25 Μαΐ 2010

1990 και είκοσι χρόνια μετά!

1990 εποχή της αναλογικής φωτογραφικής μηχανής
εποχή της ξεγνοιασιάς.. των διακοπών..



στους Παξούς με καΐκι.. τα πιο απίστευτα γαλανά χρώματα!




αξέχαστη η βουτιά στα νερά της σπηλιάς






2010 η εποχή είναι πια ψηφιακή..
όμως εμείς είχαμε γεννητούρια, όπως τότε έτσι και σήμερα..
η ζωή συνεχίζεται κανονικά!



το κατσικάκι είναι λίγων ωρών, γεννήθηκε χθες τη νύχτα!



από κοντά και άλλα μικρά λίγων ημερών..





η ανάρτησή μου συμπτωματικά έχει το ίδιο θέμα με τις δύο τελευταίες τις Κικής
.....γι αυτό της την αφιερώνω:)



67 σχόλια:

maximus είπε...

Δεν έχω πάει ποτέ στους Παξούς :(

Πολύ τρυφερή η φωτογραφία με τη μαμά. (Είχα κι εγώ ένα κατσικάκι κάποτε. Γίναμε αχώριστοι και το Πάσχα δεν το πείραξε κανείς. Αγοράσανε άλλο..)

Να σας ζήσουν !!

kiki είπε...

Βρε Μαργκουλίνι! Τι συμπτωση είναι αυτή; Καλά...στις φωτό με τα γαλάζια νερά, θα ορκιζόμουνα ότι είναι Ζάκυνθος. Τελικά, σε όλο το Ιόνιο έχει παρόμοια νερά (στην Κέρκυρα δεν έχω δει, αλλά δεν είμαι σίγουρη, γιατί δεν την έχω γυρίσει όλη). Το κατσικά, τρυφερούδι! Το γατάκι κουκλί!!! Δεν είναι πανέμορφα τα νεογέννητα;;; Σε φιλώ!

kiki είπε...

Ωραία μουσική...Ηρεμιστική!

marilise είπε...

αστραφτερά γαλανά νερά της ευτυχίας , τι όμορφο να τα γεύεσαι με όλες τις αισθήσεις σου !!!!!!

Roadartist είπε...

Tι ΓΑΤΙ ειναι αυτο;;;;
Το παίρνω πάραυτα.. Φιλιά..

Livingathens είπε...

ti omorfa!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτές είναι όμορφιές!
Απορώ με όλους εκείνους τους ανθρώπους που παρατήσανε την επαρχία όλες αυτές τις δεκαετίες για να ζήσουμε στην πόλη.
Στιγμές νομίζω ότι είμαστε μη ανεστρέψιμα μαζοχιστές (κι αυτη είναι η πιο κομψή λέξη που σκέφτηκα να βάλω).


Καλή βδομάδα να έχουμε :)



GCTMT

Dinos-Art είπε...

Μαγευτικοί οι Παξοί. Μείναμε αναγκαστικά μια περίπου μέρα πριν χρόνια γυρνώντας από Πάργα για Κέρκυρα. Λέω αναγκαστικά, γιατί σηκώθηκαν εννιά μποφώρ και ο καπετάνιος προβληματίζονταν για το σαλπάρισμα προς Κέρκυρα. Εγώ επέμενα να μέναμε και το βράδυ, αλλά τελικά το πλοίο σάλπαρε γιατί μερικοί ξένοι θα έχαναν το αεροπλάνο επιστροφής από Κέρκυρα.
Γλυκούλια τα ζωντανά σου Μαρία μου. Δεν πιστεύω να έχετε το μικρό προς σφαγή για το Πάσχα. Εγώ ποτέ δεν άφηνα, όταν παιδί, τον πατέρα να το κάνει και πέρναμε κρέας από τον χασάπη.
Καλό απόγευμα.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

1990, ε;
Για να σκεφθώ, για να σκεφθώ... Χμμμ... είχα γεννηθεί τότε;
Πώς; Ίσως; Μόλις;
Καλά, μπορεί!
Αναλογική φωτογραφία τότε, ε;
Φυσικό αυτό... ήταν η εποχή, είχαμε κι άλλες αναλογίες τότε... σωματικές, εννοώ!!!
:-)))

Να σας ζήσουν τα μικρά - το γατάκι υπέροχο! Όσο για το κατσικάκι, τι να πω... μου άνοιξε την όρεξη, μόλις τόδα - κράτα το μακριά μου, καλύτερα!!!

:-))))))))))))))))

Μαρία Δριμή είπε...

Υπέροχη και η αναλογική και η ψηφιακή εποχή των φωτογραφιών σου! Φιλιά

b|a|s|n\i/a είπε...

κάθε φορά το ίδιο σοκ! μου φαίνεται τόσο μα τόσο κοντινή η δεκαετία του 90 και μόλις συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει όντως είκοσι χρόνια ... είναι και η μέρα σήμερα ... σοκ! :)))
δεν έχω να αρθρώσω και κάτι άλλο. έλιωσα από όλη την ομορφιά και την γλυκύτητα των εικόνων.
μα πόσο απλά όμορφη είναι η ζωή τελικά!
φιλιά πολλά πολλά!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ωχ τι μου κανες τωρα βρε κοριτσι μου....
Ειδα τη θαλασσα και διψασααααααααααααα......
ΕΙδα τα μικρα και λιγωσαααααααααααα.......

Margo είπε...

@MAXIMUS..

Απ’ έξω περάσαμε αλλά είναι ένα μαγευτικό μέρος, πολύ πράσινο και καταγάλανα νερά.
Όταν είναι ένα μπορεί να τη γλιτώσει όταν όμως το κοπάδι αριθμεί πολλά τότε όλο και κάποιο θα φάει το κεφάλι του.. εμάς είναι το πρώτο:-)
Ευχαριστώ!

Margo είπε...

@kiki..

Από Κέρκυρα πήγαμε Παξούς. Η Κέρκυρα όχι, δεν είχε τέτοια νερά, όμορφη, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο.
Είναι τα νεογέννητα πολύ γλυκά τα μικρά δεν ξεκολάνε:-)
Φιλιά!

Margo είπε...

@marilise..

Τότε θυμάμαι στάθηκε για λίγο το καΐκι μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά και βουτήξαμε. Δεν θα ξεχάσω το χρώμα, την αίσθηση του νερού που είναι περικυκλωμένο από έναν βράχο, την γαλήνη ήμασταν τόσοι άνθρωποι και ήταν σαν μην υπήρχε κανείς τριγύρω.
Καλό απόγευμα marilise:)

Margo είπε...

@Roadartist..

Χαχα ήμουν βέβαιη πως εκεί θα κόλλαγες:))

Τα τιγρέ γατάκια μου αρέσουν και εμένα ιδιαίτερα!

Margo είπε...

@Lefteris Savvidis..

Τα όμορφα καλά κρατούν ακόμη..:-)

Margo είπε...

@GCTMT..

Μία απόφαση είναι Λίνα μου.. και εγώ δε σου κρύβω ότι ένα χρόνο έκανα να συνηθίσω. Η πόλη είναι μεγάλη εξάρτηση όμως είναι πλαστή η αναγκαιότητα να ζούμε σε αυτήν. Άσε που αν μαζευτεί ο κόσμος πάλι στα περίχωρα θα αναπτυχθούν περισσότερο και δε θα τους λείπει τίποτε.

Καλή βδομάδα και καλή επιτυχία στις τελικές;-)

Margo είπε...

@Dinos-Art..

Πήγαμε για μία επίσκεψη από Κέρκυρα όμως αν γνωρίζαμε θα μέναμε εκεί όχι στην Κέρκυρα. Μαγευτικό μέρος!
Το κατσικάκι είναι το πρώτο μας και ήδη έχω αρχίσει να κάνω σχέδια για παραγωγή γάλακτος, τυράκια και γιαουρτάκια. Θα ήθελα να τα κάνω πολλά. Άσε που το Πάσχα δεν σουβλίζουμε αρνί αλλά.. κοτόπουλα:-)
Καλό βραδάκι

Margo είπε...

@Asteroid..

Τώρα με πλήγωσες.. άλλες αναλογίες! Αυτό δε θέλω να το θυμάμαι, η μνήμη μου γίνεται επιλεκτική.. τα καλά και συμφέροντα δηλαδή:-)

Το κατσικάκι λέω να το φυλάξουμε καλά για τις δύσκολες μέρες τώρα κουτσά στραβά τα βολεύουμε;-)

Καλό βράδυ

Margo είπε...

@ΜAΡΙΑ ΔΡΙΜΗ..

Από τότε Μαρία μου, τώρα έπιασα πάλι φωτογραφική μηχανή στο χέρι, με αφορμή το blog. Μάλιστα εκείνη η μηχανή που ήταν πολύ καλή, πέρασε στα χέρια του αδελφού μου ως κειμήλιο.
Καλό σου βραδάκι

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a..

Το νούμερο 20 χρόνια φέρνει ένα.. κάτι.. ας το πούμε σοκ ή όταν μετράμε πόσα χρόνια έχουμε πάψει να είμαστε μαθητές;-)
Όμως πες μου στ’ αλήθεια, δε νοιώθεις μέσα σου σαν να μην πέρασε μια μέρα; Η ψυχή δεν έχει χρόνια Βασιλάκο μου, είναι και παραμένει πάντα παιδί, ειδικά σε ανθρώπους σας εσένα:-)
Φιλιά εορταστικά!

Καλά να περάσεις απόψε

Margo είπε...

@Ρίκη Ματαλλιωτάκη..

Καλό μου ακούγεται:)))))

Φιλιάαααααααα!

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Είκοσι χρόνια!
Ε! Και;
Σιγά τα λάχανα. Ένα κλικ είναι!
Βάζε μου τέτοιες ιδέες και θα σκαλίσω κουτιά με φωτό, πραγματικά παλιές!
Στους Παξούς πήγαμε το '85, με σκάφος νοικιάρικο από Κέρκυρα. Μείναμε και στην Λάκκα και στον Γάϊο.Κάναμε και μπάνιο στους Αντίπαξους.
Από τότε δεν ξαναπήγα. Κακώς!

Τα κουκλιά καταπληκτικά και αγαπησιαρικα.

ξωτικό είπε...

(Aμάν αυτό το όμποε βρε Μάργκο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Πότε είπεεες 1990;;;
ε καλά κι εμείς δηλ που πήγαμε το....80κάτι τι νομίζεις αλλοιώς ήταν;; χαχα !!
Αξέχαστες διακοπές αν και την εικόνα με το βαρκάκι και τα φοβερά βράχια και νερά την έχω απο τα κλέφτικα της Μήλου στο μυαλό....
κι εγώ είχα κατσικάκι(!!!!! εντός Αθηνών παρακαλώ) και τα λατρεύω
το γατί απίθανοοοοοοοοοοοο
και τα πουλάκια γλύκαααααααααα!!!!!!
Ζήτω τα μικρά και οι ομορφιές της γής !!!!

α Κενταύρου είπε...

Aν προσέξει κανείς θα δει στη φωτό τη στοργική ανήσυχη ματιά της μάνας πάνω από το νεογέννητο κατσικάκι.
Στη Μύκονο και σε όλο το Αιγαίο υπάρχουν κατσίκες γιατί μόνο αυτές επιβιώνουν σε τόσο άγωνο έδαφος.
Στη Μύκονο με το τουρισμό θα έχουν ελατωθεί σημαντικά,αλλά ίσως μερικοί αγρότες να έχουν μια ή δυο στο σπίτι τους.

Τσαλαπετεινός είπε...

Προκλητικές οι καλοκαιρινές εικόνες
από τους Παξούς κι ας είναι από την αναλογική εποχή... ;-)

Τα νεογέννητα πάλι μας χαρίζουν αισιοδοξία...

Να σας ζήσουν!!!

Πολλά φιλιά

logia είπε...

Οι ΠΑξοί κάποτε παράδεισος
οι φωτό σου τέλειες
τα μωρά άπαιχτα
η μουσική ταιριαστή!
κάθε φορά που καταφέρνω να επισκεφτώ το κονάκι σου, φεύγω με ένα
πλατύ-πλατύ χαμόγελο

φιλιά πολλά

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Χωρίς να έχουμε ανταμώσει από κοντά, κάπως έτσι φαντάζομαι το πρόσωπό σου. Μια γλυκάδα στα μάτια και στην χροιά της φωνής, ένα ήρεμο καθαρό από γραμμές πρόσωπο κι ένα γερμένο χαμόγελο στα χείλη.

Από τις φωτογραφίες σου, αντικατοπτρίζουν την ομορφιά μέσα σου.

Καλό ξημέρωμα.

Thalassenia είπε...

Είναι πολύ απλοϊκές σκέψεις ή αλήθεια τα γεννητούρια της γάτας και της κατσίκας μας δείχνουν την ομορφιά της ζωής.

Φιλιά θαλασσένια.

k είπε...

γλυκιά ανάρτηση! καλησπέρα Margo μου! Άπαιχτη η γωνιά του γατιού!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

2009 βρέθηκα στους Παξους και είναι τ ο ιδιο πανέμορφα όπως πριν 10 χρόνια..όπως πριν 25 που ημουν ξανά!
Τα γλυκουλια μου μη μου πεις ότι είναι δικά σας τα κατσικάκια;

marilise είπε...

σου κρατάω ένα δωράκι θα περάσεις να το πάρεις !!!!!!

Margo είπε...

@ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ..

Τι είναι 20 χρόνια ε;)
Έτσι είναι αγαπητέ Δύσπιστε και αργότερα θα λέω το ίδιο για τα 30 για τα 40…:-)
Να τα σκαλίσεις τα κουτιά με τις φωτογραφίες θα έχει πολύ ενδιαφέρον!
Εμείς δεν μείναμε, από την Κέρκυρα μας πήγαν μία βόλτα.. ήταν πανέμορφα!!

Τα μικρά είναι πάντα όμορφα και δίνουν ελπίδα.

Margo είπε...

@ξωτικό..

Κάποτε όταν ήθελα να μάθω ένα πνευστό, είχα αποφασίσει το όμποε. Το λατρεύω.. όμως είχα τη σύνθεση, το cello, το ακκορντεόν, τους μαθητές.. δεν το επιχείρησα καν.

80 κάτι χμμ για να υπολογίσω:))
Μήλο δεν έχω πάει αλλά έχω ακούσει τα καλύτερα!!!
Κατσικάκι εντός Αθηνών;;;;; Που στην ταράτσα;;;;;;;
Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα με τα λογής λογής μωράκια που ξεπετιούνται τριγύρω. Και όλο με ρωτά η κόρη μου, πότε θα εκκολαφτεί το αυγό μαμά να βγει το πουλάκι;))

Σε φιλώωωωωωω:)

Margo είπε...

@α Κενταύρου..

Στη Μύκονο είναι πολλοί που έχουν κοπάδια με κατσίκες πρόβατα και αγελάδες. Το νησί όλο το χρόνο καλύπτεται από τα εγχώρια ζώα. Κάποιοι παντικιάζουν δηλαδή νοικιάζουν από την δήμο γη στη Μεγάλη Δήλο και έχουν εκεί τα ζώα τους. Το παράξενο είναι ότι δεν είναι επαγγελματίες κτηνοτρόφοι, κάποιοι είναι οικοδόμοι, άλλοι έχουν συνεργείο, άλλοι ξενοδοχείο.. έτσι μεγάλωσαν και δεν μπορούν να μην έχουν ζώα. Γι αυτό τα βλέπεις παντού, δίπλα σε αα κατηγορίας ξενοδοχεία βόσκουν πρόβατα, είναι συνηθισμένο!
Και εγώ το σκέπτομαι πολύ σοβαρά να έχω λίγα ζώα για το γάλα και για το τυρί. Είναι και ο κήπος.. μία αλυσίδα γίνονται όλα σε ένα αγροτικό σπίτι.

Ξέρεις Κένταυρε η επιλεγμένη δημοσιότητα δίνει λάθος εντυπώσεις. Μοιάζει απίστευτο όμως όταν φύγει ο κόσμος του καλοκαιριού, τότε θα γνωρίσεις την πραγματική Μύκονο, όμως κανέναν δεν ενδιαφέρει… δεν πουλάει. Εδώ ακόμη κρατιέται η παράδοση και μάλιστα βρίσκει συνεχιστές του νέους. Όχι όλοι αλλά είναι πολλοί!
Καλό ξημέρωμα!

Margo είπε...

@Τσαλαπετεινός..

Αναλογικές αλλά σίγουρες, τυπωμένες σε χαρτί! Οι ψηφιακές είναι αέρας, ένα τσαφ και χάθηκαν όλες οι στιγμές..;)

Ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές, τα πιστσιρίκια τα έχουν ερωτευτεί:)
Φιλιά πολλά

Margo είπε...

@logia..

Κάποτε; Έχει αλλαγές πολλές; Θα μου πεις 20 χρόνια μετά ,τι έχει μείνει ίδιο;
Χαίρομαι.. για το χαμόγελο:-)
Φιλιάααααα

Margo είπε...

@η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα..

Καναρινένια μου εδώ κόλλησα δεν ξέρω τι να σου πω.. ένιωθα σαν να πέρασα από ακτινογραφία:-)

Σ’ ευχαριστώ πολύ, μου δίνεις χαρακτηριστικά που για μένα έχουν την μεγαλύτερη αξία… θέλω κάποια στιγμή στο μέλλον να μην είμαι απρόσωπη εδώ, μου αρέσει όταν εσύ μας κοιτάς στα μάτια.

Καλό ξημέρωμα καναρινένια μου

Margo είπε...

@Thalassenia..

Η γέννηση είναι ένα θαύμα θαλασσένια μου ακόμη κι αν πρόκειται για ένα σπόρο που βλασταίνει. Τι θα γινόμασταν αν σταματούσε ο κύκλος της ζωής; Τόσο απλά και τόσο θαυμαστά!

Φιλιά πολλά

Margo είπε...

@kaya..

Πόσο μου αρέσει που εμφανίστηκες πάλι δυναμικά.. μου έχεις λείψει βρε;-)
Να είσαι καλά Kaya μου
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ..

Τη μαμά κατσικούλα την έφεραν δώρο πέρυσι στους γονείς μου και τώρα την έχουμε στο χωράφι μας που έχει χόρτα μαζί με άλλες τρεις κάποιου ξάδελφου. Τώρα η παρέα μεγάλωσε και σκέφτομαι τι θα κάνω το γάλα;-)

Χαίρομαι όταν όμορφα μέρη παραμένουν όμορφα!

Καλό ξημέρωμα Ίλλυς μου

Margo είπε...

@marilise..

Έρχομαι:)))

επί λέξει είπε...

Αναλογικά ή ψηφιακά η βούληση για ζωή θα ταξιδεύει από χρόνο σε χρόνο, θα σέρνει ή θα καλπάζει με τον ήχο της καταιγίδας ή το βουητό του βυθού, θα γελάει και θα κλαίει δυνατά, όπου γη και πατρίς για τη ζωή και... στις φωτογραφίες σου ζωή πολλή και αγάπη πολλή και επιθυμία για ζωή ακόμα περισσότερη...

Μου λείπεις, Μαράκι... Οι υποχρεώσεις δε με αφήνουν να είμαι συχνότερα κοντά σας, αλλά η χαρά μου είναι πελώρια, όταν το καταφέρνω...

Φιλιά πολλά...ζείδωρα!!!!

Margo είπε...

@επί λέξει..

Αποστόλη μου το σημαντικότερο είναι να είσαι καλά. Η αγάπη δε μετριέται από την συχνότητα της ανθρώπινης επαφής αλλά από την ποιότητα.
Έχω την έννοια σου και έρχεσαι πάντα τη σωστή στιγμή.. πριν αρχίσω να ανησυχώ;-)

Εύχομαι οι υποχρεώσεις σου να είναι μόνο ευχάριστες!
Πολλά πολλά φιλιά

55fm είπε...

Tι μουσικές,και τι ομορφιές μας προσφέρεις γλυκιά μου Margo!
Σε φιλώ

a-kentavrou είπε...

Αν ήσουν αγρότισσα θα είχες μια κατσίκα ή μια προβατίνα(Μαρτίνα λένε στη Πελοπόνησσο τα οικόσιτα ζώα) για γαλακτοπαραγωγή, η κατσίκα θα σου κάνει ένα δυο κατσικάκια το χρόνο ή δυο τρία αρνάκια η προβατίνα.
Εδώ βέβαια δεν θα μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις τα κατσικάκια ή τα αρνάκια για τροφή,θα σου είναι φαντάζομαι αδύνατο διότι για να το κάνεις αυτό πρέπει να το έχεις κάνει από παιδί.Γιατί εδώ υπάρχει μια άγρια λέξη σφαγή που είναι αδιανόητη στον αστό.Τα μικρά θα μεγαλώσουν και θα έχεις τρεις κατσίκες και σιγά -σιγά θα αυξηθεί το κοπάδι.
Το γιαούρτι θα είναι το πιό εύκολο η γυναίκα μου στη Αθήνα κάνει γιαούρτι από γάλα Δέλτα του εμπορίου.Αν κάνεις τυρί θα κάνεις και μηζύθρα.
Αν το πιστέψεις πολύ θα το κάνεις.
Τα ζώα θέλουν φροντίδα,οι αγρότισσες τους μιλάνε, τα χαιδεύουν σαν παιδιά τους.Εύχομαι να τα καταφέρεις.

Epicuros είπε...

Πολύ καλές όλες. Χαρακτηριστικές της νησιώτικης ατμόσφαιρας...

Unknown είπε...

Πράγματι όλες είναι πολύ όμορφες, η τελευταία όμως για μένα, ξεχωρίζει.
Καλό σου απόγευμα

Margo είπε...

@50fm..

Όλγα μου σ’ ευχαριστώ πολύ… με γλυκαίνει η παρέα:))
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@a-kentavrou..

Αν και παιδί της πόλης τα καλοκαίρια που τα πέρναγα πάντα στο νησί βοηθούσα το θείο στα ζώα που είχε πολλά και στις αγροτικές δουλειές. Ήταν τα ομορφότερα καλοκαίρια της ζωής μου. Το γάλα ήταν πάντα πάρα πολύ, πίναμε εμείς και περίσσευε για τυράκια και για να δίνουμε σε φίλους και συγγενείς. Την σφαγή την έζησα από πολύ μικρή. Εγώ δε θα το έκανα ποτέ, όμως έχω συμβιβαστεί με την αλυσίδα της ζωής χωρίς όμως υπερβολές. Επειδή πιστεύω στην αυτάρκεια, το προτιμώ από το να ενισχύω τον ανορθόδοξο τρόπο που μεγαλώνουν και θανατώνουν τα ζώα στην αγορά.
Παλιά που οι άνθρωποι ζούσαν μόνο από ότι μπορούσαν να παράγουν μόνοι τους, κατανάλωναν πολύ λιγότερη τροφή μα είχε περισσότερη αξία.
Τα ζώα θέλουν φροντίδα σαν μωρά και σε θέλουν πάντα κοντά.. Θα τα καταφέρω, φτάνει να βοηθήσει και ο σύζυγος:)

Margo είπε...

@Epicuros..

Επίκουρε χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ:-)

Καλό σου βράδυ!

Ευρύνοος είπε...

Το μόνο που απολαμβάνω το καλοκαίρι, είναι το γαλάζιο δροσερό νερό της θάλασσας..

δυστυχώς δέν αντέχω την ζέστη και ο χειμώνας είναι πιό "ανθρώπινη" κατάσταση για μένα..

όμορφες οι φωτογραφίες, σου θυμίζουν κάποιες στιγμές ιδιαίτερες..
ξένοιαστες..
είθε να ξανάρθουν, κόντρα σε κείνους που θέλουν να μας τις στερήσουν..

τα ..γεννητούρια είναι πάντα ευχάριστα..
ζωντανεύει η Φύση :)

καλησπέρα :)

Margo είπε...

@meggie..

Τα πουλάκια είναι πολύ τρυφερά πλάσματα μας ψυχαγωγούν κάθε μέρα με τα τιτιβίσματά τους.

Καλή σου νύχτα Maggie

Margo είπε...

@Ευρύνοος..

Και εγώ είμαι χειμωνιάτικος τύπος μου αρέσει το κρύο και ζεσταίνομαι πολύ το καλοκαίρι. Και φυσικά η Αθήνα είναι ανυπόφορη το καλοκαίρι δε μου έχει λείψει καθόλου:)
Η θάλασσα.. είναι παρηγοριά!

Δε ξέρω Ευρύνοε αν θα ξανάρθουν αυτές οι στιγμές, πάντως σίγουρα θα αργήσουν πολύ. Ας είμαστε γεροί και δυνατοί τουλάχιστον να αντέξουμε.

Καλό ξημέρωμα τρελέ μου:-)

Άστρια είπε...

όοομορφοοοο...
τόσο γλυκά ήρεμο και ανθρώπινο..

όλες σου οι φωτογραφίες μία ανάσα ψυχής, όμως η τελευταία σου από τις πιο όμορφες που έχω δει.. τα ποδαράκια τους, το τρυφερό χνούδι, τα μάτια, το κίτρινο ράμφος τους ..δυο αθώες ψυχούλες, σ΄ενα κλαδάκι, έτσι απλά υπέροχο!
Καληνύχτα θαλασσινό μου αεράκι, να είσαι καλά!

Margo είπε...

@Άστρια..

Αυτή την εποχή σε κάθε τρύπα στις πέτρες ψηλά, βλέπεις και μια φωλιά που από μέσα της βγαίνουν φωνούλες νεογέννητων πουλιών.. όμως βλέπεις συχνά να κρατούν ένα τέτοιο μικρό οι γάτες στο στόμα τους και να τρέχουν κάπου να το τελειώσουν με την ησυχία τους ώστε να μην πλησιάσουν άλλες γάτες.. είναι ζώα βλέπεις..

Καλό ξημέρωμα αστεράκι μου και .. καλωσόρισες:-)

H.Constantinos είπε...

Μου βάζεις ιδέες να ξεθάψω slides δεκαετίας...!

Ανώνυμος είπε...

Tα πολυτιμότερα κομμάτια της ζωής, καμία κρίση δεν μπορεί να τα ακουμπήσει.

Φιλιά στο κατσίκι
Ξετρελλάθηκα με τη φάτσα του :))))

MYSTELIOS είπε...

Όμορφες αναμνήσεις και υπέροχες φωτογραφίες !!!! Καλό βράδυ.

Margo είπε...

@H.Constantinos..

Γιατί όχι;-)




@ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ..

Ευτυχώς φοραδίτσα μου..
Φιλιά και καλημέρες:-)




@ART-TRAVELLER..

Ευχαριστώ φίλε μου..
Καλή σου μέρα!

Αϊάσανθος Ίων είπε...

Έχεις και κατσικούλες λοιπόν;
Άααα, εσύ δεν παίζεσαι!

ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ, ΣΟΥ ΛΕΩ!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΤΙΑΖΩ!

Ξέρεις όμως τι μου έφερες στο μυαλό; Μία στιχομυθία που είχα με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοίκιασα στην Ιεράπετρα, τον ήρωα τον κυρ-Αντώνη (από τη Μικρά Ασία κι αυτόν...).
Τον γνώρισα το ίδιο βράδυ της 19ης Μαΐου, που μου έδειξε το σπίτι η σύζυγός του, κι εν συνεχεία με έβαλε στο δικό τους να με κεράσουν μία ρακή. Ο κυρ-Αντώνης βρισκόταν συν-τροφιά με έναν άλλο νοικάρη, στο τραπέζι με τους μεζέδες που είχε ετοιμάσει η -επίσης αγρότισσα...- σύζυγός του.
Σε ένα πιάτο, υπήρχαν συκωτάκια από δικά τους κατσίκια. Μόλις δάγκωσα ένα κομμάτι, "τρελάθηκα" από την ωραία γεύση, και τους είπα, αστειευόμενος:
"Α, εσείς θα με κάνετε ν' αποκτήσω και κατσίκια εδώ!"
Κι ο κυρ-Αντώνης μου λέει:
"Αγόρασε ένα στρέμμα γης-"
"Ν' αγοράσω - να νοικιάσω, βρίσκεται λύση σ' αυτό", τον έκοψα εγώ.
"Ωραία λοιπόν", μου λέει τότε εκείνος, "βρες ένα κομμάτι γης, και θα σου χαρίσω εγώ δύο κατσίκια να έχεις!"

Τέτοιας ποιότητας άνθρωποι είναι, Μαργκό μου, στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι Κρητικοί από το Ηράκλειο και προς τα ανατολικά, όπως μου είπαν πολλοί που τους ρώτησα, επειδή μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση η ζεστασιά κι η καλοσύνη που συναντούσα στους μέχρι τότε αγνώστους μου στην Ιεράπετρα. Και αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που με έκανε να αποφασίσω τη μόνιμη εγκατάστασή μου εκεί - κι επίσης, ένας (αλλά όχι ο κυριότερος) από τους λόγους για τους οποίους πρότεινα στον Ευρύνοο την Ιεράπετρα ως κοιτίδα της αγκαλιάς μας.

Margo είπε...

@Αϊάσανθος Ίων..

Μα δεν είναι όμορφοι τέτοιοι άνθρωποι; Γνήσιοι με μεγάλες καρδιές. Και εδώ έχει ακόμη τέτοιους ανθρώπους ποιος όμως το ξέρει, άλλα βγαίνουν προς τα έξω. Εδώ έχουν πολλοί ζώα κι ας έχουν άλλες δουλειές. Τα αγαπούν!
Ένας ξάδελφος έχει κατσικάκια και έχει και συνεργείο αυτοκινήτων. Τον ελεύθερο χρόνο ασχολείται με τα ζώα του. Εδώ τελευταία κλέβουν πολλά ζώα Αλβανοί και μάλιστα τα σφάζουν επί τόπου. Μας είπε λοιπόν ο ξάδελφος.. δε θέλω να μου τα κλέψουν, ας μου ζητήσουν θα τους χαρίσω ένα δύο κατσικάκια, δε θέλω όμως να μου τα κλέψουν και να τα σκοτώσουν..

Επιστροφή στη φύση (μας) Αϊάσανθε, για να γίνουμε λίγο περισσότερο άνθρωποι μέσα στην αλυσίδα της ζωής.
Να σαι καλά και να περνάς όμορφα στην αγαπημένη σου Ιεράπετρα.

Αϊάσανθος Ίων είπε...

Αν είναι, λέει, όμορφοι; Μα, αφού αυτοί είναι οι άνθρωποι! Όλοι οι άλλοι είναι, στην καλύτερη περίπτωση, εν δυνάμει άνθρωποι.

Το 1995, που κάναμε η γυναίκα μου κι εγώ διακοπές με τη σκηνή στη Λίμνη της Εύβοιας, είχα πάει τα μελίσσια μου έξω από τα Λουτρά Υπάτης, όπου ζει από τότε ένα μελισσοκόμος φίλος μου. Μία μέρα του τηλεφώνησα και μου είπε ότι είχαν ψεκάσει τις βαμβακιές της περιοχής και είχαν δηλητηριαστεί αμέτρητες μέλισσες (τέτοιου είδους κατραπακιές και απογοητεύσεις με τα μελίσσια, επίσης αμέτρητες...). Έκρινα ότι έπρεπε να μεταφερθούν από εκεί αμέσως όσες είχαν απομείνει, και η πρώην γυναίκα μου συμφώνησε.
Ξεκινήσαμε την ίδια μέρα με το φορτηγάκι μου να πάμε να βρούμε άλλο τόπο στην Κωπαΐδα, κοντά στον Ορχομενό, και, μόλις βρήκαμε, φύγαμε για τη Φθιώτιδα, ν' αρχίσουμε τη μεταφορά. Θα χρειαζόταν να κάναμε δύο φορτώματα-διαδρομές σε δύο διαδοχικές βραδιές, επειδή δεν χωρούσαν στο αυτοκίνητο με τη μία όλα τα μελίσσια. Φέραμε το πρώτο φορτίο, και τελειώσαμε το ξεφόρτωμα κατά τις 4 το πρωί. Καθώς ήμαστε κατάκοποι, βρήκαμε κάτι λεύκες παραδίπλα και πήγαμε να κοιμηθούμε λίγο εκεί.
Απέναντι από τις λεύκες φαινόταν ένα μαντρί. Μόλις ξύπνησα και σηκώθηκα νωρίς το πρωί, βλέπω μέσα στη θολούρα μου να με πλησιάζει ένας άγνωστος άντρας, ο οποίος σαν να κρατούσε κάτι. Ήρθε λοιπόν στο πλάι μου και, χωρίς να μου πει λέξη, μου έχωσε κάτω απ' τη μασχάλη ένα καρπούζι! Ήταν αυτός που είχε το μαντρί.
Πήγα και τον αναζήτησα στο χωριό του το επόμενο καλοκαίρι. Αφού τον βρήκα, ήπιαμε μαζί έναν καφέ στην πλατεία. Τότε, μου είπε ετούτα εδώ για τον εαυτό του:
"Ένα εργατάκι είμαι! Όμως έτσι κάνω πάντα, μου αρέσει να βοηθάω και να εξυπηρετώ τους άλλους". Και μου εξιστόρησε ένα άλλο περιστατικό, με κάτι νεαρούς τουρίστες που είχαν περάσει παλαιότερα απ' το χωριό του.

Πρέπει πάλι να τον αναζητήσω, να δω τι κάνει!
Ας είναι πάντα καλά, αυτός ο άνθρωπος!
Κι εσύ, που μου τον θύμισες!

Αϊάσανθος Ίων είπε...

Στην ύπαιθρο υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, που όμως οι αστοί νομίζουν ότι δεν υπάρχουν, εξαιτίας πάλι της επιλεγμένης δημοσιότητας που ανέφερες στον α Κενταύρου. Σχετικά με αυτούς, ο Σεφέρης έχει γράψει:
"Όσο για τους σύγχρονους ελλαδικούς φορείς του ελληνισμού, αισθανόμουνα πως τον υπηρετούσαν καλύτερα οι αδίδαχτοι από τους σπουδασμένους. [Θυμίζω εδώ ότι και ο Μίκης Θεοδωράκης έχει κατ' επανάληψιν τονίσει ότι όλα τα μεγάλα πολιτιστικά μας έργα, είναι γνήσια λαϊκά.] Τους τελευταίους τους πρόσεξα πολύ και τους βρήκα χαλασμένους τις περισσότερες φορές. Αντίθετα, μου έτυχε να συναντήσω ανάμεσα στο λαό πραγματικούς άρχοντες [ο τονισμός δικός μου]. [...] Κάποτε είχα περάσει λίγες μέρες της Λαμπρής στο σπίτι ενός βοσκού στην Αράχωβα. Ο γέρος είχε δύο παιδιά· ο ένας συνέχιζε τη δουλειά του πατέρα και ο άλλος είχε λάβει την αλλόκοτη απόφαση να γίνει δάσκαλος των γαλλικών. Ο πρώτος είχε μείνει άνθρωπος, ο δεύτερος ήταν ένα παράσιτο, ένα κουρέλι που τριγύριζε αδέσποτος μέσα στο σπίτι μετακομίζοντας τριμμένες γαλλικές εφημερίδες"!
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, και ο Ντοστογιέφσκι έχει καυτηριάσει με εξαιρετική δριμύτητα τα "γαλλικά γράμματα", όπως τα έλεγε.

Και, σκέφτομαι τώρα, χάρη σε εσένα, το ότι κατόρθωσα κι εγώ να διασώσω κάτι από την ανθρώπινη υπόστασή μου ίσως να οφείλεται και στο γεγονός ότι είχα την τεράστια τύχη [λέω "τύχη", αν και για εμένα, πλέον, τίποτε δεν είναι τυχαίο], μέσα στην ατυχία μου την άσφαιρη [ναι!], να μην έχω βγει ποτέ μέχρι τώρα έξω από τα σύνορα της πατρίδας μας.
Αλλά θέλω πια πολύ να το κάνω μία φορά, και μάλιστα όσο το δυνατόν συντομότερα: να πάω να φιλήσω τα χώματα της Μικράς Ασίας. - Μήπως έχω βρει και συνταξιδιώτη/ες;!

Αϊάσανθος Ίων είπε...

Είδα όμως, κυρία Μαργκό, ότι είσαι και ρατσίστρια, αφού συκοφαντείς τους αθώους και κατατρεγμένους Αλβανούς ότι κλέβουν πολλά ζώα!
Εγώ, βέβαια, σε ξεπερνάω κατά πολύ (πάρε για παράδειγμα το βρίσιμο που ρίχνω στους Σιωνιστές)! Θα αποδειχθεί περίτρανα, άλλωστε, και στην επόμενη ανάρτησή μου!...

Ας γελάσουμε λιγάκι, αντί να κλάψουμε (ή να τους κλάσουμε;)!

Υ.Γ. Θέλω να σου παραθέσω και σχετικά γραπτά του Ελύτη για τον ελληνικό λαό, όμως... μου χάλασες το πρόγραμμα που είχα και δούλευα, οπότε θα πρέπει να περιμένεις για αυτό μέχρι το απόγευμα, ίσως και μέχρι αργά το βράδυ (διότι λέω να πάω και στη συναυλία του Ψαραντώνη, αν δε μου ξεπεταχτεί στο μεταξύ καμμιά άλλη... ευλογημένη χαλάστρα!).
Και ξέρεις πώς μου χάλασες εσύ το πρόγραμμα; Άκου το:
- Όχι, δε σου το λέω, για να μη σου χαλάσω την έκπληξη!
Θα το δεις στην καινούργια μου ανάρτηση, που θα την ανεβάσω πριν σου γράψω το επόμενο σχόλιό μου!
Να ξέρεις όμως ότι πρόκειται για κάτι το καταπληκτικό, από το πεδίο της δικής σου τέχνης!

Margo είπε...

@Αϊάσανθος Ίων..

Όχι δεν είμαι ρατσίστρια απέναντι στους Αλβανούς.. έχω φίλους Αλβανούς και η καλύτερη δασκάλα που είχα στο cello ήταν από την Αλβανία. Είμαι αν θες ρατσίστρια με αυτούς που κλέβουν και σκοτώνουν τα ζώα μας ή ξεπατώνουν τους κήπους μας, είμαι και ρατσίστρια με αυτούς που σκότωσαν έναν δικό τους που κέρδισε χρήματα σε παιχνίδι και τους κάλεσε για να το γιορτάσουν. Με τους κακοποιούς ναι, δεν τα πάω καλά!