26 Ιαν 2009

Χειρόγραφο ή έντυπο;


Για πολλά χρόνια ήμουν φανατικός οπαδός του χειρόγραφου. Πίστευα και ακόμα πιστεύω ότι εκτός από τις γνώσεις, τη τέχνη του λόγου, την Ιστορία, το προσωπικό ημερολόγιο κάποιου, ένα γράμμα, μία επίσημη επιστολή, ευχές σε αγαπημένα πρόσωπα, ένα ραβασάκι που μιλάει για αγάπη ή για χωρισμό, ακόμα και αυτή η λίστα για τα ψώνια, έχουν άλλη αξία όταν είναι χειρόγραφα. Kουβαλάνε κάτι παραπάνω από πληροφορίες. Έχουν μέσα τους ένα άυλο στοιχείο, αυτό της ψυχής του δημιουργού τους.

Ίσως εκεί να οφείλεται και η αγάπη μου για οτιδήποτε ανήκει στην κατηγορία «γραφική ύλη» ιδίως αν πρόκειται για κομμάτια παλαιοτέρων εποχών. Εάν δεν ήμουν αντίθετη με την ιδέα της συλλογής αντικειμένων θα είχα πολλά, όμως η αίσθηση βάρους που μου δημιουργεί η συσσώρευση πολλών αντικειμένων, νικά την αγάπη μου αυτή.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που αρνιόμουν πεισματικά τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Και μιλάω σε παρελθόντα χρόνο αφού έχω υποταχθεί τελικά στην ευκολία και στις άπειρες δυνατότητες που προσφέρει ο κόσμος της πληροφορικής.


Έτσι λοιπόν τον τελευταίο καιρό, εκτός βέβαια από τις πολλές ώρες που περνάω με το blog, προσπαθώ να μάθω και ένα μουσικό πρόγραμμα για να γράφω, να τυπώνω και το βασικότερο να ακούω τα έργα μου, αφού το να με παίξει η Κρατική φαντάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Προσπαθώντας να το μάθω (θα μου πάρει καιρό!) αρχικά προσπαθώ να αντιγράψω τα παλαιότερα χειρόγραφα. Η αλήθεια είναι ότι όταν το μάθω, θα μειωθεί ο χρόνος συγγραφής της παρτιτούρας, στο ένα δέκατο. Ξέρω ότι μάλλον δε θα ξαναγράψω με τα μαρκαδοράκια μου στα άδεια πεντάγραμμα. Άλλο για τις νότες, άλλο για τις γραμμές, άλλο για τις ορολογίες. Θα είναι όλα τέλεια, οι γραμμές, τα μέτρα, οι καμπύλες. Δε θα έχω πια πρόχειρο, που θα προδίδει όλη μου την πορεία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Όλες οι ιδέες θα χαθούν, όταν θα μείνει η τελευταία, η νικήτρια.


Στο τέλος όμως θα το ακούσω χωρίς κανένα λάθος. Δε θα είναι ακριβώς βιολιά, τύμπανα η όμποε, δεν θα είναι ακριβώς piano, forte ή diminuendo, αλλά θα το ακούσω και μετά αν θέλω θα το διορθώσω ή θα το σβήσω και θα φτιάξω άλλο, τώρα είναι εύκολο. Και θα τα φυλάω μέσα σε ένα DVD, πόσο βολικό! Όλες οι παρτιτούρες σε ένα δισκάκι. Κι αν γίνει κάτι και δεν μπορεί να παίξει το δισκάκι; Θα χαθούν όλα.
Ευτυχώς όμως θα έχω τα χειρόγραφα, ευτυχώς που πρόλαβα να έχω χειρόγραφα κι ας ξόδεψα περισσότερες ώρες να τα αντιγράψω, απ’ ότι να τα συνθέσω. Κι ας πιάνουν χώρο….


Στη φωτογραφία εικονίζεται ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

39 σχόλια:

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Σου εύχομαι οι παρτιτούρες σου να γίνουν διάσημες σαν τα χειρόγραφα του Χέμινγουέι , πάντως εκείνο που βλέπω , χωρίς να είμαι σχετική με μουσική , είναι ζωγραφιές-νότες να χορεύουν στο πεντάγραμμο !!!!
Αν ήξερα να τις διαβάζω κι όλας , θα τις έπαιζα στο πιάνο !!!!
Μ αρέσει η μουσική πολύ !! Όπως μ αρέσουν οι παλιές πένες με μαύρο μελάνι και τα παλιά ξεθωριασμένα γράμματα , τότε που άνθρωποι αλληλογραφούσαν !!
Μια καληνύχτα από Σάμο

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ανυπομονώ να ακούσω τη μουσική σου! Και που'σαι γράφε και με μαρκαδοράκια για καλό και κακό..
Υστ. Στα μαγαζιά με τα χαρτικά, σε πιάνει και σένα κάτι σαν μανία καταναλωτική;

ολα θα πανε καλα... είπε...

είδα τον Hemingway,σκέφτηκα το nickname σου(Μargot),και θυμήθηκα την εγγονή του,το όνομα της οποίας είναι ακριβώς αυτό,μάλλον θα το γνωρίζεις ήδη.Αποκλείεται να είσαι εσύ,απλώς μοιράζομαι μαζί σου τη σκέψη που έκανα!
Τώρα γι αυτά που γράφεις,μου έρχονται τόσα να σου πω...Κάθε τέλος του χρόνου,αρχή της νέας χρονιάς,αγοράζω ή μου χαρίζουν ατζέντες,ημερολόγια και τα συναφή και ενώ υπάρχει η ηλεκτρονική ατζέντα,εγώ επιμένω και τα αντιγράφω(από την παλιό τετραδιάκι στο νέο)όλα τα ονόματα,όλους τους αριθμούς τηλεφώνου,μέρη που επισκέφθηκα ή θέλω να επισκεφθώ,ραντεβού,και διάφορα άλλα όπως γενέθλια φίλων.Είναι μια διαδικασία χρονοβόρα(καθώς περνούν τα χρόνια και η ατζέντα γεμίζει)και αρκούντως μαζοχιστική,αφού μου παίρνει αρκετό χρόνο όλο αυτό και στο τέλος καταλήγω με πονεμένα δάχτυλα από το γράψιμο!Δεν είναι ότι δεν εμπιστεύομαι το μυαλό μου ή ότι φοβάμαι μήπως μια μέρα χαθούν τα δεδομένα από την ηλεκτρονική ατζέντα.Είναι αυτό που λες,ότι αυτό που κάνουμε είναι όμορφο,είναι συνήθεια,είναι κάτι σαν έθιμο,δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω...Μπορεί να είναι και "κόλλημα"!Όταν μελετούσα έργα ποιητών(περισσότερο,παρά πεζογράφων)και τύχαινε να πέφτω σε χειρόγραφο,μου άρεσε πολύ να βλέπω τις διαδοχικές μορφές που πήρε μέχρι το τελικό αποτέλεσμα,την αντικατάσταση μιας λέξης από μιαν άλλη.Μου έρχεται έντονα στο μυαλό το χειρόγραφο από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους αλλά και κάποια γραπτά του Ελύτη,που ήταν άλλωστε γνωστός ότι "παίδευε" πολύ τη λέξη πριν την φτάσει στην τελική της μορφή.Από τους Γάλλους ένας μανιώδης του είδους ήταν ο Balzac,κι αυτός έγραφε - θα μου πεις,τότε που ζούσε δεν είχε την επιλογή της γραφομηχανής ή του υπολογιστή - πολλές φορές τη μια λέξη πάνω στην άλλη,μέχρι να αποφασίσει για την καλύτερη.
Στέλνω την καλημέρα μου!

maya είπε...

τις κάνω και γω αυτές τις σκέψεις ...
και θα σου πω κάτι περίεργο .
γράφω πολύ .
λοιπόν,
είναι κάποια κείμενα που μου βγαίνουν φαρσί στο τεφτέρι μου
(χωρίς το οποίο δεν πάω ούτε στην κουζίνα)
και άλλα που θέλω απο την αρχή να γράψω στο word !

δεν ξέρω πώς εξηγείται αυτο ή αν χρειαζεται .
κάθε μέσο έχει κάτι που σου δίνει και κάτι που του λείπει .

έγραψα μετά απο χρόνια γράμμα την περασμένη εβδομάδα
και ήταν υπέροχο συναίσθημα μετά τα μειλ
αν και περίεργο ...
:)


με εντυπωσίασες πολύ που γράφεις μουσική
το βρίσκω καταπληκτικό !!!!

καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.μάλλον δεν χρειαζόταν η λεζάντα για το hemmingway ...
ποιός δεν τον ξέρει ...?
είναι δυνατόν?

το πετάλι είπε...

κάθε εποχή έχει τα δικά της...

εμείς είμαστε στο μεταίχμιο, γνωρίσαμε και την παραδοσιακή γραφή και την ηλεκτρονική γι αυτό έχουμε αυτή τη νοσταλγία,

για τα παιδιά μας δεν τίθεται θέμα,
σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν χειρόγραφα
(σκεφτείτε τις πλάκες και τα κοντύλια)

(ωραίες οι σκέψεις σου, Margo)

Margo είπε...

Αθηνά μου
Όταν τις αντέγραφα δε βιαζόμουν ποτέ. Ήταν το καλύτερό μου. Τώρα διάσημες αποκλείεται να γίνουν, έχω εγκαταλείψει τέτοιους στόχους. Σε ευχαριστώ πάντως.
Οι πένες αρέσουν και σε μένα πολύ, στα σχέδιά μου είναι να φτιάξω μία από φτερό. Το φτερό το έχω βρει τις οδηγίες τις έχω μόνο η απόφαση μου μένει. Καλημέρες Μυκονιάτικες.

Margo είπε...

Καλημέρα καλή μου Carpe. Αυτό προσπαθώ αυτό το καιρό. Να μπορώ σημοσιεύσω λίγη από τη μουσική μου. Πίστεψέ με, τεχνικά είναι πολύ πιο δύσκολο από της φωτογραφίες, για μένα φυσικά.
ΥΓ Το καλύτερό μου θα ήταν να με κλειδώσουν μέσα σε ένα μεγάλο βιβλιοχαρτοπωλείο:))) Φιλιά πολλά.

Tyler Durden είπε...

σε επίπεδο γραφής, κυρίοως επιστολών ή μικρών χειρογράφων, η χειρόγραφη γραφή είναι αξεπέραστη. Ο ίδιος ο γραφικός χαρακτήρας αποκαλύπτει πολλά για τις διαθέσεις του, συχνά μπορεί να είναι και έργο τέχνης.

Οσο προσωμοίωση γραφής και εμότικονς να πέσουν, όσο και να αποτελεί ο υπολογιστής εύκολο και γρήγορο μέσο για μεγάλα κείμενα, νοιώθω ότι ένας κόσμος χάνεται σε κάθε κυριαρχία της ηλεκτρονικής τυποποίησης έναντι του χειρόγραφου αυθορμητισμού.

Margo είπε...

Ολα θα πάνε καλά
Τώρα μου δίνεις ιδέες. Χειρόγραφα ποιητών! Δεν έχω δει, θα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον. Γνωρίζεις καλύτερα το δημιουργό βλέποντας τον τρόπο που έγραφε. Και τα blogs είναι ένας τρόπος να γνωρίσεις καλύτερα συγγραφείς και ποιητές, η προσωπικότητά τους συμπληρώνει το έργο τους.
Και εγώ την ίδια επιμονή έχω με τις ατζέντες και τα ημερολόγια, και δεν πετάω ποτέ τα παλιά ημερολόγια! Το Margo δεν είναι από την εγγονή του Χέμινγουεϊ, η αλήθεια είναι ότι δεν το ήξερα, απλά αυτό το όνομα μου άρεσε από πάντα.
Καλή σου μέρα Όλα θα πάνε καλά!!

Υ.Γ. Πόσο μου ερέσει το όνομα που έχεις δόσει στο blog σου, τι καλύτερο να το λέω στο ξεκίνημα της ημέρας:))

Margo είπε...

Maya
Σε φαντάζομαι να τρέχεις παντού με το τεφτέρι στα χέρια!!
Το λες πολύ καλά "το κάθε μέσο έχει κάτι που σου δίνει και κάτι που του λείπει".

Θα έπρεπε να γράφουμε που και που ένα γράμμα, να μη πέσει έξω και το ταχυδρομείο:))))

Υ.Γ. Μη το λες όταν η μάθηση είναι μονομερής....Εγώ αναγνωρίζω όλους τους συνθέτες της Ιστορίας, από συγγραφείς και ποιητές όμως μόνο τους γνωστούς δικούς μας. Εδώ μέσα μαθαίνω!!! Καλή σου μέρα.

Margo είπε...

Πετάλι
Έτσι όπως το είπες μου μοιάζει με εφιάλτη, όμως έχεις δίκιο. Σε λίγα χρόνια ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ χειρόγραφα!!!! Ίσως μετά από χρόνια όπως πάμε σήμερα να μάθουμε ζωγραφική, έτσι να πηγαίνουμε να μάθουμε γραφή.
Καλημέρες σε εσένα και στους υπέροχους μαθητές σου!

Margo είπε...

Tyler Durden
Σε κάποια χρόνια θα είναι σίγουρα έργο τέχνης ένα φροντισμένο γραπτό. Η ευκολία τελικά, θέλει πάντα ανταλάγματα!
Καλή σου μέρα.

Eulie Aeglie είπε...

Το χειρόγραφο έχει άλλη χαρά. Τη μυρωδιά του χαρτιού να σκεφτείς. Τη μουντζουρίτσα, με την οποία σε διορθώνεις. Ένα σκιτσάκι στο πλάι, που πολύ αργότερα θα σου θυμίζει τι προκάλεσε τον περισπασμό σου από την εργασία.

το πετάλι είπε...

Margo γεια σου και πάλι,

ενθουσιάστηκα με τις σκέψεις της μικρής και άφησα γι' αυτήν ένα σχόλιο στο

http://to-blogaki-mas.blogspot.com/


καλά να περνάτε στην όμορφη Μύκονο!!!

Μαρία Δριμή είπε...

Κιεμένα μου αρέσει να γράφω σε τετράδια και έχω αυτό που λέει η Carpe diem: μια τρέλα για μπλοκάκια, τετράδια, σημειωματάρια, λευκώματα. Επίσης λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο μπλέκονται οι γραφικοί χαρακτήρες στα κάθε είδους λευκώματα, ακόμα και στα βιβλία των μουσείων. Όπως και να το κάνουμε, ο γραφικός χαρακτήρας είναι το προσωπικό μας ίχνος, ενώ το τυπωμένο κείμενο είναι η ομογενοποιημένη απόδοση του ύφους μας, που αφήνει μόνο τις ίδιες τις λέξεις να μιλήσουν, χωρίς να υπεισέρχεται ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένες.
Γράφοντας "είμαι λυπημένη" στο Word, ο αναγνώστης ειπράττει το συναίσθημα μόνο από τη λέξη. Αν το δώσουμε χειρόγραφα, τα "λυπημένα" γράμματα το κάνουν πιο έντονο και πιο αληθινό...

faraona είπε...

Margo μου γραφεις μουσικη?
Μπραβο κορίτσι μου!
Ε τωρα τι να λέμε?
Μπορει ενα χειρόγραφο να συγκρηθει μ ενα γραπτο εκτυπωμενο απ τον υπολογιστη?
Με τιποτα!
φιλια πολλα

Dorothy είπε...

Margo, αν ποτέ σε κλειδώσουν σε βιβλιοχαρτοπωλείο, μου υπόσχεσαι ότι θα με πάρεις για παρέα? Εχω κι εγώ μανία με τετράδια, σημειωματάρια κλπ. Ασε που ακόμα και τις εργασίες για τη σχολή πρώτα τις ετοίμαζα χειρόγραφες και μετά τις περνούσα στον υπολογιστή. Οι χειρόγραφες παρτιτούρες -αν και μου θυμίζουν τις ασκήσεις που με "βασάνιζαν" στο μάθημα της αρμονίας- έχουν απίστευτη γοητεία, είναι (οπως γράφει και η Αθηνά) σαν ζωγραφιές.Καλό βράδυ!

Α. ΣΤΕΓΟΣ είπε...

Μην ξύνετε πληγές, αγαπητή Margo... Ξύστε τα μολύβια σας και περιμένουμε τα χειρόγραφα σας.
Την καλημέρα μου!

Adamantia είπε...

Λογω επαγγέλματος λατρεύω ότι έχει σχέση με χαρτί οπότε δεν μπορώ να είμαι αντικειμενή. Σου εύχομαι κι εγω οι μουσικές σου να γίνουν γνωστές, εμείς πάντως πολύ θα θέλαμε να τις ακούσουμε.
Καλημέρα!

Margo είπε...

Aeglie μου
Τι όμορφα, το αγγίζεις, το μυρίζεις,θυμάσαι,νιώθεις περισσότερα από αυτά που λες. Να είσαι καλά!


Maria Jose
Για τους λόγους που είπες έχω φυλάξει από αγαπημένους μου γραπτά. και όταν φεύγουν από τη ζωή νιώθω ότι έχω κρατήσει ένα πολύτιμο κομμάτι τους. Φιλιά!


Faraona μου
Δεν συγκρίνεται με τίποτα, εσύ που τα χέρια σου δεν σταματάνε να δημιουργούν το ξέρεις πολύ καλά!! Καλά να είσαι!

Margo είπε...

Dorothάκι μου
Στη παρέα και συ. Στο υπόσχομαι ότι αν βρω τρόπο να τρουπώσω θα σας πάρω μαζί μου:))) Φιλάκια.


Αγαπητέ Α.ΣΤΕΓΕ πότε θα σε διαβάσουμε έστω και ηλεκτρονικά; Περιμένουμε! Καλά να είσαι.


Αδαμαντία μου
Αν η δουλειά σου έχει σχέση με χαρτί, είσαι ο άνθρωπός μας όπως βλέπεις όλοι του χαρτιού στη παρέα!
Σε ευχαριστώ για τις ευχές. Πολλά φιλιά.

Poet είπε...

Kαι όμως η μεγάλη σου τρυφερότητα και ευαισθησία αναθρώσκουν και ανάμεσα από τις «άψυχες» γραμμές αυτού του κειμένου.

Το δικό μου πρόβλημα δεν είναι να γράψω με μολύβι (έχω πάντοτε καμιά εικοσαριά καλοξυμένα στο ράφι δίπλα μου), αλλά να καταλάβω μετά τι έχω γράψει. Σκέψου οι άλλοι.

olivetreegirl είπε...

Εύχομαι μια μέρα οι μουσικές σου να κατακλύζουν όλες τις μουσικές αίθουσες της χώρας (γιατί όχι και του κόσμου?). Βάλε μας κάτι να ακούσουμε…
Πάντως καλού κακού κράτα και τα χειρόγραφα, έχουν άλλη χάρη και άλλη αξία, άσε που είναι και το πιο αξιόπιστο back-up!
Με χαρτιά, στυλό, γόμες, μολύβια έχω κι εγώ ψύχωση και καθόσον, σε αντίθεση με’ σένα, εγώ ζω για να μαζεύω αντικείμενα, έχω άπειρα. Κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη πήγαινα και αγόραζα τα «σχολικά» μου, μέχρι που τελείωσα και το διδακτορικό. Λίγο καιρό μετά την παρουσίασή του, βρέθηκα σε ένα μέρος με γραφική ύλη και η απότομη συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται να ξαναγοράσω «σχολικά» μου προκάλεσε σοκ! Αμ δε που δεν θα ξαναγόραζα! Εξακολουθώ να τα προμηθεύομαι κανονικά κάθε Σεπτέμβρη και επειδή φυσικά κι εγώ παιδί του υπολογιστή είμαι, έχω μαζέψει τέτοιο στοκ που τα παιδιά μου δεν θα χρειαστεί ποτέ να ψωνίσουν «σχολικά». Αλλά φυσικά θα τα χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία για να εξακολουθώ να ψωνίζω εγώ!

Margo είπε...

Αγαπημένε μου Poet
Μάλλον εδώ μέσα δείχνω τον καλύτερο εαυτό μου, γιατί δε συνηθίζω να ακούω τέτοια λόγια και νιώθω λίγο αμήχανα:) Σε ευχαριστώ...
Εάν τα γράμματά σου είναι τόσο δυσανάγνωστα, μάλλον θα γινόσουν και καλός γιατρός:)) Καλό βραδάκι.



Olivetreegirl
Ευχαριστώ για τις ευχές, όμως έχω εγκαταλείψει αυτούς τους στόχους. Γράφω και γεμίζω απλά τα συρτάρια. Τώρα βέβαια που έχω "κοινό" προσπαθώ κάποια πράγματα να ακουστούν (κι ας σας χάσω όλους:)). Θα το ρισκάρω...όμως δεν είναι τεχνικά εύκολο, δε θέλω να γίνει και πρόχειρα.
Όσο για τα σχολικά είναι τυχαίο που όλη η παρέα έχει την ίδια ψύχωση; Μας φαντάζεσαι όλους μαζί να μπουκάρουμε σε ένα βιβλιοχαρτοπωλείο; Θα τρίβει τα χέρια του ο χαρτέμπορος:))))
Φιλιά πολλά.

eva είπε...

Η αξία του χειρογράφου δεν ξεπερνιέται με όλους τους υπολογιστές του κόσμου. Με ξενίζει πολύ που βλέπω στίχους πάνω σε σε ψυχρή λευκή οθόνη. Το βιβλίο είναι το ενδιάμεσο στάδιο, ναι μεν είναι τυποποιημένο, όμως μπορείς και το κρατάς στα χέρια σου, το μυρίζεις, σημειώνεις πάνω του, γίνεται δικό σου. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερος θησαυρός από το να βλέπεις την πορεία της γραμμής, την μουτζούρα, το πέρασμα του χεριού πάνω από τα γράμματα, τον χαρακτήρα της γραφής, την πίεση του μολυβιού πάνω στο χαρτί, το κιτρίνισμά του με το πέρασμα του χρόνου. Το ίδιο δεν συμβαίνει και με τις παρτιτούρες; Όγδοα και δέκατα έκτα να χορεύουν πάνω στο πεντάγραμμο, σύμβολα παύσης και έντασης που το ζωντανεύουν μέσα στο μυαλό σου! Τόσο φθαρτά, τόσο αιώνια...
Υπέροχη ανάρτηση με πολύ αγαπημένο θέμα.
Να' σαι καλά :)

BIKY είπε...

Ζηλεύω τους ανθρώπους που γράφουν μουσική. Οταν ήμουν μικρή μου άρεσε η κιθάρα ειχα παρακολουθήσει και μαθήματα αλλα διαφορες αναποδιές με έκαναν να σταματήσω και λυπάμε πολύ γι΄αυτό Σου εύχομαι να γίνεις μια σπουδαία μουσικός .
Καλό σου βράδυ

Δημιουργία είπε...

Ποτε δεν ξερεις τι μελλον θα εχουν τα χειρογραφα σου,γι'αυτο να τα φυλλας καλα ο,τι και να γραψεις σε DVD.Εξαλλου αυτα που παντα μενουν ειναι τα γραπτα.

Margo είπε...

evaggelia
Καλωσήρθες! Σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό σου το πέρασμα και για ότι καταθέτεις. Πράγματι το βιβλίο είναι το ενδιάμεσο, έχει και κάτι από τη προσωπικότητα του ιδιοκτήτη. Αφήνοντας τα χνάρια του γίνεται και δικό του! Όλα "τόσο φθαρτά και τόσο αιώνια" δίνεις αφορμή για συζήτηση! Σε ευχαριστώ καλό σου βράδυ.


Μαμά Βίκυ
Καλωσήρθες στη σελίδα μου. Μου δίνεις έτσι την ευκαιρία να σε γνωρίσω. Μη λυπάσαι για τη κιθάρα ποτέ δεν είναι αργά αν το θες. Νύχτα καλή.


Δημιουργία
Αυτό κάνω, τα φυλάω σαν ένα εργόχειρο και επειδή είναι πιο ευαίσθητα τα προσέχω και λίγο παραπάνω. Όταν κοπιάσεις πολύ για κάτι, φροντίζεις να μη σου πάθει οτιδήποτε. Καλή σου νύχτα Κατερίνα μου.

elie είπε...

Ωραία αφορμή για συζήτηση το ποστ σου. Όσο για μένα, πέρασα χωρίς να το καταλάβω στην... πλήρη ψηφιοποίηση. Το πήρα χαμπάρι όταν τα στυλό που αγόραζα με λαχτάρα και ενθουσιασμό (γκατζετάκιας κι εγώ) ξεραίνονταν αχρησιμοποίητα, όταν το περσινό μου ημερολόγιο είχε περισσότερες άγραφες σελίδες από γραμμένες, όταν είδα τα τηλέφωνο στην ατζεντα μου να έχουν μπροστά το 010, όταν κατάλαβα ότι τελειώνει ο Γενάρης και δεν έχω πάρει ανταλλακτικό για το filofax (άλλες φορές τα αγόραζα από τον Οκτώβρη). Για να μην πω για τις φωτό... τυπώνω μόνο όσες είναι να δώσω στους παππούδες (της κόρης μου) να βάλουν σε κορνίζα.
Πολλές είναι οι φορές που με πιάνει νοσταλγία αλλά έχω υποχωρήσει μπρος στην ευκολία και την εξοικονόμηση χώρου.

Margo είπε...

Κάπως έτσι νιώθουμε όλοι μας Elie μου, νοσταλγία, από συνήθεια πια αγοράζουμε ακόμα ημερολόγια και όμορφα στυλό με μια υπόσχεση στον εαυτό μας να τα γεμίσουμε με τις στιγμές της ζωής μας. Όμως ο χώρος αλλά και ο χρόνος πια είναι λίγος, πως να μην ενδώσεις στην ευκολία;
Καλό σου απόγευμα.

τ2φ είπε...

έχω ένα μηχάνιμα που μέσα έχει μελάνι και χωράει στο χέρι μου,και μ'αυτό μπορώ και γράφω και στον αέρα!
φιλιά πολλά!!!!

lakis είπε...

Τα χειρόγραφα έχουν τη χάρη τους. Κι εγώ εξακολουθώ και γράφω γράμματα. Μέρα καλή:)

Margo είπε...

Trempe
Χμμ δηλαδή όταν δεν γράφεις ποιήματα, γράφεις στον αέρα μηνύματα; Και ο αέρας τα ταξιδεύει παντού! Μ'αρέσει!!! Σου δίνω το χέρι μου (κυριολεκτώ) και σε χαιρετώ σφιχτά! Φιλιά.



Λάκη μου καλέ
Εμείς μάλλον είμαστε η τελευταία γενιά που ακόμα γράφει. Σε κάποια χρόνια, όπως έχει καθιερωθεί η μέρα χωρίς αυτοκίνητο, έτσι θα καθιερωθεί και η μέρα που όλοι θα γράφουμε ένα γράμμα! Να είσαι καλά:)

Ανώνυμος είπε...

Περιμένουμε ν΄ακούσουμε την μουσική σου και σε νότες γιατί την άλλη μέσα από τις λέξεις την έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει.
Μου ήρθε στο νου διαβάζοντας το άρθρο σου μια νέα μόδα που ακόμα δεν επεκτάθηκε στην Ελλάδα, αυτή των e-books. Καλή η τεχνολογία βρε παιδιά αλλά χάνεται το συναίσθημα και η ζωντανή επαφή με το χαρτί και το μελάνι.
Ποτέ δεν μπόρεσα να βρω ψυχή στον Η/Υ όσο κι αν προσπάθησα.

Σοφία Αρμελινιού είπε...

Τα γραπτά μένουν, έτσι κι αλλιώς...Άλλη η αξία του χειρόγραφου, ανεκτίμητη όμως και η ευκολία του υπολογιστή. Έχω ξεχάσει πώς είναι να γράφεις στο χέρι...

Εύχομαι οι νότες σου να ταξιδέψουν και να φύγουν από τα όρια της χάρτινης ή ηλεκτρονικής σελίδας...Έτσι κι αλλιώς, τη δύναμη την έχουν!
Όνειρα γλυκά.

ολα θα πανε καλα... είπε...

@margo:

Ωραία,χαίρομαι που σου αρέσει!Τώρα μόλις θυμήθηκα και μιαν άλλη Μάργκο,αυτήν της Σώτης Τριανταφύλλου.Τελικά,είναι διάσημο όνομα!
Καλή σου μέρα!

Margo είπε...

Pandora
Πώς να βρει ψυχή στον υπολογιστή ειδικά ένας άνθρωπος σαν και σένα; Ακόμα και τα ποιήματά σου που τα διαβάζουμε μέσα από το blog σου θα είναι αλλιώς όταν θα τα έχουμε στα χέρια μας με το βιβλίο σου. Καλή σου νύχτα.

Margo είπε...

twingle
Οι νεότερες γενιές ίσως δε γνωρίσουν ποτέ το χαρτί και το μολύβι. Όμως αυτός που θέλει να εκφραστεί θα βρίσκει πάντα τον τρόπο. Σε ευχαριστώ πολύ. Νύχτα καλή.

Margo είπε...

όλα θα πάνε καλά
Με έχεις κάνει να ψάχνω για το Margo. Δεν είχα τίποτε στο νου μου όταν το επέλεγα. Όμως νομίζω ότι με τις πληροφορίες που μου δίνεις θα βρω κάτι που να μου ταιριάζει. Θα πάω ανάποδα. Να σαι καλά.