4 Αυγ 2009

blue moon...

Όταν μπήκε η τηλεόραση στο σπίτι μας ήμουν περίπου δύο χρονών κι όμως θυμάμαι θολά τις εικόνες από τους αστροναύτες που πατούσαν για πρώτη φορά στη σελήνη.
Θυμάμαι και το μεγαλύτερο αδελφό μου, που τότε ήταν τεσσάρων, να έχει κολλήσει σχεδόν μπροστά στην οθόνη εκστασιασμένος από τα αέρινα βήματα του Νιλ Αρμστρονγκ.

Θυμάμαι να μαζεύονται συγγενείς στο σπίτι μας κάθε απόγευμα για να δουν τις ειδήσεις και εμείς να περιμένουμε με ανυπομονησία το Ελληνικό που θ’ ακολουθούσε… ώσπου πήραν και οι άλλοι τηλεοράσεις και οι συναντήσεις αραίωσαν πολύ… Χαθήκαμε

Θυμάμαι να ξυπνάω με ομιλίες από το ραδιόφωνο που άκουγε η μητέρα μου κάθε πρωί κάνοντας τις δουλειές της. Ξυπνούσε αξημέρωτα.. ακόμα και σήμερα.. δεν έχει χάσει ανατολή.. αν και δεν νομίζω να την πρόσεξε ποτέ… Θυμάμαι τα χρόνια της εφηβείας μου αλλά και πολύ αργότερα, να κοιμάμαι ακούγοντας ραδιόφωνο με ακουστικά… με τη μουσική χανόμουν, με τη μουσική βρισκόμουν ξανά…

Θυμάμαι όλες εκείνες τις φορές που κοιτώντας το ολόγιομο φεγγάρι ένιωσα ότι κάτι ζει εκεί πάνω και με παρακολουθεί, κρατώντας αιχμάλωτο το βλέμμα και τη σκέψη. Πόσες φορές ξενύχτισα στο μπαλκόνι μόνο για να το κοιτώ… Όταν χάραζε δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να λυπηθώ… ο ήλιος έδιωχνε με ευκολία το δισταγμό, με αντάλλαγμα την υπόσχεση για μια νέα ημέρα.

Σήμερα η τηλεόραση μένει πεισματικά κλειστή, το ραδιόφωνο αναγκαστικά κλειστό και η συντροφιά με το φεγγάρι αδύνατη. Όμως η ανάγκη να ονειρεύομαι είναι ακόμη εδώ και βρίσκει τον τρόπο όπως έκανε πάντα...

Ας είναι καλά η τεχνολογία;-)


1η photo είναι δική μου.. το σημερινό φεγγάρι

2h photo= Marc Ward "the glade of moon"

3η photo= Josephine Chervnska "White paint for the moon"


update: 27 Αυγούστου η νύχτα με τα δύο φεγγάρια μη τη χάσετε, η επόμενη θα είναι το 2287! Thalassokrator σ' ευχαριστώ!


42 σχόλια:

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Οι φωτογραφίες υπέροχες, έχω περάσει νύχτες καλοκαιριού με τον άνδρα μου σε ακρογιαλοιές κοιτόντας τ' αστέρια και μιλόντας γι' αυτά.Έχω δώσει ονόματα σε κάποια, έστειλα φιλιά σε αγαπημένα πρόσωπα με μερικά..Πόσα θυμλαμαι υπάρχουν στη ζωή μας που μας κάνουν να ξεχωρείζοπυμε και να νοιώθουμε ευτυχισμένοι που το μπορούμε!

Margo είπε...

@αχτίδα..

Με συγκίνησες Αχτίδα μου με αυτά σου τα λόγια.. μακάρι να βρίσκαμε την ευτυχία σε όλα τα απλά κι όμως μεγάλα.. πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή;
Καλή σου νύχτα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Λιγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ` αρέσαν. Τ` αλαφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις όπως το φέρνει ο κοπος της τελειωμένης μέρας και βγάζεις άλλα νοήματα κι άλλες ελπίδες πιό καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.

Αμα βλέπω ολόγιομο φεγγάρι μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Αφού άλλοι τα ειπαν καλύτερα πριν απο μας, εμεις καλύτερα να σωπαινουμε...

Καλησπέρα στο Αιγαίο με τη φεγγαράδα του

Ανώνυμος είπε...

Στίς 27 του Αυγούστου κοίτα στον ουρανό.Θα δείς δύο φεγγάρια.
Ναί σοβαρά μιλάω θα δείς δύο φεγγάρια.

Καληνύχτα.

ippoliti_ippoliti είπε...

Τι γλυκειά ανάρτηση Margo. Θυμάμαι τόσο τις έναστρες νύχτες με τον αδελφό μου παιδιά, που μετρούσαμε τ'άστρα στον ουρανό από το μπαλκόνι που κοιμόμασταν, τις νύχτε με το φεγγάρι ολόγιομο ή μη που έζησα στο Αιγαίο (στη Σαντορίνη, στην Αστυπάλαια, στη Σίφνο...). Ομολογώ ότι μ'άρεσαν και οι ανατολές που έρχονταν τις οποίες βέβαια περίμενα με μία περίεργη χαρμολύπη, μετά τη φεγγαράδα. Ξέρεις θυμάμαι κάπου σε ένα βιβλίο του ο Β.Φίλιας ανέφερε ότι η γυναίκα ταυτιζόταν με το φεγγέρι και ο άνδρας με τον ήλιο.
Καλό καλό βράδυ και καλές φεγγαράδες Margo

Μαρία Δριμή είπε...

Με μαγνητίζει περισσότερο από το ίδιο το φεγγάρι η λαμπερή του αντανάκλαση στα νερά της θάλασσας, το moonriver... Μπορώ να κάθομαι και να το κοιτάζω για πολλή ώρα. Σαν να με παίρνει μαζί του...
Πολύ όμορφη ανάρτηση, Margo μου.
Κάναμε ένα βιαστικό πέρασμα από το καμίνι της Αθήνας λόγω γενεθλίων και φυσικά δεν θα παρέλειπα να περάσω από τη σελίδα σου.
Πολλά πολλά φιλιά και καλά μπάνια.
Από το Σεπτέμβριο πάλι σε τακτική βάση...

logia είπε...

το δικό σου φεγγάρι λόγιο, το δικό μου πεζό. το συνάντησες στη φύση χθες και σου έφερε θύμισες παιδικές. το συνάντησα χθες βράδυ στην Αθήνα ανάμεσα σε πλήθος κόσμου που πεινά, που εργάζεται, που διασκέδάζει.
αλλά ήταν το ίδιο φεγγάρι....

πολύ όμορφη και τρυφερή ανάρτηση, με πήγες όμορφα πίσω στα παιδικάτα μου...

καλή σου μέρα

Ανώνυμος είπε...

σε ότι αφορά την τηλεόραση καλό θα ήταν να παραμείνει κλειστή για πάρα πολύ καιρό (εκτός κι αν θέλεις να δεις DVD)

η ανάγκη για να ονειρευόμαστε είναι από αυτές που "δεν φθείρουν τα ευγενή μέταλλα του χαρακτήρα" (αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω ποτέ μου να ζωγραφίσω σαν το φωτογράφο της δεύτερης φωτογραφίας)

Ευρύνοος είπε...

Καλημέρα

σχεδόν κάθε βράδυ χαζεύω το φεγγάρι..
ίσως φταίει που έχω χρόνο.. μιά και δέν έχω δουλειά.. έχω χρόνο..
δέν ξέρω αν πρέπει να χαίρεται κανείς η να λυπάται.. όμως κοιτάω να χαίρομαι.. τις στιγμές..
και αύριο βράδυ, μην με αναζητάτε στο διαδίκτυο..
θα είμαι σε κάποιο ναό της Δήμητρας..
θα διαβάζω ορφικούς ύμνους και θα ανάβω λιβανάκια κάτω απο το φώς της πανσέληνου νύχτας.. Εκείνη θα με ακούει κι εγώ θα Την σέβομαι.. όπως πάντα..

χαιρετώ σας..

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Εγώ θυμάμαι την παγωνιέρα και τον παγοπώλη που κάθε δυό μέρες μας έφερνε ένα τεράστιο κομμάτι πάγου. Μα τόσο μεγάλος είμαι πια?:) Μετά την ανταλλάξαμε με ψυγείο και πήραμε την πρώτη ασπρόμαυρη ΤΥ. Μας ένωσε όμως ως γειτονιά γιατί μαζευόμασταν όλοι σε μιά κάμαρα να δούμε τον μεθοριακό σταθμό και τον άγνωστο πόλεμο. Μόνο που οι χωματόδρομοι έγιναν άσφαλτοι, άλογο με σούστα δεν υπάρχει πλέων, τα πηγάδια έκλεισαν και το φεγγάρι αν και παραμένει ίδιο η ψυχή άλλαξε και το βλέπει αλλιώς.

Με τα της υγείας μας του πολιτισμού και της τεχνολογίας:)

maximus είπε...

Η Ελένη, η ηρωίδα στην "Σκόνη του Χρόνου", λέει σε κάποιο γράμμα της: "...Ο,τι μου λείπει σε άγγιγμα, το κερδίζω σε όνειρο..."

Σας το αφιερώνω με την ελπίδα να μη μένουμε μόνο στα όνειρα :-)

Φτιάξτε ένα φεγγαράκι για αρχή όπως στην καταπληκτική φωτογραφία σας!

Vaso Mprataki είπε...

Ax margo να ήξερες πόσο με συγκίνησες ...μου θύμισες τόσα πολλά,από εκεινη την εποχή...
Ακριβώς εκείνη την εποχή και ο πατέρας μου (που δυστυχώς δεν ζει) μας είχε πάρει την πρώτη μας τηλεόραση μεταχειρισμένη μεν αλλά η μοναδική σε όλη την γειτονιά... κάθε απόγευμα ερχόταν πράγματι όλη η γειτονιά για να δει τηλεόραση...
[το καλοκαίρι μάλιστα η αυλή μας ήταν σαν ένας μικρός θερινός κινηματογράφος...]
όμορφα χρόνια!
φτωχά αλλά όμορφα!
και τώρα έχουμε τόσες τηλεοράσεις όσες και τα δωμάτια του σπιτιού μας ...΄πλούσιοι ίσως σε υλικά αγαθά ...αλλά πιο φτωχοί σε άλλα...
Να'σαι καλά που μας θύμισες εκείνη την όμορφη μακρινή εποχή...
καληνύχτα!

astria είπε...

Όπως πάντα, όταν έρχομαι εδώ, τις λίγες αυτές φορές που ήρθα, βρίσκω πάντα ομορφιά.
Είδα το φεγγάρι σου στο πλάι του blog φίλου, και ήρθα να το δω από κοντά. Πανέμορφο!

Έχω κι εγώ ένα φεγγαράκι σήμερα, θα χαρώ πολύ να το δεις.
Καλό βραδάκι:)

Margo είπε...

@Τσαλαπετεινός..

Όπως πάντα ποιητικός τσαλαπετεινέ μου, ίσως τώρα που γράφω να είσαι στο τέλος της μέρας.. καλή ξεκούραση κι απόψε.
Οι διακοπές δε θα πρέπει ν' αργούν πολύ(;)

Margo είπε...

@Thalassokrator..

Θα ήθελα περισσότερες λεπτομέρειες παρακαλώ, που να κοιτάξω, πότε, ν΄ανέβω ψηλά ή να πάω στη θάλασσα:-)
Θα κοιτάξω αλήθεια σου λέω!
Καλημέρα!

Φωτεινή Κανάκη είπε...

"Αν κάποτε βρεθείς μόνος, θυμήσου πως και το φεγγάρι είναι μόνο του, κι όμως λάμπει..."Tolkien

Όμορφες εικόνες Μάργκο μου!!Καλό ξημέρωμα και αύριο να απολαύσουμε το φεγγάρι και να πάρουμε από το φως του!!χεράκια αγκαλιές!!

Margo είπε...

@ippoliti_ippoliti..

Αν με τούτη την ανάρτηση ξύπνησα τόσο γλυκιές αναμνήσεις τότε άξιζε και μόνο γι αυτό:)
Ψάχναμε τ΄αστέρια με το χάρτη στα χέρια και εκείνος ο ποταμός που διέσχιζε τον ουρανό; Ο Ιορδάνης ποταμός μας έλεγε η τυφλή θεία μου Αυγουστιάτικες νύχτες σαν κι αυτές. Χωρίς φώτα ο νυχτερινός ουρανός είναι μαγικός, είμασταν τυχεροί που το ζήσαμε. Το απόλυτο σκοτάδι και τ΄άστρα!
Η γυναίκα το φεγγάρι ο άντρας ο ήλιος... νομίζω έχει δίκιο..
Καλό ξημέρωμα και καλωσήρθες!

Margo είπε...

@Maria Jose..

Μαρία μου μας έχεις λείψει πολύ και αυτή σου η επίσκεψη ήταν μεγάλη έκπληξη!
Να τα εκατοστήσεις!! Έπρεπε να ήξερα για τον ερχομό σου θα κάναμε διαδικτυακό πάρτυ:))
Καλή συνέχεια και από Σεπτέμβρη τακτικά.. να μην ξεχάσουμε τον Οκτώμβρη τα γενέθλια του blog μας;)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα,συνοδεία τζιτζικιών από εδώ που βρίσκομαι.Ανάρτηση που με γέμισε νοσταλγία,θυμήθηκα κι εγώ τις έναστρες νύχτες όταν ήμασταν παιδιά - είμαι λίγο μικρότερή σου - και κοιμόμασταν στρωματσάδα στη μεγάλη βεράντα,χωρίς καθόλου φώτα,με το φως του φεγγαριού στα πρόσωπά μας να μας φωτίζει τα όνειρα.

Seirios είπε...

Μακαρι να ήξερες πόσο με συγκίνησε το κείμενο σου! Λόγος απλός κι όμως γεμάτος από εικόνες αλήθειας... ίσως να με ταξίδεψε κι η μουσική που συνοδεύει το blog σου!

φιλώ σε,
Σείριος!!!

Υ.Γ. ήρθα και θα μείνω... διάβασα κι άλλα κείμενά σου! χαιρετώ σε!

Margo είπε...

@logia..

Από όπου κι αν το δούμε είναι το ίδιο γοητευτικό και με ένα περίεργο τρόπο μας φέρνει κοντά.. για φαντάσου, πόσα βλέμματα από όλες τις γωνιές στραμμένα πάνω του;
Καληνύχτα στην νυχτερινή Αθήνα:)

Margo είπε...

@ηλιογράφος..

Όσο είναι αυτή που είναι θα μένει κλειστή.

Εσύ Ηλιογράφε μου ζωγραφίζεις ποικιλοτρόπως και με το λόγο και με τις εικόνες:)

Καλή σου νύχτα!

Margo είπε...

@Ευρύνοος..

Η αναδουλειά έχει και τα καλά της;)
Στιγμές σαν και αυτές που περιγράφεις δεν συγκρίνονται με τίποτε υλικό!

Να περάσεις όμορφα εύχομαι..

Margo είπε...

@Κωνσταντίνος Κόλιος..

Ώπα! Τον παγοπώλη τον θυμάμαι και εγώ.... αμυδρά:))
Όμως η ψυχή αλλάζει; Επηρεάζεται από το περιβάλλον της όμως η σύστασή της δεν αλλάζει και μόλις δει το φεγγαράκι.. θυμάται.

Πάντως χωρίς την τεχνολογία δεν θα σε διάβαζα και θα έχανα τόσα ταξίδια;)

Margo είπε...

@MAXIMUS..

"...Ο,τι μου λείπει σε άγγιγμα, το κερδίζω σε όνειρο..." Πολύ όμορφο!

Πρώτα το όνειρο και μετά η πραγματοποίησή του... το ιδανικό και το επιθυμητό βέβαια.

Ευχαριστώ γατούλη μου.. είναι ωραία να είσαι εδώ;)

Margo είπε...

@Vaso Mprataki..

Φτωχά κι όμως όμορφα και μας συγκινούν τόσο! Πάνε και οι γειτονιές, πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί που ζήσαμε σε γειτονιές. Τα καλοκαίρια όλοι έξω στα σκαλιά των σπιτιών, κουβέντα, παιχνίδια , μπουγέλα και πολύ πολύ γέλιο:-)
Νοστάλγησα...
Σ' ευχαριστώ Βάσω μου... πολύ:-)

Margo είπε...

@astria..

Σ΄ευχαριστώ και χάρηκα πολύ για την επίσκεψή σου. Το φεγγάρι σου είναι πολύυυυυ όμορφο. Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα, τώρα που έγινε η αρχή:-)
Να σαι καλά!

Margo είπε...

@Miou-Popofotitsa..

Αυτό έπρεπε να το ήξερα εκεί γύρω στα 18 με 20 τα δύσκολα χρόνια της δικής μου εφηβείας. Πολύ καλό!
Καλά να περάσεις:-)

Margo είπε...

@ολα θα πανε καλα..

...και τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να μας σηκώνουν άρων άρων και να μας αρέσει! Πάνε αυτά, τώρα μέσα διπλοκλειδωμένοι και το κλιματιστικό να προσπαθεί να φέρει το έξω μέσα..
Καλή σου νύχτα

Margo είπε...

@Seirios..

Καλώς όρισες! Χαίρομαι που σου άρεσε, η άποψη ενός νέου ανθρώπου είναι σημαντική για μένα.

Καλή δύναμη στη καινούργια σου δουλειά!!!

Καλό ξημέρωμα Σείριε:-)

Masterpcm είπε...

Για όσο το μυαλό είναι ζωντανό, τα όνειρα και οι συνειρμοί τους θα μας δίνουν δύναμη ή θα την παίρνουν, ακόμα κι αν το μόνο εργαλείο και δυνατότητα είναι μονάχα η ίδια μας η σκέψη.

Χαιρετώ.

Ανώνυμος είπε...

Τώρα που πέρασε η μπόρα ας πω κι εγώ δυο λόγια για την μεγάλη κυρία που αναστατώνει τις ζωές μας.
Κατάλαβα τελικά πως η μαγεία της είναι μέσα μας κι όχι στον ουρανό. Ακόμη και μια ασέληνη, σκοτεινή νύχτα μπορεί να την κάνει λαμπερή ένα χέρι, ένα βλέμμα, μια κουβέντα αγάπης.

Καλημέρα Μαργαρίτα!

fish eye είπε...

σα να διηγηθηκες τα παιδικα μου χρονια.. !!!

@..κωσταντινε..

ειχατε ψυγειο με παγο;
εε ναι εισαι πολυυυυ μεγαλυτερος τελικα :-)

προδωθηκες

εκτος κι αν εισασταν σε καποιο μακρινο χωριο, γιατι πλαι στη θεσσαλονικη δε μπορει να συνεβαινε αυτο..

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Για κάποιο περίεργο λόγο με τα φεγγάρια δεν τα πάω καλά.
Από μικρό παιδί λάτρευα να χάνομαι στα αστέρια κι έτσι τσακωνόμουνα με το φως του φεγγαριού που τα ξεθώριαζε...

Απ' την άλλη η φεγγαρόστρατα στη θάλασσσα είναι το μονοπάτι για άλλους κόσμους... Τυχερός όποιος την ταξιδέψει!

Τις πιο όμορφες καληνύχτες μου!!!

lena_zip είπε...

Σε ευχαριστώ για αυτή την ανάρτηση. Αν και δε μου είναι οικείες οι στιγμές που περιγράφεις, τουλάχιστον τις ένιωσα μαζί σου.

Ανώνυμος είπε...

Βρε πατήσαμε στο φεγγάρι και δεν το κατάλαβα; Που ήμουν εγώ και κάθομαι και το χαζεύω τα βράδια;

Το ξέρα... ότι αυτό τον Αύγουστο θα χουμε δύο πανσελήνους... χαίρομαι που με το επιβεβαίωσες...

Εν αναμονή λοιπόν...

Φιλί και υπέροχη η φωτό σου...

Margo είπε...

@Masterpcm..

Όλα εξαρτώνται από τη σκέψη λοιπόν.. όταν μάθει κάποιος να την ελέγχει άραγε θα μπορούσε να την καθοδηγεί ώστε να την έχει πάντα με το μέρος του;

Καλωσόρισες και συγνώμη για την αργοπορία, δύο μέρες είχα απόλυτη απουσία σκέψης... απ' τη κούραση:-)

Margo είπε...

@pandora..

Όταν όμως δεν υπάρχει αυτό το χέρι, το βλέμμα, λόγια αγάπης, ψάχνουμε να βρούμε τη μαγεία στο φεγγάρι γιατί είναι πιο εύκολο από το να τη ψάξουμε μέσα μας.
Είναι ωραία που είσαι πάλι κοντά μας
Καλό βραδάκι!

Margo είπε...

@αγκαλιές του φεγγαριού..

Πάντως ακόμη και την εποχή που τα περισσότερα σπίτια είχαν ψυγείο, υπήρχαν νοικοκυριά που είχαν ψυγείο πάγου.. Για να καλύψω τον Κωνσταντίνο:-)

Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη..:-)

Margo είπε...

@Μια φορα κι εναν τρελο..

Τα αστέρια είναι λίγο αδικημένα αφού οι κάτοικοι της πόλης δεν τα βλέπουν σχεδόν ποτέ. Ποιος θα ασχοληθεί μαζί τους;
Καλώς ήρθες και καλό σου ταξίδι... τυχερούλα:)))

Margo είπε...

@lena_zip..

Θα τις έχουν ζήσει οι γονείς σου Λένα μου, εσύ είσαι κοριτσάκι, άλλα έχουν σημαδέψει τα παιδικάτα σου:-)
Εγώ σ' ευχαριστώ!

Margo είπε...

@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ..

Τώρα το πατήσαμε δε το πατήσαμε, εγώ ότι άκουσα λέω:-)

Να δούμε τι θα δούμε στις 27..
Σ' ευχαριστώ Οδοιπόρε μου.
Σε φιλώ