8 Ιουν 2010

όψεις


Ήταν απόγευμα όταν βγήκαμε με τα μικρά μου για μια βόλτα στον κήπο και για να ποτίσουμε τα φυτά μας. Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια αντικρίσαμε ένα μακάβριο θέαμα. Το μικρό γατάκι που μέχρι χθες στριφογύριζε στα πόδια μας κομματιασμένο πάνω στο διάδρομο. Εγώ δυσκολεύτηκα να το αναγνωρίσω η μικρή όμως το κατάλαβε αμέσως. Τα δυο του ποδαράκια στη μια μεριά και το κεφαλάκι του λίγο πιο πέρα.. έμεινα ακίνητη για λίγο.. σάστισα.. γρήγορα παίρνω τα παιδιά μακρυά, όμως το κακό είχε γίνει. Η μικρή μου έκλαιγε απαρηγόρητη ρωτώντας συνέχεια γιατί; Ποιος το κομμάτιασε μαμά; Γιατί το έκανε; Γιατί η μαμά του δεν το προστάτευσε;
Πρώτη φορά βρέθηκα σε τόσο δύσκολη θέση. Ήξερα ότι το κομμάτιασε ένας άλλος άγριος γάτος που περνά συχνά από το σπίτι. Ήταν αρσενικό και δεν έπρεπε να επιζήσει. Αντιζηλεία!
Πώς να εξηγήσεις σε ένα παιδί το γιατί της αγριότητας, τον παραλογισμό που θέλει τον μεγάλο να τρώει τον μικρό; Πώς και τι μπορείς να πεις σε εκείνα τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες πολέμου για χάρη των συμφερόντων κάποιων ανεγκέφαλων δολοφόνων και με όπλο τους τον φανατισμό των ηλιθίων;



Ήρθε η στιγμή που θα πάμε σχολείο. Μαζεύτηκαν τα χαρτιά για την εγγραφή μας στο νηπιαγωγείο και κινήσαμε με περίσσιο ενθουσιασμό να πάμε για το σχολείο. Το σχολείο μας είναι και αυτό που πήγαινε η γιαγιά μας δημοτικό, όταν όλες οι τάξεις συστεγάζονταν στην ίδια αίθουσα, όταν τα βιβλία και τα τετράδια ήταν λιγοστά και για στυλό είχαν πένα και μελανοδοχείο. Αυτό το παλιό κτίσμα με τα μεγάλα παράθυρα αναστυλώθηκε και φιλοξενεί τώρα τα νήπεια. Γύρω γύρω ατελείωτες αυλές, πρασιές με λουλούδια και ένα μεγάλο χωράφι παιδική χαρά. Το ψηλοτάβανο κτίσμα διακοσμημένο κατάλληλα για να στεγάσει τους λιλιπούτειους μαθητές, παντού βιβλία, παιχνίδια, χρώματα! Περιμένοντας στο διάδρομο για να μπω στο γραφείο κοιτούσα από την ανοιχτή πόρτα την αίθουσα. Η δασκάλα καθισμένη καταγής και όλα τα πιτσιρίκια γύρω γύρω στα παγκάκια να ακούν με προσήλωση. Τα ματάκια τους είχαν την λάμψη της χαράς, της αθωότητας και της περιέργειας για όλα τα καινούργια που ξετυλίγονται μπροστά τους. Για μια στιγμή νόμισα πως ο Παράδεισος δεν είναι πολύ μακριά, είναι μπροστά μας, μέσα στα χέρια μας.. φτάνει να μπορέσουμε να τον προφυλάξουμε.
Το κοριτσάκι που καθόταν ακριβώς απέναντί μου, μάλλον κατάλαβε τι σκεπτόμουν και μου έριξε το πιο γλυκό της χαμόγελο. Το άρπαξα με θράσος και συνέχισα το δρόμο μου..

υ.γ. Μου λείπουν πολύ οι μαθητές μου...



photo by Trish vandenBerg

77 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τα ματάκια τους είχαν την λάμψη της χαράς, της αθωότητας και της περιέργειας για όλα τα καινούργια που ξετυλίγονται μπροστά τους.

Μάλλον είναι αυτό ένα από τα πράγματα τα μεγάλα που κρύβουν το μυστικό της ζωής..

Γλυκό χαμόγελο κ από μένα!
Φιλιά!

kiki είπε...

Η αγριοτητα της φύσης,
η ομορφιά της παιδικότητας!

~reflection~ είπε...

Σε νιωθω με ταυτίσεις...

Η αμηχανία μπροστα στο αποτρόπαιο της ανεξήγητης αγριότητας.... Η μικρότητα του ενηλικου να εξηγήσει τον παραλογισμό σε ένα παιδακι που απλοποιεί τις προθεσεις...

πως ν'αγγιξεις τόση αθωότητα?... Ίσως το κλαμα και το ξέσπασμα να καταφεραν όσα δεν μπορεσαν τα λογια.. Ίσως εκει μεσα να κρύφτηκαν όλα τα "επειδή"...

Και τώρα σ'εκεινο το κομματι που λεγεται Παιδικός Παραδεισος...
Όποιος δεν το έχει βιωσει δεν το αντιλαμβανεται....
Η ατμόσφαιρα μόνιμα θετικά φορτισμενη... με τόσα ποσα θετικης ενεργειας να συρρέουν αμφίδρομα και μία αλληλεπίδραση αναμεσα στο μαθητη και στο δασκαλο που δημιουργεί ένα δεσιμο, το οποίο θα κρατήσει για Παντα....

ποιος δε θυμαται την πρωτη του δασκαλα?....

Σε φιλώ πιο γλυκα από καθε αλλη φορα....

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Το λυπηρό είναι πως αυτό το ζωώδες ένστικτο χωρίς συνείδηση, λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό και στους ανθρώπους.
Μπορεί να μην ξεσκίζονται στους δρόμους, αλλά έντεχνα γίνονται χειρότερα.
Πολύ στενοχωρήθηκα με το γατάκι.
Καταλαβαίνω το θέαμα.
Την καλησπέρα μας.

Καλυψώ είπε...

οι σκεψεις σου μου ειναι οικειες
πολλες φορες σαν μαμα και εγω
αναρωτιεμαι πως και με τι τροπο να εξηγησω στα αγγελουδια μου
την σκληροτητα του κοσμου..

πραγματικα ακομα δεν εχω βρει πειστικο τροπο..ουτε καν μεσα μου
πως να το εξηγησω αφου και για εμενα ειναι αδυνατον...

οτι μας μενει
οτι πιο αληθινο και ομορφο
ειναι τα παιδικα χαμογελα
μια στιγμη λαμψης
το καθενα απο αυτα
ας τα φυλαξουμε σαν πολυτιμους θησαυρους..πολυτιμους τοσο σαν την αθωοτητα που απωλεσαμε
μηπως ποτε βρουμε καποιο τροπο
και επιστρεψουμε εκει..

την καλησπερα μου

b|a|s|n\i/a είπε...

έχεις ένα απίστευτα γλυκό ταλέντο να συνδυάζεις τις αντιθέσεις της ζωής με τον πιο απλό τον πιο γλυκό και τον πιο αληθινό τρόπο.
πόσο τυχερά μπορεί να αισθάνονται τα παιδιά σου.
καλησπέρες πολλές. φιλιά σου πολλά!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ετουτο τον παραλογισμό που θέλει τον μεγάλο να τρώει τον μικρό, ξεκινωντας απο το ψαρι και φτάνοντας ως τον ανθρωπο, ειλικρινα ουτε εγω μπορεσε ποτε να τον καταλαβω.....

leondokardos είπε...

Πόσο όμορφη, τρυφερή, νοσταλγική η περιγραφή σου Margo !
Τα παιδικά βλέματα μέσα ακόμα στην αθωότητα συγκινούν πραγματικά.

σταυροδρόμι είπε...

το αυθόρμητο, γλυκό χαμόγελο του μικρού κοριτσιού σταλαγματιά ελπίδας στο σκληρό κόσμο που ζούμε...

Creep είπε...

Χαχ... το να είσαι γονιός μου φαίνεται πολύ δύσκολη διαδικασία. Αυτά που λες στο παιδί σου όταν εξηγείς κάτι για πρώτη φορά είναι πράγματα που του μένουν. Και το παιδί σου δεν θες να έχει λανθασμένες εντυπώσεις, θέλεις να αναπτύξει σωστή κρίση και χαρακτήρα...
Καλή τύχη σε αυτό Μάργκο. :)

a-kentavrou είπε...

Έχουμε την εντύπωση ή θέλουμε τα πάντα στη φύση να είναι τέλεια,και όμως ο Πάνσοφος έχει κάνει λάθη.Η αγριότητα του όντος για την επιβίωση του πρέπει να είναι από τα λάθη του.
Δάσκαλος μαθητής μια απίθανη ανθρώπινη σχέση.
Όταν ο μαθητής φωνάζει Κύριε –Κύριε αναζητά αγάπη,πρότυπο,οδηγό, γνώση,βοήθεια,,συμπαράσταση,δικαιοσύνη,ελπίδα,διέξοδο,παρηγοριά,συγχώρεση,μεταμέλεια.

Καλή αρχή στα μικρά σου.

{.πavλος.} είπε...

ta paidia shmera einai pio dynata ap oti pisteyoume emeis oi megaloi... antilamvanonte ton kosmo gyrw tous mesa apo diaforetika filtra se sxesh me emas...vlepw ta anipsia mou...kamia sxesh me emena otan eixa thn hlikia tous...

thn kalispera mou :)

zoyzoy είπε...

Τι κρίμα να εισπράξουν τα μικρά σου την αγριότητα της φύσης μ'αυτές τις αποτρόπαιες εικόνες!
Με το καλό να τα καμαρώσεις και αριστούχους μαθητές στο σχολείο της γιαγιάς!
Ο καλύτερος κόσμος ο κόσμος των παιδιών αθώος, αγνός.

Φιλί θαλασσινό!

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Πως να εξηγήσεις στα παιδιά ότι τέτοια φαινόμενα είναι κοινά στη φύση και ότι σε τέτοιο κόσμο είναι προορισμένα να ζήσουν;

Κρίμα το γατάκι. Ευτυχώς εγώ, μικρός, πρόλαβα και έσωσα τον Παμπούκο μου, από τα δόντια ενός αρσενικού.
Αυτό το καϋμένο ήταν μοναχό του.

Τα σχολεία μου δεν υπάρχουν πια σε εκείνη τη μορφή.
Στο Δημοτικό μέχρι πριν λίγα χρόνια, πήγαινα για τις εκλογές. Αγνώριστο, καινούργιο πια.
Έχω όμως φωτογραφίες από εκδηλώσεις.
Το Γυμνάσιο/Λύκειο (Τούρκικη φυλακή), είναι κι αυτό καινούργιο και ευτυχώς υπάρχει ζωγραφικός πίνακας, από συμμαθητή μου, για να μας το θυμίζει.

Είναι καλό να τα περιγράφει κανείς στα παιδιά, αυτά και τις συνθήκες των μαθημάτων (κονδυλοφόρος/μελανοδοχείο).
Μόνο έτσι μπορούν να εκτιμήσουν την σημερινή τους χλιδή, την οποία θεωρούν δεδομένη.

Καλό βράδυ!!!

kryos είπε...

Μετά από τόσα χρόνια σ αυτόν τον πλανήτη αντιλαμβάνομαι πλέον τον "κόσμο" μας ως ένα σχολείο διαχείρισης συναισθημάτων .... δυστυχώς ή ευτυχώς κανείς δεν μπορεί να προφυλάξει ούτε τον εαυτό του αλλά ούτε και τα παιδιά του από κάθε μορφής μαθήματα Μάργκο μου ... κι αυτά τα παιδιά κάποια στιγμή με τη σειρά τους θα ανησυχούν για τη σκληρότητα που θα συναντούν τα δικά τους παιδιά ... μέχρι τότε ας κλέψουμε από τη λάμψη στα μάτια τους και τον ενθουσιασμό τους λίγες εικόνες της βασιλείας του θεού .

Ένα όμορφο βραδάκι να έχεις θα σου ευχηθώ !!!

olivetreegirl είπε...

Κρίμα το καημένο το γατάκι...Δεν ήξερα ότι το κάνουν αυτό τα μεγάλα αρσενικά, νόμιζα ότι απλά τσακώνονται... Γιατί να υπάρχει τόση βαρβαρότητα στη φύση?
Καλή αρχή στα μικρά σου, με έκανες να νοσταλγήσω τα μαθητικά μου χρόνια...

Νικόλας K. είπε...

Καλησπέρα Μαρία μου...
Μέσα από τέτοια γεγονότα μαθαίνουμε τι είναι η ζωή! Μην νομίζεις, τα παιδιά από ένστικτο καταλαβαίνουν πολλά πράγματα! Εύχομαι το καλύτερο για τους νέους μαθητές, τα νέα Ελληνόπουλα! Εσύ προσπάθησε τα παιδιά να είναι ''μάρτυρες'' σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, να μην μεγαλώνουν σε γυάλα...
Καλό βράδυ!
Υ.Γ.Στείλε μου ένα σακούλι με θαλασσινό αέρα... Ίσως το καλοκαίρι να είναι πιο ήσυχο φέτος, αλλά αυτό μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς κατοίκους του νησιού που ζουν από τον τουρισμό...Οι Έλληνες έχουμε ανάγκη τις διακοπές αλλά πρέπει, πλέον να είναι οι τιμές προσιτές:-)

delta είπε...

Οι αντιθέσεις ενός δράματος που λέγεται ζωή και σύμφωνα με την ανατολική άποψη είναι τέλειο αλλά απαιτείται μεγάλη ανύψωση της συνειδητότητας μας για να το αντιληφθούμε. Τα άσπρα και μαύρα τετράγωνα της σκακιέρας από ένα ύψος και μετά δεν μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε. Όλα για κάποιο, ανεξήγητο ακόμη για μας, λόγο συμβαίνουν.

Με καθήλωσες με τον όμορφο τρόπο που περιέγραψες τα δυο αυτά βιώματά σου Margo μου.

lena_zip είπε...

Δεν ήξερα ότι είσαι δασκάλα. Τι τέλειο θα ήταν οι δασκάλες να ήταν όλες σαν εσένα! Και οι μαμάδες επίσης.

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Σκληρός δάσκαλος η φύση!
Οι αντιθέσεις όμως αποκαθιστούν την ισορροπία.
Καλό ξεκίνημα και περίμενε εκείνα τα πρώτα "Ξέρεις, μαμά, σήμερα στο σχολείο...". Νέες φάσεις!

Margo είπε...

@Roadartist..


Κοντά τους Ραντάκι μου δεν μπορείς να μη χαμογελάσεις, να μη νιώσεις ευγνωμοσύνη για όσα θαύματα γίνονται καθημερινά..
Φιλιά πολλά!

Margo είπε...

@kiki..

Ναι Κική μου και τα δύο πάνε μαζί νόμος της φύσης να συνυπάρχουν τα αντίθετα..

Margo είπε...

@Κάκια Παυλίδου..


Δε θα μπορούσα να πειράξω ούτε ένα γράμμα από όσα έγραψες Κάκια μου. Το κλάμα πράγματι.. αυτό βοήθησε.

Για το σχολείο θα συμπλήρωνα και ποιος δε θυμάται κάποιους ιδιαίτερους για κάποιους λόγους μαθητές; Όχι με γνώμονα τις επιδώσεις, το δέσιμο μπορεί να είναι πολύ μεγάλο!

Καλημέρα Κάκια μου να μου είσαι καλά!

Margo είπε...

@Αστρο - Συμμορίτες..


Στους ανθρώπους λειτουργεί το ζωώδες ένστικτο πιο ύπουλα.. δεν είναι απαραίτητα ο σωματικός θάνατος ότι χειρότερο.. η εξαθλίωση, η ανελευθερία, ο φόβος συναισθήματα που ξεσκίζουν τις ψυχές.
Καλημέρα συμμοριτάκια

Margo είπε...

@ΚΑΛΥΨΩ..

Αυτά μας δείχνουν τον δρόμο, πολλές φορές το έχω νιώσει.. στα δύσκολα κουρνιάζω στην αγκαλιά τους και γίνομαι για λίγο εγώ η μικρή που έχει ανάγκη την αγκαλιά, σαν φάρμακο για όλα τα δεινά. Έχουν απίστευτη δύναμη και πίστη για τη ζωή. Πόσο θα ήθελα να μη το χάσουν αυτό.
Καλημέρα Καλυψώ, σ’ ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα:-)

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a..

Βασιλάκο μου καλημέρα!
Εγώ αισθάνομαι τυχερή Βασίλη μου, πολύ τυχερή, αλλά και φοβάμαι και πονάω για τόσα πολλά.. όμως περιέργως είμαι πολύ αισιόδοξη γιατί είμαι πεπεισμένη ότι ήρθε η στιγμή να αναδειχθούν οι πραγματικές αξίες της ζωής μας. Σ’ ευχαριστώ πολύ φίλε μου:-)
Φιλιά πολλά πολλά

υ.γ. ο κρίνος μαύρισε;)

Margo είπε...

@Ρίκη Ματαλλιωτάκη..

Κι όμως είναι ο κανόνας Ρίκη μου και συμβαίνει σε κάθε σχέση. Θέλει πολύ δουλειά για να μη πέσει κανείς στην παγίδα του δυνατού που καταδυναστεύει τον αδύναμο.
Καλή σου μέρα!

Margo είπε...

@leondokardos..

Όχι μόνο συγκινούν χαρίζουν ελπίδες όταν τα βλέπεις ορθώνεις το ανάστημα και ξέρεις πως πραγματικά αξίζει να παλέψεις να μην εγκαταλείψεις το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο.
Καλή σου μέρα Λεοντόκαρδε:-)

Margo είπε...

@σταυροδρόμι..

Έτσι ακριβώς! Γι αυτό οφείλουμε να το προστατέψουμε με όλη μας τη ψυχή. Η μόνη μας ελπίδα είναι αυτά τα χαμόγελα:-)
Μια όμορφη μέρα εύχομαι

Margo είπε...

@Creep..

Ευχαριστώ για την ευχή σου, είναι στ’ αλήθεια πολύ πολύ χρήσιμη!
Τα μεγαλύτερα διλλήματα τα απέκτησα από τη στιγμή που έγινα μητέρα. Και τα δυσκολότερα ερωτήματα, τι είναι σωστό και τι λάθος, μέχρι πού μπορώ ή έχω το δικαίωμα να διαμορφώσω έναν άνθρωπο και πώς;
Καλή σου μέρα Creep:-)

Margo είπε...

@a-kentavrou..

Ίσως η αγριότητα και άλλα «λάθη» μας έχουν δοθεί για να μας οδηγήσουν στην τελειότητα. Όσο πιο δύσκολος είναι ο δρόμος τόσο πιο όμορφος ο προορισμός.
Δάσκαλος μαθητής όλα αυτά αγαπητέ Κένταυρε τα είπες όλα με 10 λέξεις.. αν θες διάβασε αυτό για τον δικό μου δάσκαλο
http://margo-k.blogspot.com/2009/02/o.html

Καλή σου μέρα
Σ’ ευχαριστώ!

Margo είπε...

@{.πavλος.}..

Είναι εύπλαστα γι αυτό Παύλο μου και το περιβάλλον τους τα διαμορφώνει ανάλογα. Όσο πιο σκληρό είναι το περιβάλλον τους τόσο πιο ανθεκτικά γίνονται.
Καλή σου μέρα Παύλο:-)

Margo είπε...

@zoyzoy..

Ευχαριστώ Ζουζού μου. Πόσο θα ήθελα να πήγαινα και εγώ σχολείο, τι όμορφο ετούτο το ξεκίνημα και το σχολείο ιδανικό.. σίγουρα επηρεάζει θετικά τα παιδιά.
Μια όμορφη μέρα σου εύχομαι

υ.γ. σήμερα τρώμε μπαλάδες;-)

fractal είπε...

Καλή σου ημέρα κυρά της Θάλασσας.
Είπα να δραπετευσω λίγο από το δύσκολο χρόνο μου και να βγω μια βόλτα να δώ έστω και από μακρυά τους φίλους.
Έτσι βρέθηκα και στην πόρτα σου.
Τα λόγια σου μου θύμισαν μιά παλιά μου συνήθεια.
Κάθε παιδί που γεννιόταν στο στενό οικογενειακό περιβάλλον του έγραφα ένα γράμμα και του το άφηνα μαζί με το δώρο του.
Ήθελα να του πω πως κάθε φορά που θα βρίσκεται μπροστά στη βαρβαρότητα του κόσμου, να σκέφτεται οτι το αγαπώ πολύ...
Κρατούσα και εγώ ένα αντίγραφο..
Σαν το δώρο που μου έφερε εκείνο. Και ήταν αλήθεια, πως μου έφερνε το δώρο και την ευλογία της αίσθησης μια απόλυτης αθωότητας.
Τώρα όταν τα ξαναδιαβάζω, εισπράτω αυτή την ευλογία..
Ένα από αυτά τα παιδιά παντρευεται σε λίγες μέρες...και ΄με τη σειρά του φέρνει στον κόσμο μας μια νέα Ζωή..

Margo είπε...

@ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ..

Αγαπητέ μου Δύσπιστε σ’ ευχαριστώ πολύ για τις νοσταλγικές εικόνες που κατέθεσες με το σχόλιό σου. Τα χρόνια του σχολείου είναι πάντα ιδιαίτερα και πραγματικά, είναι πολύ όμορφο να διατηρούνται εκείνα τα κτήρια που μας φιλοξένησαν εκείνες τις σημαντικές στιγμές μας.

Τώρα που πέρασε το σοκ από το γατάκι βλέπω ότι το γεγονός έδωσε με τον τρόπο του την αλήθεια που δεν τολμώ εγώ να πω στα παιδιά μου. Ίσως αν ξέρουν να είναι καλύτερα προετοιμασμένα για όσα ζήσουν στο μέλλον.

Τίποτε δεν είναι δεδομένο Σταύρο, πόσο μάλλον η χλιδή το πιο σαθρό από όλα τα κεκτημένα μας.

Καλή σου μέρα!!!

Margo είπε...

@kryos..

Έτσι ακριβώς Ηλία μου, μάλιστα τώρα που πέρασε εκείνη η δύσκολη στιγμή βλέπω θετικά ετούτο το μάθημα.. όπως είπα και πιο πάνω στον Δύσπιστο, διδάχτηκαν ό,τι από φόβο και υπερπροστασία δεν τολμώ να τους πω εγώ. Η ζωή δεν είναι μόνο ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Το ιδανικό θα ήταν αν κρατούσαμε εμείς οι άνθρωποι την λάμψη και τον ενθουσιασμό και στην ανήλικη ζωή μας. Σπουδαίο σχολείο ο κόσμος μας!

Να έχεις μια υπέροχη μέρα!!!

a-kentavrou είπε...

Αγαπητή φίλη Καλημέρα
Διάβασα τη προσωπική σου περιπέτεια.Είμαι δάσκαλος χρόνια τώρα ,είχες ένα πολύ καλό δάσκαλο έκανε όμως ένα μεγάλο λάθος αγνόησε τον άνθρωπο Μargo σε ήθελε σαν ένα καλοκουρδισμένο όργανο που πειθαρχεί απόλυτα στις εντολές του.
Πιά ανθρώπινη λογική μπορεί να απαγορέψει τον έρωτα, πηγή δημιουργίας?
Ο έφηβος είναι τόσο εύπλαστος σαν πλαστελίνη ,ο δάσκαλος που εκμεταλλεύεται την επιρροή και την εμπιστοσύνη του μαθητή είναι εξαιρετικά επικίνδυνος.
Οι 10 λέξεις που περιγράφουν το ρόλο του δασκάλου τις έχω ζήσει μια προς μια στη καριέρα μου.
Δεν είναι πολύς καιρός που κλαίουσα Αλβανικής καταγωγής μαθήτρια(έχει σημασία η καταγωγή)που ζήτησε τη προστασία μου από τη βίαιη λεκτική συμπεριφορά της Ελληνίδας καθηγήτριας, που το παιδί ήθελε να εγκαταλείψει το σχολείο και απειλούσε να φέρει το γονιό του να επαναφέρει στη τάξη τη καθηγήτρια. Έπρεπε να ισορροπήσω ανάμεσα σε μια ώριμη 50χρονη καθηγήτρια που χρησιμοποιούσε ανεξέλεγκτα την εξουσία της και το παιδί που διεκδικούσε το αυτονόητο δικαίωμα το σεβασμό της προσωπικότητας του.
Το παιδί είπε κυρία δεν μπορώ να σας σεβαστώ αφού δεν με σέβεστε ,από κεί πιάστηκα για να ανακαλέσω στη τάξη τη καθηγήτρια και να πω στο παιδί ότι ο σεβασμός δεν πρέπει να ακολουθεί το οφθαλμό αντί οφθαλμού.Η καθηγήτρια ζήτησε συγνώμη.

Margo είπε...

@olivetreegirl..

Συμβαίνει Παναγιώτα μου όμως δεν νομίζω ότι όλα τα αρσενικά το κάνουν. Όταν έχουν ένα σπίτι και φροντίδα δεν γίνονται τόσο άγρια.. αυτός ο γάτος είναι πολύ άγριος φαίνεται στο βλέμμα του.
Ευχαριστώ πολύ έχουμε μεγάλη χαρά με το σχολείο εύχομαι πάντα να χαίρεται γι αυτό..
Φιλιά σου πολλά:-)

Margo είπε...

@Νικόλας K...

Έχεις δίκιο Νικόλα μου τα παιδιά δεν πρέπει να μεγαλώνουν σε γυάλα και αυτό πίστευα πάντα.. εγώ η ίδια ήμουν πολύ ατίθαση μικρή, δεν ήθελα κανέναν να με προστατεύει. Έλα όμως που το ξεχνώ συχνά ως μαμά;-)
Προσπαθώ όμως, αλήθεια:-)

υ.γ Ήδη Νικόλα έχουν ρίξει πολύ τις τιμές. Ξέρω ξενοδόχους πολύ ανθρώπινους. Ένα παράδειγμα.. ένας πελάτης κάποιου ξενοδόχου ερχόταν κάθε χρόνο για 10 μέρες. Εφέτος του είπε πως δεν μπορεί, θα κάνει κράτηση για τρεις μέρες και του χάρισε τις υπόλοιπες επτά ώστε να κάνει τις διακοπές του με την οικογένειά του. Εντωμεταξύ έχει ήδη ρίξει τις τιμές. Για παράδειγμα ένα δωμάτιο για ολόκληρη οικογένεια δίπλα στη θάλασσα το χρεώνει φέτος 100ευρώ με πρωινό και γεύμα, από 150 πέρυσι. Ένας άλλος πελάτης λοιπόν του είπε 70 κι άμα θέλεις! Η Μύκονο χτυπιέται πολύ όμως δεν είναι όπως ακούγεται, δεν είναι όλοι τρελοί εδώ πάνω.
Για εκείνο το σακούλι θα δω τι μπορώ να κάνω:)))
Φιλιά πολλά

Margo είπε...

@delta..

Ίσως όχι και τόσο ανεξήγητο, το μαύρο είναι εκεί για να μπορέσουμε να δούμε και να εκτιμήσουμε το άσπρο, μόνο που για να το δούμε θα πρέπει να μη πονάμε πια. Αυτή τη στιγμή νιώθω βαθιά μέσα μου ότι η ζωή είναι ωραία κι ας έχω ευχηθεί πολλές φορές να έφευγα την ίδια στιγμή..

Να σαι καλά Δημήτρη μου σ’ ευχαριστώ πολύ:)

Margo είπε...

@lena_zip..

Λενάκι μου έχω μαθητές από τα δεκάξι μου χρόνια. Πήγαινα σχολείο και είχα και τάξη με παιδιά ταυτόχρονα ως μουσικός. Στην ουσία διδάσκοντας σπούδασα τον εαυτό μου. Μέχρι που έφυγα από την Αθήνα…

Σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ:-)

Margo είπε...

@Υπατία η Αλεξανδρινή..

Ναι θα έρθουν κι αυτά και η μικρή μιλάει ασταμάτητα, θα έχει πολύ υλικό να μου λέει:))

Ένα θαλασσινό φιλί για σένα Ιπατία μου με πολύ αγάπη:-)

Margo είπε...

@fractal..

Υπέροχο ενθύμιο αυτά τα λόγια φρακταλάκι μου, είσαι όντως ξεχωριστή.. αν ήμουν ένα τέτοιο παιδί θα κρατούσα αυτά τα λόγια σαν το πολυτιμότερο δώρο. Επειδή όμως δεν είμαι πια, μπορώ να πάρω τον δικό σου ρόλο και να το προσφέρω στα παιδιά που αγαπώ πολύ..
Η ώρα η καλή σε αυτό το παιδί να το χαίρεσαι όπως και τη νέα ζωή που θα έρθει.
Σ’ ευχαριστώ τόσο πολύ για το πέρασμά σου… σ΄ευχαριστώ!!!

Margo είπε...

@a-kentavrou..

Η καθηγήτρια ζήτησε συγνώμη; Χάρηκα τόσο γι αυτό.. θέλει ιδιαίτερη ικανότητα να μπορεί κανείς να γεφυρώσει το χάσμα που δημιουργείται στις σχέσεις των ανθρώπων ειδικά όταν υπάρχουν προκαταλήψεις. Άλλωστε όταν λύνεται μια τέτοια παρεξήγηση μπορεί να δημιουργηθεί μια πολύ δυνατή σχέση κι ας μοιάζει αδύνατο..
Ευχαριστώ!!!

φτερό στον άνεμο... είπε...

Του κυρίου γάτου μια βουτιά στη θάλασσα του χρειαζόταν για να ισιώσουν λίγο οι ορμόνες του αλλά ας είναιαιαιαιαιαιιαιαιαι
Δώσε τόποοοοοοοοο.. :)
Είσαι γλύκα Μαργκούλα, ως μαμά, ως καθηγήτρια, ως άνθρωπος, και με την οικογένειά σου, στολίζετε το νησί.
Φιλιαααα :))

ξωτικό είπε...

Βρε σύ Μαργκούλι λυπήσου με βρε σκασμένο
Έβαλα τα καλά μου και ήρθα με σκοπό να περάσω απ'εδώ στο άλλο σπίτι το καινούργιο να πώ τα καλορίζικά μου με καλύτερη διάθεση και....μ'έκανες ένα μάτσο δάκρυα μωρέ ..από που ν'αρχίσω με τον παλιοαρσενικό που δεν είμαι και στα καλύτερά μου μαζί του τελευταίως @#%#@!~!*&^
με τα μικρούλια, που δεν ξέρω τι μάθημα πήρανε ,αλλά δεν μπορώ να τα φαντάζομαι αγριεμένα απ'το θέαμα,
(δεν είναι τα νεύρα μου σε τέτοια ψυχραιμία τώρα...)
ή με κείνο το υστερόγραφο που μου έμπειξες στη καρδιά τι να σου λέω τώρα ...(απ'τα 16 μου που είπες και παραπάνω....)
Και ΟΧΙ την πρώτη μου δασκάλα την θυμάμαι μ'ένα τρικούβερτο χαστούκι γιατί της είπα οτι εμένα ο μπαμπάς μου μου το είπε αλλοιώς (το ποιό δεν θυμάμαι φυσικά !!!)
Αυτάααααα !!! διασκεδάσαμε πάλιιιιι
τώρα πως γίνεται και τελειώνοντας θέλω να γελάσω ......μυστήριο πράγμα η παρείτσα έε;;;
(εμ τζάμπα τρώμε τις ώρες μας εδώ μέσα χαχαχα)

Ανώνυμος είπε...

Στιγμιότυπα από την ζωή σου και εγώ θα μείνω στην υποσημείωση...

Όταν τα στιγμιότυπα αυτά περνούν αλλάζεί και η σημασία που τους είχαμε δώσει.
Αναλαμβάνουν οι αναμνήσεις τότε κι η απόσταση που τα χωρίζει από εμάς...

Δεν στο είχα πεί αλλά μου δίνεται η ευκαιρεία τώρα ότι και μένα μου λείπουν οι μαθητές μου γιατί κι εγώ σαν κι εσένα τα ίδια σπουδάσαμε αλλά τώρα όλα αλλιώς και σε μια "γαλέρα" μέσα...

Με συγκίνησες πολύ...


Φιλώ σε


GCTMT

Margo είπε...

@φτερό στον άνεμο..

Φτερουλίνι μου άργησα λίγο να έρθω από εδώ, είναι που κόμπιασα με το σχόλιο του ξωτικού μας.. επανέρχομαι όμως και για το γάτο θα σου πω ότι καλέσαμε τον παππού που έχει τα μέσα να τον κανονίσει, όμως πέρασαν οι μέρες και έτσι που τον βλέπω αγριεμένο βλέπω ένα δυστυχισμένο ζώο. Δεν ξέρω αν έχω το δικαίωμα..
Με σκλαβώνεις φτερουλινάκι μου εγώ δεν είμαι ακριβώς έτσι:)
Πολλά πολλά φιλιά:))

Margo είπε...

@ξωτικό..

Και τώρα τα δυο μας ξωτικούλιιιιιιιι:))
Δε θα απαντήσω, όχι δε θα το κάνω.. τέρμα τα δάκρυα, τέρμα οι στεναχώριες ή αλλιώς χακούνα ματάτα!!!
Τα αρσενικά άστα τα καψερά, τόσο μπορούν τόσο κάνουν χεχε!
Τα μικρά καλά.. πάει πέρασε, τώρα παίζουμε με το αδελφογατάκι.. όλα καλά μόνο που όταν βλέπουν τον αγριόγατο φωνάζουν να τον διώξω..

Για του δασκάλους άσε άλλη φορά..

Η παρείτσα καλή, αλλά τελευταία έχει πέσει πολύ η ομάδα. Που είσαστε ε; Που;;;;; Θέλω φωτογραφίες και μηνύματα ζωής και χαμόγελα πολλά γιατί η ζωή μόνο έτσι αξίζει. Στο κάτω κάτω τι έχουμε να φοβηθούμε; Κορόιδα δε πιανόμαστε αλλά δεν θα σκύψουμε και το κεφάλι, άλλοι να το κάνουν.
Και το κυριότερο να έχουμε υγεία, αυτό όταν κλονιστεί τότε τα πράγματα παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις.

Μια αγκαλιά ένα φιλί και πολύ πολύ αγάπη σου στέλνω.

Ευχαριστώ:)

Margo είπε...

@GCTMT..

Σαν και μένα;;;
Και η «γαλέρα»;
Και πώς, πότε, που;;;;;
Έμεινα με τα ερωτηματικά.. άλλος ένας λόγος Λινάκι μου, θα έχουμε πολλά να πούμε!

Σε φιλώ και εύχομαι παρόλες τις αντιξοότητες να έχεις ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι!

:-)

Ευρύνοος είπε...

Χμ..
αρχίζουν τα ωραία!

κι εγώ τις προάλλες απόλαυσα τον γιό μου στην πρώτη του εμφάνιση σε κοινό (στο ωδείο) να παίζει κιθάρα :)

όμορφες που είναι τούτες οι αρχές ε;

αρπάζω κι εγώ ένα χαμόγελο κάθε που βρίσκω ευκαιρία..

καλό βράδυ :)

Margo είπε...

@Ευρύνοος..

Χαχαα απίστευτο.. το σχόλιό σου έχει ώρα 11.12 το δικό μου σε σένα 11.12 επίσης!!!
Καλή αρχή.. με τις συναυλίες εννοώ, είναι το σημαντικότερο κομμάτι της μουσικής σπουδής, είναι από μόνο του μάθημα!
Για τον γονιό δε το συζητώ μοναδικές στιγμές.. θα θελα πολύ να τον ακούσω:)

Καλή σου νύχτα Ευρύνοε:)

Ευρύνοος είπε...

χαχα
το είδα το timing :)

όσο για να τον ακούσεις, ίσως το βάλω το βιντεάκι προσεχώς..

:-)

Άστρια είπε...

Καλά έκανα και ήρθα βραδάκι βραδάκι στο θαλασσινό αεράκι:) Γλυκές μνήμες και μικρές (μεγάλες για παιδί) συγκινήσεις μας θύμισες:)
Τώρα χαμογελάω Μargo μου λίγο πριν πάω για ύπνο. Να είσαι καλά!
Σε φιλώ, πάντα θυμάμαι την τύχη που είχες περιγράψει, να βλέπεις απ΄ το παράθυρό σου τ' άστρα.

Margo είπε...

@Ευρύνοος..

Ναι να το κάνεις θα χαρεί πολύ και θα τον κάνει να το δει ακόμη πιο ζεστά τη μελέτη του.. θα έχει έναν ακόμη σκοπό!
Καλημέραααααααα:-)

Margo είπε...

@Άστρια..


Όταν πέφτουμε στο κρεβάτι έρχεται μέσα ο μικρός και φωνάζει πηγαίνοντας προς στην μπαλκονόπορτα.. «μπαμπά αστέγια, κοίτα πολλά αστέγια, πθιλά, κοίτα.. κάθε βράδυ γίνεται αυτό.. μετά πηγαίνει στη κούνια του:-)

Να σαι καλά γλυκό μου αστεράκι σε χαιρετάμε κάθε βράδυ με τα μικρά:-)
Σε φιλώ!

Coffeemug είπε...

Με ένα μαγικό τρόπο πάντα ξέρεις τί και πώς να το πεις. Η τρυφερότητα της ψυχής σου, οι μουσικές σου, τα μάτια σου δείχνουν τον δρόμο. Κάνεις αυτό που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου και τα καθοδηγείς.
Καλή χρονιά (από σεπτέμβριο)

Άιναφετς είπε...

Σοκ μαγισσούλα μου...αυτό το φρικιαστικό θέαμα, από κανενός τα μάτια δεν μπορεί να σβήσει...και όπως ξέρουμε στην φύση ισχύουν άλλοι νόμοι δυσνόητοι για τρυφερές καρδούλες...
Είναι τυχερά τα παιδάκια σου που ζουν σ' αυτό το πανέμορφο νησί! Καλή δύναμη και σε σένα που τα μεγαλώνεις με προσωπικές θυσίες!
Η μουσική του πατριώτη μου...απλά συγκλονιστική!
ΑΦ και καλό σας βραδάκι!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι σε αυτά τα μάτια αναποθέτουμε τις ελπίδες μας και σε όλους εσάς που γράφετε στις ψυχές σας...

Ανώνυμος είπε...

Κι εμενα θα μου έλειπε μια δασκάλα σαν εσένα!

Τυχερά τα παιδιά!


Σε φιλώ!

Dreamy Cloud είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια για να εξηγήσεις σε ένα παιδάκι την κακία και το μίσος.. Και πάλι θα υπάρχει το γιατί..
Πόσο αθώα είναι τα παιδιά και πόσο ενθουσιασμό κλείνουν μέσα τους!! Μ'αρέσουν κάτι τέτοιες στιγμές.. :)Φιλάκια πολλά!!

marilise είπε...

είσαι τόσο αληθινή και τόσο αέρινη συνάμα ,που σε κάθε επίσκεψη με ξαφνιάζεις καθώς τρέχω να σε πιάσω στο λόγο και στη σκέψη , νάσαι πάντα καλά και να γεύεσαι την κάθε στιγμή της ζωής !!!!!

όσο για το σασκαλίκι είναι μεράι και λειτούργημα αγάπη μου , δεν ξεκολλάς ποτέ !!!!

Margo είπε...

@Coffeemug..

Συχνά θεωρώ τον εαυτό μου «απλοϊκό» μα δεν μπορώ να δείξω κάτι περισσότερο από αυτό που είμαι.
Εισπράττεις όλα αυτά;
Σ’ ευχαριστώ θερμά!
Καλό ξημέρωμα coffeemug:)

Margo είπε...

@Άιναφετς..

Θα σου απαντήσω λίγο άσχετα μαγισσούλα μου, αλλά θέλω να στο πω από καιρό.. όποτε σε βλέπω, όποτε σε διαβάζω βγαίνει στην επιφάνεια η λατρεία που έχω για τη Γαλλία. Αν και έχω επισκεφτεί μόνο το Παρίσι πόσο θα ήθελα να γυρίσω το νότιο τμήμα της. Αν ξενιτευόμουν εκεί θα ήθελα να ζήσω:)
Πολλά πολλά ΑΦ!

Margo είπε...

@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ..

Έτσι ένιωσα όταν τα είδα όλα να ακούν προσηλωμένα με τα λαμπερά τους μάτια.. σκεπτόμουν όμως και πόσο βάρος θα σηκώσουν στους ώμους τους..
Καλό ξημέρωμα Οδοιπόρε μου

Margo είπε...

@Merlin..

:-)

Με κάποιους από τους μαθητές μου είχα πολύ ιδιαίτερη σχέση, τους νοιάζομαι και με νοιάζονται ακόμη. Το σαν παιδιά μου δεν είναι καθόλου υπερβολή

Φιλί!

Margo είπε...

@Dreamy Cloud..

Συννεφούλα μου είσαι σε μια ηλικία που ακόμη δεν έχει χαθεί ο ενθουσιασμός και η αθωότητα. Μην αφήσεις τίποτε να σου πάρει μακριά το παιδί που ακόμη πρωταγωνιστεί μέσα σου.
Σε φιλώ γειτονοπούλα:-)

Margo είπε...

@marilise..

Αχ με κακομαθαίνεις marilise μου τόσο όμορφα λόγια δεν τα ακούω κάθε μέρα:)

Ειλικρινά σ’ ευχαριστώ
Να σαι πάντα καλά!

mahler76 είπε...

kai καλά ο γάτος το κάνει ακολουθώντας τα πανάρχαια ένστικτα του είδους του. Άντε να εξηγήσεις στα παιδιά γιατί εκδηλώνουν αντίστοιχη συμπεριφορά η άνθρωποι.

επί λέξει είπε...

Μαρία μου, κάθε φορά που διαβάζω κείμενό σου σαν κι αυτό ανακαλύπτω τι χάνω, όταν είμαι μακριά σας. Και κάτι ακόμα...εγωιστικό. Πόσο αλάνθαστη διαίσθηση για την ευαισθησία, την αισθητική, την παιδεία, που μπορεί να έχει ο απέναντί μου...

Φιλιά πολλά...

Margo είπε...

@mahler76..

Έλα μου ντε?
Εδώ εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω στον εαυτό μου ακόμη, 42 χρονών άνθρωπος!

Margo είπε...

@επί λέξει..

Όταν είσαι μακρυά μας Αποστόλη μου εμείς χάνουμε. Μα σημασία δεν έχει πόσο συχνά βλέπεις έναν άνθρωπο αλλά πόσο ουσιαστικά επικοινωνείς..

Σε αφήνω με ένα ελαφρύ κοκκίνισμα στα μάγουλα;)

Εύχομαι να είσαι πολύ πολύ καλά!
Σε φιλώ

logia είπε...

ο φίλος μας Poet μου έγραψε να περάσω από το νηπιαγωγείο της γειτονιάς να συλλέξω χαμόγελα για να πάρω δύναμη
και τώρα εσύ το έκανες πράξη!
καλή αρχή στο σχολειό σας!!!

Όταν μιλάς για τα παιδιά σου, πάντα θυμάμαι εκείνη την υπέροχη φωτογραφία στην παραλία που το μικρό πετούσε...

όσο για το γατάκι, προτιμώ να μην το σχολιάσω...
φιλιά

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΝΑ ΦΙΛΙΚΟ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.ΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ:)))

Άστρια είπε...

Margo μου, καλησπέρα, φύσηξε ως το blog μου:)

Άστρια είπε...

εννοώ να περάσεις από εκεί:)

Unknown είπε...

Margo μου πάντα θα μου λείπουν εκείνες οι "πρώτες" φορές των δικών μου παιδιών,
ευτυχώς έχω ακόμα τους μαθητές μου εγώ, τα "φαρμακάκια" μου τα λέω.

Νάσαι καλά γλυκιά μου