24 Σεπ 2014

έκθεση εικαστικών!

Θυμάστε το ημερολόγιο των "όμορφων ανθρώπων"; Συνεχίζει να ενημερώνεται. Από την περσινή σχολική χρονιά φιλοξενεί έναν ακόμη πολύ ιδιαίτερο δάσκαλο που ευτυχώς, είχε πρώτα κατακτήσει τις καρδιές όλων των παιδιών. Όλων, γιατί ευτυχώς και πάλι πέρασε απ΄όλες τις τάξεις. Ο κύριος Χρήστος που μας κάνει εικαστικά. Έτσι τον έλεγαν τα παιδιά και η φωνή τους άλλαζε, γινόταν πιο γλυκιά και τα μάτια τους έλαμπαν. 
Ο κύριος Χρήστος έκανε απλά την δουλειά του. Έκανε εικαστικά. Έμπαινε στην τάξη και με συνοδεία καλοδιαλεγμένης μουσικής, έβαζε όλη την τάξη σε δουλειά. Ρωτούσα τα παιδιά μα δεν μου έλεγαν. "Που είναι οι ζωγραφιές σας;" "Τις κρατά ο κύριος Χρήστος" και μου έκοβαν την κουβέντα σαν να μην ήθελαν να μπω ανάμεσά τους. 
Ώσπου μία μέρα μπαίνοντας στο ισόγειο του σχολείου είδα τους άσπρους τοίχους να γεμίζουν χρώματα. Ένας τοίχος κάθε μέρα. Δίπλα στο κολάζ των μικρών δημιουργών, ήταν ένα μικρό καρτελάκι με το ζωγράφο που γνώρισαν ζωγραφίζοντας κάτι από αυτόν. 

Καντίνσκι...



Νταλί...


Η Τζοκόντα σε απίθανες παραλλαγές :-)


Φρίντα Κάλο..



η γάτα του Πωλ Κλέε από τα μικρά...


Η υπέροχες κουκουβάγιες τους...


και οι καμηλοπαρδάλεις από τα πιο μικρά του σχολείου..


όσο πλησίαζε το καλοκαίρι εμπλουτίστηκαν οι τοίχοι με θέματα θαλασσινά..






κι άλλες κουκουβάγιες..


και γάτες από τα μεγαλύτερα παιδιά...


και ο Καντίνσκι στο δέντρο του πάνω ορόφου..







Το σχολείο είχε αλλάξει. Η ζωή των παιδιών μέσα σε αυτό είχε αλλάξει. Όλα περίμεναν την ώρα του κύριου Χρήστου. Να ζωγραφίσουν, ν' ακούσουν μουσική, να νιώσουν την γαλήνη που τους δίδαξε ο κύριός τους. Η γαλήνη είναι το πιο δύσκολο μάθημα και εκείνος τους το δίδαξε και μόνο με την παρουσία του....


 Την τελευταία ημέρα που πήγαμε στο σχολείο, όλη η δουλειά τους είχε αναρτηθεί στους τοίχους και ένας προτζέκτορας πρόβαλε φωτογραφίες με το χρονικό των δημιουργικών στιγμών των παιδιών.












Εννοείται πως τον λάτρεψαν.. τα μικρά τον περιμένουν ακόμη..
Εφέτος όμως δεν τον έχουμε. Ούτε καν ξέρουμε αν θα έχουμε εικαστικό. Ίσως κάποτε καταργηθούν ολότελα οι τέχνες.. στοιχίζουν ακριβά και δεν πουλάνε (!). Ίσως θα ήταν καλύτερα να γυρίσουμε στη ζούγκλα, μετά να πάμε στις σπηλιές και να αρχίσουμε από την αρχή να ξύνουμε τα βράχια, να λαξεύουμε τις πέτρες με άλλες πέτρες. Να νιώσουμε από την αρχή αυτή τη εσωτερική δύναμη που έκανε τον άνθρωπο να θέλει να αναπαριστά το ορατό και αργότερα το αόρατο. Ίσως τότε δεν θα ανεχόμαστε την συνεχής υποβάθμισή μας αδιαμαρτύρητα.

υ.γ. Οι τοίχοι έχουν μείνει ανέγγιχτοι. Δεν ξέρω για πόσο, πάντως το άσπρο γκρι των τοίχων δεν έχει καμιά ελπίδα πλέον μέσα στο σχολείο...




update: συμπτωματικά σήμερα ήρθε εικαστικός στο σχολείο μας. Στο δημοτικό ο θεσμός παραμένει. Για την ώρα. Σε γυμνάσιο και λύκειο μετά από προσπάθειες που έγιναν από την 'Ενωση Εικαστικών Μαθημάτων, το μάθημα παραμένει ως έχει για την φετινή χρονιά.



43 σχόλια:

Roadartist είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση! Εξαιρετικό θέμα...
Μακάρι να συνεχιστεί το μοναδικό έργο όλων αυτών των καθηγητών.
Δυστυχώς η χώρα μας εξοστρακίζει τον πολιτισμό από την εκπαίδευση, από την καθημερινότητα, και μετά μιλάμε με "καμάρι" για αρχαιολογικές ανακαλύψεις ενώ θάβουμε το παρόν...
Μακάρι να είχαμε κάποιον ΜΟΡΦΩΜΕΝΟ με την έννοια του ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ ανθρώπου να αναλάμβανε να γίνουν τα αυτονόητα!

Σε ευχαριστούμε για την υπέροχη ανάρτηση...

jf είπε...

Άκρως συγκινητική ανάρτηση!!!!!! τίποτε άλλο...

Την καλημέρα μου

ΑΠΟΛΛΩΝ είπε...

Ένας Δάσκαλος από το μέλλον να σμιλεύει παιδικές ψυχές στο σήμερα είναι ευλογία για όλους μας.

Εύχομαι τα παιδιά να μην ξεχάσουν.

Άιναφετς είπε...

Γιατί στο τέλος της ανάρτησης τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα;
Πάντως να ξέρεις Μαρία, πως τέτοιες μορφές Δασκάλων, δεν περνούν έτσι απλά απ΄ τις καρδιές των παιδιών, η δουλειά μέσα τους ξεκίνησε, ο σπόρος έπεσε και είμαι σίγουρη πως απ΄αυτές τις τυχερές καρδούλες, θα ξεπηδήσουν υπέροχα λουλούδια!
Επιστρέφω με καθαρά μάτια, να τις απολαύσω μια μια!

ΑΦιλάκια και στα μαγισσόπουλα!

dodo είπε...

"... πάντως το άσπρο γκρι των τοίχων δεν έχει καμιά ελπίδα πλέον μέσα στο σχολείο...": Πώς να έχει, με όλα τούτα τα χαρούμενα παράθυρα που ανοίχτηκαν για τα παιδιά και έβαλαν μέσα τόσο φως, χρώμα και αισιοδοξία;

Poet είπε...

Θαυμάζω την ομορφιά που αναδύθηκε από τις ψυχούλες των παιδιών, θαυμάζω βέβαια και τον δάσκαλο που είμαι βέβαιος ότι θα είναι μια αγαθή ανάμνηση και μια πηγή έμπνευσης για τα παιδιά σε όλη τους τη ζωή. Παρά τις δυσκολίες και το προσωρινό πιστεύω πισωγύρισμα, αυτά που είδα, Μαρία μου, με γέμισαν αισιοδοξία.

Margo είπε...

@Roadartist..

Να αναλάβει ένας φωτισμένος άνθρωπος. Δύσκολο το βλέπω. Πρώτα θα πρέπει να φωτιστούμε εμείς και έτσι όπως μας έχουν κάνει...
Αν και δεν χάνω τις ελπίδες μου.. όσο υπάρχουν οι ξεχωριστοί πάντα υπάρχει ελπίδα ;-)

Σ΄ευχαριστώ πολύ φίλη μου

Margo είπε...

@jf..

Αν δεν έβλεπα την γνωστή μαθητριούλα στη φωτογραφία δεν θα σε γνώριζα ;-)

Να σαι καλά Ιωάννα!

Margo είπε...

@ΑΠΟΛΛΩΝ..

Ακριβώς, για όλους! Χαίρομαι που υπάρχει, που είναι νέος και από τη θέση που έχει μπορεί να επηρεάσει θετικά τόσα παιδιά.

Νομίζω δεν θα ξεχάσουν. Εμείς ξεχάσαμε ποτέ τους ξεχωριστούς;

Margo είπε...

@Άιναφετς..

Μαγισσούλα μου όταν τελείωσε το σχολείο το καλοκαίρι και γυρίσαμε σπίτι είδα τον μικρό πολύ στεναχωρημένο. Πραγματικά στεναχωρημένο, δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Δυσκολευόταν και να μου μιλήσει. Το βράδυ μου εκμυστηρεύτηκε τον λόγο. "Δεν θέλω να σταματήσει το σχολείο" Παραξενεύτηκα γιατί δεν ήταν και πολύ θετικός με αυτό. "Δεν θέλω να χάσω τον κύριο Χρήστο" και ξέσπασε σε λυγμούς.
Τώρα μπορεί να μην ξέρουν γιατί τον αγαπούν τόσο αλλά κάποτε θα καταλάβουν.

Πολλά φιλάκια και από εμάς :-)

Margo είπε...

@dodo..

Παρατηρώ το avatar σου Dodo αυτή τη στιγμή. Το μισό χαμογελαστό πρόσωπο είναι αυτό που ζει με φως, χρώμα, αισιοδοξία. Το άλλο μισό δεν μπορεί καν να τα διακρίνει..
Καλό σου βράδυ :-)

Margo είπε...

@Poet..

Ναι Τόλη μου αισιοδοξία έχουμε. Η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε όλο ομορφιές να συναντούμε. Και η ομορφιά εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, τίποτα δεν τη σταματά.
Σε φιλώ!

Ariadni St. είπε...

Όλοι οι πίνακες, ειναι υπέροχοι με χρωματα και αγάπη! Μπραβο τους!
Καλό μας ξημέρωμα :)
Φιλιά

MYSTELIOS είπε...

Υπέροχη ανάρτηση γεμάτη όμορφα χρώματα και δημιουργία που γεμίζουν αισιοδοξία την ζωή μας. Είναι κρίμα όμως που στην χώρα μας δεν δίνεται τόση σημμασία όση θα έπρεπε σε θέματα τέχνης και πολιτισμού.
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη λίγοι δάσκαλοι που εμπνέουν τους μαθητές τους !!!
Καλημέρα και καλή συνέχεια Μαρία μου !!!

Βίκυ Δερμάνη είπε...

Margoυλίνι μου, χρώματα, φως, αισιοδοξία γέμισε η ψυχή μου βλέποντας τούτη την ανάρτηση. είθε και άλλοι τέτοιοι φωτισμένοι Δάσκαλοι να γεμίσουν τα σχολεία μας! το έχουμε ανάγκη και κυρίως το έχουν ανάγκη τα παιδιά μας!
σε φιλώ!

~reflection~ είπε...

Αυτή τη Μαγεία της Δημιουργίας μόνο λίγοι Μάγοι μπορούν να την εμφυσήσουν στο Παιδί αξιοποιώντας εποικοδομητικά την Μαγεία που το Παιδί έχει από τη Φύση του Εντός...

Συγχαίρω τον Άνθρωπο που δόθηκε με τόση Αφοσίωση στο Θαύμα της Μεταμόρφωσης...
Σκέψου... αν μεταμορφώθηκε μία φορά το σχολείο, πόσες φορές Μεταμορφώθηκαν Μέσα τους τα Παιδιά...

;-)

Έκλεψα την αναφορά σου στον Δάσκαλο των Εικαστικών για ένα σχόλιο στο blog μου..

Άστρια είπε...

Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί πιο όμορφους τοίχους σχολείου!

Και όταν μαθαίνεις ότι είναι δουλειά παιδιών που οδηγήθηκαν με αγάπη από έναν εμπνευσμένο δάσκαλο, αυτό παίρνει άλλη διάσταση!

Είναι τα θέματα που φέρνουν κοντά στο παιδί σύγχρονες μορφές ζωγραφικής πέρα από τα σπιτάκια τη θάλασσα τον ήλιο και τα καραβάκια (όμορφα παιδικά θέματα αλλά και τόσο συνηθισμένα), η χαρά της δημιουργίας και η αγάπη για το έργο τους, εμφανή τόσο στα χρώματά τους! Είναι και ο τρόπος παρουσίασης υπέροχος! αυτά τα πολλά πρόσωπα ενός έργου, οι πεταλούδες στον τοίχο, οι κουκουβάγιες στο κλαδί, το δένδρο με καρπούς Καντίνσκυ που τα κλαδιά του ανεβαίνουν σ' ένα ταβάνι ουρανό.... και δίπλα είναι αυτή η ομαδική συμμετοχή των παιδιών σε ένα δικό τους έργο που κι αυτό συμμετέχει και ομορφαίνει με την παρουσία του τον δικό τους χώρο!

Φαντάζομαι ότι αυτός ο άνθρωπος θα πρόσφερε τον χρόνο του όλο, ότι δεν θα κοιμόταν αλλά θα σκεφτόταν κάθε στιγμή τι θα φτιάξει την άλλη μέρα με τα παιδιά, τι μουσική θα έχει μαζί του, πώς θα τους άνοιγε τα μάτια και την καρδιά στην ομορφιά της τέχνης.

Margo μου, συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο, όμως παρασύρθηκα από την αληθινή ομορφιά αυτού του ανθρώπου, του Κύριου Χρήστου.
Χαίρομαι που διάβασα σήμερα στο update ότι έχετε πάλι εικαστικό. Εύχομαι να είναι ο Κύριος Χρήστος, ή σε άλλη περίπτωση ένας αντάξιός του. Η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη.

Σου είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτησή σου, ότι πρέπει να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει την ομορφιά για να μπορεί να τη βρίσκει και στους ανθρώπους. Κι εσύ εδώ την βρήκες αλλά και την ανέδειξες μοναδικά!

Να είσαι πάντα καλά όμορφη ψυχή!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

ΤΙ ΠΡΟΙΚΑ ΠΗΡΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!
Στο μέλλον θα φανεί ακόμα περισσότερο το φορτίο που τους έριξε έτσι ανάλαφρα στους ώμους τους ο "Κύριος Χρήστος".
Μακάρι να υπήρχαν πολλοί τέτοιοι Κύριοι Χρήστοι και να ομόρφαιναν τον Κόσμο,μέσα απο τις καλλιεργημένες ψυχές και ματιές των παιδιών...αλλά είπαμε οι κύριοι Χρήστοι κρίθηκαν περιττοί,γιατί δεν πουλάνε αλλά και δε ξεπουλιώνται,Μαργκουλίνι μου.
Απο τη μια χάρηκα την ανάρτησή σου,αλλά η επίγευση ήταν πικρή,κρίμα! Ευχομαι να μην...
Φιλάκια πολλά κοριτσάκι

Margo είπε...

@Ariadni St...

Αριάδνη μου..." αγάπη"... από αυτή ξεκινούν όλα :-)

Καλό σου βραδάκι!

Margo είπε...


@ART-TRAVELLER..

..και που πιστεύω πως γίνονται όλο και περισσότεροι. Οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι. Η παρακμή μας κάνει να πιαστούμε από τα αληθινά σπουδαία Στέλιο μου.
Να σαι καλά!

Margo είπε...

@Βίκυ Δερμάνη..

Δεν υπάρχει παιδί που να μην αγαπά όλα όσα απαριθμείς Βίκυ μου. Τι παθαίνουμε όσο μεγαλώνουμε ποτέ δεν κατανόησα. Πώς ξεχνούμε ό,τι μας έκανε στ΄αλήθεια ευτυχισμένους;
Τα φιλιά μου

Margo είπε...

@~reflection~..

Κάκια μου δεν δίδαξε μόνο τα παιδιά. Παρατηρώντας την ζωή του μαζί τους, προσπαθούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που τον έκανε τόσο αγαπητό. Έχει τόσο μεγάλο απόθεμα αγάπης, που φτάνει για να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο. Τα παιδιά νιώθουν.

υ.γ. Εδώ δεν κλέβουμε, μοιραζόμαστε ;-)

Margo είπε...

@Άστρια..

Έτσι τόσο όμορφα και προσεγμένα ήταν τα σκηνικά και στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Τα είχε φτιάξει από χαρτόνια. Ήταν μια μαγική σκηνή. Από τότε κατάλαβα πως ήταν ιδιαίτερος. Όχι στο τι μπορεί να κάνει αλλά τι θέλει να κάνει.
Δεν θα είναι ο ίδιος εφέτος. Για κάποιο λόγο γίνονται όλα, όπως είπε ο ίδιος. Σίγουρα θα πρέπει να τον γνωρίσουν όσο το δυνατόν πιο πολλά παιδιά λέω εγώ. Η νέα εικαστικός έχει μπροστά της δύσκολο και απαιτητικό κοινό. Μπορεί να είναι ισάξια ή και καλύτερη ως εικαστικός, αλλά δεν είναι αυτό που έχουν ανάγκη τα μικρά μας...

Αστεράκι μου, είπα πως δεν θα συγκινηθώ αλλά με το σχόλιό σου αθέτησα τον λόγο μου..

Σ΄ευχαριστώ!

Margo είπε...

@Χαρά Θ...

Ξέρεις κάτι Χαρά μου; Όλοι αυτοί εκεί πάνω που εμείς τους ορίζουμε να μας νομοθετούν, αν δεν μας αρέσουν τους αλλάζουμε και αν δεν μας αρέσουν όσα μας νομοθετούν διαμαρτυρόμαστε εντόνως και τα παίρνουν πίσω. Έχει γίνει και έτσι πρέπει να γίνεται.
Από εμάς εξαρτάται!
......μερικές φορές μου βγαίνει το επαναστατικό ;-)

Φιλιά πολλά!

Φρίντα είπε...

Διάβασα, ότι τελικά, ήρθε εικαστικός δάσκαλος στο σχολείο!

Εύχομαι, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να σταθεί αντάξιος του κυρίου Χρήστου, της δοτικότητας του, της εκπληκτικής δουλειάς του, και να εμπνέεται από το μεράκι που μπόλιασε τα παιδιά του σχολείου.

Δε χορταίνω, ειλικρινά, να βλέπω και να ξαναβλέπω τις ζωγραφιές των παιδιών και την εικαστική τους παρέμβαση στους τοίχους, δουλειά επίπονη με ταυτόχρονη χαρά και γέλιο και προσήλωση.

Κάπως έτσι μεταλαμπαδεύεται η ψυχή και η γνώση, με ανθρώπους-διδασκάλους, όπως ο κύριος Χρήστος.
Φιλιά από καρδιάς!

ξωτικό είπε...

Ευτυχώς δεν θα πρωτοτυπήσω που θα πώ πως μέχρι να φτάσω ως εδώ (μαζί με τα σχόλια) δεν έβλεπα πια......

Ένα τεράστιο ΝΑΙ ΡΕ ΓΜΤ
(μ'εκείνο το φούσκωμα χαράς που μόνο δάκρυ μπορεί να το εκτονώσει) ξεσηκώθηκε μέσα μου !!
ΝΑΙ υπάρχουν και τέτοιοι δάσκαλοι
ΝΑΙ αν κάναμε όλοι απλώς καλά την δουλειά μας ,πόσο όλα θα ήταν αλλοιώς.
ΝΑΙ δεν είναι κυρίως θέμα χρημάτων το να διδάξεις 5 βασικά ουσιώδη πράγματα στα παιδιά
ΝΑΙ τα παιδιά δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταποκριθούν στην αγάπη
και κυρίως
ΝΑΙ ευτυχώς αρκεί συχνά έστω και ένας καλός για να χαράξει ανεξίτηλα τις ψυχές τους με ομορφιά, να τους φωτίζει δρόμους για πάντα
ΝΑΙ είναι η "εκδίκηση του καλού" οτι φτάνει πιο βαθιά και κρατάει για πάντα .

υγ.1
οχι ρε γμτ
δεν θυμάμαι πιο ήταν το βίντεο και στην ανάρτηση λέει δεν υπάρχει πια !!!!! σώσε με ;-))

υγ2
ΝΑΙ (το ξαναλέω) είναι και η ομορφιά και η αγάπη μεταδοτική οχι μόνο η αρρώστια ας μην το ξεχνάμε.

υγ3
ΝΑΙ κάθε "πινελιά" εναντίον του γκρί είναι πολύτιμη όσο μικρή κι αν είναι

ΥΓ.
ΝΑΙ δεν σ'αγαπάω τυχαία ;-))))

Thalassenia είπε...

Αυτή η ομορφιά και η ευγένεια ψυχής του "δάσκαλου" μετριάζει τον θυμό μου.
Καταντήσαμε να σεβόμαστε και να θαυμάζουμε το αυτονόητο που έχει γίνει εξαίρεση.
Μπράβο στον δάσκαλο, σπουδαία η δουλειά στις ψυχές των παιδιών, κάτι που δεν γίνεται με γράμματα και αριθμούς μόνο.
Θα είναι τυχερά τα παιδιά που θα τον έχουν.

Φιλιά θαλασσένια

Margo είπε...

@Φρίντα..

H νέα εικαστικός συστήθηκε ως γνωστή του κύριου Χρήστου και βοήθησε να την δεχτούν κάπως. Ο μικρός είναι αρνητικός γιατί είχε ψύχωση μαζί του αλλά θα το ξεπεράσουμε..

Ζωντάνευσε το σχολείο, σαν να πάλλονται οι τοίχοι ακόμη και όταν το σχολείο ερημώνει.
Φιλιά πολλά φίλη μου

Margo είπε...

@ξωτικό..

ΝΑΙ υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι και πιστεύω πως δεν είναι λίγοι. Νέοι άνθρωποι που χτίζουν το μέλλον του κόσμου και βρίσκονται σε θέσεις που μπορούν να επηρεάσουν. Τι πιο αισιόδοξο τι πιο ελπιδοφόρο!!!

υ.γ.1
ήταν ένας γιατρός, μια πολύ ευγενική φυσιογνωμία που με ταπεινότητα προσέφερε τον εαυτό του σε όσους τον είχαν ανάγκη. Δεν θυμάμαι το όνομά του δυστυχώς για να το ξαναψάξω.

υ.γ.2
είναι κολλητική η άτιμη γι αυτό προσέχω τις παρέες μου ;-))))

υ.γ.3
είμαι ενθουσιασμένη λέμε, να ναι καλά το παιδί εκεί που βρίσκεται. Έγινε και δικός μου δάσκαλος ξωτικούλι μου...

ΥΓ.
Επίτηδες το κάνεις να με ξεκάνεις ε; Άσε που με βλέπω να έρχομαι το βράδυ στο εξωτικό μπαλκόνι σου να ψάχνω για ξωτικά. Για ένα φιλί μια αγκαλιά, κάτι χειροπιαστό βρε παιδάκι μου ;-)

Margo είπε...

@Thalassenia..

Εδώ που τα λέμε θαλασσένια μου το σπάνιο είναι να είναι κάποιος υγιής ψυχικά. Και κυρίως πλήρης, άρα ευτυχής. Μόνο που αυτό δεν μαθαίνεται σε κανένα σχολείο.
Φιλιά κι από μένα θαλασσένια μου :-)

Ανώνυμος είπε...

Αν τον είχα απέναντί μου θα του έλεγα ένα "καλέ μου Άνθρωπε" και πιστεύω ότι εμείς οι δυο θα είχαμενε πολλά να πούμενε. Με εμπνέουν οι Όμορφοι Άνθρωποί σου και να τις συνεχίσεις τούτες τις αναρτήσεις - μας γεμίζουν ελπίδα. Φιλί ολόγλυκο από την ανοιξιάτικη πλέον Μελβούρνη.


ΥΓ Χρωστώ απάντηση σε e-mail σου :)

ΥΓ2 Χαίρομαι αφάνταστα που βρήκα λίγο χρόνο να περάσω από τα σπιτάκια σας έπειτα από πολλές εβδομάδες :)

Dinos-Art είπε...

Μαρία μου, μαγική ανάρτηση!!!!!
Τα μικρά παιδάκια είναι σφουγγάρια και ό,τι καλό τους προσφέρεις το αποθεματοποιούν. Μπράβο στον δάσκαλο. Ζω όμοια κατάσταση κάθε μέρα με τη μικρή μου κόρη, καθηγήτρια Μουσικής, έκανε πέρσι μετάταξη από τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια (γιατί οι ώρες μουσικής μειώθηκαν στη δευτεροβάθμια από το Υπουργείο, ενώ παράλληλα αυξήθηκαν οι διδακτικές ώρες των καθηγητών και έτσι έχασε την οργανική της θέση) και είναι ενθουσιασμένη με τα μικρούλια. Πηγαίνει σε τρία σχολειά για να συμπληρώσει τις ώρες της, αλλά δεν την κουράζει καθόλου γιατί κάθε μέρα γεύεται την αγάπη των παιδιών, αντιπαροχή σε όσα τους προσφέρει. Έχει από το πρόγραμμα υποχρέωση να κάνει γιορτές και χορωδία σε ένα μόνο από τα σχολειά, εκείνη όμως κάνει και στα τρία. Δεν μπορεί να αρνηθεί σε τίποτα τις καθημερινές αγκαλίτσες αγάπης των παιδιών.
Καλή Κυριακή Μαρία μοτ!!!

Margo είπε...

@agrimio..

Αγριμάκι μου σίγουρα θα είχατε να πείτε πολλά. Έχετε πολλά κοινά ακόμη και ηλικιακά. Γι αυτό σου λέω είναι κατενθουσιαμένη. Οι όμορφοι άνθρωποι του λευκώματός μου είναι νέα παιδιά. Άρα υπάρχει μέλλον :-)

Το πόσο χάρηκα που σε είδα!!!
Όμορφη Άνοιξη να έχετε και να τα λέμε ξενιτοπούλι μου ;-)

Margo είπε...

@Dinos-Art..

Αν μου λες για αγκαλίτσες καταλαβαίνω. Είδες τα παιδάκια πόσο όμορφα δείχνουν την αγάπη τους; Μα δεν θυμάμαι όταν εγώ ήμουν σε αυτές τις ηλικίες να έχουμε τέτοιο θάρρος με τους δασκάλους μας. Μεγαλώναμε πολύ διαφορετικά.
Αν τους κάνει και χορωδία φαντάζομαι τι δουλειά κάνει. Σε εμάς όσοι μουσικοί κι αν έχουν περάσει κανείς τους δεν έκανε οτιδήποτε. Σαν να μην υπήρχε καν μουσικός στο σχολείο. Που θα πάει όμως θα έρθει και σε αυτό το μάθημα κάποτε κάποιος ιδιαίτερος δάσκαλος :-)

υ.γ. Χαίρομαι που η κόρη σου είναι και πάλι μέσα στα σχολεία. Πολλά φιλιά σε όλους σας!

Trellos Tou Xoriou είπε...

Απο διάλεξη της Αρβελερ "Ρωτήθηκε ένας Αμερικάνος Νομπελίστας «Από όλα τα σχολεία που έκανες, πού έμαθες τα περισσότερα πράγματα;» Απάντησε: «Στο νηπιαγωγείο, γιατί εκεί μου έμαθαν να πλένω τα χέρια μου πριν φάω, να μην παίρνω το παιχνίδι του διπλανού, μου έμαθαν ότι το παιχνίδι έχει κανόνες και κυρίως εκεί μου έμαθαν να δίνω το χέρι μου στο άλλο παιδί εάν θέλω να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο.» "
Η δύναμη του δασκάλου και η ευθυνη του για την πνευματικη αναπτυξη ενος ανθρωπου σε σχέση με ολους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικους , ειναι τρομακτικά περισσοτεροι . Οι δασκαλοι πρέπει να ειναι οι περισσοτερο μορφωμενοι απο ολους τους εκπαιδευτικους , να πληρονωνται πολύ περισσοτερο απο αυτους και να εργάζονται πολύ περισσοτερες ώρες απο ότι κανουν . Στα χέρια τους βρισκεται το τι αποψη θα εχει το παιδι για την γνωση για τις τέχνες για τον συνανθρωπο του για τις ιδέες της ιδιας της κοινωνιας που ζει . Ο τρόπος με τον οποίο θα δει τα πραγματα σε αυτες τις τρυφερες ηλικιες , δεν αλλαζει αργοτερα .Αντιθετα , τους δασκαλους τους εχουμε εξευτελησει οικονομικα και κοινωνικα και αυτοι με την σειρα τους διδασκουν με ευτελη τρόπο τα παιδια μας με τεράστιο κόστος στην αυριανη τους προσωπικότητα .
Μπραβο σε αυτον τον δασκαλο , και μπραβο και σε σενα Μαργκω που ανεπτυξες τόσο όμορφα , τον πραγματικά αξιεπενο τρόπο διδασκαλιας του .

Margo είπε...

@Trellos Tou Xoriou..

Μου αρέσει που εμφανίστηκες και εδώ. Νιώθω σαν να πιάσαμε κουβεντούλα. Όχι πως με φτάνει ;-)

Αυτή την συνέντευξη την είχα διαβάσει και ένιωσα απόλυτη συντονισμένη με όσα έλεγε ο άνθρωπος. Η ζωή είναι πολλά περισσότερα από τις κλασικές γνώσεις που διαδάσκονται στα σχολεία. 'Αλλωστε και αυτές θα μπορούσαν να είχαν ένα πιο ουσιαστικό και πνευματικό υπόβαθρο.
Σήμερα μας μίλησε η δασκάλα της μικρής. Μια νέα κοπέλα γύρω στα 30. Μας είπε πως περισσότερο από τις γνώσεις που έτσι κι αλλιώς θα αποκτήσουν την ενδιαφέρει να αποκτήσουν τα παιδιά αυτοπεποίθηση, να αναπτύξουν τη συγκέντρωση και την κρίση τους. Κυρίως να μην φοβούνται!

'Εχω αρχίσει να πιστεύω πως κάτι πραγματικά έχει αλλάξει προς το πολύ καλύτερο. Δεν μπορεί αυτά τα παιδιά να είναι απλά εξαιρέσεις.

Να σαι καλά φίλε μου...




ANAZHTHSH είπε...

υποκλίνομαι στο δάσκαλο, να είναι καλά όπου βρίσκεται και να διατηρεί την έμπνευση κι αυτός και όσοι ειδικοί και μη έχουν αυτό το χάρισμα,να εμπνέονται και να εμπνέουν...

καλημέρα αγαπημένη

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μαρία μου,
από την πρώτη στιγμή που είδα την ανάρτησή σου, κάτι παράξενο συμβαίνει μέσα μου.
Είναι που αυτόν τον καιρό με έχουν απορροφήσει οι αντιδράσεις των παιδιών με το Σπίτι του Βιβλίου, είναι που άνθρωποι σαν τον δάσκαλο Χρήστο, μου δίνουν χαρά και έμπνευση να γίνω λίγο από ό,τι είναι, δεν έβρισκα λόγια να ταιριάξω και να αφήσω στα σχόλια.
Σήμερα, ξανά μελέτησα φωτογραφίες, ζωγραφιές και σχόλια και πιστεύω πως πολλοί από εμάς και για πολύ καιρό θα ανατρέχουμε σε αυτή σου την ανάρτηση.
Είναι πηγή αγάπης, προσφοράς, δημιουργίας, ζωντάνιας.
Μπόρεσες να αποτυπώσεις, όσα θα αναδείκνυαν την προσπάθεια του δάσκαλου να γίνει ένα με τα παιδιά. Να τους μεταδώσει όχι μόνο την αγάπη για την τέχνη της ζωγραφικής, αλλά και να τα αγγίξει με την μαγική δύναμη της αγάπης που συσσωρεύει η ιδιότητα του Δασκάλου.
Είμαι ευτυχισμένος που έχω την χαρά να σε έχω φίλη, με όλη την σημασία της λέξης.
Συνέχισε να μας εκπαιδεύεις...
Πολύ σε αγαπώ!

fotini είπε...

Μαργκο μου, πόσο καιρό κορίτσι μου έχω να σε διαβάσω; Τοσο που ούτε καν θα με θυμάσαι. Πέρασα για φιλιά και καλησπέρες. Σιγά σιγά επισκέπτομαι τα παλιά λημέρια. Μου λείψατε οι φίλοι οι ιντερνετικοί.
Μα τί όμορφη ανάρτηση. Τί αισιοδοξο το μήνυμα της. Υπάρχει ελπίδα λοιπόν , ναι , δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει.
Σε φιλώ προς ώρας. Θα περάσω ξανά

Margo είπε...

@ANAZHTHSH..

Όλυ μου, ευτυχώς υπάρχουν πολλοί!

Η επειδή το πιστεύω τυχαίνουν στον δρόμο μου ;-)

Καλή εβδομάδα γειτονάκι μου :-)

Margo είπε...

@ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ..

Βαγγέλη μου, γνωριζόμασε τόσο καιρό. Το συναπάντημά μας, μας πηγαίνει πάντα λίγο παραπέρα. Μου θυμίζει το "κράτα με να σε κρατώ ν' ανεβούμε το βουνό" :-)

Έχει περάσει καιρός, όμως ακόμη μιλούν όλα τα παιδιά του σχολείου για τον κύριο Χρήστο. Δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ. Αυτό είναι που με ενθουσιάζει περισσότερο. Τα παιδιά νιώθουν και ρέπουν προς αγάπη και την ομορφιά. Είμαι βέβαιη πως δεν θα ξεχάσουν..

Να σαι καλά Βαγγέλη μου :-)

Margo είπε...

@fotini..

Μα φυσικά σε θυμάμαι Φωτεινή μου. Χαίρομαι πολύ που πέρασες από εδώ και θα χαρώ ακόμη περισσότερο αν αρχίσεις και πάλι να γράφεις.
Να ξαναπεράσεις και να περνώ κι εγώ. Να δυναμώνουμε :-)

Καλή σου νύχτα!!!

kiki είπε...

Αχ έτσι και υπάρχει όρεξη τι φτιάχνουν οι άνθρωποι...

By the way, πέρυσι καλλιτεχνικών και μουσικούς θέλησαν να μας εξαφανίσουν από τα σχολεία. Μετά από 20 μέρες το πήραν πίσω. Για πόσο, δεν ξέρουμε...