17 Οκτ 2011

μία ανάσα..

Αφού δεν μπορούμε να παίξουμε γκαζάκια  σκαπέρδα μαντίλι και άλλα παιχνίδια που απαιτούν φυσική παρουσία για να εκτονωθούμε και να γελάσουμε λιγάκι- έως να ξεκαρδιστούμε δηλαδή- ας παίξουμε μπλοκοπαίχνιδο να χαλαρώσουν λίγο τα πνεύματα..



Αλήθεια πόσο καιρό έχετε να γελάσετε δυνατά; Θυμάμαι σε νεαρή ηλικία γελάγαμε με το παραμικρό, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.. τώρα παίζουμε το εφτά!
Με κάλεσαν η Δάφνη Χρονοποπούλου που αν και βρίσκεται πολύ κοντά μου την ανακάλυψα πρόσφατα,  το καλλιτεχνάκι μας η Roadartist και η καινούργια και αγαπημένη φίλη Tante Kiki. Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία στο παιχνίδι.

Θα γράψω εφτά μαθήματα ζωής που πήρα έως τώρα..

* από πολύ μικρή αρνιόμουν να πονέσω. Ότι και αν συνέβαινε στο σώμα μου εγώ ανέκφραστη και πεισμωμένη το άντεχα. Οι γιατροί με κοίταζαν με έκπληξη σε κάθε δοκιμασία και εγώ κάθε φορά ένιωθα πιο δυνατή. Ώσπου κάποτε θαρρείς και μαζεύτηκε όλος εκείνος ο πόνος που αρνήθηκα και με χτύπησε αλύπητα, ώσπου παραδέχτηκα πως έχω το μέτρο το ανθρώπινο.
* ήθελα να μπορώ το ακατόρθωτο. Σήκωνα βάρη ασήκωτα, δούλευα σκληρά και ασταμάτητα, ριψοκινδύνεψα πολλές φορές.. ώσπου ήρθε η ώρα της ήττας. Δεν μπορεί κάποιος πάντα να νικά, πρέπει και να χάνει για να μάθει να αντέχει. Το "παν μέτρον άριστον" είναι μεγάλη σοφία.
* είχα πάντα την εντύπωση πως οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς. Φυσικά την πάτησα πολλές φορές, αλλά ακόμη ξεγελιέμαι, γιατί δε θέλω να καίω τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
* έχασα πολλές ευκαιρίες να εκφράσω αυτό που νιώθω και σκέπτομαι στους συνανθρώπους μου.. όχι πια, η ζωή δεν περιμένει..
* έμαθα να συγχωρώ.. έτσι βοηθώ εμένα να είμαι σε αρμονία με όσα με περιβάλλουν και δεν επηρεάζω αρνητικά όσους βρίσκονται απέναντι.
* Κατάλαβα, πως ο χειρότερος τρόπος να βλέπεις, είναι μέσα από τα μάτια μιας ομάδας, που σε καθοδηγεί και σε φανατίζει. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να χάσει κανείς την ελευθερία βούλησης και να στενέψει απελπιστικά τα όρια του νου.
* Ποτέ δεν φανταζόμουν πως κάποτε θα συνομιλώ με τόσους ανθρώπους και θα μοιράζομαι ότι έχει ανάγκη να ειπωθεί. Μέσα από την ανταλλαγή απόψεων ενισχύθηκε ακόμη παραπάνω η αίσθησή μου πως.. η πολυφωνία είναι που ομορφαίνει τον κόσμο μας, φτάνει να είναι καλοπροαίρετη και να προάγει την επιχειρηματολογία.

Να μην ξεχάσουμε και το βραβειάκι:-)



Ποιοι καλούνται να παίξουν. Νομίζω πως οι περισσότεροι έχετε λάβει κάλεσμα, η παρέα είναι κοινή. Όποιος θέλει φυσικά μπορεί να παίξει αλλά... πολύ θα ήθελα να δω bloggers που δεν ανοίγονται εύκολα να μας μιλήσουν για τον εαυτό τους όπως..
ο τσαλαπετεινός.. αλλά μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες του λέει τόσα πολλά..
ο Dodo.. όμως και εκείνος κάθε μέρα εκφράζεται μέσα από τα πολύ έξυπνα σκίτσα του..
η Maximus.. μήπως και βρει την πόρτα κι έρθει.. σαν πολύ ξεπόρτισε ο γατούλης;-)
η Selena.. γιατί κρίνω πως πρέπει να παίξει επειγόντως!!!!
η Lena Zip και η Mermy blue.. γιατί πολύ μας έλειψαν και πρέπει επίσης να κάνουμε κάτι να χαμογελούν, όπως όλα τα νέα παιδιά που δοκιμάζονται αυτή την περίοδο
η πεταλούδα.. γιατί έχει αργήσει πολύ να έρθει και ο Χειμώνας πλησιάζει. Μία πεταλούδα φέρνει την Άνοιξη ακόμη και στη βαρυχειμωνιά..
και τη γοργονίτσα μας που δεν την ξέρετε αλλά αξίζει να γνωρίσετε

Δεν θα πω άλλους, είστε πάρα πολλοί και αν νιώσετε την ανάγκη να μιλήσετε να το κάνετε, γι αυτό είμαστε εδώ.. άλλωστε όσους ανέφερα το έκανα για τσούγκλισμα:-)


υ.γ. Το παιχνίδι το έπαιξα για να χαλαρώσουμε, όχι για ν' αρχίσουν οι επιθέσεις από μερικούς μερικούς ανώνυμους. Παιδιά, το δήλωσα δεν χαλιέμαι, αλλά δεν θα απαντώ πια στις ανώνυμες επιθέσεις..

34 σχόλια:

kiki είπε...

Εγώ, την τελευταία φορά που γέλασα μέχρι δακρύων, μου βγήκε ξυνό :-(((

Margo είπε...

@kiki..

Γιατί Κική μου τι έγινε;;;;
Ελπίζω να είσαι καλά.. με ανησύχησες τώρα..

roadartist είπε...

Έχω καιρό να γελάσω μέχρι δακρύων. Μερικές φορές παρατηρώ τα παιδιά καθώς παίζουν, λιγάκι τα ζηλεύω. Θυμάμαι τη δική μου ξεγνοιασιά στην ηλικία τους. Στην εποχή της μεγάλης ύφεσης, αν το σκεφτείς, ακόμη και το να παίζεις ένα διαδικτυακό παιχνίδι είναι σαν μια αντίδραση. Ο πιο δυνατός είναι όποιος αναγνωρίζει τον πόνο του, άσε που όταν τον μοιράζεσαι με τα σωστά άτομα, ίσως γίνεται λιγάκι ελαφρύτερος. Ως προς τις ανώνυμες επιθέσεις, αναρωτιέμαι γιατί να διαβάζει κάποιος ένα blog αν δε του αρέσει. Υπάρχουν κ άλλα χιλιάδες στο internet, ας μείνει εκεί όπου ταιριάζει ο καθένας μας.
Σε ευχαριστώ, καλή δύναμη για αυτή την εβδομάδα!

b|a|s|n\i/a είπε...

όταν ένα παιχνίδι γίνεται κατάθεση ψυχής και δη τόσο όμορφης δεν έχουμε παρά να χαμογελάσουμε. ακόμα περισσότερο σαν βρίσκουμε τόσες ομοιότητες.
φιλιά σου πολλά πολλά!
πολύ καλό απόγευμα!
:)

fish eye είπε...

πολυ ωριμες σκεψεις

τη δυναμη καποια στιγμη τη χανουμε ειτε το παιζουμε δυνατοι ειτε οχι, εσυ τουλαχιστον παλεψες :)

ειλικρινης ανθρωπος δεν υπαρχει..παρ ολα αυτα κι εγω ακομη πιστευω οτι καποτε θα βρω ενα τετοιο διαμαντακι :)

ομαδα;;;
παντα, οτι κι αν εκανα το εκανα μονη μου, κι επειδη απο πολυ μικρη ημουν με το αλλο μου μισο/κολληταρι δεν ειχα την αναγκη της ομαδας

τελευταια που δοκιμασα ηταν κακη η εμπειρια, ουτε απ εξω δε θελω να περνω.. στερουνται δημοκρατιας και ανιδιοτελειας :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Δεν παίζω! Δεν παίζω! Δεν παίζω!!!

Μα αφού το λες κι εσύ ότι λέω πολλά (για μένα)- απλώς δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

Καλό σου απόγευμα καλή μου φίλη!

;-)

kovo voltes... είπε...

Στον πόνο και στην ομάδα θα σταθώ...Πώς άντεχες να μην εκφράζεις τον πόνο? Σημάδι ζωής είναι και αυτός, μεγάλο μάλιστα, ε?
Και η ομάδα είναι πολύτιμο πράγμα, αλλά όταν αρχίζουν οι ανθρώπινες φιλοδοξίες να τη λερώνουν καταλήγουμε εκεί που είπες. Μια ομάδα είμαστε και εδώ εξάλλου. Που βγάζει τα σώψυχα της έστω και εκ του...ασφαλούς...;)
Να μου χαμογελάς, ει....και μέσα σ'αυτό τον ζόρικο χειμώνα που ήρθε.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πόσο όμορφη παρουσίαση του εαυτού σου γλυκιά μου.. να σου κάνω μια αγκαλίτσα..έλα πιο κοντά...φιλάκι Αχτιδένιο!

lena_zip είπε...

Θα παίξω Margo μου, για να ξεφύγει λίγο το μυαλό μας! Σε ευχαριστώ που με κάλεσες.

Τα δικά σου μαθήματα ζωής είναι καλές, άριστες προειδοποιήσεις για εμάς τους νεότερους. Αν και μερικά από αυτά τα μαθαίνει ο καθένας πιστεύω, έστω και υποσυνείδητα, κάπου καταγράφονται αυτά.

Σε ευχαριστώ για την τόση αγάπη που μου δείχνεις Margo μου. Να μπορούσα μόνο να σου την επιστρέψω...

Thalassenia είπε...

Αυτό το άνοιγμα ψυχής μόνο ζεστασιά απλώνει στο "μέσα" και στο έξω κρύο.

φιλιά από μακριά:)

Unknown είπε...

Να μην χαλιέσαι Margo μου με τίποτα, πόσο μάλλον με ανώνυμους.

Ναι, οι ομάδες δεν προσφέρουν "βλέμμα", μόνον οι άνθρωποι.

φιλί

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Μαργκούλα μου?
Γιατι μου έβαλες δύσκολα και σου έχω κι αδυναμία και πως να αρνηθω τοσο γλυκια πρόσκληση μου λες?
να σκεφτω πρωτα ή να γραψω ό,τι μουρθει?
ωχουυυυυυυυυυυυ! Προβληματιστηκα τωρα αλλά χαμογελάω πολυυυυυυυ!
Εισαι πειραχτηρι!!!!!!!!
Ευχαριστω πολυ πολυ!
Καλημερα!

Ανώνυμος είπε...

Εφτά μαθήματα ζωής; Αυτό είναι το μπλογκοπαίχνιδο; Έχω και καιρο να γράψω...μήπως προλαβαίνω; Με έχουν πάρει από κάτω μαθήματα, προπονήσεις, σπίτι, δουλειά...Μα δεν είναι υπέροχος ο χειμώνας;;;

Πολλά φιλιά Μαρία μου :))

Margo είπε...

@roadartist..


Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου Ροντάκι μου και κανείς δεν μπορεί να τον εξερευνήσει, μία προσπάθεια κάνουν οι ψυχολόγοι αλλά συχνά κάνουν μία τρύπα στο νερό.
Ναι στο μοίρασμα ελαφραίνει πολύ ο πόνος.. είναι που νιώθεις πως δεν είσαι μόνος σε αυτόν τον εφιάλτη.
Εγώ σ’ ευχαριστώ και καλή δύναμη επίσης, ειδικά αυτή την εβδομάδα!!!

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a..

Ευχαριστώ Βασιλάκο μου για το χαμόγελο πιο αναγκαίο από ποτέ!

Καλή ημέρα και καλή εβδομάδα σου εύχομαι..
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@❤..

Η ομάδα γίνεται επικίνδυνη για τα παιδιά των 15-18, ηλικίες που είναι πολύ ευάλωτες στον φανατισμό ειδικά αν υπάρχουν προβλήματα στη οικογένεια και ανάλογα τον ψυχισμό.
Όταν βρει το νέο παιδί το κολλητάρι του είναι ότι καλύτερο :-)

Να σαι καλά Στέλλα μου
Πολύ καλή σου μέρα!

Margo είπε...

@Τσαλαπετεινός..

Χαχαχαα δεν περίμενα να παίξεις,
αλλά να, ήθελα να σου γαργαλίσω λίγο την αριστερή φτερούγα;-)

Καλημέρες!!!!!

Margo είπε...

@kovo voltes...

Όλα στο μυαλό είναι βολτίτσα μου, αν αποφασίσεις να μην πονάς δεν θα πονάς. Αν αποφασίσεις να βγεις στη σκηνή και να νικήσεις τους φόβους σου θα βγεις και θα απογειωθείς, αν αποφασίσεις να επιστρέψεις ξανά στους φόβους σου θα γκρεμιστείς.. ότι αποφασίσεις γίνεται.

Η ομάδα είναι πολύ σημαντικό πράγμα, ενώνει τους ανθρώπους και τους κάνει πολύ δυνατούς.. όμως συνήθως αυτοί που ηγούνται μιας ομάδας τρελαίνονται, δεν είναι και λίγο να κρέμονται από τα χείλη σου τόσοι άνθρωποι. Τότε όλη αυτή η δύναμη γίνεται όπλο στα χέρια του ενός ή περισσότερων.. τη συνέχεια την γνωρίζεις…

Εδώ θα είμαστε βολτίτσα μου και θα χαμογελάμε για να αντέχουμε!
Καλή σου μέρα:-)

Margo είπε...

@αχτίδα..

Αχ βρε Αχτιδούλα μου, μια μαμαδίστικη αγκαλιά πήρα και ζεστάθηκα.
Ότι ακριβώς ήθελα ετούτη τη στιγμή.. σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ!
Φιλιά πολλά..

Margo είπε...

@lena_zip..

Λενάκι μου την επιστρέφεις και με το παραπάνω. Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από το ότι υπάρχεις.. μόνο να είσαι καλά θέλω.

Τα μαθήματα όλοι τα παίρνουμε γιατί έτσι είναι και έτσι πρέπει να είναι. Ο καθένας τα δικά του ανάλογα με το περπάτημά του. Έτσι μεγαλώνουμε και είμαστε χαρούμενοι γι αυτό:-)

Να παίξεις και να είσαι κοντά μας όσο μπορείς.. κανείς δε θα πέσει κάτω..
Σε φιλώ γλυκά

Margo είπε...

@Thalassenia..

Είσαι ακόμη στην απέναντι ήπειρο;-)

Όμορφα να περνάς Θαλασσένια μου και να μου φιλήσεις την αγαπημένη σου D :-)

Margo είπε...

@meggie..

Λίγα λόγια και καλά! Μόνο οι άνθρωποι Meggie μου.. έτσι!

Όμορφη μέρα και καλή εβδομάδα.. παρόλες τις προβλέψεις.
Φιλιά σου πολλά!

Margo είπε...

@Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ..

Ναι να γράψεις και ότι σου ‘ρθει, το αυθόρμητο σου πηγαίνει πολύ:-)

Ξέρεις, όταν έγραφα την ανάρτηση και σκέφτηκα να σε πειράξω, δεν είχα λάβει το email σου ακόμη, μαζί γράφαμε.. τυχαίο;-))

Περιμένω ε;
Φιλιάααααααααα

Margo είπε...

@Λένα..

Εφτά ότι θέλεις και να γράψεις ναι, ναι, ναι, να γράψεις, να ξαναγράψεις δηλαδή γιατί το μπλοκάκι σου αράχνιασε.
Υπέροχος ο Χειμώνας υπερδραστήριος αλλά θέλει και ζεστασιά, γι αυτό να γράψεις, να γράψεις, να γράψεις :-) :-) :-)

Κοίτα να δεις δύο πεταλουδίτσες μου έγραψαν κοντά η μία πίσω από την άλλη μπορεί να μην πάει καλά η μέρα;-)

Φιλιά πολλά πολλά και…. περιμένω!!!

Διαμαντένια είπε...

θα συμφωνήσω απόλυτα με το ότι η ζωή δεν περιμένει.. πόσες φορές δεν έχω πεί αυτά που θέλω απο φόβο και τελικά δεν μπόρεσα ποτέ να τα πώ....

Φιλί Διαμαντένιο!

dodo είπε...

Θα έπαιζα, αλλά πώς να ξεχωρίσω μονάχα επτά;- μαθαίνω κάθε ημέρα που περνά...

Margo είπε...

@Διαμαντένια..

Τώρα που πέρασαν κάμποσα χρόνια για μένα, αναζητώ έναν δάσκαλο που είχα κάποτε να του ζητήσω συγνώμη. Για εκείνον δεν έχει ίσως καμιά σημασία για μένα όμως έχει μεγάλη.
Να σαι καλά Διαμαντένια μου

Margo είπε...

@dodo..

Dodo, εσύ παίζεις κάθε μέρα, ήθελα μόνο να πω για σένα.. ήταν μια ευκαιρία.
Βέβαια το εφτά δεν αφορούσε μαθήματα ζωής.. εγώ το πήγα εκεί.

Καλό σου απόγευμα!

zoyzoy είπε...

Αρνιόσουν το πόνο??
Πολύ δυνατή σε βρίσκω και αξιοθαύμαστη μ'οσα μας περιέγραψες!

Δύσκολη καιροί για γέλια!
Εν αντιθέσει το κλάμα μου βγαίνει αβίαστα αυτό τον καιρό!

Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου!

Άιναφετς είπε...

Το 7 είναι ο αριθμός του πεπρωμένου μου!
Το γέλιο, το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι στο Νο 2.
Στο 1 μπαίνει η Αγάπη όταν συναντά την Αγάπη(η απόδειξη είναι η προηγούμενη σου ανάρτηση!)
Με τους άλλους αριθμούς χάνομε...δεν υπήρξα ποτέ πολύ καλή στην αριθμητική!
ΑΦΦΦΦΦΦΦιλιά χαμογελαστά! :))

Margo είπε...

@zoyzoy..

Ήμουν πολύ σκληρή, κάτι σε κουταλιανό δηλαδή;-)

Γι αυτό προκόβουν τα κέντρα γέλιου Ζουζού μου.. που φτάσαμε να πληρώνουμε για να γελάσουμε!

Σε φιλώ χαμογελαστά και που θα πάει, θα γελάσουμε και πάλι με την καρδιά μας.. κάποτε..

Margo είπε...

@Άιναφετς..


Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι με τους αριθμούς όπως και με τις λέξεις, αλλά ποτέ δεν έμαθα την βαθύτερη σημασία τους.
Ο εφτά είναι και για μένα σημαντικός αριθμός και τα πολλαπλάσιά του. Ίσως γιατί γεννήθηκα στις 14.

Το καλοκαίρι πήγα σε ένα μικρό αναψυκτήριο που άνοιξε πρόσφατα συγγενής μου και βρήκα ένα βιβλίο σου στον πάγκο μαζί με άλλα δύο για όσους ήθελαν να διαβάσουν όσο έπιναν τον καφέ τους. Ήθελα να το δείξω και να φωνάξω «την ξέρω είναι η μαγισσούλα μου»:-)))

ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦλιά.. με αγάπη!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Απίστευτο! Εφτά στα εφτά!
Με έμφαση στο πρώτο (θυμίζω τα φραγκόσυκα!) και το τελευταίο (ποτέ δεν πίστευα, όταν έστηνα το blog μου για τελείως άσχετο λόγο, ότι 3 χρόνια μετά θα ήμουν ακόμη εδώ, πλουσιότερη κατά τόσες ενδιαφέρουσες -και μερικές πολύτιμες- γνωριμίες)!
Μια αγκαλιά με τις ευχαριστίες μου για την ομορφιά και την ανθρωπιά που απλόχερα χαρίζεις -καμιά φορά και χωρίς να το γνωρίζεις!
ΥΓ:Ευχαριστώ και για τις παραπομπές σου!

Margo είπε...

@Υπατία η Αλεξανδρινή..

Ξεχνιούνται τα φραγκόσυκα;-))

Υπατία μου και εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ με τίποτα πόσο σημαντικούς για μένα ανθρώπους έχω γνωρίσει εδώ μέσα. Και ποτέ δεν ξέρω αν αυτό που βγάζω είναι όμορφο.. είναι τόσο σχετική η ομορφιά για τον καθένα μας. Απλά είναι ο δικός μου τρόπος και χαίρομαι πολύ όταν συμφωνεί με ανθρώπους που εκτιμώ ιδιαίτερα.
Σ' ευχαριστώ θερμά!