Aπό την εικόνα στο νου. Η ζωντανή ύλη κεντρικό πετράδι στο ίδιο περιδέραιο με την άψυχη ύλη. Με μια διαφορά, το κεντρικό πετράδι δεν είναι πάντα το ίδιο αλλάζει!
ki an er8ei ..... ti 8a allaksei arage ..... ola briskonte mesa mas ... emeis fernoume tin 8alassa emeis kai to skotadi .... strepse ta matia mesa sou kai koita ...
Κολλάω στο χάσμα του ατελούς κύκλου και ρωτώ "γιατί; τι το εμπόδισε να κλείσει;". Μάλλον τέλειωσαν τα απειράριθμα βότσαλα!!! Ωραία φωτογραφία, αλλά και μουσική άψογη!! Καλό μεσημέρι.
Θα φυσήξει αεράκι και θα πάρει χρώμα η φωτογραφία. Το σώμα θα ανασηκωθεί από την εμβρυϊκή του θέση ανάμεσα από τις πέτρες και τα μάτια θ' ανοίξουν .. απλώνει σιγά τα χέρια σε αγκαλιά... ένα βότσαλο μεταμορφώνεται ... μια ψυχή ζώσα πια!
margo μου σε φιλώ:) πολύ όμορφο και η μουσική σου πολυ ταιριαστή!
υγ. είδες το σχόλιό μου στην προηγούμενη ανάρτηση;
Καλησπέρα φίλη Μargo ,δυστυχώς ή ευτυχώς πάντα στο τέλος φυσάει και ειδικά στις Κυκλάδες που ζεις ο Αίολος είναι πάντα γενναιόδωρος ... το πρόβλημα είναι ότι θα χαθεί το περίτεχνο περιδέραιο με το πολύτιμο κόσμημα και άντε μετά να φτιάξεις άλλο... καλό σου βράδυ.
όπου φυσάει ο άνεμος χαϊδεύοντας οι θάλασσες τα βότσαλα των ανασών μας. εκπλητικοί οι kwoon. η εικόνα επίσης. αν και να πω την αλήθεια μου θα μου άρεσε περισσότερο να ήταν ασύμμετρη. φιλιά σου πολλά! πολύ καλό σου σουκού!
Στη μια πλευρά το ζωντανό σώμα, μοναχικό και συσπειρωμένο. Στην άλλη πλευρά το κενό του χάσκοντος κύκλου. Όταν η θάλασσα φιλήσει το βότσαλο, θα φυσήξει ο αέρας και θα ορθώσει τον άνθρωπο. Ο κύκλος θα ολοκληρωθεί με την ορθάνοιχτη αγκαλιά του... Εξαιρετική σύνθεση εικόνας, λόγου, ήχου -σε κύκλο κι αυτά!
Απίστευτα όμορφη η foto!Το κρύο..ψυχρο..ακαμπτο της ύλης σχεδόν να συνθλίβει το εύπλαστο..ευκαμπτο..το γεμάτο ζωή.ψυχή σώμα.. Μήπως όμως φυσίξει ο αγέρας,το παρασύρει η πλανεύτρα η θάλασσα και το τσακίσει στα βράχια;Λέω τώρα εγώ.. Φιλί!
Για μια άλλη φορά, όμορφα έδεσε η μουσική με την εικόνα...ειδικά στο τέλος, σου αφήνει περιθώρια να ξεφύγεις από τον σφιχτό και σκληρό κύκλο...έχει ενδιαφέρον πόσο διαφορετικά εισπράττουμε ένα μουσικό κομμάτι! ΑΦ...Αισιόδοξα, Φιλιά!
Κατά βάθος, πολύ βάθος ίσως, όλα τα βότσαλα μυστικά, τη θάλασσα περιμένουν, και ας μη το λένε. Όσο όμως απομακρύνονται από αυτήν, τόσο πιο δύσκολο θα είναι, ακόμα και αν φυσήξει, να τα φτάσει. Ο αέρας υπάρχει, και πάντα θα φυσάει, κάνει ό,τι μπορεί. Μα πρέπει και το βότσαλο, σιγά σιγά να κυλήσει..
(....έστω και με κλωτσιά! :) ) Αμάν πια! Μία φορά είπα να το σοβαρέψω αλλά στο τέλος την έδωσα τη κλωτσιά μου!
Παλίρροιες κι άμπωτες οι κύκλοι της ζωής μας. Κι όμως κάποτε σαν ξεκινήσει να φυσσάει η θάλασσα, σαν καθαρμός, μας πλένει από τους νόμους τους ανώφελους που σκοτεινιάζουν τις ζωές μας
Η μουσική επιλογή απίθανη, όπως πάντα. Τα λόγια ελπιδοφόρα, η θάλασσα πάντα κινείται. Η εικόνα ευφάνταστη σαν σύνθεση αλλά με τρομάζει. Μου δίνει αίσθηση δέσμευσης, εγκλωβισμού, ανελευθερίας. Είναι περίεργο πως μεταφράζει κανείς την όποια τέχνη.
Ας φανταστούμε μια εικόνα το ίδιο όμορφη και μια μουσική επίσης σαν συνέχεια της επιθυμίας μας. Χμμ νομίζω θα το ψάξω λίγο περισσότερο.. σ΄ευχαριστώ Λεοντόκαρδε!
Όταν την πρωτοείδα αν και με κέρδισε σαν εικόνα αυτό ακριβώς σκέφτηκα.. γιατί να είναι τόσο συμμετρική. Μοιάζει πολύ στημένη ενώ τα «υλικά» της είναι ολότελα φυσικά! Και έτσι όμως δημιουργεί κάποιους ανάλογους συνειρμούς για τον καθένα διαφορετικούς.
Ανάμεσα στις πέτρες φαίνεται ακόμη πιο πολύ το εύθραυστο της ψυχής. Θα γίνει κι αυτό. Θα τσακιστεί στα βράχια ξανά και ξανά και θα σκληραγωγηθεί, θα μάθει να προστατεύει το φθαρτό σώμα και να προβλέπει τον καιρό… Φιλί κι από μένα γλυκό!
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κλέβουμε τα βότσαλα από τις ακρογιαλιές, στερώντας τους το χάδι της θάλασσας και αγνοώντας τις βαθιές τους επιθυμίες. Τα βάζουμε σε χρυσά κουτιά και καμαρώνουμε για το απόκτημά μας μέχρι να τα βαρεθούμε και να τα πετάξουμε στα αζήτητα. Το παρασοβάρεψα; Μια κλωτσιά λοιπόν και βουρρρρρ στη θάλασσσα:)
Ευχαριστώ για το φτερόχαδο.. ανατρίχιασα:)) Φιλιάαααααα:)
Περίεργο και πολύ ενδιαφέρον θα έλεγα. Αυτήν την αίσθηση μου δίνει και μένα της ανελευθερίας που όμως δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ένα σώμα γυμνό από τα πρέπει, κουλουριασμένο σε πρώιμη εμβρυακή στάση λίγο πριν το ξύπνημά του στον κόσμο. Ακόμη κι αν αυτό το ξύπνημα αργεί κάποτε θα ρθεί!
Φοβερά δυνατή αυτή η ασπρόμαυρη φωτογραφία! Καλό απόγευμα,Μάργκο μου.Θα επιστρέψω αργότερα για να δω και τις υπόλοιπες αναρτήσεις σου,όμως είδα το σχόλιό σου και θέλω να σου ζητήσω να μου στείλεις είτε στο blog είτε με εμαιλ το εμαιλ σου γιατί για κάποιο λόγο δε μπορώ να το δω!Θέλω να σου στείλω τη φωτογραφία που σου άρεσε,με τις λεβάντες!Το εμαιλ μου είναι:gorgo1444@gmail.com
Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην τον αγγίζει αυτή η φράση. Θα φυσήξει, έτσι μιλά η ιστορία, πάντα φυσάει αλλά νομίζω τη στιγμή που είναι δεκτική η ψυχή. Ακόμα και η επιμονή πρέπει να πάψει. Όλα βγάζουν ένα αόρατο χέρι που κρατά μακριά μας τα όμορφα.
Εγω μόλις βρήκα το βότσαλο!!! Χώρεσα μέσα του ένα δώρο, αγάπης και αναγνώρησης της ευαισθησίας σου. θα χαρώ να το δεχτείς κι να μην τ αφήσεις να θαλασσοπνίγεται!
Ακούγεται απαισιόδοξο αλλά και αληθινό συνάμα. Εμείς οι ίδιοι φέρνουμε την νηνεμία.. κρατάμε το φρέσκο αεράκι μακριά, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο νου να βάζοντας στο τελευταίο κάθισμα τη ψυχή. Θα ευχηθώ όμως στα όμορφα Κωνσταντίνε, γιατί όταν κάποιος μπορεί να διακρίνει τι εμποδίζει το αεράκι, έχει βρει και τον τρόπο να το αφήσει να τον διαπεράσει.
Αυτή η εικόνα που βλέπουμε είναι μία από τις ωραιότερες που έχουμε δει στη ζωή μας. Οποιος την σκέφτηκε είχε μεγάλη έμπνευση και μεγάλη εσωτερική αγωνία. Απίστευτη!
72 σχόλια:
Ποιο το βότσαλο, ποιος ο αέρας, ποια η θάλασσα.
Πολύ ωραία φωτογραφία Margo μου.
Καλό απόγευμα.
Κι όλα μαζί σ΄έναν κύκλο.
Που κρατάει κρυφό, σφραγισμένο μυστικό το σημείο που κλείνει...
Καλό καλό σαββατοκύριακο :)
Φιλί
Aπό την εικόνα στο νου.
Η ζωντανή ύλη κεντρικό πετράδι στο ίδιο περιδέραιο με την άψυχη ύλη.
Με μια διαφορά, το κεντρικό πετράδι δεν είναι πάντα το ίδιο αλλάζει!
ki an er8ei .....
ti 8a allaksei arage .....
ola briskonte mesa mas ...
emeis fernoume tin 8alassa emeis kai to skotadi ....
strepse ta matia mesa sou kai koita ...
na ekei ....ekei pou akoma fisaei
Κολλάω στο χάσμα του ατελούς κύκλου και ρωτώ "γιατί; τι το εμπόδισε να κλείσει;".
Μάλλον τέλειωσαν τα απειράριθμα βότσαλα!!!
Ωραία φωτογραφία, αλλά και μουσική άψογη!!
Καλό μεσημέρι.
με λίγα λόγια... είπες πολλά .
καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχ
ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ....ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
ΚΑΛΟ Σ/Κ!!
Θα φυσήξει! Κι άλλοτε θα πλακώνεται κι άλλοτε θα πλακώνει... στης θάλασσας την αμμουδιά.
Ωραία σύνθεση επιλογών, εικόνας, μουσικής, λέξεων.
Θα φυσήξει άραγε...;
Οχι να μη φυσίξει, να κοοιτάζω ακόμα τηνεικόνα αυτή, ντυμένη με την υπέροχη μουσική.
Να ένα βότσαλο που δεν είναι φτιαγμένο από πέτρα, που θα νιώσει τον αέρα
Πολύ ωραία η μουσικήηη :)
Με αγχώνει αυτό το σώμα που κείτεται.
Θα φυσήξει αεράκι και θα πάρει χρώμα η φωτογραφία. Το σώμα θα ανασηκωθεί από την εμβρυϊκή του θέση ανάμεσα από τις πέτρες και τα μάτια θ' ανοίξουν .. απλώνει σιγά τα χέρια σε αγκαλιά... ένα βότσαλο μεταμορφώνεται ... μια ψυχή ζώσα πια!
margo μου σε φιλώ:)
πολύ όμορφο και η μουσική σου πολυ ταιριαστή!
υγ. είδες το σχόλιό μου στην προηγούμενη ανάρτηση;
Καλησπέρα φίλη Μargo ,δυστυχώς ή ευτυχώς πάντα στο τέλος φυσάει και ειδικά στις Κυκλάδες που ζεις ο Αίολος είναι πάντα γενναιόδωρος ... το πρόβλημα είναι ότι θα χαθεί το περίτεχνο περιδέραιο με το πολύτιμο κόσμημα και άντε μετά να φτιάξεις άλλο... καλό σου βράδυ.
Θα έρθει το άγγιγμα του ανέμου και μαζί του και η θάλασσα.. Η προσμονή τα δημιουργεί όλα! Όμορφη μουσική.. Φιλάκια πολλά!!
όπου φυσάει ο άνεμος χαϊδεύοντας οι θάλασσες τα βότσαλα των ανασών μας.
εκπλητικοί οι kwoon.
η εικόνα επίσης. αν και να πω την αλήθεια μου θα μου άρεσε περισσότερο να ήταν ασύμμετρη.
φιλιά σου πολλά! πολύ καλό σου σουκού!
Στη μια πλευρά το ζωντανό σώμα, μοναχικό και συσπειρωμένο. Στην άλλη πλευρά το κενό του χάσκοντος κύκλου.
Όταν η θάλασσα φιλήσει το βότσαλο, θα φυσήξει ο αέρας και θα ορθώσει τον άνθρωπο. Ο κύκλος θα ολοκληρωθεί με την ορθάνοιχτη αγκαλιά του...
Εξαιρετική σύνθεση εικόνας, λόγου, ήχου -σε κύκλο κι αυτά!
Απίστευτα όμορφη η foto!Το κρύο..ψυχρο..ακαμπτο της ύλης σχεδόν να συνθλίβει το εύπλαστο..ευκαμπτο..το γεμάτο ζωή.ψυχή σώμα..
Μήπως όμως φυσίξει ο αγέρας,το παρασύρει η πλανεύτρα η θάλασσα και το τσακίσει στα βράχια;Λέω τώρα εγώ..
Φιλί!
Για μια άλλη φορά, όμορφα έδεσε η μουσική με την εικόνα...ειδικά στο τέλος, σου αφήνει περιθώρια να ξεφύγεις από τον σφιχτό και σκληρό κύκλο...έχει ενδιαφέρον πόσο διαφορετικά εισπράττουμε ένα μουσικό κομμάτι! ΑΦ...Αισιόδοξα, Φιλιά!
Κατά βάθος, πολύ βάθος ίσως, όλα τα βότσαλα μυστικά, τη θάλασσα περιμένουν, και ας μη το λένε. Όσο όμως απομακρύνονται από αυτήν, τόσο πιο δύσκολο θα είναι, ακόμα και αν φυσήξει, να τα φτάσει. Ο αέρας υπάρχει, και πάντα θα φυσάει, κάνει ό,τι μπορεί. Μα πρέπει και το βότσαλο, σιγά σιγά να κυλήσει..
(....έστω και με κλωτσιά! :) )
Αμάν πια! Μία φορά είπα να το σοβαρέψω αλλά στο τέλος την έδωσα τη κλωτσιά μου!
Την αγάπη μου ένα φτερόχαδο
:)))
Μάργκο........συγκλονιστικό !!!!!
ένα βότσαλο προσμένει τη θάλασσα να φυσήξει ένα χάδι
ο κύκλος της ζωής
με μια κουβέντα
Παλίρροιες κι άμπωτες οι κύκλοι της ζωής μας.
Κι όμως κάποτε σαν ξεκινήσει να φυσσάει η θάλασσα, σαν καθαρμός, μας πλένει από τους νόμους τους ανώφελους που σκοτεινιάζουν τις ζωές μας
Πανέμορφη ανάρτηση!!!
Πολλά φιλιά Μαργκούλα μου!!!
Καλημέρα
Ο κύκλος της ζωής!!!!!111
Καλό Σαββατοκύριακο
Φοβερή φωτό και μαγευτική μουσική!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής με φιλιά θαλασσινά!!
Η μουσική επιλογή απίθανη, όπως πάντα.
Τα λόγια ελπιδοφόρα, η θάλασσα πάντα κινείται.
Η εικόνα ευφάνταστη σαν σύνθεση αλλά με τρομάζει.
Μου δίνει αίσθηση δέσμευσης, εγκλωβισμού, ανελευθερίας.
Είναι περίεργο πως μεταφράζει κανείς την όποια τέχνη.
Φιλιά θαλασσένια.
Eξαιρετικό!
Πολλά φιλιά και θαυμασμό σου στέλνω!
@Dinos-Art..
Την συνάντησα ψάχνοντας και μου έγνεψε. Το χαϊκού του Μελιτά ήρθε κι έδεσε:)
Καλό βραδάκι Ντίνο μου
@ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ..
Είναι εντυπωσιακό πόσο διαφορετικές ερμηνείες μπορούμε να δώσουμε σε μια εικόνα. Μου αρέσει πολύ η δική σου:)
Καλή βδομάδα φοραδίτσα μου
Σε φιλώ!
@α Κενταύρου..
Τι έμψυχο δίπλα στο άψυχο προσμένοντας την αφορμή ν’ ανθίσει!
Σ’ ευχαριστώ αγαπητέ Κένταυρε..
Καλό βραδάκι
Μάργκο μου, οι στίχοι σου... αλήθεια, πότε θα φυσήξει? Την ίδια απορία μοιραζομαστε. Όσο για την φωτογραφία..εμπνευσμένη!!
καλο σου βραδυ Κυριακης
@Astronaut..
φυσάει ακόμη εκεί μέσα captain;
αν έχει μείνει κάτι.. κάτι.. ίσως..
καλό μας βράδυ…
@ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ..
Ο κύκλος ατελής και σβήνει στις άκρες του.. ίσως αφήνει ένα άνοιγμα διαφυγής..
Ευχαριστώ Δύσπιστε καλή βδομάδα, φωτεινή!!!
@maya..
Ευχαριστώ Maya μου..
Την καλησπέρα μου!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ:)
@ELENI..
Καλή βδομάδα πια Ελένη μου.. σ’ ευχαριστώ!
@η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα..
Ευχαριστώ καναρινένια μου.. θα φυσήξει λες; Την ίδια απορία με τον Κωνσταντίνο από κάτω έχω:)
Καλό σου βραδάκι!
@H.Constantinos..
Διαβάζοντας την ερώτησή σου, που είναι και δική μου, μου ήρθε η επιθυμία να σκιτσάρω την συνέχεια σε διαφορετικές εκδοχές:)
@leondokardos..
Ας φανταστούμε μια εικόνα το ίδιο όμορφη και μια μουσική επίσης σαν συνέχεια της επιθυμίας μας. Χμμ νομίζω θα το ψάξω λίγο περισσότερο.. σ΄ευχαριστώ Λεοντόκαρδε!
@ηλιογράφος..
Αν και εφόσον φυσήξει..
αν και εφόσον δεν έχει πιστέψει..
ότι είναι και η ίδια πέτρα:)
@MAXIMUS..
Ποτέ δεν είναι για πάντα...
τώρα κείτεται μετά ίπταται:)
@Άστρια..
Έτσι ακριβώς φαντάζομαι την συνέχεια Άστριά μου έτσι ακριβώς!!!
Φιλιά πολλάαααα:)
υ.γ. Το είδα και απάντησα.. λίγο καθυστερημένα;)
@ART-TRAVELLER..
Χαχαχαα έχεις απόλυτο δίκιο, εδώ παίρνει και τα βουνά, τα βότσαλα θα αφήσει;))
Εμείς όμως βράχος.. αντιστεκόμαστε στον Τραμουντάνα:)
Καλή σου νύχτα!
@Dreamy Cloud..
Μμμ.. σοφό μικρό:)
Στην προσμονή λοιπόν!
Φιλιά και καλημέρες!!!
@b|a|s|n\i/a..
Όταν την πρωτοείδα αν και με κέρδισε σαν εικόνα αυτό ακριβώς σκέφτηκα.. γιατί να είναι τόσο συμμετρική. Μοιάζει πολύ στημένη ενώ τα «υλικά» της είναι ολότελα φυσικά! Και έτσι όμως δημιουργεί κάποιους ανάλογους συνειρμούς για τον καθένα διαφορετικούς.
Καλημέρα Βασίλη και πολύ καλή σου βδομάδα!
@Υπατία η Αλεξανδρινή..
Πολύ όμορφη συνέχεια της εικόνας, ένας κύκλος που κλείνει την αγάπη σε μια μεγάλη αγκαλιά!
Ευχαριστώ πολύ Ιπατιούλα μου:)
Καλή βδομάδα να έχουμε!!!
@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ..
Ανάμεσα στις πέτρες φαίνεται ακόμη πιο πολύ το εύθραυστο της ψυχής. Θα γίνει κι αυτό. Θα τσακιστεί στα βράχια ξανά και ξανά και θα σκληραγωγηθεί, θα μάθει να προστατεύει το φθαρτό σώμα και να προβλέπει τον καιρό…
Φιλί κι από μένα γλυκό!
@Άιναφετς ..
Είναι ενδιαφέρον και όμορφο πόσο διαφορετικά εισπράττουμε την εικόνα, τη μουσική.. τη ζωή.. φτιάχνουμε ένα απίθανο κολάζ σκέψεων!
Καλημέρα μαγισσούλα μου
Καλή βδομάδα θα σου ευχηθώ και πολλά πολλά ΑΦ:)
@φτερό στον άνεμο...
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κλέβουμε τα βότσαλα από τις ακρογιαλιές, στερώντας τους το χάδι της θάλασσας και αγνοώντας τις βαθιές τους επιθυμίες. Τα βάζουμε σε χρυσά κουτιά και καμαρώνουμε για το απόκτημά μας μέχρι να τα βαρεθούμε και να τα πετάξουμε στα αζήτητα.
Το παρασοβάρεψα;
Μια κλωτσιά λοιπόν και βουρρρρρ στη θάλασσσα:)
Ευχαριστώ για το φτερόχαδο.. ανατρίχιασα:))
Φιλιάαααααα:)
@ξωτικό..
Ευχαριστώωωωωω :)
Καλημέρα ξωτικούλι μου!
@logia..
Η ζωή ένα χάδι Νέλλη μου
Καλή σου μέρα!
Φιλιά
@Μια φορα κι εναν τρελο...
Έρχεται και αυτή η στιγμή του καθαρμού και μετά ξανά το σκοτάδι, ένας κύκλος που κάποτε θα κλείσει οριστικά και μαζί του όλοι οι «ανώφελοι νόμοι»!
Εύχομαι να είσαι καλά μαμούφι μου
Σε φιλώ!
@Sailor..
Καλή σου μέρα Καπετάνιε και πολύ καλή σου βδομάδα με χαμόγελο!!!
@zoyzoy..
Ευχαριστώ Ζουζού μου
Καλή βδομάδα σου εύχομαι!
@Thalassenia..
Περίεργο και πολύ ενδιαφέρον θα έλεγα.
Αυτήν την αίσθηση μου δίνει και μένα της ανελευθερίας που όμως δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ένα σώμα γυμνό από τα πρέπει, κουλουριασμένο σε πρώιμη εμβρυακή στάση λίγο πριν το ξύπνημά του στον κόσμο. Ακόμη κι αν αυτό το ξύπνημα αργεί κάποτε θα ρθεί!
Φιλιά πολλά!
@50fm..
Σου στέλνω λίγο αεράκι θαλασσινό (αν και θα μάζεψες πολύ) και φιλιά πολλά:)
Καλή βδομάδα Όλγα μου!
@fotini..
Πότε θα αφεθούμε στον αεράκι Φωτεινή μου με τα χέρια ανοιχτά, κι όπου μας πάει;
Καλή σου βδομάδα!
Φοβερά δυνατή αυτή η ασπρόμαυρη φωτογραφία!
Καλό απόγευμα,Μάργκο μου.Θα επιστρέψω αργότερα για να δω και τις υπόλοιπες αναρτήσεις σου,όμως είδα το σχόλιό σου και θέλω να σου ζητήσω να μου στείλεις είτε στο blog είτε με εμαιλ το εμαιλ σου γιατί για κάποιο λόγο δε μπορώ να το δω!Θέλω να σου στείλω τη φωτογραφία που σου άρεσε,με τις λεβάντες!Το εμαιλ μου είναι:gorgo1444@gmail.com
Άκυρο!Το βρήκα το εμαιλ σου τώρα!Σε λίγο θα έχεις και τη φωτό!
Η προσμονή μας φερνει την ελπίδα.Καλή σου μερα Μαργκό.
Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην τον αγγίζει αυτή η φράση.
Θα φυσήξει, έτσι μιλά η ιστορία, πάντα φυσάει αλλά νομίζω τη στιγμή που είναι δεκτική η ψυχή. Ακόμα και η επιμονή πρέπει να πάψει. Όλα βγάζουν ένα αόρατο χέρι που κρατά μακριά μας τα όμορφα.
Καλό απόγευμα.
ΟΛΑ ΥΠΕΡΟΧΑ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.
Πόσοι άραγε περιμένουν ένα τέτοιο φύσημα;
καλησπέρα Margo, ασπασμοί :)
Εγω μόλις βρήκα το βότσαλο!!! Χώρεσα μέσα του ένα δώρο, αγάπης και αναγνώρησης της ευαισθησίας σου.
θα χαρώ να το δεχτείς κι να μην τ αφήσεις να θαλασσοπνίγεται!
@ολα θα πανε καλα...
Γωγώ μου σ’ ευχαριστώ πολύ.. ήδη στήνω το καβαλέτο μου για το λιβάδι με τις λεβάντες..
Καλή σου μέρα!
@george-zampiakis..
..και πάντα κάτι προσμένουμε Γιώργο, κάτι, για να μη χάνουμε την ελπίδα.
Μέρα καλή σου
@Κωνσταντίνος Κόλιος..
Ακούγεται απαισιόδοξο αλλά και αληθινό συνάμα. Εμείς οι ίδιοι φέρνουμε την νηνεμία.. κρατάμε το φρέσκο αεράκι μακριά, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο νου να βάζοντας στο τελευταίο κάθισμα τη ψυχή.
Θα ευχηθώ όμως στα όμορφα Κωνσταντίνε, γιατί όταν κάποιος μπορεί να διακρίνει τι εμποδίζει το αεράκι, έχει βρει και τον τρόπο να το αφήσει να τον διαπεράσει.
Καλή σου μέρα!
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS..
Καλημέρα σου Σκρουτζάκο.. με χαμόγελο:)
@Ευρύνοος..
Η εύκολη απάντηση είναι όλοι..
Μα δεν είναι έτσι.. τα όμορφα όπως λέει πιο πάνω ο Κωνσταντίνος είναι πολύ σχετικά για τον καθένα.
Καλή σου μέρα τρελέ μου:)
@Χαρα Θ..
Καλωσόρισες Χαρά!
Σ’ ευχαριστώ θερμά για την αγάπη, την αναγνώριση και την διαδικτυακή παρέα που μόλις άρχισε..
Να σαι πάντα μα πάντα καλά!
Αυτή η εικόνα που βλέπουμε είναι μία από τις ωραιότερες που έχουμε δει στη ζωή μας.
Οποιος την σκέφτηκε είχε μεγάλη έμπνευση και μεγάλη εσωτερική αγωνία.
Απίστευτη!
Κι εγώ μαζί με το βότσαλο... Προσμένω... Αλλά μόλις ζεστάνει λίγο ακόμη, δεν θα προσμένω άλλο - θα πάω εγώ να την βρω!!!
;-)
«Ήμουν πέτρα και έγινα φυτό, ήμουν φυτό και έγινα ζώο, ήμουν ζώο και έγινα άνθρωπος. Γιατί να φοβηθώ;»
(από τη σοφία των ανατολικών).
Είτε φυσήξει, είτε δεν φυσήξει, το βότσαλο εκεί. Κι εμείς μαζί του.
Όπως στην υπέροχη φωτογραφία σου, Margo μου.
Δημοσίευση σχολίου