Χειρόγραφο ή έντυπο;

Για πολλά χρόνια ήμουν φανατικός οπαδός του χειρόγραφου. Πίστευα και ακόμα πιστεύω ότι εκτός από τις γνώσεις, τη τέχνη του λόγου, την Ιστορία, το προσωπικό ημερολόγιο κάποιου, ένα γράμμα, μία επίσημη επιστολή, ευχές σε αγαπημένα πρόσωπα, ένα ραβασάκι που μιλάει για αγάπη ή για χωρισμό, ακόμα και αυτή η λίστα για τα ψώνια, έχουν άλλη αξία όταν είναι χειρόγραφα. Kουβαλάνε κάτι παραπάνω από πληροφορίες. Έχουν μέσα τους ένα άυλο στοιχείο, αυτό της ψυχής του δημιουργού τους.

Ίσως εκεί να οφείλεται και η αγάπη μου για οτιδήποτε ανήκει στην κατηγορία «γραφική ύλη» ιδίως αν πρόκειται για κομμάτια παλαιοτέρων εποχών. Εάν δεν ήμουν αντίθετη με την ιδέα της συλλογής αντικειμένων θα είχα πολλά, όμως η αίσθηση βάρους που μου δημιουργεί η συσσώρευση πολλών αντικειμένων, νικά την αγάπη μου αυτή.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που αρνιόμουν πεισματικά τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Και μιλάω σε παρελθόντα χρόνο αφού έχω υποταχθεί τελικά στην ευκολία και στις άπειρες δυνατότητες που προσφέρει ο κόσμος της πληροφορικής.

Έτσι λοιπόν τον τελευταίο καιρό, εκτός βέβαια από τις πολλές ώρες που περνάω με το blog, προσπαθώ να μάθω και ένα μουσικό πρόγραμμα για να γράφω, να τυπώνω και το βασικότερο να ακούω τα έργα μου, αφού το να με παίξει η Κρατική φαντάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Προσπαθώντας να το μάθω (θα μου πάρει καιρό!) αρχικά προσπαθώ να αντιγράψω τα παλαιότερα χειρόγραφα. Η αλήθεια είναι ότι όταν το μάθω, θα μειωθεί ο χρόνος συγγραφής της παρτιτούρας, στο ένα δέκατο. Ξέρω ότι μάλλον δε θα ξαναγράψω με τα μαρκαδοράκια μου στα άδεια πεντάγραμμα. Άλλο για τις νότες, άλλο για τις γραμμές, άλλο για τις ορολογίες. Θα είναι όλα τέλεια, οι γραμμές, τα μέτρα, οι καμπύλες. Δε θα έχω πια πρόχειρο, που θα προδίδει όλη μου την πορεία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Όλες οι ιδέες θα χαθούν, όταν θα μείνει η τελευταία, η νικήτρια.

Στο τέλος όμως θα το ακούσω χωρίς κανένα λάθος. Δε θα είναι ακριβώς βιολιά, τύμπανα η όμποε, δεν θα είναι ακριβώς piano, forte ή diminuendo, αλλά θα το ακούσω και μετά αν θέλω θα το διορθώσω ή θα το σβήσω και θα φτιάξω άλλο, τώρα είναι εύκολο. Και θα τα φυλάω μέσα σε ένα DVD, πόσο βολικό! Όλες οι παρτιτούρες σε ένα δισκάκι. Κι αν γίνει κάτι και δεν μπορεί να παίξει το δισκάκι; Θα χαθούν όλα.
Ευτυχώς όμως θα έχω τα χειρόγραφα, ευτυχώς που πρόλαβα να έχω χειρόγραφα κι ας ξόδεψα περισσότερες ώρες να τα αντιγράψω, απ’ ότι να τα συνθέσω. Κι ας πιάνουν χώρο….

Στη φωτογραφία εικονίζεται ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ.