16 Φεβ 2010

μέρες ραδιοφώνου

Τα πρωινά ξυπνήματα των παιδικών μου χρόνων συνοδευόταν πάντα από ακαθόριστα μουρμουρητά σαν από μακρυά. Άνοιγα το ένα αυτί, μετά το άλλο και καταλάβαινα ότι οι πρωινοί επισκέπτες ήταν οι ηθοποιοί που συντρόφευαν τη μαμά στις πρωινές της εργασίες από το ραδιόφωνο. Μουσική δεν άκουγε ποτέ, μόνο αυτές τις εκπομπές, ίσως και ειδήσεις.. δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω. Μόνο τα μουρμουρητά θυμάμαι και το ραδιόφωνο να πρωταγωνιστεί στον μαρμάρινο πάγκο της κουζίνας. Φυσικά δεν είχαμε τηλεόραση.
Μετά θυμάμαι τα καλοκαίρια στη Μύκονο.. εκεί δεν είχαμε ούτε ρεύμα. Το ραδιόφωνο και εκεί πρωταγωνιστής.. ο μοναδικός τρόπος ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και μόρφωσης για την θεία Ερνούλα. Τοποθετούσε το μακρόστενο κρεμ ραδιάκι της πάνω στον ώμο σαν έφηβη σε σχολική εκδρομή. Γιατί το κρατούσε σχεδόν δίπλα στο αυτί της αναρωτιέμαι τώρα μετά από τόσα χρόνια. Μάλλον για να ακούει καλά.. με τρία μικρά μέσα στο σπίτι δεν θα ήταν και τόσο εύκολο να ακούει.. ίσως πάλι για να μη χάνει χρόνο να το ψάχνει αφού δεν έβλεπε.


Αργότερα άλλαξαν πολλά.. μπήκε η τηλεόραση στο σπίτι και αμέσως έπαψε να με ξυπνά το πρωί το μουρμουρητό του ραδιοφώνου, η θεία "έφυγε" και το ραδιάκι της δεν το ξανάδα. Το ραδιόφωνο όμως έγινε η δική μου αγάπη σε μια εποχή που εκτός από τους γνωστούς κρατικούς σταθμούς πολλοί πειρατικοί ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί. Οι παρέες των αγοριών της γειτονιάς μαζί με τ' αδέλφια μου συνωμοτούσαν πώς να φτιάξουν τον δικό τους σταθμό. Έκρυβαν καλά το μυστικό τους στο καμαράκι της ταράτσας.. εκεί έφτιαχναν μόνοι τους τα μηχανήματα για να στήσουν τον σταθμό και σχετικά βιβλία. Ο σταθμός δεν λειτούργησε ποτέ, έμειναν μόνο οι γλυκιές αναμνήσεις και τα κουφάρια από τα μηχανήματα που πετάχτηκαν λίγα χρόνια μετά.


Το 1988 έγινε η μεγάλη αλλαγή. Δόθηκαν άδειες σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα για την ίδρυση ραδιοφωνικών σταθμών και έτσι το ράδιο γέμισε ποιοτικούς σταθμούς με όλα τα ήδη μουσικής. Δεν έβγαινα από το σπίτι χωρίς το μικρό μου ραδιάκι, άκουγα μουσική στο δρόμο μέχρι το σχολείο αργότερα στο τραίνο για τη δουλειά και τη νύχτα που έπεφτα στο κρεβάτι το ραδιόφωνο έπαιζε και δεν έκλεινε μέχρι το ξημέρωμα.
Μέχρι που ήρθε η μέρα που μετακομίσαμε στο νησί. Ραδιόφωνο τέλος! Ήταν η μεγαλύτερη απώλεια για μένα. Όμως ήρθε μια άλλη καινοτομία να το αλλάξει ΚΑΙ αυτό. Το διαδίκτυο, όταν δεν έχει πρόβλημα η σύνδεση:) Μπόρεσε να φέρει κοντά τους σταθμούς όχι μόνο της Αθήνας αλλά και όλης της Ελλάδας. Έτσι μπορώ να ακούσω την εξαιρετική εκπομπή του Επίκουρου κάθε Σαββάτο από τον Πολύγυρο!

Όμως αξίζει να σημειωθεί και η δυνατότητα που δίνει σε όσους αγαπάνε τη μουσική, που επενδύουν σ' αυτήν και αγαπάνε το ραδιόφωνο να κάνουν ένα σταθμό web. Ένα τέτοιο σταθμό που έχει στηθεί με πολύ μεράκι γνώρισα τις τελευταίες μέρες μέσα από το sound of silence και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Είναι το radiopoint... ένας web σταθμός με καλοδιαλεγμένες μουσικές που δεν ακούμε συχνά στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Γνωρίζοντας τον σταθμό και τους δημιουργούς του είδα από κοντά, πως οι άνθρωποι που εκπέμπουν με οποιοδήποτε τρόπο είναι αφιερωμένοι σε αυτό.. ολοκληρωτικά! Αγκαλιάζουν τον σταθμό τους με τον ίδιο ενθουσιασμό που είχαμε παιδιά, για κάτι που τελικά έμεινε για μας μόνο όνειρο και ανάμνηση μακρινή.

Βλέποντας την διαδρομή του ραδιοφώνου μέσα από τις δικές μου μνήμες αναρωτιέμαι τι του φυλάει το μέλλον. Έχω την αίσθηση ότι ποτέ δεν θα χάσει την αίγλη του όσο κι αν η τηλεόραση έχει κατακλύσει τη καθημερινότητά μας..


update: το σχόλιο με τις μνήμες του ζωγράφου μας Ντίνου Παπασπύρου

Μνήμες που μου φέρνεις Μαρία με αυτήν την ωραία ανάρτηση!!!
Κατ'αρχήν, το σπίτι μου βρίσκεται απέναντι από την παλιά ΔΕΘ (απέναντι από το ιστορικό Γ'Σ.Στρατού), όπου ο Χρίστος Τσιγγιρίδης ξεκίνησε το 1926 τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Ευρώπη. Δεν είμαι τόσο παλιός για να θυμάμαι το ξεκίνημα, όμως έζησα μικρό παιδί, στα τέλη της δεκαετίας του '40 το τελευταίο κομμάτι αυτού του σταθμού. Παίζαμε γύρω από τα δύο στούντιο-παράγκες, απομεινάρια της παλιάς Έκθεσης, που είχε ήδη μεταφερθεί στον χώρο όπου είναι σήμερα, και πολλές φορές έβγαινε έξω ο ίδιος ο Τσιγγιρίδης και μας κυνηγούσε γιατί οι φωνές μας ακούγονταν μέσα στο "στούντιο". Γερμανική κατοχή, δεν είχαμε εμείς ραδιόφωνο, όμως ένας γείτονας έφερνε το δικό του κάθε βράδυ τυλιγμένο σε κουρελού και άκουγαν χαμηλόφωνα Λονδίνο. Δικό μας αποκτήσαμε στα τέλη της δεκαετίας του '50, όμως πιο μπροστά είχα φτιάξει ένα μόνος μου με γαληνίτη. Δεν είχε μεγάφωνο, αλλά μόνο ακουστικά και έπιανε μόνο τον Αμερικάνικο σταθμό της Θεσσαλονίκης, που μετά τις έντεκα το βράδυ σταματούσε την προπαγάνδα και έβαζε μουσική. ΄Ετσι κοιμώμουν.
Τώρα πληθώρα σταθμών και σκουπιδιών.
Προσωπικά ακούω μόνιμα το τρίτο ζωγραφίζοντας. Καλό βράδυ σε όλους.

56 σχόλια:

ELENI είπε...

τι ομορφα να αναπολεις στιγμες...ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΕς ...ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗς ΓΙΑΓΙΑΣ ...ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ...
ΑΛΛΗ ΓΟΗΤΕΙΑ!!!
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΦΙΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ......ΜΥΚΟΝΟ!!!!!!!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

βρήκα μία σακούλα στο σπίτι του θείου. την άνοιξα και αντίκρυσα ένα ραδιόφωνο. πολύ πολύ παλιό. πρέπει να ήταν του παππού. δίπλα στα νούμερα γράφει και τις χώρες της ευρώπης. το άνοιξα. ακούγεται ένα φσσσσσ μόνο μα λειτουργεί. :) το έχω εδώ στην βιβλιοθήκη.
ότι εκπροσωπεί την ανθρώπινη επικοινωνία πάντα ζωντανό θα είναι. και τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς μουσική;
καλησπέρα σου! :)

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Όταν "άνοιξα σπλάχνα" (έτσι λέγαμε στο ανατομείο), στο προπολεμικό PHILIPS, της γιαγιάς, ήταν για να βγάλω το μεγάφωνο, να το συνδέσω στην τηλεόραση, για να μην ακούει δυνατά και με ενοχλεί που διάβαζα.
Πάρα πολλές αναμνήσεις από ραδιόφωνο και πρόσφατα (9 χρόνια !), ζωντανά το μεσημέρι 2-4, από ραδ.σταθμό της Θεσσαλονίκης, σαν ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ (από τότε μου κόλλησε η ρετσινιά!).
Τι να πρωτοθυμηθώ. Κάποτε θα κάνω post, λέγοντας και τιμές και τότε θα υπολογίσετε και την ηλικία μου.
Μέχρι τότε, να είσαι καλά, με το τέλειο πληκτρολόγιο σου (γραφίδα θα λέγαμε "τότε").
Καλή Σαρακοστή.

Side21 είπε...

Είναι μια αγάπη που δε φεύγει ποτέ απ' την καρδιά μας το ραδιόφωνο !!!
Όσο κι αν προχωρήσει η τεχνολογία θά 'ναι για πάντα αχώριστος σύντροφος και φίλος ...
Τώρα ειδικά που μέσω ίντερνετ οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί και δεν εξαρτώμαστε απ' τα ερτζιανά, Bραχέα, Mεσσαία ή FM !!!
Πολύ καλή η περίπτωση του αγαπητού φίλου μου απ' τον Πολύγυρο ...
Στις μέρες μας οι "ερασιτεχνικοί" έχουν γίνει παιχνιδάκι και δεν έχουν ακρόαση μόνο απ' τη γειτονιά !!!
Ήδη ο γιόκας μου έστησε το δικό του ιντερνετικό σταθμό "ΡΑΔΙΟ ΤΡΙΚΥΜΙΑ" κι επικοινωνεί με φίλους απ' όλο τον κόσμο ...
Άσε που τραγουδάει και παίζει live (δέχεται και παραγγελιές) !!!
Τώρα πότε διαβάζει για το πανεπιστήμιο άλλο θέμα ...
http://jonaros.blogspot.com/

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ,ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΓΛΗ ΤΟΥ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ.ΑΛΛΑ ΑΙΣΘΗΣΗ!!!

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

Μαρία Δριμή είπε...

Το πρώτο μου ραδιόφωνο ήταν ένα μικρό κόκκινο τρανζιστοράκι. Η μπαταρία του δεν μου φτούραγε ούτε δύο ημέρες, γιατί ήθελα να ακούω συνεχώς και δυνατά. Έχω ακόμη ζωντανή τη μυρωδιά του.
Τώρα ακούω ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στη δουλειά και όταν γράφω στον υπολογιστή. Κολλημένη η βελόνα στο Τρίτο τις περισσότερες ώρες της ημέρας (εκτός από τη ζώνη 8-10 το πρωί για τους γνωστούς λόγους).
Πολύ όμορφ, νοσταλγική ανάρτηση, Μαρία μου. Καλό απόγευμα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα ήμουν παραπάνω από 10.
Από τα μεγαλύτερα μαρτύρια εκείνης της ηλίκίας ότι 9.30 - 10.00 κάθε βράδυ, νύσταζα δεν νύσταζα έπρεπε να είμα στο κρεββάτι.
Μόνο κάθε τετάρτη και κυριακή δεν με πείραζε καθόλου.
Έπαιρνα δίπλα στο μαξιλάρι το ράδιο.
"Το θέατρο της τετάρτης"...
"Το θέατρο της κυριακής"...

Ελάχιστα μπορούσα να καταλάβω από το συνήθως βαρύ, για την ηλικία μου, ρεπερτόριο.
Κι όμως τη λάτρευα αυτή την εμπειρία κι ακόμα την θυμάμαι ολοζώντανα.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Κατ' αρχήν να σου πω ότι διάβασα για τη Θεία Ερνούλα και με πήραν εμένα τώρα τα ζουμιά...

Οι μνήμες μου λίγο πολύ παρόμοιες. Μ' εκείνο το παλιό το WEGA στο πάνω πάνω ράφι - 10 εγγόνια σουλατσάριζαν από κάτω - στο σπίτι του παππού στο χωριό...

Όσο για το διαδίκτυο είναι πράγματι μια καταπληκτική ευκαιρία να γίνουν πολύ πολύ όμορφα πράγματα.

Καλό σου βράδυ!!

Venus on fire είπε...

Πω!πω ! τι μου θύμισες αγαπημένη μου Μάργκο.
Τα παραμύθια της "θείας Λένας",την μαγική φωνή του Γιώργου Παπαστεφάνου και γύρω στο '87 ,εκεί στην τρελή εφηβεία ,τα ατελειωτα ξενύχτια με τους πειρατικούς σταθμούς.
Αφιερώσεις,τραγούδια ,τηλέφωνα στα κρυφά...

Αχ! να 'σαι καλά γλυκιά μου.

Και αυτή η μουσική σου κάθε φορά που μπαίνω εδώ ,με γυρνάει πίσω στα πολύ αγαπημένα χρόνια μου.
Φιλιά πολλά καλή μου

Dinos-Art είπε...

Μνήμες που μου φέρνεις Μαρία με αυτήν την ωραία ανάρτηση!!!
Κατ'αρχήν, το σπίτι μου βρίσκεται απέναντι από την παλιά ΔΕΘ (απέναντι από το ιστορικό Γ'Σ.Στρατού), όπου ο Χρίστος Τσιγγιρίδης ξεκίνησε το 1926 τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Ευρώπη. Δεν είμαι τόσο παλιός για να θυμάμαι το ξεκίνημα, όμως έζησα μικρό παιδί, στα τέλη της δεκαετίας του '40 το τελευταίο κομμάτι αυτού του σταθμού. Παίζαμε γύρω από τα δύο στούντιο-παράγκες, απομεινάρια της παλιάς Έκθεσης, που είχε ήδη μεταφερθεί στον χώρο όπου είναι σήμερα, και πολλές φορές έβγαινε έξω ο ίδιος ο Τσιγγιρίδης και μας κυνηγούσε γιατί οι φωνές μας ακούγονταν μέσα στο "στούντιο". Γερμανική κατοχή, δεν είχαμε εμείς ραδιόφωνο, όμως ένας γείτονας έφερνε το δικό του κάθε βράδυ τυλιγμένο σε κουρελού και άκουγαν χαμηλόφωνα Λονδίνο. Δικό μας αποκτήσαμε στα τέλη της δεκαετίας του '50, όμως πιο μπροστά είχα φτιάξει ένα μόνος μου με γαληνίτη. Δεν είχε μεγάφωνο, αλλά μόνο ακουστικά και έπιανε μόνο τον Αμερικάνικο σταθμό της Θεσσαλονίκης, που μετά τις έντεκα το βράδυ σταματούσε την προπαγάνδα και έβαζε μουσική. ΄Ετσι κοιμώμουν.
Τώρα πληθώρα σταθμών και σκουπιδιών.
Προσωπικά ακούω μόνιμα το τρίτο ζωγραφίζοντας. Καλό βράδυ σε όλους.

logia είπε...

Margo μου
διάβασα την ανάρτηση και τις παραπομπές, με βαθειά συγκίνηση!
μετά βούτηξα στα σχόλια και κολύμπησα, χωρίς σταματημό, σε τόσες αναμνήσεις, που πάνω-κάτω για όλους μας είναι ίδιες...
τι να πω; ό,τι και να πω σημασία έχει αυτό το γλυκό μούδιασμα τελικά, που διακατέχει τον καθέναν από μας στην ανάμνηση του ήχου, αυτής της μακρινής φωνής, του ραδιοφώνου!
Να είσαι καλά!

IZA είπε...

Παρόλο που ζούμε στην εποχή που η εικόνα έχει πλημμυρίσει τα πάντα, το ραδιόφωνο συνεχίζει να εκπέμπει μια παράξενη γοητεία. Είναι μια πιο διακριτική συντροφιά από την τηλεόραση. Σε αφήνει να ασχολείσαι παράλληλα και με κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή και η φαντασία σου να καλπάζει. Και στο σπίτι μας έχει ιδιαίτερη αξία το ραδιόφωνο και ιδίως το Τρίτο πρόγραμμα απ' όπου κάθε Κυριακή βράδυ -εδώ και πολλά χρόνια- ο Δημήτρης (άντρας μου) ηχογραφεί το θέατρο. `Ισως γνωρίζεις το σχετικό blog του
http://radio-theatre.blogspot.com/. Καλή σου νύχτα.

Γιώργος είπε...

Margo μας θύμισες παλιές γλυκιες ανμνήσεις που θα μας συντροφεύγουν πάντα.Και εγώ απο το ορεινό χωριο που γεννήθηκα μονιμη συντροφιά είχα το ραδιόφωνο γιατί η τηλεώραση δεν είχε εκείνα τα χρόνια και μεγάλη εμβέλεια στο προγραμμά της.Αλησμόνητες στιγμές, να είσαι καλά που μας τα θύμησες.Καλό σου βραδάκι.

Mariela είπε...

ναι είναι πολύ καλό το RADIOPOINT!!!
ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΉΣΩ ΜΑΖΊ ΣΟΥ!!!!

όσο για τις αναμνήσεις, που με πήγες να ξερες... θυμάμαι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού την πρωινή εκπομπή της θείας Λένας...
(πάνε χρόνια και καιροί...)
φιλια

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Όλοι μας, οι της γενιάς μας, δηλαδή, έχουμε ακριβές παιδικές αναμνήσεις από το ραδιόφωνο.
"Θεία Λένα", "Θέατρο στο μικρόφωνο", "Τριάντα δευτερόλεπτα" και τόσες άλλες εκπομπές, που ήταν μόνον φωνές κι έτσι απογειωνόταν η φαντασία, έφτιαχνε ελεύθερα τις δικές της εικόνες για όσα άκουγε... Μεγάλη υπόθεση αυτό από μόνο του!
Καλή Σαρακοστή!

Margo είπε...

@ELENI..

Οι στιγμές από το παρελθόν πάντα έχουν άλλη γοητεία και με τα χρόνια θαρρείς ότι φιλτράρονται μένοντας μόνο οι όμορφες..

Χρόνια πολλά Ελένη μου και από εδώ να σαι πάντα καλά!

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a ..

Αν λειτουργεί ίσως να μπορεί να επισκευαστεί αλλά όπως λες λίγη σημασία έχει είναι ζωντανό αφού πάνω του έχει ακόμη τα ίχνη του Θείου.

Η ζωή χωρίς μουσική δεν θα ήταν ζωή!
Καλημέρα Βασίλη μου:)

Margo είπε...

@ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ..

Ανατομείο?
Ο Δύσπιστος έκανε εκπομπή στο ραδιόφωνο???
Ααααα πρέπει να το κάνεις το post.. ΠΡΕΠΕΙ!!!:)

Σ΄ευχαριστώ και για το άλλο, για τη γραφίδα, αλλά σαν να κοκκίνισα.. εγώ καλή γραφίδα; Ευχαριστώ πάντως.. πολύ!
Καλημέρα Δύσπιστε:)

Margo είπε...

@Side21..

Πέρασα από την Τρικυμία, μπράβο στον Γιάννη!!! Πολύ καλή δουλειά και αν κατάλαβα καλά τώρα ξεκίνησε.

Η αγάπη αυτή δεν μπορεί να έρθει δεύτερη, είμαι σίγουρη ότι πάντα θα βρίσκει χρόνο από αυτόν που πολλοί αφήνουν να πάει χαμένος.
Καλημέρα!!!

Margo είπε...

@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS..

Αυτό ακριβώς Σκρουτζάκο αίσθηση αλλάζει και να σου πω την αλήθεια θα προτιμούσα να συνεχίσω να ακούω όπως παλιά από το ραδιοφωνάκι μου, αλλά έλα που δε γίνεται..

Καλή σου μέρα!!

Margo είπε...

@ Maria Jose..

Το πρώτο πράγμα που πήρα σαν εξοπλισμό για τις ορειβατικές μου εξορμήσεις, ήταν ένα τρανζιστοράκι διεθνούς εμβέλειας για να πιάνει καλά στα βουνά:)

Όταν ήμουν Αθήνα το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί ήταν να βάλω τρίτο, αυτό μου έχει λείψει πολύ, ούτε στο αυτοκίνητο πιάνει ούτε στο σπίτι βέβαια. Δεν είναι το ίδιο στον υπολογιστή.

Το 8.00-10.00 κάποτε θα αλλάξει δεν μπορεί να μένει εκεί για πάντα ο ευνόητος λόγος:))
Καλημέρα Μαρία μου:)

fractal είπε...

Αξέχαστες και οι παιδικές ραδιοφωνικές εκπομπές.
Η τιμωρία που κρέμμονταν μόνιμα πάνω από το κεφάλι μου.
<> (και εννοούσαν πως δεν θα ακουγα τις παιδικές ραδιοφωνικές εκπομπές)
Αλλά και αργότερα στο πανεπιστήμιο το διάλλειμα από το διάβασμα ήταν για να ακούσω κάποια μουσική εκπομπή, συνήθως από το τρίτο..
Αλλά και την εκπομπή κάποιου συμφοιτητή που είχε στήσει με τους φίλους του πειρατικό σταθμό κάπου στον Κορυδαλλό που έμενε, και εκτός από τις μεταξύ μας αφιερώσεις, κάναμε ειδικές αφιερώσεις....στους καθηγητές. Ειδικά σε μερικούς που δεν συμπαθούσαμε, η σάτυρα(για να το πω ευγενικά) ήταν...ανεπανάληπτη.
Νάσαι καλά Μάργγο μου, που σήμερα μέσα σε ένα πολύ μελαγχολικό πρωϊνό με έκανες να χαμογελάσω αναπολώντας τόσο γλυκειές μνήμες.

Margo είπε...

@ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ..

Άσχετο τώρα.. πώς κάνεις ένα παιδί να πάει στο κρεβάτι ακόμη κι αν δεν νυστάζει, τα μικρά μου ξενυχτάνε και δεν μπορώ με τίποτα να τα βάλω για ύπνο:)

Τη νύχτα που όλα ησυχάζουν και μένουμε απολύτως μόνοι με τον εαυτό μας, το ραδιόφωνο γίνεται μια ξεχωριστή παρέα.. είναι όμορφο πολύ!
Καλή σου μέρα

Ευρύνοος είπε...

Ωπ..

ραδιόφωνο ακούω!

ναι, είμαι λάτρης..
πίσω στο 1985 είχα "πειρατικό"..
κεραία, μία καρέκλα δεμένη στην στέγη,αφιερώσεις, γέλια, τραγούδια..
τα χρόνια πέρασαν, ήρθε η ώρα να έχω μικρόφωνο στο δημοτικό ραδιόφωνο Πειραιά, το Κανάλι1..
η σχέση, σχεδόν ερωτική..

δυστυχώς κράτησε λίγο..
ήμουν απο εκείνους που "μουρμούραγαν" διάφορα..
"άγνωστοι επισκέπτες" ο τίτλος μας..

τώρα, αναζητώ και πάλι το μικρόφωνο..
ίσως το βρώ κάπου στο web κάποτε..

τι μου θύμισες τώρα Margo :)

καλημέρα :)

Margo είπε...

@Μια φορα κι εναν τρελο...

Είπαμε, διαβάζουμε τα post πάντα με ένα κουτί χαρτομάντιλα παραμάσχαλα:))

Το ομορφότερο πράγμα που χαρίζει το διαδίκτυο είναι μια ουσιαστική επικοινωνία που δεν θα μπορούσε με άλλον τρόπο να υπάρξει.
Καλή σου μέρα Μαμούφι μου:)

Margo είπε...

@Venus..

Αγαπημένα χρόνια Ρένα μου, είναι η ηλικία που τα κάνει αγαπημένα. Σ’ αυτές τις ηλικίες δεν μπορούμε να φανταστούμε τι μας περιμένει.. αν θα μπορούσαμε να φέρουμε την ανεμελιά στο σήμερα θα βρίσκαμε και το μυστικό της ευτυχίας.

Καλημέρα και φιλιά πολλά:)

Margo είπε...

@Dinos-Art..

Ντίνο μου θα μου επιτρέψεις να βγάλω το σχόλιό σου δηλαδή τις πολύτιμες αναμνήσεις σου στην ανάρτηση. Ένα κομμάτι της ιστορίας του ραδιοφώνου που λίγοι το έχουμε ζήσει.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!

Margo είπε...

@logia ..

Καλημέρα Νέλλη μου, είναι όμορφα που μας δίνεται και η δυνατότητα να μοιραστούμε τις αναμνήσεις μας, που τελικά είναι τόσο κοινές!

Φιλιά πολλά:)

Margo είπε...

@IZA..

Και βέβαια το γνωρίζω από την αρχή του. Η αγάπη για το ραδιόφωνο και το θέατρο στην πράξη!

Η εικόνα κλέβει κάτι από τον ήχο ίσως γι’ αυτό το ραδιόφωνο δεν θα εκλείψει ποτέ!

Καλή σου μέρα Ίζα μου..

Margo είπε...

@george-zampiakis..

Και σήμερα η τηλεόραση στην επαρχία δεν είναι και στα καλύτερά της, δεν χάνουμε και τίποτε όμως.
Η πληροφόρηση γίνεται μια χαρά και πολύ καλύτερα θα έλεγα στο ραδιόφωνο.

Καλή σου μέρα Γιώργο:)

Margo είπε...

@Μαριέλα..

Εγώ τώρα το γνώρισα Μαριέλα μου. Έτσι πρόσεξα και τα player του σταθμού στα φιλικά blogs.

Καλή σου μέρα!

Margo είπε...

@Asteroid..

Όταν κλείσουμε τα μάτια και αφήσουμε μόνο την ακοή να μας οδηγήσει, αντιλαμβανόμαστε αλλιώς τη μουσική, την ομιλία... ο ήχος αποκτά περισσότερα χρώματα. Οι αισθήσεις λειτουργούν διαφορετικά και είναι όμορφα.

Καλή Σαρακοστή και σε σένα Asteroid.

Margo είπε...

@fractal..

Περίεργη μέρα σήμερα φρακταλάκι μου, δεν βοηθά ιδιαίτερα.. είναι η ατμόσφαιρα θολή, μάλλον μας έχει έρθει από προχθές σκόνη από την Αφρική.

Πολύ όμορφες αναμνήσεις.. εμένα τώρα μου θύμισες το σπίτι μου στον Κορυδαλλό που έχω πεθυμήσει. Να πήγαινα για λίγο ήθελα να περπατήσω στην γειτονιά που περπατούσα τόσα χρόνια, να δω αγαπημένους φίλους που έχω χρόνια να δω.

Καλημέρα με χαμόγελο:)

Margo είπε...

@Ευρύνοος..

Ωπ..

Ραδιόφωνο Πειραιά?
Άκουγα συχνά Κανάλι 1 Πειραιώτισσα βλέπεις.. μα πώς να ενταχθεί ένας «τρελός» σε στενάχωρους σταθμούς ελεγχόμενους ως επί το πλείστον?

Έχει και πολύ καλή φωνή απ’ ότι θυμάμαι από το βιντεάκι που είχες αναρτήσει. Το web είναι ένας τρόπος.. γιατί όχι???

:)

Καλημέρα Τρελέ μου:)

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Με τιμά η αναφορά σου.
Σ΄ευχαριστώ πολύ Μάργκο μου.
Να είσαι καλά.
Ραντεβού το Σαββάτο με μουσικές του Ουρανού και της Γης.
Την αγάπη μου.

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Είχε και ο αδερφός μου έναν "πειρατικό σταθμό", για να βγάζει γκόμενες ο πονηρούλης, ένα δύο ένα δύο, από τον Τόλη στο Τζενάκι με αγάπη:)Εγώ ήμουνα μικρότερος και δεν με έβαζαν στο στούντιο, έρμο στούντιο δηλαδή, μια ρημαδαποθήκη με εικόνες του Λούκι Λούκ στους τοίχους.
Όμορφες εποχές και ζεστές.

Καλό απόγευμα

Unknown είπε...

Καλημέρα

Ποτέ δεν θα χάσει την Αίγλη του
την μοναδικότητά του το Ραδίο.
Είναι η μεγάλη μου αγάπη, ακόμη
και στο Mp4 που έχω για να ακούω
τραγούδια και μουσική στις μοναχικές μου ώρες και στα οδοιπορικά μου
ακούω πάντα και το Ραδιόφωνο....
είναι η πιο καλή μου συντροφιά

Όλα μου σχεδόν τα χρόνια όταν
ταξίδευα με τα ποντοπόρα πλοία
στους ωκεανούς όλου του κόσμου
η πιο καλή μου συντροφιά ήταν
το ραδιόφωνο, σήμερα με το Ίντερνετ
έχω ραδιόφωνο και μουσική με ένα
απλό κλικ...
Είναι αγάπη το Ραδιόφωνο
η πιο καλή μου συντροφιά....

Να είσαι Καλά

a-kentavrou είπε...

Kαλησπέρα
Ψάχνοντας σε βρήκα και έπεσα πάνω σε πιάνο εδώ δεν χρειάζονται λόγια,τώρα ακούω βιολί εδώ θα μείνω αν μου επιτρέπεις...

maximus είπε...

Όμορφες εικόνες.. Καλησπέρα :)

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Πόσο πίσω με γύρισες...
Σαν σε όνειρο θυμάμαι μαμά και γιαγιά μαζί να φωνάζουν σε εμένα και τον αδερφό μου να κάνουμε ησυχία για να ακούσουν στο ράδιο το "σπίτι των ανέμων".
Και εμείς να περιμένουμε να περάσει η ώρα για να έρθει η σειρά της Θείας Λένας...
Και αυτό το ξύλινο πάτωμα που ειχε το παλιό μας σπίτι πόσο όμορφο ηχείο γινόταν, όταν κάτω ακουμπάγαμε τα αυτιά μας για να ακούμε (υποτίθεται) καλύτερα...

Πανέμορφες εποχές και χρόνια...


Καληνυχτώσε Μαρία μου :)

Νικόλας K. είπε...

Καλημέρα Μαρία,
Έχω σπίτι 2 παλιά, αρκετά παλιά ραδιόφωνα με τις λυχνίες τις τεράστιες και δουλεύουν μια χαρά... Έχω μανία με αντίκες... όταν ακούω μουσικά, δεν ξέρω αλλά νιώθω την αύρα των ανθρώπων που τα ακούμπησαν, τους βλέπω μπροστά σ’ ένα δωμάτιο με ελάχιστο φως κι να ακούνε τα νέα του πολέμου, τι έγινε στο πολυτεχνείο, στην Κύπρο... είναι πολύ όμορφα συναισθήματα και αναριγώ…
Δυσκολεύομαι χωρίς μουσική. Διαβάζω, γράφω, οδηγώ με παρέα την μουσική από κάποιο ραδιόφωνο!
Να είσαι καλά! :-)

Margo είπε...

@epikuros..

Μουσικές Επίκουρε, έτσι, η παρηγοριά μας..
Εσύ να σαι καλά να μας γεμίζεις όμορφα το Σαββατόβραδο.

Καλό σου απόγευμα!

Margo είπε...

@Κωνσταντίνος Κόλιος..

:))

Όμορφες αναμνήσεις ε; Ακόμη και για σένα που έμενες έξω από την αποθήκη.

υ.γ. για τη φωτό σου.. νομίζω ότι σου πάει περισσότερο να χαμογελάς;)

Πολύ καλό σου βραδάκι!

Margo είπε...

@Sailor..

Φαντάζομαι πως στα ταξίδια και ιδιαίτερα στα μακρινά είναι λυτρωτική η συντροφιά του.

Να σαι καλά καπετάνιε
Καλό απόγευμα!

Margo είπε...

@a-kentavrou..

Να μείνεις όσο θες, το σπιτικό μου είναι πάντα ανοιχτό!
Καλωσήρθες λοιπόν σαν το σπίτι σου:)

Margo είπε...

@MAXIMUS..

Που είσαι γατούλι, μου έλειψες:)

Margo είπε...

@Ground Control to Major Tom..

Με αφορμή την ανάρτηση έχω ακούσει τις πιο όμορφες και τρυφερές αναμνήσεις με πρωταγωνιστή το ραδιόφωνο!

Λινάκι μου πώς πας με τη γαλέρα;)
Φιλιά!!!

Margo είπε...

@Νικόλας K..

Να που έμαθα ένα κομμάτι του εαυτού σου που δεν το ήξερα Νικόλα μου.. από τις φορές που σε ένιωσα χαλαρό και χαρούμενο, αλλά πάντα πολύ ευαισθητοποιημένο.

Καλό απόγευμα με όμορφες πάντα μουσικές!
Σε φιλώ:))

kiki είπε...

Μνήμες παράλληλες έχουμε...Κι εγώ θυμάμαι εκπομπές στο ράδιο, θεατρικά, παραμυθια, καραγκιοζη, τους πειρατικούς σταθμούς μέχρι που έγινε το μπαμ το 88 και δόθηκαν άδειες... Πολλές κοινές μνήμες...

zoyzoy είπε...

Τι μου θύμισες!Καθώς ήταν αδύνατο το σήμα της T.V το ραδιόφωνο ήταν η πρωινή συντροφιά της μάνας στην κουζίνα και η δική μας τα βράδια με τους πειρατικούς σταθμούς τις αφιερώσεις τις τρέλες μας!

Δεν πρόκειται να χάσει της αίγλη του ποτέ.

Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

Άιναφετς είπε...

Τι να πρωτοθυμηθώ, εγώ παιδί του τρανζίστορ...κουκουλωμένη, ερωτευμένη, νύχτα κάτω από τις κουβέρτες για να μη με πάρουν μυρωδιά οι γονείς, να ακούω ερωτικά τραγούδια...αυτά που τώρα τα κοροϊδεύουμε και τα λέμε αγαπησιάρικα, ε ναι, το ραδιόφωνο έχει ακόμα κάτι που αφήνει την φαντασία ελεύθερη! ΑΦιλάκι!

Margo είπε...

@kiki..

..και κοινές ηλικίες φαντάζομαι:)

Καλό Σαββατοκύριακο Κική!

Margo είπε...

@zoyzoy..

Έχουν αλλάξει πολλά ε Ζουζού?
Η τεχνολογία μας έχει πάει πολύ μπροστά, μα πάντα αναπολούμε νοσταλγικά εκείνα τα χρόνια φτωχά σε υπηρεσίες αλλά πλούσια σε συναισθήματα.
Καλό Σαββατοκύριακο
Φιλιά!

Margo είπε...

@Άιναφετς..

Τώρα μου θύμισες και αυτό που σήμερα μοιάζει αστείο.. ακούγαμε ερωτικά τραγούδια κρυφά λες και μας πρόδιδαν!:)
Καλό Σαββατοκύριακο μαγισσούλα μου
Πολλά ΑΦ:)

NIKOLAS-APENANtinos είπε...

Μάρω,σαν..... πρωτάρης στο χώρο,περιορίζομαι σαν άρχή σε γειτονικούς χαιρετισμούς και διατηρώ την έλπίδα να έπανέλθω πιο ούσιαστικός στο μέλλον.

Margo είπε...

Νικόλα από απέναντι.. καλωσόρισες!!!

Θα χαρώ πολύ να σε δω και ενεργό μπλόγκερ.. έχεις πολλά να προσφέρεις!

Μ' αρέσει και το Nick name (ψευδώνυμο)που σκάρωσες:-)

Καλό βράδυ και καλή βδομάδα!