20 Μαΐου παραμονή Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Στο οικογενειακό ξωκλήσι θα τελεσθεί εσπερινός και θα ακολουθήσει πανηγυράκι. Το πανηγύρι στο νησί όπως και σε άλλα μέρη φαντάζομαι δεν έχει την συνηθισμένη του σημασία. Το εκκλησάκι προετοιμάζεται από μέρες για την ημέρα της γιορτής του. Ασβεστώνεται, καθαρίζεται καλά, στολίζεται με λουλούδια εποχής και η κουζίνα του ετοιμάζεται για να υποδεχθεί όποιον θέλει να περάσει για να ανάψει ένα κεράκι, να ευχηθεί και να πιει ένα κρασάκι με την ή τις οικογένειες που γιορτάζουν την εκκλησία.
Το μενού είναι πάντα το ίδιο. Αρνιά και κατσίκια που σφάζονται γι' αυτό το σκοπό βράζονται σε μεγάλα καζάνια. Στο τραπέζι θα βγει ζουμί, βραστό κρέας, κοκκινιστό σαλάτες, μπακαλιάρος με σκορδαλιά, τα πανηγυριώτικα κεφτεδάκια και φυσικά κρασί. Την βραδιά πλαισιώνει πάντα μουσική άλλοτε οι παραδοσιακές τσαμπούνες και άλλοτε όργανα από γειτονικά νησιά που έρχονται γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Καλεσμένοι είναι όλοι! Για να γίνουν όλα αυτά η εκκλησία απαιτεί να έχει πολύ καλή οργάνωση και βοηθητικούς χώρους. Γι αυτό πολλές φορές βλέπουμε δίπλα στα ξωκλήσια κάποια χτίσματα. Εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό.
Πολλοί που έρχονται από άλλες πόλεις της Ελλάδας απορούν πώς γίνεται να είναι ευπρόσδεκτοι σε μια τέτοια γιορτή και πολύ περισσότερο πώς κάνουν οι άνθρωποι τόσα έξοδα. Όμως όσοι διοργανώνουν τέτοια πανηγύρια δεν είναι περισσότερο πλούσιοι. Απλά βοηθούν πολλοί και προσφέρουν όλοι μαζί από λίγο. Πάντα έτσι γινόταν ακόμη και πριν 30 χρόνια που δεν υπήρχε η σημερινή ευμάρεια.
Κάθε χρόνο έτσι και φέτος το πανηγύρι έγινε κι ας υπάρχουν τόσες δυσκολίες και δε θα μιλούσα γι αυτό αν δεν γινόταν κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Όταν φτάσαμε στην εκκλησία για τον εσπερινό, έτρεχαν όλοι πανικόβλητοι.. "θα έρθει ο Δεσπότης" μας είπαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν ώστε να τον υποδεχτούν όπως αρμόζει σε έναν Δεσπότη. Ακούγοντας το νέο απομακρύνθηκα και σκεπτόμουν τι θα δουν πάλι τα μάτια μου. Θα πρέπει να εξομολογηθώ εδώ ότι δεν τα πάω και πολύ καλά με την πλουμιστή ιεραρχία και ό,τι αυτή πρεσβεύει. Ποτέ δε με έπεισε άλλωστε ότι κάτι πνευματικό και ιερό κρύβεται πίσω από αυτά τα πρόσωπα που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα αδιάφορα πρόσωπα τιτλούχων σε οποιοδήποτε τομέα. Φανταζόμουν όλη την υπερβολή που κουβαλούν μαζί τους και κάπως έτσι χαμένη στις σκέψεις μου κούναγα το κεφάλι υποτιμητικά γι αυτό που θα ζούσα.. κοιτούσα και εγώ προς τη πόρτα του σκοτεινού χωραφιού για να δω την είσοδο του επίτιμου επισκέπτη. Ένα μικρό αυτοκινητάκι ήρθε και κανείς δεν του έδωσε σημασία όμως ξεχώρισα τον οδηγό έναν νέο παπά, δίπλα του καθόταν ένας ηλικιωμένος παπάς.. Να είναι αυτός; απόρησα.. κι όμως ήταν αυτός!
Η πρώτη εντύπωση.. μία ασκητική μορφή, γλυκό χαμόγελο και γαλήνιο βλέμμα.. μας καλησπέρισε και μπήκε κατευθείαν στην εκκλησία όπου ήδη είχε ξεκινήσει ο εσπερινός από τον παπά της ενορίας. Μπαίνοντας στην εκκλησία κατευθύνθηκε απ' ευθείας στο στασίδι που ήταν ο ψάλτης και έψελνε μαζί του. Στεκόμουν έξω από την εκκλησία όμως ακούγοντας τους ψαλμούς πρώτα πλησίασα πιο κοντά, όλο και πιο κοντά, μέχρι που μπήκα μέσα και στάθηκα να ακούω και να κοιτώ μη πιστεύοντας αυτό που ζούσα. Ο Δεσπότης αεικίνητος μια στο στασίδι μια στο ιερό έμοιαζε με τον μαέστρο που ενώ διευθύνει, παίζει βιολί, μετά παίζει πιάνο και συνεχίζει να διευθύνει και μαζί του παρασύρει όσους παρευρίσκονται εκεί.
Σε μερικούς ψαλμούς συμμετείχε όλο το εκκλησίασμα, πάντα συμβαίνει αυτό όμως αυτή τη φορά δεν ακούστηκε ένα φάλτσο, ούτε ένας δεν ξέφυγε από το μέτρο και η άρθρωση καθαρή και κατανοητή. Δεν νομίζω να άκουσα ποτέ με τόση καθαρότητα τα λόγια. Ακόμη και ο ψευδός παπάς της ενορίας δεν με ενοχλούσε με τα φάλτσα του και τη μορφή του επαγγελματία παπά!
Ο εσπερινός κάπως έτσι έφτασε στο τέλος του, δυο λόγια ακόμη που επιβεβαίωναν την γλυκύτατη ύπαρξή του.. αν και δε μίλησε για την αγάπη, ήταν σαν να μίλησε μόνο γι αυτήν. Με έναν μαγικό τρόπο επηρέασε όλους όσους βρέθηκαν εκεί και στη συνέχεια η γιορτή είχε κάτι διαφορετικό από άλλες χρονιές. Πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν ένιωσα ότι κάποιοι ήρθαν μόνο για να φάνε. Όλοι χαμογελούσαν και γιόρταζαν πραγματικά, χωρίς υπερβολές και δήθεν. Μάλιστα κάποιοι που ήταν μαλωμένοι από καιρό, μόνιασαν! Δεν μπορεί να ήταν τυχαία όλα αυτά, άλλωστε σε όλους έκανε εντύπωση η ταπεινή του παρουσία.
Ήταν ο Δεσπότης Σύρου και σήμερα έμαθα ότι είναι και Μυκονιάτης. Ένας φωτεινός άνθρωπος!
Το μενού είναι πάντα το ίδιο. Αρνιά και κατσίκια που σφάζονται γι' αυτό το σκοπό βράζονται σε μεγάλα καζάνια. Στο τραπέζι θα βγει ζουμί, βραστό κρέας, κοκκινιστό σαλάτες, μπακαλιάρος με σκορδαλιά, τα πανηγυριώτικα κεφτεδάκια και φυσικά κρασί. Την βραδιά πλαισιώνει πάντα μουσική άλλοτε οι παραδοσιακές τσαμπούνες και άλλοτε όργανα από γειτονικά νησιά που έρχονται γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Καλεσμένοι είναι όλοι! Για να γίνουν όλα αυτά η εκκλησία απαιτεί να έχει πολύ καλή οργάνωση και βοηθητικούς χώρους. Γι αυτό πολλές φορές βλέπουμε δίπλα στα ξωκλήσια κάποια χτίσματα. Εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό. 
Η πρώτη εντύπωση.. μία ασκητική μορφή, γλυκό χαμόγελο και γαλήνιο βλέμμα.. μας καλησπέρισε και μπήκε κατευθείαν στην εκκλησία όπου ήδη είχε ξεκινήσει ο εσπερινός από τον παπά της ενορίας. Μπαίνοντας στην εκκλησία κατευθύνθηκε απ' ευθείας στο στασίδι που ήταν ο ψάλτης και έψελνε μαζί του. Στεκόμουν έξω από την εκκλησία όμως ακούγοντας τους ψαλμούς πρώτα πλησίασα πιο κοντά, όλο και πιο κοντά, μέχρι που μπήκα μέσα και στάθηκα να ακούω και να κοιτώ μη πιστεύοντας αυτό που ζούσα. Ο Δεσπότης αεικίνητος μια στο στασίδι μια στο ιερό έμοιαζε με τον μαέστρο που ενώ διευθύνει, παίζει βιολί, μετά παίζει πιάνο και συνεχίζει να διευθύνει και μαζί του παρασύρει όσους παρευρίσκονται εκεί. 
65 σχόλια:
Κάποτε λοιπόν σαν πρωτοσύγγελος της Μητρόπολης Σύρου επί μητροπολίτου Δωροθέου του Α , ήρθε στην Παναγία της Χώρας Ανδρου , και με τον μελιρρυτο λόγο του σε λιγότερο απο 6 μήνες κατάφερε και να μαζέψει όλη την νεολαία γύρω του .... ομολογουμένως ο Δωρόθεος έχει ένα μοναδικό χάρισμα .
Ήταν υπέροχη η περιγραφή σου , ένοιωσα πως ήμουν και γω εκεί .... σε ευχαριστώ !!!!
Και του χρόνου το πανηγύρι σας ..
μακάρι να ήταν ο κανόνας αυτός και όχι η εξαίρεση. μακάρι. μα δυστυχώς αποτελεί φωτεινή εξαίρεση. κάτι είναι και αυτό τουλάχιστον.
πολύ καλό σου σαββατοκύριακο!
φιλιά πολλά!
αν και η σχέση μου με τη χριστιανική θρησκεία και ιδαίτερα την ιεραρχία της είναι εως ανύπαρκτη
ειλικρινα χαιρομαι με αυτα που εζησες και τόσο όμορφα μας περιγράφεις!
πολυ
παρα πολύ χαίρομαι!
μήπως έχει αρχίσει τελικα κατι να αλλαζει
κι εμεις απλά δεν το έχουμε προσέξει?
να είσαι καλά να ζεις πάντα τόσο συγκινητικες
στιγμες..
αναψε μου ενα κερακι σε παρακαλω πολύ..
για την μικρή μου..
πολυ χαίρομαι σου λέω..
Πώς έχουμε καταντήσει... τα αυτονόητα να μας φαίνονται τόσο εντυπωσιακά! Μας έχουν 'εκπαιδεύσει' να δίνουμε σημασία στο άσχημο και παραβλέπουμε τα όμορφα γύρω μας, που σ ί γ ο υ ρ α υπάρχουν...
Την καλησπέρα μου
Καλώς σε βρήκα Margo.
Χαίρομαι που έζησες μια "εξαίρεση" σ'αυτό που κανονικά θάπρεπε να είναι ο κανόνας και λυπάμαι που είναι τέτοια.
Το εκκλησάκι όμως είναι μαγευτικό.
Καλό σου απόγευμα
θα συμφωνήσω μαζί σου, κι εγώ θα αντιδρούσα κατ' αρχήν όπως ακριβώς κι εσύ... όμως, έτυχε να γνωρίσω κάποιους τέτοιους φωτεινούς και εμπνευσμένους ανθρώπους και μπορώ να καταλάβω πως ένιωσες....
η περιγραφή σου είναι τόσο άμεση που πραγματικά νόμιζα σε μια στιγμή πως ήμουνα εκεί...
Αν και έχω την ίδια οπτική με σένα για το ιερατείο, υπάρχουν μορφές σε αυτόν τον χώρο που σε κερδίζουν..
δέν είναι παπάδες με τεράστιες κοιλιές και βλέμμα λάγνο..
δέν σου ζητάνε φιλοδώρημα και δέν οδηγούν τεράστιες κούρσες..
είναι άνθρωποι πνευματικοί που η σκέψη και η γνώση τους σε κερδίζει..
είναι άνθρωποι πνευματικοί που η συμπόνια και η αλληλεγγύη είναι τρόπος ζωής..
δύσκολα να τους βρείς, μιά και είναι σαν τους ολίγους τρελούς της κοινωνίας μας..
καλησπέρα Margo και του χρόνου :)
Έγινε ο κανόνας εξαίρεση δυστυχώς!
Αυτός ο χώρος θα έπρεπε να αστράφτει πάντοτε από φως κι όχι να ψάχνουμε τις εξαιρέσεις για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι που αντικατέστησαν το λειτούργημα με επάγγελμα. Είναι κατάντια να λέμε μπράβο σε ένα άνθρωπο που υποτίθεται ότι έχει αφιερώσει τη ζωή του στο Θεό επειδή λειτούργησε με πνευματικό τρόπο, όπως θα έπρεπε να λειτουργεί ο καθένας στη θέση του. Δεν το αντέχει ο οργανισμός μου αυτό. Είναι κρίμα που δεν το βλέπουν οι ίδιοι.
Παρόλα αυτά χάρηκα πολύ για σένα Μάργκο μου. Και μου θύμησες κάποιες εικόνες από λειτουργίες που παρακολούθησα μικρότερος στο Άγιο Όρος. Ευχαριστώ που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας.
Καλό σου βράδυ
Πραγματικό μήνυμα αισιοδοξίας Margo μου. Οι περιγραφές σου μου θύμισαν αλλοτινές εποχές που κυριαρχούσαν η απλότητα και το συναίσθημα. Τότε που αυτές οι λειτουργίες στα μικρά ξωκκλήσια στάλαζαν γλυκύτητα και γαλήνη στις ψυχές των πιστών κι έφερναν τον έναν πιο κοντά στον άλλον. Ας ελπίσουμε να ζήσουμε ξανά τέτοιες όμορφες στιγμές γιατί τώρα τις έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ.
Μπράβο, ωραία πράγματα κι όμορφες καθημερινές-ανθρώπινες στιγμές.
Δεν κρυφοκοιτάζω τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όχι:)
Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές, καλό Σαββατοκύριακο.
Margo μου είναι αλήθεια πολύ όμορφη η ανάρτηση σου και το μήνυμα που μας δίνεις πραγματικά είναι πολύ αισιόδοξο , είναι πολύ όμορφο να τηρούμε έτσι τα παλιά μας έθιμα με απλότητα και σεβασμό στην παράδοση ... εύχομαι χρόνια πολλά σε εσένα και στην οικογένεια σου που γιορτάζει και από χρόνου με υγεία και χαρά.
Πράγματι αισιόδοξο μήνυμα.
Τέτοιες μορφές χρειάζεται ο τόπος σε όλους τους τομείς, αλλά που να τις βρει.
Φιλιά θαλασσένια.
Παλιότερα, μου είχε περάσει απ' το μυαλό η σκέψη να ακολουθήσω τον δρόμο της ιεροσύνης...
και ίσως να το είχα πράγματι κάνει, αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα θλιβερά, ανούσια και αντιχριστιανικά πράγματα που συνοδεύουν την επίσημη θρησκεία...
Ιεραρχία, απαράδεκτος και προκλητικός πλουτισμός, οικονομικά και σεξουαλικά σκάνδαλα, παραγεμισμένες κοιλιές, μεγάλοι υποκριτικοί σταυροί, φανατισμός και δογματισμός, ειδωλολατρική εικονολατρεία και λειψανολατρεία, εκκλησιαστικό εμπόριο, θωρακισμένες λιμουζίνες, ταρίφα και τιμοκατάλογος για τα "ιερά" μυστήρια, πολιτική εξουσία, διαφθορά, αλαζονεία και γενικότερα καμία σχέση με το πραγματκιό κήρυγμα και την αυθεντική διδασκαλία του Ιησού...
Πώς να γινόμουν ιερέας, αφού θα ήμουν υποχρεωμένος να δίνω αναφορά και να έχω για ανώτερους όλους αυτούς τους αισχρούς φαρισαϊστές, που εκμεταλλεύονται τον πόνο, την ανάγκη και την ευκολοπιστία του λαού...Εξάλλου, είναι πολλά τα σημεία στα οποία είμαι αντίθετος με τις θρησκείες γενικότερα, οπότε...εκ των πραγμάτων δε θα μπορούσα να παίξω για πολύ τον ρόλο του σεβάσμιου παπα-Φώτη!...
Μαρία μου, θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες και τις προλαλήσασες...
Δυστυχώς, οι σπάνιες φωτεινές εξαιρέσεις πραγματικά πνευματικών ανθρώπων δεν αρκούν για να αναιρέσουν και να καταργήσουν τον κανόνα της εκκλησιαστικής ντροπής...
ε πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις!!!
έχετε και οικογενειακό εκκλησάκι;
με το όνομά μου;
α μια χρονιά θα έρθω εκεί να γιορτάσω...
σε φιλώ!!!!
Οικογενειακο ξωκλησι;;;
Ουαουυυυυυυυυυυ!!!
ΥΓ Δε ξερω γιατι αλλα μοτ θυμισε λιγο Παπαδιαμαντη το κειμενο σου καλη μου....
Φιλακια γλυκα
Αυτά τα μικρά εκκλησάκια με μαγεύουν. Όπως και η απλότητα μερικών, δυστυχώς, ιερομένων.
Στα χρόνια της νιότης μου είχα ένα φίλο παπά, παντρεμένο με τρία παιδιά, που ζούσαν πολύ φτωχικά.
"Δεν μου πάει να απλώσω το χέρι μου Ντίνο", μου έλεγε. Έφυγε πολύ νέος γύρω στα τριανταπέντε του.
Καλημέρα Μαρία.
Mε έχουν απασχολήσει οι παπάδες και όλο το θρησκευτικό σκηνικό, μετά από μακροχρόνιες κρίσεις και επικρίσεις έχω καταλήξει θετικά ,χωρίς να βάζω το θέμα πίστη .
Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής μας παράδοσης μας εξυψώνει ,μας δίνει ταυτότητα,ανεξάρτητα από τα ανθρώπινα πάθη τους,τους Σέβομαι πλέον και τους τιμώ.
Όταν πάω στη πατρίδα μου, η εκκλησία είναι ακριβώς απέναντι από το πατρικό μου,είναι αδύνατο να μην πάω να κάνω επίσκεψη ,να ακούσω τις Βυζαντινές ψαλμωδίες,να δω τους Ταξιάρχες που ο ένας είναι συνονόματος μου.
Οι εικόνες σου συγκινητικές.
Πρέπει να είναι πολύ όμορφα αυτά τα πανιγύρια στα μικρά εκκλησάκια.
Και ναι, υπάρχουν ιερομένοι που χαίρεσαι να τους ακούς να μιλούν, να εξηγούν δίχως με πραότητα, απλότητα ,δίχως υπερβολές./
πρώτα χαίρομαι για τη γιορτή που γίνεται με συμμετοχή όλων (έχω τη χαρά να το ζω και στην Νάξο σ'ένα μικρούτσικο χωριουδάκι )
και ύστερα για την απόδειξη οτι ένας φωτεινός άνθρωπος επιδρά και αλλάζει τον περίγυρό του ακόμα και με το ηχόχρωμα της φωνής του...
οι φωτογραφίες σου γλύκα !!
(όσο δέχονται να είναι οι εκκλησίες και η περιβολή τους γεμάτη χρυσάφια θα είμαι απολύτως απέναντί τους!! και βέβαια πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις...)
σε φιλώ γλυκά !
@marilise..
Μέχρι και εκείνη την ημέρα μόνο είχα ακούσει γι αυτόν καλά λόγια όμως η παρουσία του ξεπερνά ακόμη και αυτά. Μακάρι να επηρεάσει με τη θετικότητά του πολλούς, έχουμε τόσο ανάγκη το καλό.
Εγώ σ’ ευχαριστώ Marilise που μοιράστηκες μαζί μας και την δική σου εμπειρία.
Αν είσαι από την Άνδρο δε θα ήταν δύσκολο να σε έχουμε εδώ του χρόνου:)
@b|a|s|n\i/a..
Όταν η πνευματικότητα γίνει ο κανόνας, τότε Βασίλη μου θα ζούμε σ’ ένα παράδεισο. Ίσως γίνει κι αυτό στο πλαίσιο των μεγάλων αλλαγών.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής
Σε φιλώ:)
@Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ..
Σε μια τέτοια περίπτωση πεταλούδα μου το πρόσωπο δεν αντιπροσωπεύει τη θρησκεία με τα στενά όρια που της έχουν τεθεί. Άλλωστε ο Θεός, το Θείο όπως το εννοεί ο καθένας μας, δεν μπορεί να μπει σε όρια κι ας αλλάζει χρώματα ή ονόματα.
Το κεράκι άναψε για τη μικρή σου:)
Να σαι καλά!
@JamanFou..
Δεν ξέρω αν είμαστε εκπαιδευμένοι να βλέπουμε μόνο τα άσχημα, μάλλον μας κατακλύζει η ασχήμια, όμως το όμορφο ξεχωρίζει, όλοι μπορούν να το δουν κι ας εμβαθύνει ο καθένας μέχρι εκεί που καταλαβαίνει.
Καλή σου μέρα!
@meggie..
Καλωσόρισες Megie!
Ήταν πολύ όμορφα, όμως είχε ακόμη περισσότερη αξία που συνέβη σε αυτή τη χρονική συγκυρία με την ηθική υπό εξαφάνιση..
Στις φωτογραφίες είναι διάφορα εκκλησάκια της γειτονιάς, την συγκεκριμένη δεν την είχα σε φωτογραφία, δεν φανταζόμουν πως θα γινόταν αφορμή για ανάρτηση:)
Καλή σου μέρα!
@Μαριέλα..
Είναι ελπιδοφόρο να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και μάλιστα σε τέτοιες θέσεις. Από εκείνη τη μέρα έχω μια ευδαιμονία που δε λέει να φύγει. Ότι με χάλαγε πριν, τώρα ούτε που του δίνω σημασία:)
Φιλιά!
@Ευρύνοος..
Τους περιέγραψες πολύ καλά Ευρύνοε δυστυχώς αυτοί είναι ο κανόνας.
Είμαι τόσο αισιόδοξη από εκείνη την ημέρα που πιστεύω ότι η κοινωνία μας θα γεμίσει τρελούς:))
Αλήθεια;)
Καλημέρα και…. σας περιμένω:)
@delta..
Εδώ στη Μύκονο Δημήτρη μου έχει πάρα πολλά εκκλησάκια όπως θα γνωρίζεις. Φαντάσου τώρα ότι στα περισσότερα γίνονται λειτουργίες, κάποιες λιγότερες κάνουν και εσπερινούς, αν προσθέσεις βαπτίσεις και γάμους οι παπάδες εδώ έχουν πολύυυυυυ δουλειά. Ένας καινούργιος παπάς μοίραζε και κάρτες με τα τηλέφωνά του. Όμως πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις και ελπίζω κάποτε να γίνουν κανόνας οι πνευματικοί ιερείς.
Καλή σου μέρα!
@IZA..
Παιδί θυμάμαι αυτά τα πανηγυράκια όπως ακριβώς τα περιγράφεις. Παλαιότερα ο κόσμος πίστευε, ήταν όλοι φτωχοί αλλά αξιοπρεπείς και είχαν αλληλεγγύη. Δεν είναι πια έτσι, όμως κρατούν το έθιμο.. παραδόξως αυτός ο άνθρωπος δημιούργησε με την παρουσία του ένα τέτοια περιβάλλον, γαλήνεψε ο κόσμος.. η βραδιά είχε κάτι από εκείνα τα χρόνια.
Ίσως όλοι μας έχουμε ανάγκη να κοιτάξουμε μέσα μας.
Καλή σου μέρα Ίζα μου
@Κωνσταντίνος Κόλιος..
Ποια σκοτεινή πλευρά, έχει σκοτεινή πλευρά το φεγγάρι;))
Να σαι καλά Κωνσταντίνε μου
@ART-TRAVELLER..
Σ΄ευχαριστώ πολύ ταξιδευτή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κάθε χρόνο τόσο όμορφα. Το θετικό είναι ότι τηρείται το έθιμ,ο όμως ο κόσμος μας έχει αλλάξει, δεν είναι πια απλός, φορτώνει με υπερβολή ακόμη και τα πιο απλά πράγματα. Φέτος ήταν διαφορετικά, μου θύμισε ανάλογες γιορτούλες που ζούσαμε πολλά χρόνια πριν. Πιστεύω ότι η κρίση μας έχει ήδη αλλάξει προς το καλύτερο. Θα ξαναβρούμε πάλι το μέτρο μας!
@Thalassenia..
Απ’ ότι φαίνεται υπάρχουν φτάνει να ανοίξουμε τα μάτια και τα αυτιά να φούμε και να ακούσουμε τότε αυτές οι μορφές θα πολλαπλασιαστούν.
Φιλιά πολλά
@Fotis..
Όλα αυτά που τόσο εύστοχα περιγράφεις έχουν διώξει τον κόσμο από την εκκλησία και από την πνευματικότητα γενικότερα Φώτη μου. Η ψυχή, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν μπορεί να κλειστεί σε καλούπια. Η θρησκεία ενώ θα έπρεπε να θρέφει τις ψυχές, θρέφει το σύστημα.. δυστυχώς!
Όποιος έχει ανοιχτούς ορίζοντες πιστεύω πως βρίσκει τον τρόπο να ικανοποιήσει τις εσωτερικές αναζητήσεις του..
Καλό βραδάκι σου εύχομαι
@logia..
Mε την ευκαιρία της ανάρτησης έμαθα και το βαφτιστικό σου όνομα:)
Χρόνια πολλά και πάλι Νέλλη μου να έρθεις όσες χρονιές θες.. φτάνει να είμαστε καλά να το κάνουμε.
Πολλά φιλιά!
@Ρίκη Ματαλλιωτάκη..
Στη Μύκονο είναι σχεδόν κανόνας Ρίκη μου κάθε οικογένεια έχει ένα εκκλησάκι, πολλά από αυτά είναι παμπάλαια. Η οικογένεια της μητέρας μου έχει την Αγία Παρασκευή χτισμένη το 1673!
υ.γ. το τελευταίο πράγμα που κάνω καλά είναι να γράφω Ρίκη μου για τις ανάγκες του blog μόνο..
Σε φιλώ πολύ
@Dinos-Art..
Πράγματι μερικοί άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι όσες ευκαιρίες και αν βρεθούν στο δρόμο τους. Είναι λυπηρό να φεύγουν τόσο νωρίς!
Την καλησπέρα μου
@a-kentavrou..
Εγώ δεν το έχω καταφέρει ακόμη αγαπητέ Κένταυρε, επηρεάζομαι πολύ από την παρουσία του κάθε ιερέα. Όταν βλέπω μπροστά μου έναν άνθρωπο που ξέρω ότι το μόνο που τον νοιάζει είναι πόσα θα πάρει, δεν μπορώ να μείνω, με διώχνει, το μυαλό δε γαληνεύει. Εδώ είναι μικρή κοινωνία όλα μαθαίνονται μα φαίνονται κι όλα.
Ταξιάρχης είναι το εκκλησάκι της δεύτερης φωτογραφίας, από τα πιο όμορφα εκκλησάκια για μένα. Τα ξωκλήσια εδώ είναι κυρίως οστεοφυλάκια.. μέσα σε αυτό λοιπόν είναι ο παππού μου, η γιαγιά μου, και τα αδέλφια της μητέρας μου.
Το εκκλησάκι που αναφέρω είναι από την οικογένεια του συζύγου μου.
@leondokardos..
Είναι πολύ όμορφα και τα κρατούν ακόμη παρόλο που το νησί έχει εξελιχθεί τόσο. Πολλοί επιμένουν να έχουν ζώα και μόνο γι αυτόν τον σκοπό. Έτσι δίπλα σε ξενοδοχείο πολυτελείας θα δεις να βόσκουν ζώα. Πολλοί λίγοι από όσους έχουν ζώα είναι επαγγελματίες και έχουν πάρα πολλοί!
@ξωτικό..
Το μαζί είναι το όπλο μας για τα επόμενα δύσκολα χρόνια. Αλληλεγγύη ξωτικούλι μου τα κάνει όλα πιο εύκολα και πιο όμορφα.
Τελικά το καλό έχει μεγάλη δύναμη, μπορεί και επιβάλλεται χωρίς να πιέζει χωρίς να νουθετεί.
Η φωνή στον άνθρωπο λέει πάρα πολλά, συχνά γίνεται η αφορμή για να αγαπήσω ή και να αντιπαθήσω έναν άνθρωπο. Η φωνή τα μάτια και τα χέρια που πολλές φορές παίζουν τον ρόλο των λέξεων.
Φιλιά πολλά:)
Είναι αυτές οι μοναχικές φιγούρες που καίνε σαν φλόγα στο σκοτάδι και που δίνουν το μήνυμα ότι δεν είναι όλα μαύρα και μίζερα, ότι υπάρχει η ελπίδα, η σωτηρία της ψυχής, η ανάταση και όλα όσα θα έπρεπε να πρεσβεύει το θρησκευτικό μας πιστεύω που έχουμε χάσει λίγο ως πολύ όλοι μας, και που το πρεσβεύει βέβαια, μόνο που δεν υπάρχουν δυστυχώς οι εκπρόσωποι να μας το θυμίζουν...
Πολύ όμορφη η εικόνα της προετοιμασίας στο ξωκλήσι, είναι πραγματικά υπέροχη εμπειρία να βιώνεις εορτές σε τέτοια απέριττης ομορφιάς μέρη.
Φιλιά :-)
Αγαλλίαση ψυχής τέτοιοι άνθρωποι.
Να 'σαι καλά Margo
Kαλό σου βράδυ
Απόλαυσα την ανάγνωση Margo μου ... ο κανόνας λέει πως πνευματική ζωή και ιεροσύνη είναι βίοι παράλληλοι ... είναι όμορφο να βάζεις τις εξαιρέσεις στο εξώφυλλο , φαντάζομαι ότι θα νιώθουν πολύ μοναξιά σε αυτούς τους λίγο δύσκολους καιρούς .
Μια καλή νυχτιά να έχουμε !!!
Λιγοστοί είναι αυτοί που αξίζουν, δυστυχώς αυτό ισχύει σε κάθε τομέα.
Τέτοιοι μάχιμοι ιερωμένοι δίνουν ακόμη ελπίδα και νόημα στη ζωή μας και αντανακλούν αγάπη και ταπεινότητα τόσο πολύ που τη μεταγγίζουν στους γύρω τους ασυνείδητα μα αναγκαία!!
Απίστευτα όμορφη η ανάρτησή σου!!
Και οι εικόνες από το όμορφο εκκλησάκι γαλήνιες σαν βάλσαμο στην αγριεμένη ψυχή μας!!
Νάσαι καλά @φίλη μου!
:)))
Δεν άντεξα και το αναδημοσίευσα
ελπίζω με την άδειά σου.
στο
http://anemos5.blogspot.com/2010/05/blog-post_24.html
Είναι τόσο όμορφο το μήνυμα που μας δίνεις που πρέπει να το διαβάσουν πολλοί.
Αν θέλεις βάλτο και στους Ενωμένους Μπλόγκερ. Νομίζω ότι είσαι συντάκτρια και εκεί. Τέτοια κείμενα πρέπει να τα βλέπουμε για να αισιοδοξούμε...
Φιλιά
Μια όμορφη Κυριακή να έχεις.
:))
Γεια σου Μαρία,
Κάποιες γιορτές μπορείς να τις ζήσεις όμορφα μόνο στην επαρχία!
Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική γαλήνη και είναι τέτοια η αύρα τους που κοιτώντας τους και μόνο ή ακούγοντας την φωνή τους, μεταφέρεται και σε εσένα αυτή η ηρεμία... Τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Γέροντας Παΐσιος...
Καλή εβδομάδα εύχομαι :-)
Aα με τα χέρια έχω μεγάλη τρέλλα !!Σαν να μου μιλάνε !!!!Τους δίνω τρομερή σημασία !!!!
Καλή εβδομάδα !!
Η παροιμία, "τα ράσα δεν κάνουν τον παπά"..εδώ στην τρυφερή σου ανάρτηση κολλάει τέλεια...ή τα ράσα δεν κάνουν τον άνθρωπο!
ΑΦιλιά!
@evaggelia..
Ευαγγελία μου τι καλά που θα ήταν τέτοιες ψυχές να μπορούσαν να αλλάξουν την μαυρίλα των καιρών. Πολύ βρωμιά τριγύρω δεν αρκούν οι λίγοι ξεχωριστοί.
Είναι όμορφη εμπειρία η προετοιμασία του πανηγυριού, αν γυρίσουμε και λίγο πίσω που ήταν ακόμη πιο απλά θα είναι υπέροχα!
Σε φιλώ:-)
@ippoliti_ippoliti..
Έστω και για λίγο δίνουν την αίσθηση ότι η κοινωνία μας μπορεί να πάρει θετική στροφή.
Καλό βράδυ Ippoliti
@kryos..
Μοναξιά, έχεις δίκιο Ηλία μου λυπάμαι τόσο πολύ.. μέχρι σήμερα κρατούσα μέσα μου την μορφή του ή καλύτερα την αύρα αυτού του ανθρώπου και ένιωθα πολύ όμορφα. Σήμερα άκουσα πολλά άσχημα.. μα πολύ άσχημα, από αυτά που δεν μαθαίνει κανείς έξω από μια κλειστή κοινωνία και αντιλαμβάνομαι πόσο λίγο είναι και αυτό το θετικό. Άγρια θηρία είμαστε, λυπάμαι πολύ..
Καλή σου νύχτα Ηλία μου
@ηλιογράφος..
Είναι λιγοστοί όντως.. ας ελπίσουμε κάποτε να γίνουν κάμποσοι..:-)
@marianaonice..
Μαριάνα μου σ’ ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσίευση. Όπως είδες το αναδημοσίευσα και στους ενωμένους bloggers. Μου έδωσες το θάρρος, γιατί δε σου κρύβω ότι πολλές φορές διστάζω θεωρώντας ότι είμαι εκτός θέματος.
Να είσαι καλά
Καλή σου βδομάδα!!!
@Margo μου
Τι είναι αυτά που λες?
Όπως βλέπεις πλέον στους Ενωμένους γράφουμε ποικίλης ύλης θέματα, ανεξάρτητα από το σκοπό ίδρυσής του που είναι η αντίστασή μας σε τυχόν προσπάθεια φίμωσης μας. Το μπλογκ αυτό για να μείνει ζωντανό πρέπει να έχει πάσης φύσεως αναρτήσεις, αρκεί να μη διχάζουν και να μην έχουν ρατσισμό. Τα δικά σου ποστάκια είναι όαση στις ψυχές μας, δεν αντέχει κανείς συνέχεια να έχει καταγγελτικό στυλ, χρειάζεται και το ανθρώπινο να περιγράφεται και να βιώνεται...
Μη διστάζεις λοιπόν να μοιράζεσαι μαζί μας τις όμορφες σκέψεις σου.
:)))
@Νικόλας K.
Για τον γέροντα Παϊσιο έχω διαβάσει σε κάποια blogs, νομίζω ότι αξίζει να βρω γραφόμενά του. Η στροφή προς τα μέσα πιστεύω ότι μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε δύναμη και πίστη.. η αναζήτηση της χαράς έχει γίνει πολύ δύσκολη υπόθεση Νικόλα μου.
Καλή βδομάδα και σε σένα:)
@ξωτικό..
Μα φυσικά τα χέρια μπορούν να μιλούν και συνήθως δε λένε ψέματα:)
Καλή βδομάδα ξωτικούλι μου:-)
@Άιναφετς..
Σοφές οι παροιμίες:-)
Αχ βρε μαγισσούλα μου πώς θα γινόταν με το μαγικό σου ραβδάκι να μεταμόρφωνες τον ασήμαντο κόσμο μας σε όμορφο παραμύθι;
Φιλιά πολλά και πάντα αληθινά:-)
@marianaonice..
Θα το κάνω Μαριάνα μου
σ’ ευχαριστώ πολύ:-)
οι σκέψεις και τα αισθήματά σου κατατίθενται με απλότητα και ειλικρίνεια ψυχής, γι΄ αυτό κι αγγίζουν ευαίσθητες χορδές... το Φως είναι πάντα γύρω μας, αλλά τα κουρασμένα μάτια της ψυχής μας δεν μπορούν να το δουν (το έγραψες και συ με άλλα λόγια πιο πάνω στα σχόλια)! Γι΄ αυτό τέτοιες στιγμές μπορεί να είναι πολύτιμες ευκαιρίες για να σκύψουμε περισσότερο μέσα μας και να πάρουμε δύναμη κι ελπίδα να αναζητήσουμε πιο έντονα... κι όταν αναζητάς με ειλικρίνεια, σίγουρα βρίσκεις!
Θερμές ευχαριστίες γι΄ αυτό το τόσο όμορφο και πολύτιμο μοίρασμα.
Έπρεπε νάρθω, τελικά! Ας όψονται οι καλεσμένοι μου, που δεν ξεκουνιόντουσαν με τίποτε... έπρεπε, όμως, να τους αφήσω σύξυλους και νάρθω!
Το εκκλησάκι το ξέρω, τόχα εντοπίσει σε μια από τις εξορμήσεις μου στην περιοχή, γύρω στην Πρωτομαγιά φέτος. Πολύ χαίρομαι που είναι "δικό σας" - οι χώροι λατρείας και πίστης δεν ανήκουν ποτέ και σε κανέναν, είναι μονάχα δίαυλοι από το γήινο προς το θείο, ανοιχτοί ανά πάσα στιγμή για όλους, σε όλους, πιστούς ή ακόμα κι άπιστους... γιατί, ναι, κι οι άπιστοι τόχουν μερικές φορές ανάγκη, κρυφή κι από τον εαυτό τους ακόμα ανάγκη, να πουν ένα "Αχ, Θε μου..."
Και του χρόνου νάστε καλά κι ελπίζω νάρθω, να πω στους ξένους μου "Άντε γεια, εγώ πάω!.."
;-)
Λίγοι οι Εκλεκτοί Μαρία μου και ακόμα λιγότεροι όλοι εμείς που μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε...
Σε φιλώ :*
GCTMT
@σταυροδρόμι..
Εγώ ευχαριστώ θερμά που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας. Μόνο με ειλικρίνεια ψυχής αξίζει πιστεύω να ζούμε και να αλιεύουμε τα πολύτιμα που θα μας κρατήσουν ψηλά όσο μπορεί να φτάσει καθένας.
Να σαι καλά!
@Asteroid..
Αν ήξερα πως θα ήταν έτσι θα επέμενα να έρθεις:-)
Τα εκκλησάκια που έχω στις φωτογραφίες δεν δείχνουν αυτό για το οποίο μιλώ. Είναι πολύ παλαιά ξωκλήσια που μεγάλωσα στις αυλές τους. Μιλώ γι αυτό της δεύτερης φωτογραφίας τον Ταξιάρχη και το καμπαναριό της τρίτης την Αγία Παρασκευή χτισμένη στα μέσα του 17ου αιώνα.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι νέα σχετικά εκκλησία..
Του χρόνου λοιπόν να είμαστε όλοι καλά!
Καλό απόγευμα Asteroid:-)
@GCTMT..
Ας ευχηθούμε να γίνουν πολλοί γιατί δε μας βλέπω καλά, πάμε μόνο κατηφορικά με πολύ μεγάλες ταχύτητες!
Καλό απόγευμα Λινάκι μου
υ.γ Πώς πήγαν οι εξετάσεις;)
Φιλάκια
Αυτήν τη βδομάδα έχουμε μόνο τις τελικές Αγγλικών και Γερμανικών του φροντιστηρίου και "ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΦΤΕΡΙΑ"!!!
Τέρμα τα διαβάσματα!
Τέτοια χαρά ούτε όταν πήγαινα σχολείο εγώ δεν έκανα:)))
Φιλιά πολλά Μαρία μου!
GCTMT
Κάπως έτσι ένιωσα κι εγώ την Ανάσταση το Πάσχα. Ήταν τόσο διαφορετικά κι όλα αυτά εξαιτίας ενός νέου και τόσο γλυκού ιερέα.. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι τέτοιοι άνθρωποι, σε κάνουν να πιστεύεις στην αγάπη... Φιλάκια πολλά!!! :)
Δημοσίευση σχολίου