μία ανάσα..

Αφού δεν μπορούμε να παίξουμε γκαζάκια  σκαπέρδα μαντίλι και άλλα παιχνίδια που απαιτούν φυσική παρουσία για να εκτονωθούμε και να γελάσουμε λιγάκι- έως να ξεκαρδιστούμε δηλαδή- ας παίξουμε μπλοκοπαίχνιδο να χαλαρώσουν λίγο τα πνεύματα..

Αλήθεια πόσο καιρό έχετε να γελάσετε δυνατά; Θυμάμαι σε νεαρή ηλικία γελάγαμε με το παραμικρό, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.. τώρα παίζουμε το εφτά!
Με κάλεσαν η Δάφνη Χρονοποπούλου που αν και βρίσκεται πολύ κοντά μου την ανακάλυψα πρόσφατα,  το καλλιτεχνάκι μας η Roadartist και η καινούργια και αγαπημένη φίλη Tante Kiki. Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία στο παιχνίδι.

Θα γράψω εφτά μαθήματα ζωής που πήρα έως τώρα..

* από πολύ μικρή αρνιόμουν να πονέσω. Ότι και αν συνέβαινε στο σώμα μου εγώ ανέκφραστη και πεισμωμένη το άντεχα. Οι γιατροί με κοίταζαν με έκπληξη σε κάθε δοκιμασία και εγώ κάθε φορά ένιωθα πιο δυνατή. Ώσπου κάποτε θαρρείς και μαζεύτηκε όλος εκείνος ο πόνος που αρνήθηκα και με χτύπησε αλύπητα, ώσπου παραδέχτηκα πως έχω το μέτρο το ανθρώπινο.
* ήθελα να μπορώ το ακατόρθωτο. Σήκωνα βάρη ασήκωτα, δούλευα σκληρά και ασταμάτητα, ριψοκινδύνεψα πολλές φορές.. ώσπου ήρθε η ώρα της ήττας. Δεν μπορεί κάποιος πάντα να νικά, πρέπει και να χάνει για να μάθει να αντέχει. Το "παν μέτρον άριστον" είναι μεγάλη σοφία.
* είχα πάντα την εντύπωση πως οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς. Φυσικά την πάτησα πολλές φορές, αλλά ακόμη ξεγελιέμαι, γιατί δε θέλω να καίω τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
* έχασα πολλές ευκαιρίες να εκφράσω αυτό που νιώθω και σκέπτομαι στους συνανθρώπους μου.. όχι πια, η ζωή δεν περιμένει..
* έμαθα να συγχωρώ.. έτσι βοηθώ εμένα να είμαι σε αρμονία με όσα με περιβάλλουν και δεν επηρεάζω αρνητικά όσους βρίσκονται απέναντι.
* Κατάλαβα, πως ο χειρότερος τρόπος να βλέπεις, είναι μέσα από τα μάτια μιας ομάδας, που σε καθοδηγεί και σε φανατίζει. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να χάσει κανείς την ελευθερία βούλησης και να στενέψει απελπιστικά τα όρια του νου.
* Ποτέ δεν φανταζόμουν πως κάποτε θα συνομιλώ με τόσους ανθρώπους και θα μοιράζομαι ότι έχει ανάγκη να ειπωθεί. Μέσα από την ανταλλαγή απόψεων ενισχύθηκε ακόμη παραπάνω η αίσθησή μου πως.. η πολυφωνία είναι που ομορφαίνει τον κόσμο μας, φτάνει να είναι καλοπροαίρετη και να προάγει την επιχειρηματολογία.

Να μην ξεχάσουμε και το βραβειάκι:-)

Ποιοι καλούνται να παίξουν. Νομίζω πως οι περισσότεροι έχετε λάβει κάλεσμα, η παρέα είναι κοινή. Όποιος θέλει φυσικά μπορεί να παίξει αλλά... πολύ θα ήθελα να δω bloggers που δεν ανοίγονται εύκολα να μας μιλήσουν για τον εαυτό τους όπως..
ο τσαλαπετεινός.. αλλά μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες του λέει τόσα πολλά..
ο Dodo.. όμως και εκείνος κάθε μέρα εκφράζεται μέσα από τα πολύ έξυπνα σκίτσα του..
η Maximus.. μήπως και βρει την πόρτα κι έρθει.. σαν πολύ ξεπόρτισε ο γατούλης;-)
η Selena.. γιατί κρίνω πως πρέπει να παίξει επειγόντως!!!!
η Lena Zip και η Mermy blue.. γιατί πολύ μας έλειψαν και πρέπει επίσης να κάνουμε κάτι να χαμογελούν, όπως όλα τα νέα παιδιά που δοκιμάζονται αυτή την περίοδο
η πεταλούδα.. γιατί έχει αργήσει πολύ να έρθει και ο Χειμώνας πλησιάζει. Μία πεταλούδα φέρνει την Άνοιξη ακόμη και στη βαρυχειμωνιά..
και τη γοργονίτσα μας που δεν την ξέρετε αλλά αξίζει να γνωρίσετε

Δεν θα πω άλλους, είστε πάρα πολλοί και αν νιώσετε την ανάγκη να μιλήσετε να το κάνετε, γι αυτό είμαστε εδώ.. άλλωστε όσους ανέφερα το έκανα για τσούγκλισμα:-)


υ.γ. Το παιχνίδι το έπαιξα για να χαλαρώσουμε, όχι για ν' αρχίσουν οι επιθέσεις από μερικούς μερικούς ανώνυμους. Παιδιά, το δήλωσα δεν χαλιέμαι, αλλά δεν θα απαντώ πια στις ανώνυμες επιθέσεις..