Λατρεύω τις φωτογραφίες με παράθυρα, είτε είναι τραβηγμένες από μέσα είτε απέξω. Το παράθυρο είναι από μόνο του ένα μάτι. Οι μέσα μπορούν και αγναντεύουν αυτά που τους περιβάλλουν: αυτά που φοβούνται, που επιθυμούν, που τους μέλλονται. Οι έξω εισχωρούν στην ψυχή του οικήματος. Τα κλειστά παράθυρα δίνουν στο οίκημα την όψη του ύπνου ή του θανάτου. Έχω αρκετές φωτογραφίες με παράθυρα. Ίσως μια μέρα κάνω μια ανάρτηση. Καλή σου μέρα, Μαρία μου. Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ που έκανες ποδαρικό στο μουσικό μου blog! Ελπίζω να βρίσκεις θέματα που σε ενδιαφέρουν.Φιλιά!
΄Ανοιξε το παράθυρο στον κόσμο και τι μπορεί άραγε να επεργάζεται το αθώο του μυαλουδάκι... Από πολλά έως τίποτε. Απλά μπορεί να έχει αιχμαλωτίσει το βλέμμα του κάποια απροσδιόριστη γι' αυτό εικόνα
Πολύ όμορφη και νοσταλγική για μένα εικόνα. Το Ναύπλιο των παιδικών μου χρόνων μου θυμίζει
Πιο εύγλωττη σιωπή από αυτή δεν έχω ξανακούσει...Μαρία μου, μαρία μου γλυκειά...Να θυμάσαι!!!Μετά από την τρικυμία ακολουθεί πάντα η γαλήνη.Και επίσης...ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ...κΑΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΌΝΟ ΜΊΑ ΑΛΗΘΙΝΉ ΔΎΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΌΛΟ.Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ!!!
Γεια σου Μαρία, Νομίζω είναι μελαγχολικός ο μικρός. Μάλλον θέλει να βγει να παίξει και δεν μπορεί!!! Όμορφη φωτογραφία, που αφήνει τον καθένα μας να φαντάζεται ότι θέλει, ίσως κάτι από τα παιδικά του χρόνια! Καλό απόγευμα, Σε φιλώ
με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι κοιτάζω εκστατικά πίσω απ' τις στάλες της βροχής ένα πολύχρωμο κόσμο
κρύβω μέσα μου ένα παιδί με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες μέσα στον χειμώνα ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια για το γατάκι του που πέθανε για το λουλούδι που μαράθηκε για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή
κρύβω μέσα μου ένα παιδί με τρύπιο παλτό που λαχταράει τα ζεστά κάστανα τη γειτονιά και τους φίλους την άνοιξη που θάρθει
κρύβω μέσα μου ένα παιδί που δεν δέχεται πως μπορώ να γελάω όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει
κρύβω μέσα μου ένα παιδί απαρηγόρητο που θάθελε να φτιάξει τη ζωή στα μέτρα της καρδιάς του
από τη συλλογή Αναρχικά, 1979 αφιερωμένο στη Margo με την αγάπη μου
εμένα μου δημιουργεί θλίψη και ηρεμία αυτή τη φωτογραφία.Και σε μένα μου αρέσουν τα παράθυρα αλλά και οι πόρτες.Έχω φωτογραφίσει αρκετά στην Ελλάδα.Κάνω αρκετά σενάρια με αυτή τη φωτογραφία,όπως: είναι η ώρα της σιέστας και ο μικρός περιμένει υπομονετικά να περάσει η ώρα για να σηκωθούν οι μεγάλοι και να πάει να παίξει. Είναι άρρωστος και του απαγορεύεται να κατεβεί στην αυλή. Κοιτάει ένα άλλο παιδάκι να κάνει κούνια σε μια αυτοσχέδια κούνια κάτω από ένα δέντρο. Βλέπει τον πατέρα του να φεύγει για τη δουλειά. Βλέπει ένα μαύρο σκυλί να τριγυρίζει στο απέναντι χωράφι. Η φαντασία μου λέω να τελειώνει εδώ. :) Καλημέρα,Μάργκο,με το ωραίο nickname!
Τα παιδιά το μπορούν εύκολα αυτό, να μη σκέφτονται τίποτα ή να αιχμαλωτίζουν εικόνες ας είναι και απροσδιόριστες. Όμορφες οι αναμνήσεις όταν είναι γλυκιές. Καλημέρα Γλαρένια..:)
Να πω ευχαριστώ; Σαν να γράφτηκε για μένα, σαν να γράφτηκε για τούτη ακριβώς τη στιγμή.. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα άνοιγαν οι βρύσες των ματιών με ένα ποίημα.. Ευχαριστώ!!!
Του κλείσαν τις κουρτίνες αλλά αυτό βρήκε τρόπο και βλέπει εξω! Μόλις μεγαλώσει, και δυναμώσουν τα χεράκια θα ανοίξει το παράθυρο να μπει το φως ! Το Φως της Ζωής ! Πολλά φιλιά και πολλή Αγάπη
Mε εκνευρίζει η ευτυχία όλων αυτών των ανθρώπων που δεν ξέρουν οτι είναι δυστυχείς..... ...Αλλά καθότι η αληθινή τους ζωή είναι σαν των φυτών, αυτό που υφίστανται περνάει από πάνω τους χωρίς να αγγίζει την ψυχή τους, και ζουν μια ζωή που θα μπορούσε να συγκριθεί τελικά με τη ζωώ ενός ανθρώπου που έχει πονόδοντο, ο οπίος ταυτόχρονα κληρονόμησε μια περιουσία- την αληθινή περιουσία να ζει χωρίς να το αντιλαμβάνεται, το μέγιστο δώρο του να είμαστε όμοιοί τους, ανώτεροι σαν αυτούς (αν και με διαφορετικό τρόπο) στην ευθυμία και στον πόνο. Γι' αυτό προπάντων, σας αγαπώ όλους σας. Αγαπημένα μου φυτά...
35 σχόλια:
βλέμμα στις σκέψεις του έξω με βλέμμα στο βλέμμα του μέσα.
καλησπέρα σου!
Τι να βλέπει άραγε...?
Α χ ί λ λ ε ι ο ς π τ έ ρ ν α
Ο μικρούλης αφοσιωμένος σε κάτι αλλά σε τι;! Πάντως έχει γλυκιά φατσούλα, όπως και όλα τα παιδάκια!! :)
Λατρεύω τις φωτογραφίες με παράθυρα, είτε είναι τραβηγμένες από μέσα είτε απέξω.
Το παράθυρο είναι από μόνο του ένα μάτι.
Οι μέσα μπορούν και αγναντεύουν αυτά που τους περιβάλλουν: αυτά που φοβούνται, που επιθυμούν, που τους μέλλονται.
Οι έξω εισχωρούν στην ψυχή του οικήματος.
Τα κλειστά παράθυρα δίνουν στο οίκημα την όψη του ύπνου ή του θανάτου.
Έχω αρκετές φωτογραφίες με παράθυρα. Ίσως μια μέρα κάνω μια ανάρτηση.
Καλή σου μέρα, Μαρία μου.
Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ που έκανες ποδαρικό στο μουσικό μου blog! Ελπίζω να βρίσκεις θέματα που σε ενδιαφέρουν.Φιλιά!
Ματιές πίσω απ' το τζάμι...
Γυάλινες σκέψεις...
Τιγριφιλί διάφανο...
Εμένα γιατί μου θύμισε κάποιον που κοιτάζει νοσταλγικά μια δική του παλιά φωτογραφία?
Θέλω να πιστεύω ότι τη βλέπει και γελάει...
Φιλιά!
GCTMT
(ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται και όλα τα σχόλια που σου γράφω γίνονται σχεδόν πάντα απο το γραφείο και χωρίς να μπορώ να κάνω λογκ-ιν)
΄Ανοιξε το παράθυρο στον κόσμο και τι μπορεί άραγε να επεργάζεται το αθώο του μυαλουδάκι...
Από πολλά έως τίποτε.
Απλά μπορεί να έχει αιχμαλωτίσει το βλέμμα του κάποια απροσδιόριστη γι' αυτό εικόνα
Πολύ όμορφη και νοσταλγική για μένα εικόνα. Το Ναύπλιο των παιδικών μου χρόνων μου θυμίζει
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Πιο εύγλωττη σιωπή από αυτή δεν έχω ξανακούσει...Μαρία μου, μαρία μου γλυκειά...Να θυμάσαι!!!Μετά από την τρικυμία ακολουθεί πάντα η γαλήνη.Και επίσης...ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ...κΑΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΌΝΟ ΜΊΑ ΑΛΗΘΙΝΉ ΔΎΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΌΛΟ.Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ!!!
Γεια σου Μαρία,
Νομίζω είναι μελαγχολικός ο μικρός.
Μάλλον θέλει να βγει να παίξει και δεν μπορεί!!!
Όμορφη φωτογραφία, που αφήνει τον καθένα μας να φαντάζεται ότι θέλει, ίσως κάτι από τα παιδικά του χρόνια!
Καλό απόγευμα,
Σε φιλώ
κοιτάζει τη ζωή που περνάει από μπροστά του και λαχταρά...
δημιουργει πολλες και διαφορετικες σκεψεις αυτη η φωτο.. πολυ ενδιαφερουσα..
Αχ Μargo
τι μας θωρεί θλιμένο;
και αυτό το βιολί του Perlmann (αν θυμάμαι καλά)
πώς θρηνεί με τέτοιο ανυπέρβλητο ήχο;
καλό βράδυ να έχεις...
ένα παιδί
με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ' τις στάλες της βροχής
ένα πολύχρωμο κόσμο
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στον χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
τη γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θάρθει
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορώ να γελάω
όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του
από τη συλλογή Αναρχικά, 1979
αφιερωμένο στη Margo με την αγάπη μου
εμένα μου δημιουργεί θλίψη και ηρεμία αυτή τη φωτογραφία.Και σε μένα μου αρέσουν τα παράθυρα αλλά και οι πόρτες.Έχω φωτογραφίσει αρκετά στην Ελλάδα.Κάνω αρκετά σενάρια με αυτή τη φωτογραφία,όπως:
είναι η ώρα της σιέστας και ο μικρός περιμένει υπομονετικά να περάσει η ώρα για να σηκωθούν οι μεγάλοι και να πάει να παίξει.
Είναι άρρωστος και του απαγορεύεται να κατεβεί στην αυλή.
Κοιτάει ένα άλλο παιδάκι να κάνει κούνια σε μια αυτοσχέδια κούνια κάτω από ένα δέντρο.
Βλέπει τον πατέρα του να φεύγει για τη δουλειά.
Βλέπει ένα μαύρο σκυλί να τριγυρίζει στο απέναντι χωράφι.
Η φαντασία μου λέω να τελειώνει εδώ.
:)
Καλημέρα,Μάργκο,με το ωραίο nickname!
@b|a|s|n\i/a..
Καλημέρα Βασίλη.... με βλέμμα παγιδευμένο στο μέσα ακόμη λέω να πάω προς το παράθυρο...
@τα παπούτσια της Dorothy..
Εγώ βλέπω την Dorothy από εδώ και χαίρομαι..
Καλή σου μέρα!
@MAXIMUS..
ΕΥΣΤΟΧΟ!!!
Καλημέρα γατί γλυκό..:)
@Dreamy Cloud..
Γλυκιά φάτσα όπως όλα τα παιδάκια και όπως όσους όσο και να μεγαλώσουν παραμένουν παιδιά..
Καλημέρα συννεφούλα
@Maria Jose..
Να την κάνεις την ανάρτηση Μαρία μου. Εγώ προς το παρόν βλέπω από μέσα μα έχω σκοπό να βγω και έξω αυτό το τζάμι δε μ' αφήνει να δω καθαρά..
Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέρον το νέο blog αν είχε και ένα μεταφραστή;)
Φιλιά
@tiger_lilious..
Γυάλινες σκέψεις... χμμμ δεν το είχα σκεφτεί έτσι και μ' αρέσει, κάνει πιο θετική τη σύλληψη της ιδέας.
Καλημέρα Tiger!
@GCTMT..
Ναι θα μπορούσε να είναι φωτογραφία, παλιά, νέα, ψυχής, καρδιάς....
Καλημέρα Λίνα μου
Πάντως εγώ καταλαβαίνω ποια αυτό έχει σημασία..:)
Φιλιά
@ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ..
Τα παιδιά το μπορούν εύκολα αυτό, να μη σκέφτονται τίποτα ή να αιχμαλωτίζουν εικόνες ας είναι και απροσδιόριστες.
Όμορφες οι αναμνήσεις όταν είναι γλυκιές.
Καλημέρα Γλαρένια..:)
@CARPE DIEM..
Όλγα μου το διαβάζω κάθε μέρα, κάθε ώρα, το καταλαβαίνω.. που θα μου πάει θα το νιώσω κι όλα.
Σ' ευχαριστώ....
Σε φιλώ
@ΑΡΩΓΗ_ΝΙΚΟΣ..
Ή δεν έχει παρέα να παίξει..:)
Καλή σου μέρα Νίκο μου
@σταυροδρόμι..
..και λαχταρά να τη ζήσει, να την προλάβει.. έτσι!
Καλοσώρισες στο δρόμο μου:)
@αγκαλιές του φεγγαριού..
Καλή σου μέρα Φεγγαρένια..:)
@logia..
Νέλλη μου έτσι όπως ακριβώς το είδες, το ένιωσες, το άκουσες.. ακριβώς έτσι ίσως και λίγο χειρότερα..
Καλή σου μέρα
@Poet..
Να πω ευχαριστώ; Σαν να γράφτηκε για μένα, σαν να γράφτηκε για τούτη ακριβώς τη στιγμή..
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα άνοιγαν οι βρύσες των ματιών με ένα ποίημα..
Ευχαριστώ!!!
@ολα θα πανε καλα...
Μου άρεσε που το σκυλί ήταν μαύρο:))
Η θλίψη και η ηρεμία θα έλεγα ότι πάνε μαζί.. Η αγάπη σου για τις πόρτες και τα παράθυρα φαίνεται:)
Καλή σου μέρα!!!
Του κλείσαν τις κουρτίνες αλλά αυτό βρήκε τρόπο και βλέπει εξω!
Μόλις μεγαλώσει, και δυναμώσουν τα χεράκια θα ανοίξει το παράθυρο να μπει το φως !
Το Φως της Ζωής !
Πολλά φιλιά και πολλή Αγάπη
Εύα
Mε εκνευρίζει η ευτυχία όλων αυτών των ανθρώπων που δεν ξέρουν οτι είναι δυστυχείς.....
...Αλλά καθότι η αληθινή τους ζωή είναι σαν των φυτών, αυτό που υφίστανται περνάει από πάνω τους χωρίς να αγγίζει την ψυχή τους, και ζουν μια ζωή που θα μπορούσε να συγκριθεί τελικά με τη ζωώ ενός ανθρώπου που έχει πονόδοντο, ο οπίος ταυτόχρονα κληρονόμησε μια περιουσία- την αληθινή περιουσία να ζει χωρίς να το αντιλαμβάνεται, το μέγιστο δώρο του να είμαστε όμοιοί τους, ανώτεροι σαν αυτούς (αν και με διαφορετικό τρόπο) στην ευθυμία και στον πόνο.
Γι' αυτό προπάντων, σας αγαπώ όλους σας. Αγαπημένα μου φυτά...
Η εικόνα αποπνέι θλίψη. Παράθυρα κλειστά, εκκωφαντική η σιωπή...
@Maria_Adouaneta..
Τώρα που γνωριστήκαμε μπορώ να σου πω ότι χαίρομαι για την επίσκεψή σου στη σελίδα μου..
Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι:)
@leondokardos..
εκκωφαντική η σιωπή, παγωμένος ο χρόνος... μ' αρέσει το πέρασμά σου από εδώ.. σ' ευχαριστώ:)
Δημοσίευση σχολίου