ημερομηνία γέννησης 1896

Φυσάει τόσο δυνατά σήμερα... βρέχει όλη μέρα. Τα χώματα θα μαλακώσουν πολύ και θα γίνουν ζημιές. Είμαστε κλεισμένοι στα ζεστά μας σπίτια και περιμένουμε καρτερικά να βγούμε έξω σαν τους κοχλιούς με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Εσύ γιαγιά δεν το έχεις ζήσει αυτό. Ένα ζεστό σπίτι να σε προστατεύει από τους σκληρούς χειμώνες που ζούσατε στα χρόνια τα δικά σου.

Ημερομηνία γέννησης.. 1896! Εκείνη την χρονιά γεννήθηκε ο Αντρέ Μπρετόν και ο Δημήτρης Μητρόπουλος. Παίχτηκε για πρώτη φορά η τρίτη συμφωνία του Μάλερ αλλά και η πρώτη του Ραχμάνινοφ. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς αναβίωσαν και οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα. Το έμαθες άραγε ποτέ; Έφυγες από το νησί στα επτά σου χρόνια για να δουλέψεις στη Σύρο ως κουβερνάντα. Φρόντιζες ένα παιδί πέντε χρονών! Σίγουρα δε θα έμαθες τίποτε εκεί, ούτε κι όταν γύρισες πάλι πίσω στα πατρογονικά σου. Παρόλα αυτά έμαθες να γράφεις και να διαβάζεις. Και να ράβεις έμαθες κάτω από εκείνη τη σκάλα που σε είχαν να κοιμάσαι. Έχω ακόμη εκείνο το γράμμα που μας έστειλες όταν ρίχναμε τα θεμέλια στο καινούριο μας σπίτι. Μας πρόσταζες να μην σφάξουμε κόκορα αλλά να φυλάξουμε στις τέσσερις γωνιές αγιασμό. Ήσουν μέχρι το  τέλος ο αρχηγός ακόμη κι όταν σερνόσουν, αρνούμενη πεισματικά να ζήσεις έστω και μία μέρα στο κρεβάτι κι ας περνούσαν τα χρόνια κι ας αργούσε το πολυπόθητο τελευταίο ταξίδι.

Σε θυμάμαι σε εκείνο το δωμάτιο που έβγαζε στην αυλή, να κάθεσαι στην πολυθρόνα σου σκυμμένη  στο τραπέζι και να ακούς ειδήσεις από το κρεμ ραδιοφωνάκι. Σε κοιτούσα διακριτικά από την πεζούλα.. έκλαιγες.. τι σε έκανε να στεναχωριέσαι τόσο, ποτέ δεν κατάλαβα. Είχες ζήσει τρεις πολέμους, πείνα, έχασες νωρίς τον παππού  και πάντα ήσουν αγέρωχη και δυνατή. Γιατί δάκρυζες με τα δεινά του κόσμου; Ήμουν πολύ νέα για να καταλάβω ή εσύ πολύ μεγάλη  για να δεχτείς το κακό που γεμίζει έτσι κι αλλιώς τις σελίδες της ιστορίας. Αν ζούσες σήμερα δε θα άντεχε η καρδιά σου κι ας ήταν μέχρι και τα 96 σου σαν μικρού παιδιού.

Χθες τη νύχτα, σε είδα ανάλαφρη, όμορφη και χαμογελαστή.. δε χαμογελούσες εύκολα θυμάμαι. Φορούσες ένα άσπρο μαντήλι τυλιγμένο χαλαρά γύρω απ' τα κατάλευκα μαλλιά. Το πρόσωπο νεανικό και το σώμα στεκόταν όρθιο χωρίς να πονά.. ούτε η ψυχή πονούσε...