα αλιείας και θαλάσσιου περιβάλλοντος στις ΑΟΖ των κρατών-μελών της. Γι’ αυτό και η ΕΕ έχει Επίτροπο για τα θέματα Αλιείας και ΑΟΖ που σήμερα τα καθήκοντα αυτά ανήκουν στην Ελληνίδα επίτροπο, κυρία Μαρία Δαμανάκη.
Η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει από τους εταίρους της στις Βρυξέλλες να επεκτείνουν την ΑΟΖ τους και στη Μεσόγειο όπως έχουν κάνει στις άλλες θαλάσσιες περιοχές τους. Για αυτό το λόγο ήταν πολύ σημαντική η παρέμβαση του Έλληνα Πρωθυπουργού που ουσιαστικά ζήτησε να δημιουργηθεί μια Ευρωπαϊκή ΑΟΖ στην νοτιοανατολική Μεσόγειο ανάμεσα στην Ιταλία, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Μάλτα. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναπάρουμε την Προεδρία και πρέπει να αναλάβουμε τώρα μια πρωτοβουλία και να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας συμφέροντα».


Διαβάστε επίσης από το blog της Φλώρας, το κείμενο που αποφάσισαν να δημοσιεύσουν στις 12 Μαΐου, πολλοί bloggers. Και το κοινό κείμενο που μοιράστηκε από την Κίνηση Πολιτών “εξουδετέρωση” των Χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου- Μελβούρνη.

Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, υπογράφοντας και αναδημοσιεύοντας τα κείμενα που μπορούν να κινητοποιήσουν αυτούς που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες των επόμενων γενιών…

21 Φεβ 2014

παιδική.. χαρά (;)



Μία παιδική χαρά εμφανώς παραμελημένη. Ποιος νοιάζεται;
Ίσως μερικές μαμάδες που θα ήθελαν να πηγαίνουν τα παιδιά τους για να παίξουν.


Ίσως οι εκπαιδευτικοί από το γειτονικό δημοτικό σχολείο των 340 μαθητών, όπου επισκέπτονται αυτή την περιοχή στους καθιερωμένους περιπάτους τους. Φυσικά τα παιδιά δεν μπορούν να παίξουν εκεί. Περιορίζονται στο πάρκινγκ της ευρύτερης περιοχής η οποία όλη μαζί έχει δωριθεί στο Δήμο και στους κατοίκους του από δημότη του νησιού.


Προφανώς για να στηθεί δαπανήθηκαν κάποια χρήματα.
Πιθανόν περισσότερα απ΄όσα πραγματικά αξίζει (αχ αυτή η καχυποψία μου)..
Προφανώς δεν συντηρήθηκε ποτέ.


Αν λάβουμε υπόψιν μας πως το νησί μας στην τελευταία απογραφή, φάνηκε να έχει την χαμηλότερη μέση ηλικία στα 37 έτη το ερώτημα για την εικόνα αυτή γίνεται ακόμη πιο εύλογο. Το νησάκι μας έχει πολλά παιδιά. Πολλά όμως. Τέσσερα δημοτικά σχολεία, τέσσερα νηπιαγωγεία, πολυπληθές Γυμνάσιο και Λύκειο!


Βέβαια θα μου πεις, μα πώς κάνεις έτσι. Μία παιδική χαρά είναι. Μήπως στο νησί υπάρχουν άλλες που εξυπηρετούν τους λιλιπούτειους κατοίκους του;   Ω ναι, υπάρχει μία ακόμη μέσα στη χώρα σε καλή κατάσταση. Οι υπόλοιπες δύο είναι επίσης παραμελημένες.


Το θέμα μου δεν είναι  η παιδική χαρά. Αυτή είναι μόνο η αφορμή. Θα μπορούσε στη θέση της να είναι οι δρόμοι που δεν φτιάχτηκαν ποτέ όπως θα έπρεπε. Λίγο μπετό μόνο στις λακούβες όταν φτάνουμε στο αμήν. Η παντελής έλλειψη δημόσιας υγείας με ένα κέντρο υγείας στα πρόθυρα της διάλυσης.
Θα μπορούσε στη θέση της παιδικής χαράς να είναι το λαογραφικό μουσείο παραμελημένο κι αυτό δίπλα στα κύματα που το κατατρώνε χρόνο τον χρόνο.
Ας μην αναφέρουμε τα οικονομικά σκάνδαλα. Βρωμάνε και ζαίνουν που έλεγε κι η γιαγιά μου.


..και απέναντι σε όλα αυτά αγαπητέ ψηφοφόρε είσαι εσύ που την στιγμή που μπαίνεις στην διαδικασία να εκλέξεις τον καταλληλότερο που θα γνοιαστεί τον τόπο σου, τη χώρα σου, το μέλλον σου και αυτό των παιδιών σου, τον καταλληλότερο που θα διορθώσει ότι κατέστρεψαν οι προηγούμενοι, απλά ψηφίζεις αυτόν που θα σου δώσει τα περισσότερα. Εσένα και μόνο εσένα. Λίγο μπετόν έξω από την πόρτα σου, ένα μπρελόκ να κρεμάς τα κλειδιά σου, ένα σακουλάκι πασατέμπο για να περνάς την ώρα σου... Ποιος δίνει τα περισσότερα; Αυτόν ψηφίζεις. Πουλάς την ψήφο σου μαζί με τον ίδιο σου τον εαυτό και το μέλλον σου/μας όσο όσο! Ε, λοιπόν σου έχω νέα. Το εκλογικό σύστημα άλλαξε. Δεν θα ψηφίζει κανείς από συμφέρον. Θα υπάρχουν ειδικοί ανιχνευτήρες  στην είσοδο του παραβάν. Όταν θα διαπιστώνουν κίνητρα προσωπικού συμφέροντος θα αρχίζουν να βαράνε και δεν θα ξέρεις από που  να φύγεις μαζί και αυτός που σε δωροδόκησε. Γι αυτό, πριν είναι αργά, ψάξε, μάθε και κρίνε με γνώμονα το κοινό καλό.  Άντε μπας και αλλάξει αυτός ο τόπος. Να έρθει κάποιος εδώ βρε αδελφέ που είμαι κολλημένος τόσα χρόνια,  να μου βγάζει τα σαλιγκάρια από τη μύτη που δεν μ΄αφήνουν να αναπνεύσω!