3 Φεβ 2011

ημερομηνία γέννησης 1896

Φυσάει τόσο δυνατά σήμερα... βρέχει όλη μέρα. Τα χώματα θα μαλακώσουν πολύ και θα γίνουν ζημιές. Είμαστε κλεισμένοι στα ζεστά μας σπίτια και περιμένουμε καρτερικά να βγούμε έξω σαν τους κοχλιούς με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Εσύ γιαγιά δεν το έχεις ζήσει αυτό. Ένα ζεστό σπίτι να σε προστατεύει από τους σκληρούς χειμώνες που ζούσατε στα χρόνια τα δικά σου.


Ημερομηνία γέννησης.. 1896! Εκείνη την χρονιά γεννήθηκε ο Αντρέ Μπρετόν και ο Δημήτρης Μητρόπουλος. Παίχτηκε για πρώτη φορά η τρίτη συμφωνία του Μάλερ αλλά και η πρώτη του Ραχμάνινοφ. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς αναβίωσαν και οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα. Το έμαθες άραγε ποτέ; Έφυγες από το νησί στα επτά σου χρόνια για να δουλέψεις στη Σύρο ως κουβερνάντα. Φρόντιζες ένα παιδί πέντε χρονών! Σίγουρα δε θα έμαθες τίποτε εκεί, ούτε κι όταν γύρισες πάλι πίσω στα πατρογονικά σου. Παρόλα αυτά έμαθες να γράφεις και να διαβάζεις. Και να ράβεις έμαθες κάτω από εκείνη τη σκάλα που σε είχαν να κοιμάσαι. Έχω ακόμη εκείνο το γράμμα που μας έστειλες όταν ρίχναμε τα θεμέλια στο καινούριο μας σπίτι. Μας πρόσταζες να μην σφάξουμε κόκορα αλλά να φυλάξουμε στις τέσσερις γωνιές αγιασμό. Ήσουν μέχρι το  τέλος ο αρχηγός ακόμη κι όταν σερνόσουν, αρνούμενη πεισματικά να ζήσεις έστω και μία μέρα στο κρεβάτι κι ας περνούσαν τα χρόνια κι ας αργούσε το πολυπόθητο τελευταίο ταξίδι.

Σε θυμάμαι σε εκείνο το δωμάτιο που έβγαζε στην αυλή, να κάθεσαι στην πολυθρόνα σου σκυμμένη  στο τραπέζι και να ακούς ειδήσεις από το κρεμ ραδιοφωνάκι. Σε κοιτούσα διακριτικά από την πεζούλα.. έκλαιγες.. τι σε έκανε να στεναχωριέσαι τόσο, ποτέ δεν κατάλαβα. Είχες ζήσει τρεις πολέμους, πείνα, έχασες νωρίς τον παππού  και πάντα ήσουν αγέρωχη και δυνατή. Γιατί δάκρυζες με τα δεινά του κόσμου; Ήμουν πολύ νέα για να καταλάβω ή εσύ πολύ μεγάλη  για να δεχτείς το κακό που γεμίζει έτσι κι αλλιώς τις σελίδες της ιστορίας. Αν ζούσες σήμερα δε θα άντεχε η καρδιά σου κι ας ήταν μέχρι και τα 96 σου σαν μικρού παιδιού.

Χθες τη νύχτα, σε είδα ανάλαφρη, όμορφη και χαμογελαστή.. δε χαμογελούσες εύκολα θυμάμαι. Φορούσες ένα άσπρο μαντήλι τυλιγμένο χαλαρά γύρω απ' τα κατάλευκα μαλλιά. Το πρόσωπο νεανικό και το σώμα στεκόταν όρθιο χωρίς να πονά.. ούτε η ψυχή πονούσε...

69 σχόλια:

Margo είπε...

Έχουμε καταιγίδα πολύ ώρα με πολύ δυνατό αέρα. Δεν μπορούμε να ανοίξουμε ούτε τις πόρτες. Αύριο θα δούμε τι γίνεται έξω, το λιγότερο να έχουν γκρεμίσει κάποιοι πέτρινοι τοίχοι. Από σύνδεση φυσικά έχουμε υποτυπώδη, απορώ πώς μπόρεσα να κάνω ανάρτηση.
Καλό ξημέρωμα σε όλους!

fish eye είπε...

κι η δικη μου η γιαγια στα 96..

κι ακομη ερχεται στον υπνο μου.. ακομη την αγαπαω πολυ !

πολυ πολυ ευαισθητο κειμενο margo το αποψινο

~reflection~ είπε...

Το Δίκτυο Συνωμότησε Υπέροχη Margo...

και δεν ήταν τυχαίο αυτο!....

Κάθε ρυτίδα στο πρόσωπο μιας Γιαγιάς μαρτυρά όσα τα χείλη της Δεν είπαν ποτέ..

η Ιστορία Ξέρει
πως αν ήταν εδώ θα άντεχε να Μεταγγίσει όλη την παιδική Ψυχή της
στον Άψυχο και Άκαρδο Κόσμο μας....

Σε φιλώ με γλυκιά Καληνύχτα.....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν ξερω αν ειναι προσωπικη εμπειρία....θα ηθελα να ηταν πάντως....ετσι το φανταστηκα....

inter-notes είπε...

Δάκρυσα με το ανάγνωσμα, όπως οι στάλες της βροχής όλη μέρα στα τζάμια...
Μου ξύπνησες θύμησες ανάλογες...
Κανείς δεν πεθαίνει όσο τον θυμόμαστε, είναι αλήθεια.

Καλό βράδυ με φιλί μεγάλο!

Unknown είπε...

Μεθαύριο ταξιδεύω για να συναντήσω την λατρεμένη μου νονά, ετών πάνω από 96. Την έχω ακόμα κι αν και πονάει να την βλέπω "γερμένη" από τα χρόνια, αυτή την αεικίνητη γυναίκα, σκέφτομαι πως την έχω και μας έχει και ... όλα καλά.

Να περάσει η μπόρα, να ξημερώσει η μέρα και να την θυμάσαι πάντα Margo μου.

Την αγάπη μου

Mariela είπε...

τι να πω... δυσκολεύομαι εδώ...
το συναίσθημα με κατακλύζει... η γιαγιά μου ήταν η δεύτερη μάνα μου,
για λόγους που είναι δύσκολο να εξηγήσω τώρα εδώ, από τα 5 μέχρι τα 12 μεγάλωσα μαζί της...
είναι και αυτός ο καιρός έξω που βρέχει, είναι και οι θύμησες πολλές, είναι και η νύχτα.....
......
αδυνατώ να συνεχίσω
γλυκό φιλί και καλό ξημέρωμα...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

γνώρισα μια γιαγιά. την μάνα της μαμάς μου... όλοι άλλοι είχαν πεθάνει πριν γεννηθώ...
η γιαγιά μου λοιπόν, έφυγε πριν επτά περίπου χρόνια...

μου λείπει. την σκέφτομαι. την βοήθειά της ζητώ στα δύσκολα...

σε διάβαζα ψυχή μου και ψιθύριζα...

γιαγια γιαγιά γιαγιά μου....

b|a|s|n\i/a είπε...

τουλάχιστον παππούδες γιαγιάδες έφυγαν στην ώρα τους. αν ποτέ καθορίζεται πότε ποιανού η ώρα είναι. φιγούρες αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου. και πάντα τόσο γλυκές.
πολύ καλό σου μήνα! και εδώ όλη την μέρα χθες βροχή. με ολίγον από αέρα. θα έχουν μουλιάσει οι κάκτοι όλοι. φιλιά σου πολλά!

dodo είπε...

Ελπίζω να σάς ξημέρωσε μιά καλή ημέρα, χωρίς ζημιές.
Το τρυφερό κείμενό σου με συγκίνησε- δεν θα ήθελα να γράψω κάτι παραπάνω...

MYSTELIOS είπε...

Eίναι κάτι νύκτες βροχερές που οι ψυχές ταξιδεύουν ευκολότερα σε τόπους και πρόσωπα αγαπημένα και μας ξυπνούν τις πιο γλυκιές αναμνήσεις , εύχομαι αυτό να συμβαίνει τακτικά γιατί το έχουμε ανάγκη , οι ρίζες πάντα τροφοδοτούν το δέντρο και το κάνουν γερό να αντέχει κάθε είδους καταιγίδα !!!
Καλημέρα φίλη Μargo και ελπίζω σήμερα να μην έχετε βρεί πολλές ζημιές !!!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Μόλις έκανε ενα μικρό σεισμούλι εδώ, και διαβάζοντας την ανάρτηση σου ένοιωσα κι έναν μέσα μου...ανα σκάλεψες δικές μου αγαπημένες μορφές...
ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκονται.
Σε φιλώ, καλό Σ/Κ

jf είπε...

Πρόσθεσε και τον παππού μου δίπλα στη γιαγιά σου, στον Μπρετόν και τον Μητρόπουλο! :))

Ναι, είναι κάποιες φιγούρες του παρελθόντος που δε φεύγουν απ' το μυαλό...

Την καλημέρα μου...

Τα σπορτέξ είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση, καλημέρα και απο μας.

kovo voltes... είπε...

Θύμησες απο πρόσωπα αγαπημένα μέσα σε έναν αέρα που λυσσομανά...Με έφερες μπροστά τους! Σ'ευχαριστώ

kariatida62 είπε...

Η παρουσία της, δεν μ'εχει εγκαταλείψει ποτέ...και ας έχει φύγει απο κοντά μου χρόνια τώρα!
Η δική μου, γεννημένη το 1888,συγγενής του κοσμοκαλόγερου, μπαρμπα-Αλέξανδρου!(Παπαδιαμάντης)
Εκεί να δεις διηγήσεις και μνήμες!
Απο την πρόσφατα απελευθερωμένη απο τους Οθωμανούς, Σκιάθο μέχρι και τις ημέρες μας...η ιστορία ολάκερη συμπιεσμένη στην μνημη της γλυκειάς γιαγιάς μου, μεταφέρθηκε αυτούσια στην δική μου μνήμη...προσπάθησα να τα κάνω βιβλίο...αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα!(ακόμη)
----
Εύχομαι η κακοκαιρία να πέρασε,ή έστω να μαλάκωσε όπως εδώ σε μας!
Φιλιά

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Ο καιρός ηρεμεί εδώ σιγά-σιγά.Ελπίζω και στα μέρη σου.Αλήθεια που μένεις;

Όμορφη ανάρτηση.Εγώ αντιθέτως τον παπππού μου έχω ως αντίστοιχο παράδειγμα.Πέθανε στα 99 του επειδή...βαρέθηκε.

http://wwwjohnpap.blogspot.com/2010/02/blog-post_26.html

Πρέπει να ήταν πολύ σπουδαίος άνθρωπος η γιαγιά σου..

Ανώνυμος είπε...

οι άνθρωποι που έφυγαν
μα αγαπήθηκαν βαθιά
δεν πεθαίνουν ποτέ!!

απλώς όσοι μένουν πίσω
θυμούνται, ανατρέχουν, αναπολούν
γιατί ξέρεις η μνήμη είναι πάντα εκεί, σταθερή και ακλόνητη

αυτό για όσους!! μας λείπουν πολύ (για μένα είναι η μητέρα μου, που χάθηκε πολύ νέα..)

magda είπε...

Συγκλονιστικό και τρυφερό το αφιέρωμα στην γιαγιά σου !!!
Βούρκωσα και δεν ντρέπομαι, είναι πολύ δυνατή η γραφή σου !!!!
Εύχομαι να πάνε όλα καλά στο νησί..
Φιλιά

nameliart είπε...

Και τι καλά που μπόρεσες και την έκανες αυτή την ανάρτηση... Ξυπνάει τρυφερές αναμνήσεις και συγκινεί! Έχεις έναν γλυκύτατο τρόπο να το πετυχαίνεις αυτό.. Είναι ακριβά τα συναισθήματα Margo! Να είσαι καλά που εσύ απλώς τους γνέφεις, κι’ αυτά αποκρίνονται!
Και η φωτογραφία! Μου άρεσε πολύ!!
Φιλί καληνύχτας!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Το υγρό στοιχείο...
Το κερί που λιώνει...
Το νερό... η θάλασσα... η βροχή...
Το μοναχικό δάκρυ...
Για μια αγάπη κάθε άλλο παρά ρευστή...
Πολύ βαθιά στάλαξε απόψε η δυνατή γραφή σου!
Μια αγκαλιά με νοσταλγική περίσκεψη, Margo μου!

Unknown είπε...

Με συγκίνησες, μου θύμησες την γιαγιά μου, που λάτρευα.

a-kentavrou είπε...

1896 είχε γεννηθεί ο παππούς μου.Άνθρωπος με αξίες.Ο Παππούς υπέγραφε με το λόγο του. Κληρονόμισα από αυτόν μια φουστανέλα και ένα ρολόι τσέπης που αγόρασε αργότερα όταν φόρεσε τα ευρωπαικά αλλά και το πατρικό μας σπίτι στο χωριό.Είχαμε ακριβώς το ίδιο όνομα Μ.Γ.Κ.
Κληρονόμισα και άλλα πιο σημαντικά που έχουν σχέση με το χαρακτήρα του.

Margo είπε...

@❤..

Είναι πολύ γλυκιά η θύμηση και δρα επουλωτικά πολλές φορές..

Το όμορφο είναι που με αφορμή αυτό το κείμενο ο καθένας σας μοιράστηκε κάτι δικό του:)
Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!

Margo είπε...

@~reflection~..

Σε αυτές τις ηλικίες ο άνθρωπος γυρίζει πίσω, γίνεται παιδί, έχεις απόλυτο δίκιο Κάκια μου. Μια περίεργη παιδικότητα όμως που μέσα της έχει καταγεγραμμένες τις εμπειρίες μιας ζωής.

Καλή σου νύχτα και να περάσεις πανέμορφα το Σαββατοκύριακο!

Margo είπε...

@Ρίκη Ματαλλιωτάκη..

Πέρα για πέρα αληθινή Ρίκη μου, η γιαγιά όταν πέθανε στην κηδεία της είχε έρθει όλη η Μύκονο. Ήταν η Μαρία η καλή:)

Margo είπε...

@inter-notes..

Ευτυχώς στη ζωή μας υπάρχουν αυτοί που με τη θύμησή τους γλυκαίνει η ψυχή μας.. και βέβαια υπάρχουν κατά τη γνώμη μου και κυριολεκτικά. Θέλω να πιστεύω ότι τίποτε δε χάνεται ολότελα.

Καλό ξημέρωμα Βασιλική
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@meggie..

Η μπόρα πέρασε έκανε τα δικά της στο πέρασμά της από εδώ αλλά μας άφησε και πολύ πολύ νερό! :)

Σε αυτές τις ηλικίες που μακάρι να φτάσουμε οι άνθρωποι έχουν μια απίστευτη γαλήνη τουλάχιστον όσοι είναι εντάξει με τον εαυτό τους. Και την μεταδίδουν και σε εμάς.
Εύχομαι να την έχεις για χρόνια κοντά σου.
Φιλιά πολλά Meggie μου

Margo είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ..

Διάβασα τα λόγια σου λύχνε μου και μου έσφιξε η καρδιά. Είναι και το δάκρυ στην εικόνα σου….
Ας είναι η ζωή σου τώρα γεμάτη ανθρώπους αγαπημένους..

Η γιαγιά που ήταν και όλα τα άλλα μαζί σίγουρα ποτέ δεν σε άφησε πραγματικά..

Φιλί γλυκό..

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a..

Είναι πολύ όμορφα τα παιδιά να γνωρίζουν και να ζουν παππούδες και γιαγιάδες. Μάλιστα αυτές οι σχέσεις γίνονται πολύ δυνατές!

Και εδώ πλημμύρισε ο τόπος το χώμα από ένα σημείο και έπειτα δε τραβούσε άλλο νερό. Και τι να πρωτοπροστατέψεις..
Φιλιά πολλά Βασίλη μου

Margo είπε...

@dodo..

Πολλές ζημιές αλλά διορθώνονται, τα μάτια όταν κοιτάνε το φράγμα που γέμισε νερό κανείς δεν παραπονιέται:)

Καλό σου ξημέρωμα Dodo.. ευχαριστώ..

Margo είπε...

@Mariela..

Μαριέλα μου.. ελπίζω να μην έγινα αφορμή να σε μελαγχολήσω…
Να μου είσαι καλά και αν καμιά φορά η νοσταλγία φέρνει δάκρυα, να είναι μόνο χαράς.

Καλό σου ξημέρωμα
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@ART-TRAVELLER..

Πολλές φορές σκέπτομαι ανθρώπους που δεν ξέρουν τις ρίζες τους και καταλαβαίνω τον αγώνα που κάνουν για να τις βρουν.
Η ημέρα ημέρωσε με πολλά προβλήματα που όλα όμως θα λυθούν ήδη οι δρόμοι γέμισαν μπουλντόζες που καθαρίζουν τους δρόμους από τις πέτρες και τα χώματα.

Καλό Σαββατοκύριακο Στέλιο μου να είσαι καλά!

Margo είπε...

@ΧΑΡΑ..

Με αφορμή αυτήν την διήγηση Χαρά μου ένιωσα σαν να καθόμαστε όλοι δίπλα στο τζάκι και λέμε ο καθένας την δική του ιστορία.. μόνο οι λεπτομέρειες λείπουν:)

Ελπίζω ο σεισμός να ήταν από τους συνηθισμένους..

Καλό Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ.
Φιλιά σου πολλά!

Margo είπε...

@JamanFou..

Η γιαγιά μου και ο παππούς σου θα μπορούσαν να είναι συμμαθητές:))
Εκείνες τις εποχές η περίπτωση να συναντηθούν δύο άνθρωποι που ζούσαν μακριά ο ένας από τον άλλον, ήταν μηδαμινή. Σήμερα όλα είναι δυνατά.
Καλό σου ξημέρωμα!

Margo είπε...

@ΤΡΕΧΑΛΑΚΗΣ..

Γιώργο μου σας ευχαριστώ!
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι..

Margo είπε...

@kovo voltes..

Σαν να ημέρεψε ο αέρας είναι όμορφα όταν μετά από τη βουή έρχεται η γαλήνη.

Καλό Σαββατοκύριακο βολτίτσα μου:)

Margo είπε...

@kariatida62..

Μάλλον δεν έχεις γράψει γι αυτήν γιατί θα μου το έλεγες, έτσι δεν είναι;
Πιστεύω ότι αξίζει να το κάνεις τέτοιοι άνθρωποι διηγούνται την ιστορία και είσαι τυχερή που στην μετέφερε. Και το βιβλίο βέβαια είναι η καλύτερη ιδέα.. είμαι σίγουρη πως θα το κάνεις!

Μετά το μεσημέρι ηρέμησε λίγο η φύση.. κουράστηκε πια:)
Φιλιά πολλά Κάρυ.

Margo είπε...

@Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης..

Μένω στη Μύκονο και όσο κι αν είμαστε συνηθισμένοι με τον αέρα, όταν ξεπερνάει τα 9 μποφόρ είναι αδύνατη η κυκλοφορία. Μας παίρνει και μας σηκώνει κυριολεκτικά!

Την διάβασα την ανάρτησή σου.. πολλές φορές όταν κάποιος άνθρωπος «φεύγει» ρωτάνε κάποιοι άλλοι.. πόσο χρονών ήταν; Η απώλεια όμως δεν έχει ηλικία πονάει το ίδιο όταν αγαπάς πολύ αυτόν που «φεύγει».

Ήταν σπουδαία η γιαγιά στα δικά μου μάτια σίγουρα, αλλά γενικά την εκτιμούσαν όλοι οι ντόπιοι και όσο ζούσε δεχόταν πάρα πολλές επισκέψεις.

Καλό σου Σαββατοκύριακο Παπαστρατή!

Margo είπε...

@Silena..

Σιλένα μου λυπάμαι πολύ. Η μητέρα αφήνει τεράστιο κενό όταν φεύγει νωρίς… είναι όμως πάντα εκεί..
Γλυκό φιλί για καληνύχτα..

Ευχαριστώ για το πολύ πολύ αγαπημένο τραγούδι που τόσο ταίριαξε με την αίσθηση της στιγμής..

Margo είπε...

@magda..

Δεν είναι η γραφή μου Μάγδα μου γιατί απλά, δεν γράφω.. είναι που στο πρόσωπο της δικής μου γιαγιάς είδατε όλοι κάποιον δικό σας άνθρωπο.
Σ΄ ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια.
Να σαι καλά!

Margo είπε...

@nameliart..

Μελίνα μου τα συναισθήματα είναι η μυστική μας συνθήκη. Τα προκαλεί ο ένας στον άλλον με αποτέλεσμα να τα επενδύουμε σε ότι γράφουμε, ζωγραφίζουμε, τραγουδάμε.. Γι αυτό και είναι τόσο όμορφα να μοιραζόμαστε τις αλήθειες μας..

Φιλιά πολλά και ένα πολύ πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!

Margo είπε...

@Υπατία η Αλεξανδρινή..

Υπατία μου είναι από τις στιγμές που νιώθω τον υπολογιστή το μεγάλο εμπόδιο που δεν με αφήνει να έρθω κοντά.
Πιο πολύ με πόνεσε αυτό το μοναχικό δάκρυ…

Ένα φιλί και μια αγκαλιά αληθινή, όσο αληθινή μπορεί να είναι μια δυνατή σκέψη και μόνο.

Margo είπε...

@Ellada..


Εύχομαι να είσαι καλά!
Καλό Σαββατοκύριακο!

Margo είπε...

@a-kentavrou..

Και φυσικά αγαπητέ Κένταυρε είσαι και για τον παππού σου και καλά κάνεις. Ο άνθρωπος που έχει λόγο είναι σπάνιος στις μέρες μας κι ας είναι τόσο πολύτιμη αξία ζωής.
Να σαι καλά!

Άστρια είπε...

Margo μου, πώς θα μπορούσες να ξεχάσεις αυτή την αγαπημένη ψυχή; Αυτή την τόσο πλούσια στον κόσμο μας..
Η κληρονομιά της πολύτιμο φυλαχτό και φως για πάντα στον δικό σου ουρανό
Έχω βουρκώσει, δεν θα σου γράψω κάτι άλλο.

Σε φιλώ
Μια πολύ τρυφερή καλημέρα:)

marilise είπε...

κυλάει το νερό αχόρταγα και χαράζει βαθειές ρυτίδες στο χώμα , τα νια κυπαρρίσια ξεγουβιάσανε απο το νερό ..... και συ με αγγίζεις όλο και πιότερο αχχ φιλενάδα είσια εσύ απο μόνη σου ουρανός και η γιαγιά φως .......

H.Constantinos είπε...

Πολύ ευαίσθητο, πολύ συγκινητικό...
Καιρό είχα να την θυμηθώ τη δική μου γιαγιά...

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Αγαπημενη Μαργκο καταφερες να με συγκινησεις.Φυσικα και θυμηθηκα τη δικη μου γιαγια που ειχε γεννηθει την ιδια χρονια, ητανε λεβεντισα και αρχηγος μεχρι το τελος της.Ειχε ασπρα μαλλια πλεγμενα σε πεξουδες και συχνα θυμαμαι πολλα απο οσα συνηθιζε να με συμβουλευει.
Ευχαριστω για το τρυφερο ταξιδι στις αναμνησεις.

zoyzoy είπε...

Margo και'δω φοβερές καταστροφές γίνηκαν.Κατεδαφίστηκαν τοίχοι,σπάσανε δέντρα,στύλοι πλημμύρισαν δρόμοι μεγάλο κακό.
Αυτό αναρωτιόμουν και'γω μέσα στο 2ώρο που'χαμε διακοπή πως ζούσαν οι πρόγονοί μας με τόσες κακουχίες?
Να ζήσεις να τη θυμάσαι πάντα και να πάρεις τη δύναμή της εύχομαι!

Με φιλιά θαλασσινά:))

Mariela είπε...

Μερικές φορές η μελαγχολία μας κάνει και καλό γιατί μας φέρνει όμορφες και ζεστές αναμνήσεις...
Καλό Σαββατοκύριακο γλυκιά Μαργκούλα...

Άιναφετς είπε...

Θα σταθώ στο όνειρο...πιστεύω στα όνειρα και η γιαγιά σου στέκει κοντά σου...ακόμα!
Καλό Σαββατοκύριακο στην όμορφη οικογένεια σου!ΑΦ!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ συγκινητικό, εδώ δε χωράνε πολλά λόγια.

ξωτικό είπε...

"Ένα ζεστό σπίτι να σε προστατεύει από τους σκληρούς χειμώνες που ζούσατε στα χρόνια τα δικά σου."

Δεν είχα δεί την ανάρτησή σου και πριν μια ώρα έγραφα στα σχόλιά μου στην Άϊναφετς (που είχε βλάβη στη θέρμανση) οτι πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό σκέπτομαι πόσο ευγνόμωνες πρέπει να είμαστε που έχουμε την πολυτέλεια ενός ζεστού σπιτιού να κουρνιάζουμε......

(απ'τους ...6 γιαγιάδες και παππούδες που είχα ...δεν γνώρισα κανέναν...μεγάλη φτώχεια)

... όσο περνάν τα χρόνια νοιώθω ευλαβικό σχεδόν σεβασμό για τους γέροντες εκείνης ειδικά της γεννιάς,άρωμα μιας άλλου "είδους" ζωής ......με τόση απαντοχή που με κάνει να ντρέπομαι συχνά....
Ευλογία μοιάζει το όνειρό σου.

leondokardos είπε...

Πόσο όμορφο είναι να έχει κανέις αναμνήσεις απο μιά γιαγιά. Εγώ δυστυχώς έχασα και τις δύο σύντομα και δε τις χάρηκα. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που διδάχθηκαν πολλά απο γιαγιάδες και ποτέ δε τις ξεχνούν.

ELvA είπε...

''Το πρόσωπο νεανικό και το σώμα στεκόταν όρθιο χωρίς να πονά.. ούτε η ψυχή πονούσε... ''

Tι ομορφες φρασεις, φιλη Μargo,
μου θυμιζουν κατι τοσο οικειο,ισως τη δικους μου ανθρωπους σε καποια αδυναμη στιγμη της ζωης τους!

Kαλως σε βρηκα! :)

Poet είπε...

Οι ανεκτίμητες, οι τρυφερές, οι σιωπηλές γιαγιάδες της προσφοράς. Επιβίωσαν με τα ελάχιστα και μας έδωσαν τα μέγιστα. Πόσοι όμως, στη σημερινή αρπακτική και άπληστη κοινωνία, τα έκαναν πράξη ζωής;

Σε ευχαριστώ για τις πολύτιμες μνήμες, Μαρία μου. Τη γιαγιά μου την έλεγαν Μαριέττα.

Margo είπε...

@Άστρια..

Μου αρέσει πολύ όταν η λέξη πλούσια χαρακτηρίζει ανθρώπινες ψυχές συναισθήματα στιγμές.. σ΄ ευχαριστώ πολύ ευαίσθητο αστεράκι μου

Φιλί γλυκό:)

Margo είπε...

@marilise..

Marilise μου μια αγκαλιά σου στέλνω ζεστή και αληθινή..
Να σαι καλά!

Margo είπε...

@H.Constantinos…

Τελικά μας αφήνουν τα ίχνη τους οι γιαγιάδες και οι παππούδες και είναι όμορφο πολύ..
Καλό σου μεσημέρι Κωνσταντίνε

Margo είπε...

@ΓΙΑΝΝΑ..

Οι γυναίκες εκείνης της εποχής πέρασαν τόσα πολλά. Η ζωή θαρρείς τις έκανε δυναμικές κι ας μην έμειναν για πάντα στα στενά όρια της οικογένειας.
Εγώ ευχαριστώ Γιάννα μου, να σαι καλά!

Margo είπε...

@zoyzoy..

Οι δρόμοι είναι παντού στοίβες με μπάζια, άνοιξαν οι δουλειές μας Ζουζού..

Φιλιά σου πολλά:)

Margo είπε...

@Mariela..

Μαριέλα μου ναι αυτή η μελαγχολία είναι και απαραίτητη φτάνει να εξωτερικεύεται.
Καλή βδομάδα πια:)

Margo είπε...

@Άιναφετς..

Και εγώ πιστεύω μαγισσούλα μου και όταν είναι το όνειρο καλό πάει καλύτερα η μέρα, αν όμως δεν είναι κάνω προσπάθειες να το διώξω μα εκείνο εκεί, μέσα στο μυαλό μου :)

ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!

Margo είπε...

@ηλιογράφος..

Πάντως δεν είχα καμία πρόθεση να σας μελαγχολήσω
Καλό μεσημέρι Ηλιογράφε;)

Margo είπε...

@ξωτικό..

Βλέπω τα μικρά μου που μεγαλώνουν έχοντας κοντά τον παππού και τη γιαγιά και βλέπω πως η σχέση που έχουν μαζί τους με τίποτα μα με τίποτα δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Η κατάλληλη λέξη είναι λατρεία! Το κενό του παππού και της γιαγιάς το συγκρίνω μόνο με το κενό του αδελφού της αδελφής.

Αυτό το άλλο είδος ζωής ξωτικό μου μεταφέρεται στις επόμενες γενιές με το DNA το έχουμε μέσα μας καλύτερα να μη το θυμηθούμε αλλά αν χρειαστεί μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα το ίδιο καλά.
Φιλιά πολλά ξωτικό μου:)

Margo είπε...

@leondokardos..

Φτάνει να ξέρεις την ιστορία τους πολλές φορές αρκεί και μόνο αυτό.
Φαντάζομαι τους ανθρώπους που δεν ξέρουν καν τις ρίζες τους.. θα είναι πολύ δύσκολο..

Margo είπε...

@Elva..

Καλώς όρισες Elva του Βορρά:)

Ο καθένας μας κάποιον έχει να θυμάται. θέλει δύναμη να μεγαλώνεις και να αντέχεις.
Να είσαι καλά!

Margo είπε...

@Poet..

Τόλη μου η μητέρα μου, η κόρη αυτής της γιαγιάς κάνει πράξη ζωής την προσφορά μέχρι θυσίας, δεν συμφωνώ όμως γιατί φτάνει στο άλλο άκρο.
Διακριτική και πολύ ταλαιπωρημένη.. δεν κρατάει τίποτε για τον εαυτό της.

Μαριέττα λοιπόν.. με αφορμή αυτή την ανάρτηση έμαθα για όλους σας κι από κάτι:)
Σε φιλώ!