7 Σεπ 2010

Τι νιώθει; (update)


What is going through a child's mind at a moment like this?
(τίτλος της φωτογραφίας)



photo by Antoni Tomadakis

update: Βλέποντας τη φωτογραφία ο καθένας μας μπαίνει στη θέση του κοριτσιού.. έγινε λοιπόν αφορμή για μία μικρή συλλογή από κομμάτια ψυχής, ένα δείγμα του καθενός μας απ' ότι κατοικεί μέσα μας. Διαφορετικές μα πάντα σπουδαίες ματιές. Αυτό το ιστολόγιο ακόμη κι αν κάποτε πάψει, δε θα ακυρώσει αυτές τις μικρές πολύτιμες για μένα στιγμές..

Poet: Απολύτως τίποτα. Είναι βυθισμένο στη συγκίνηση και την αμηχανία.
ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ: Μήπως ότι έχει την ζωή μπροστά του... Υποκρισία μήπως; Ή τάχα ελευθερία κινήσεως..
ΚΑΛΥΨΩ: την μαγεία...της πρόκλησης-πρόσκλησής ίσως..
dodo: Είναι ωραία φωτογραφία- σαν από θεατρική παράσταση, ίσως;
ΓΙΑΝΝΑ: Μηπως υποκλιση μπροστα στο μεγαλειο της παιδικης αθωοτητας που δεν κραταει πολυ;
kakia: Είναι η αίσθηση ότι η μικροσκοπική του κουκίδα διαστέλλεται και η αύρα του τυλίγει το Χώρο καθώς ο ενήλικας υποχωρεί ένα βήμα και παραχωρεί το ΒΗΜΑ της Ζωής στο παιδί....
και εκείνο πνίγει τα λόγια του και στο Βημα της Συνέντευξης με τους Θεούς και τους Ανθρώπους μιλά με τα μάτια... με την καρδιά.. με τις κινήσιες του σωματος, τις αμυδρες...
κι όμως από ολους γινεται απόλυτα κατανοητο!....
Dinos: Δισταγμό να προχωρήσει με όλα αυτά που βλέπει γύρω του να συμβαίνουν. Όμως έχει μια χάρη ο δισταγμός αυτός. Όπως σε ένα βαλς hesitation.
meggie: Ήρθε η στιγμή μου να προχωρήσω, έχει φως μπροστά μου και όχι μόνο μου το επιτρέπουν αλλά με προτρέπουν κι όλας. Ας ξεκινήσω ... μπορώ επιτέλους.
ART-TRAVELLER: Μου θυμίζει δουλοπρεπείς υποκλίσεις μπροστά στον μικρό αυτοκράτορα , εγώ θα προτοιμούσα να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να τους συμπεριφερόμαστε ισότιμα.
silena: τί νιώθει??? τόσα πολλά!! Απορία, περιέργεια, επιφύλαξη ίσως και φόβο ή ... ανυπομονησία, χαρά, την έξαψη της ανακάλυψης... ή όλα αυτά μαζί!
: πεταγμα.. απο το πεταω.. αιωρουμαι νιωθω ελευθερος.. εχω ολη τη ζωη μπροστα μου..
MAXIMUS: Κοιτάζοντας τη φωτογραφία το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι μακάρι να εκτιμούσαμε περισσότερο τον χρόνο που μας δίνεται.

Savvina: Ανοίγεται ο δρόμος για την νέα γενειά και το κορίτσι αποπυπώνει στο πρόσωπό του την ευχαρίστηση αλλά και τον φόβο του.
Ευχαρίστηση γιατί θα πορευτεί εκείνη το δικό της δρόμο και φόβο γιατί δεν έχει ιδέα πώς θα είναι.
Roadartist: Ανοίγεται όλη η ζωή μπροστά του.. Ένα βήμα, ένα δόσιμο, μια παρακίνηση για να ξεκινήσει, δίχως να φοβηθεί.. "Τώρα ήρθε η σειρά σου" :)
kaya: εγώ δε θέλω να ξέρω... αρκεί που ξέρει εκείνο.
H.Constantinos: "Καλά, είμαι και η πρώτη έεεε;;!!! Θα πάθουν στο σχολείο αύριο!!"
Μικρές ανάσες: Δίνει πολλά η εικόνα απλώς ελπίζω ένα απο αυτά να μη είναι το : έτσι υποκλινόμαστε και υποτασσόμαστε...
mermyblue: απίστευτη φωτογραφία...
νοιώθει ότι νοιώθει το κάθε παιδί μέσα μας σε μιά αντίστοιχη στιγμή...
οπότε κάπως έτσι, μια απρόσωπη φωτογραφία γίνεται τόσο προσωπική...
Υπατία η Αλεξανδρινή: Αμηχανία μπροστά σ' αυτό που οι μεγάλοι δείχνουν να προσδοκούν απ' αυτό και ντροπαλή επιμονή να μείνει πιστό στις δικές του επιλογές και προσδοκίες...
kovo voltes: Αυτός είναι ο κόσμος των μεγάλων? Υποκλίνονται λοιπόν...
Και σιγά σιγά θα μάθει, ότι άλλοτε αυτό εμπεριέχει σεβασμό και άλλοτε χυδαιότητα. Αργότερα όμως.
Mariela: Τρυφερή φωτογραφία με το μέλλον να ατενίζει αβέβαιο μπροστά...
η αντίθεση του λευκού της αθωότητας με το ΄μαύρο γύρω (της γνώσης ίσως;;;;)
Side21: Ένα μικρό βήμα ...
πολλές φορές φέρνει ...
σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας !!!
Η πρώτη μέρα στο σχολείο ...
Το πρώτο ερωτικό ραντεβού ...
Η πρώτη μέρα στη δουλειά ...
Κάποια βήματα μας γυρνάνε σελίδα ...
κι είναι φυσιολογικός ο δισταγμός !!!
Δε γίνεται όμως διαφορετικά ...

Χαρά: Για μένα σημαίνει: Υπόκλιση στο μέλλον.Η παραδοχή οτι είναι η σειρά σου, εγω υποχωρώ αν όχι αποχωρώ.
a-kentavrou: Aμηχανία,δισταγμό,αβεβαιότητα έλλειψη εμπιστοσύνης γιατί η υπόκλιση και η έκφραση του προσώπου του ενήλικα είναι υποκριτικά φιλική.
Σε ένα παιδί δεν κάνεις υπόκλιση το κοιτάς στα μάτια, του γελάς, του πιάνεις το χέρι, να νοιώσει ζεστασιά για να κάνει τα πρώτα του βήματα.
50fm: Άβολα πιστεύω, που βρίσκεται δίπλα σε ένα άγαλμα...
Ευρύνοος: Βλέποντας την φωτογραφία αναρωτιέται κανείς αν υποκλίνεται η δασκάλα ή αν προτρέπει την μικρή να βγεί στην σκηνή..
τι σκέφτεται άραγε;
η δασκάλα :)
Thalassenia: Ενθάρρυνση ίσως, όμως...
Η στάση του ενήλικα δεν μου αρέσει, δείχνει δουλική.
Σαν παραδειγματική στο παιδί θα μου άρεσε να είναι υπερήφανη.
kiki: Φόβο ίσως; Δισταγμό;
kryos: Πρώτα το παίρνεις από τον παράδεισο του , από την βασιλεία των ουρανών , από τον μαγικό κόσμο του να ζεις στο "τώρα" απολαμβάνοντας το παιχνίδι .... μετά το βάζεις μπροστά στον λαβύρινθο που ο ίδιος δημιούργησες μήπως και βρει τον δρόμο για να ξαναφτάσει κάποτε εκεί που ήταν .
Τι νιώθει ?
Ανάλογα με τον "προγραμματισμό" που ήδη έχει δεχτεί ... φαντάζομαι πως αν ήταν λίγο μικρότερο και δεν είχε κάνει τις απαιτούμενες πρόβες , θα φοβόταν .
ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Aβεβαιότητα..φόβο...για να τολμήσει το πρώτο βήμα;;
Δεν ξέρω..μου φερνει στο νου την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων!
mahler: δέος

Margo: Απορία.. δεν έχει συνηθίσει τους μεγαλύτερους ισχυρότερους να υποκλίνονται μπροστά της δίνοντας την ευκαιρία να εκφραστεί
Δισταγμό και φόβο.. είναι η πρώτη φορά δεν έχει μάθει να πετάει, δε θυμάται πότε την έπεισαν ότι φτερά δεν έχει.
Αν κάνει το βήμα και βγει μπροστά δε θα έχει επιστροφή..
logia: εγώ βλέπω έναν ενήλικα με υποτακτικό τρόπο να υποκλίνεται μπροστά σε ένα μικρό κορίτσι, αυτό μπορεί να σημαίνει την αποδοχή του ενήλικα για την αξία της παιδικής αθωότητας ή έναν τρόπο να παρασύρει το αθώο κορίτσι στους κακούς και σκοτεινούς δρόμους των ενηλίκων... από την άλλη βλέπω ένα αθώο πλάσμα με ένα μειδίαμα ελαφρό στο στόμα που δείχνει αμηχανία και επιφύλαξη.
Η φωτό δείχνει για μένα όλο το νόημα της ζωής και τη σχέση ανάμεσα στις δυό γενιές που έχει δυο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες:
Αυτήν την παλαιάς γενιάς που υποχωρεί με σεβασμό στη νέα και αυτή της παλαιάς γενιάς που θεωρεί οτι τα ξέρει όλα και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μυήσει και την νέα γενιά στον ανήθικο κόσμο της λαμογιάς και της διαφθοράς για να μην χάσει τον έλεγχο.
leondokardos: Για μένα το κοριτσάκι εκφράζει έκπληξη και προβληματισμό, μέσα στην αθωότητά του.
Άστρια: Σαν να άκουσε μια φωνή να της λέει: "η σειρά σου τώρα, προχώρα, ο δρόμος είναι ανοιχτός μπροστά σου, δείξε τις δικές σου δυνάμεις..." αφού έκλεισε για λίγο τα μάτια κι ευχήθηκε, έκανε το πρώτο βήμα ..


Σας ευχαριστώ πολύ... για όλα!!!

40 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δε ξέρω...

Μήπως ότι έχει την ζωή μπροστά του...

Υποκρισία μήπως;

¨Η τάχα ελευθερία κινήσεως..

Δε ξέρω στο πα...

Margo είπε...

@Οδοιπόρε μου ούτε εγώ ξέρω ..

Μάλλον ξέρω αυτό που νιώθω εγώ όπως και εσύ ξέρεις αυτό που νιώθεις εσύ, μόνο σωστό μπορεί να είναι..


Ξενύχτι και εσύ βλέπω:)
Καλό σου ξημέρωμα!

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον ναι...

Καλυψώ είπε...

την μαγεία...της πρόκλησης-πρόσκλησής
ίσως..

καλησπέρα Μαργκο..:)

dodo είπε...

Είναι ωραία φωτογραφία- σαν από θεατρική παράσταση, ίσως;

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Μηπως υποκλιση μπροστα στο μεγαλειο της παιδικης αθωοτητας που δεν κραταει πολυ;

~reflection~ είπε...

Είναι η αίσθηση ότι η μικροσκοπική του κουκίδα διαστέλλεται και η αύρα του τυλίγει το Χώρο καθώς ο ενήλικας υποχωρεί ένα βήμα και παραχωρεί το ΒΗΜΑ της Ζωής στο παιδί....

και εκείνο πνίγει τα λόγια του και στο Βημα της Συνέντευξης με τους Θεούς και τους Ανθρώπους μιλά με τα μάτια... με την καρδιά.. με τις κινήσιες του σωματος, τις αμυδρες...
κι όμως από ολους γινεται απόλυτα κατανοητο!....

Εισαι η πιο Υπεροχη...
Η εικονα μου εκλεψε τη σκεψη και τη φαντασία..

Σε ευχαριστω.....

Dinos-Art είπε...

Δισταγμό να προχωρήσει με όλα αυτά που βλέπει γύρω του να συμβαίνουν. Όμως έχει μια χάρη ο δισταγμός αυτός. Όπως σε ένα βαλς hesitation.
Καλημέρα.

Unknown είπε...

Ήρθε η στιγμή μου να προχωρήσω, έχει φως μπροστά μου και όχι μόνο μου το επιτρέπουν αλλά με προτρέπουν κι όλας. Ας ξεκινήσω ... μπορώ επιτέλους.

Την καλημέρα μου

MYSTELIOS είπε...

Πολύ θεατρική κίνηση δύσκολο να την φανταστώ για πραγματική , μάλλον , για θεατρική παράσταση πρόκειται. Μου θυμίζει δουλοπρεπείς υποκλίσεις μπροστά στον μικρό αυτοκράτορα , εγώ θα προτοιμούσα να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να τους συμπεριφερόμαστε ισότιμα. Καλή σου μέρα Μargo μου ...

Ανώνυμος είπε...

Margo, καλημέρα, υπέροχη φωτογραφία, όσο για το τί νιώθει??? τόσα πολλά!! Απορία, περιέργεια, επιφύλαξη ίσως και φόβο ή ... ανυπομονησία, χαρά, την έξαψη της ανακάλυψης... ή όλα αυτά μαζί! φιλιά

fish eye είπε...

πεταγμα.. απο το πεταω.. αιωρουμαι νιωθω ελευθερος.. εχω ολη τη ζωη μπροστα μου..

*εξαιρετικη φωτογραφια!

maximus είπε...

Κοιτάζοντας τη φωτογραφία το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι μακάρι να εκτιμούσαμε περισσότερο τον χρόνο που μας δίνεται. Προσπαθώ να το εξηγήσω στον μικρό για να μην αργήσει πολύ να το συνειδητοποιήσει, μπας και τον προλάβω και σπαταλήσει λιγότερο χρόνο από τη ζωή του σε ανούσια πράγματα και περισσότερο σε ότι γεμίζει την ψυχούλα του.

Καλημέρα :)

Savvina είπε...

Ανοίγεται ο δρόμος για την νέα γενειά και το κορίτσι αποπυπώνει στο πρόσωπό του την ευχαρίστηση αλλά και τον φόβο του.
Ευχαρίστηση γιατί θα πορευτεί εκείνη το δικό της δρόμο και φόβο γιατί δεν έχει ιδέα πώς θα είναι.
Πολύ ωραία φωτογραφία Margo.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις, και ο καθένας την βλέπει από την δική του οπτική γωνία και με διαφορετικά συναισθήματα.
Η μουσική σου υπέροχη.
Να είσαι καλά.
Πολλά φιλιά.

Roadartist είπε...

Ανοίγεται όλη η ζωή μπροστά του.. Ένα βήμα, ένα δόσιμο, μια παρακίνηση για να ξεκινήσει, δίχως να φοβηθεί.. "Τώρα ήρθε η σειρά σου" :) Αυτό μου έδωσε η εικόνα..

k είπε...

εγώ δε θέλω να ξέρω... αρκεί που ξέρει εκείνο.

H.Constantinos είπε...

"Καλά, είμαι και η πρώτη έεεε;;!!! Θα πάθουν στο σχολείο αύριο!!"

Μικρές ανάσες είπε...

Δίνει πολλά η εικόνα απλώς ελπίζω ένα απο αυτά να μη είναι το : έτσι υποκλινόμαστε και υποτασσόμαστε...

mermyblue είπε...

απίστευτη φωτογραφία...
νοιώθει ότι νοιώθει το κάθε παιδί μέσα μας σε μιά αντίστοιχη στιγμή...
οπότε κάπως έτσι, μια απρόσωπη φωτογραφία γίνεται τόσο προσωπική...

ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τις εμπνεύσεις και την τροφή για το μυαλό και την καρδιά που παίρνω όποτε περνάω από το μπλογκ σου! καθόλου τυχαίο πόσοι άνθρωποι σε "ακολουθούν"
φιλιά πολλά!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Αμηχανία μπροστά σ' αυτό που οι μεγάλοι δείχνουν να προσδοκούν απ' αυτό και ντροπαλή επιμονή να μείνει πιστό στις δικές του επιλογές και προσδοκίες...
Τα ερωτήματα που θέτεις τσιγκλάνε μυαλό και ψυχή, Margo!

kovo voltes... είπε...

Αυτός είναι ο κόσμος των μεγάλων? Υποκλίνονται λοιπόν...
Και σιγά σιγά θα μάθει, ότι άλλοτε αυτό εμπεριέχει σεβασμό και άλλοτε χυδαιότητα. Αργότερα όμως.

Mariela είπε...

Τρυφερή φωτογραφία με το μέλλον να ατενίζει αβέβαιο μπροστά...
η αντίθεση του λευκού της αθωότητας με το ΄μαύρο γύρω (της γνώσης ίσως;;;;) εξαιρεικά εικαστική!!

Side21 είπε...

Ένα μικρό βήμα ...
πολλές φορές φέρνει ...
σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας !!!
Η πρώτη μέρα στο σχολείο ...
Το πρώτο ερωτικό ραντεβού ...
Η πρώτη μέρα στη δουλειά ...
Κάποια βήματα μας γυρνάνε σελίδα ...
κι είναι φυσιολογικός ο δισταγμός !!!
Δε γίνεται όμως διαφορετικά ...

Χαρά Θ. είπε...

Για μένα σημαίνει: Υπόκλιση στο μέλλον.Η παραδοχή οτι είναι η σειρά σου, εγω υποχωρώ αν όχι αποχωρώ.

a-kentavrou είπε...

Aμηχανία,δισταγμό,αβεβαιότητα έλλειψη εμπιστοσύνης γιατί η υπόκλιση και η έκφραση του προσώπου του ενήλικα είναι υποκριτικά φιλική.
Σε ένα παιδί δεν κάνεις υπόκλιση το κοιτάς στα μάτια, του γελάς, του πιάνεις το χέρι, να νοιώσει ζεστασιά για να κάνει τα πρώτα του βήματα.

55fm είπε...

Άβολα πιστεύω, που βρίσκεται δίπλα σε ένα άγαλμα...

Ευρύνοος είπε...

Βλέποντας την φωτογραφία αναρωτιέται κανείς αν υποκλίνεται η δασκάλα ή αν προτρέπει την μικρή να βγεί στην σκηνή..

τι σκέφτεται άραγε;
η δασκάλα :)

περάστε απο τον Τρελό παρακαλώ, έχετε πρόσκληση..

καλησπέρα :)

Thalassenia είπε...

Ενθάρρυνση ίσως, όμως...
Η στάση του ενήλικα δεν μου αρέσει, δείχνει δουλική.
Σαν παραδειγματική στο παιδί θα μου άρεσε να είναι υπερήφανη.

Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

Αλλά μάλλον παρασύρθηκα από την εικόνα και δεν απάντησα.

Δισταγμό, αβεβαιότητα.

Η στάση του ενήλικα με επηρεάζει αρνητικά.

Καλό βράδυ.

kiki είπε...

Φόβο ίσως; Δισταγμό;

kryos είπε...

Πρώτα το παίρνεις από τον παράδεισο του , από την βασιλεία των ουρανών , από τον μαγικό κόσμο του να ζεις στο "τώρα" απολαμβάνοντας το παιχνίδι .... μετά το βάζεις μπροστά στον λαβύρινθο που ο ίδιος δημιούργησες μήπως και βρει τον δρόμο για να ξαναφτάσει κάποτε εκεί που ήταν .

Τι νιώθει ?

Ανάλογα με τον "προγραμματισμό" που ήδη έχει δεχτεί ... φαντάζομαι πως αν ήταν λίγο μικρότερο και δεν είχε κάνει τις απαιτούμενες πρόβες , θα φοβόταν .

Μια όμορφη βραδιά να έχουμε !!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Aβεβαιότητα..φόβο...για να τολμήσει το πρώτο βήμα;;
Δεν ξέρω..μου φερνει στο νου.την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων!
Καλή σου μέρα Μαργκο!!

kakia_p είπε...

Εγώ οφείλω να σου πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ που με ταξίδεψες στην πρωτόγνωρη αίσθηση του Πρώτου Βήματος για την κατάκτηση του Μέλλοντος που μας ανήκει!...

Τα φιλιά μου.... συγκινήσεις...

mahler76 είπε...

δέος.

Margo είπε...

Δε θα μπορούσα να προσθέσω οτιδήποτε άλλο.. να σας ευχαριστήσω θερμά που μοιραζόμαστε αυτό τον χώρο, μπορεί να είναι εικονική η συντροφιά μας όμως είναι πάντα πολύ ουσιαστική. Αισθάνομαι πολύ υπερήφανη που έχω τέτοιους αναγνώστες:)

@Μικρές ανάσες καλωσήρθες!

Καλή σας μέρα!!!

logia είπε...

εγώ βλέπω έναν ενήλικα με υποτακτικό τρόπο να υποκλίνεται μπροστά σε ένα μικρό κορίτσι
αυτό μπορεί να σημαίνει
την αποδοχή του ενήλικα για την αξία της παιδικής αθωότητας
ή έναν τρόπο να παρασύρει το αθώο κορίτσι στους κακούς και σκοτεινούς δρόμους των ενηλίκων

από την άλλη βλέπω ένα αθώο πλάσμα με ένα μειδίαμα ελαφρό στο στόμα
που δείχνει αμηχανία και επιφύλαξη


Η φωτό δείχνει για μένα όλο το νόημα της ζωής και τη σχέση ανάμεσα στις δυό γενιές που έχει δυο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες:

Αυτήν την παλαιάς γενιάς που υποχωρεί με σεβασμό στη νέα
και αυτή της παλαιάς γενιάς που θεωρεί οτι τα ξέρει όλα και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μυήσει και την νέα γενιά στον ανήθικο κόσμο της λαμογιάς και της διαφθοράς για να μην χάσει τον έλεγχο

Ωραίο ψυχογράφημα μας κάνεις Margo

Καλυψώ είπε...

καλημερα...
χμ...
εκανες την φωτογραφια....καθρευτη..!!!!!!

τωρα η αναρτηση...ειναι ακομα πιο ομορφη..:)

Savvina είπε...

Τι γλυκιά που είσαι...
Σε ευχαριστώ και εγώ για όλα...
Καλή σου μέρα.
Φιλιά.

leondokardos είπε...

Για μένα το κοριτσάκι εκφράζει έκπληξη και προβληματισμό, μέσα στην αθωότητά του.

Άστρια είπε...

Σαν να άκουσε μια φωνή να της λέει: "η σειρά σου τώρα, προχώρα, ο δρόμος είναι ανοιχτός μπροστά σου, δείξε τις δικές σου δυνάμεις..." αφού έκλεισε για λίγο τα μάτια κι ευχήθηκε, έκανε το πρώτο βήμα ..