3 Ιαν 2009

Ζιζάνια

Ξεκίνησε και η Νέα Χρονιά, ήδη μετράμε την δεύτερη μέρα. Μετά από τις ευχές και τις πολύ ωραίες αναρτήσεις των φίλων bloggers, ήρθε και ο ήλιος να ζεστάνει λίγο τις καρδιές μας και να προσθέσει και αυτός με τη σειρά του έναν τόνο αισιοδοξίας για τις μέρες που θα έρθουν.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από όλα αυτά που ακούγονται το τελευταίο καιρό νιώθω ότι θα έρθουν πολύ δύσκολες μέρες που θα επηρεάσουν όλους μας, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Η οικονομική κρίση δεν έχει ακόμα δείξει τα δόντια της, και ποιος ξέρει που θα φτάσει και τι θα προκαλέσει! Δε θα πω για το πόλεμο που ξέσπασε εκεί κάτω. Ο πόλεμος είναι μία τρέλα, πάντα ήταν. . . . .

 Πάντως η ιστορία έχει δείξει ότι ο άνθρωπος πάντα επιβιώνει και βρίσκει τρόπο να συνεχίσει. Ακόμα και αν οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή. . . . . Όμως είπα να αφήσω τις σκέψεις για το μέλλον του κόσμου μας, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και ξεκίνησα να πάω να δω τον κήπο μου, σε τι κατάσταση βρίσκεται μετά το κρύο και τις τελευταίες βροχές. Πήγα λοιπόν σήμερα το πρωί και τι είδα;

 Κήπος Νο1: Τα αγριόχορτα έχουν γίνει δέντρα!



Κήπος Νο2: Ε! εδώ είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.




Κήπος Νο3: Η ίδια κατάσταση.


Τι σημαίνει όλο αυτό; Ότι πρέπει να πάρω αγκαλιά την τσάπα. Αυτό δεν το είχα υπολογίσει. Και πέρυσι ήταν κάπως έτσι όμως δεν είχα blog! Τώρα που βλέπω πόση δουλειά έχω να κάνω σκέπτομαι ότι θα ήταν καλύτερα να είχα παντρευτεί τον Μπάρμπα Στάθη, χα χα! Ο κήπος είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη και επιλογή και ποτέ δεν το μετάνιωσα. Δίνω στα παιδιά μου "καθαρή" τροφή και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Το έκαναν οι γονείς μου σε εμάς, με πολλές θυσίες παρόλο που μέναμε στον Πειραιά και το κάνω και εγώ για τα μικρά μου ειδικά τώρα που μου δίνεται η δυνατότητα. Υπάρχει η γη και το νερό. Δεν είναι εύκολο αλλά η φροντίδα του εδάφους και των φυτών φέρνει μεγάλη ικανοποίηση αφού όσο περισσότερο κουράζεσαι, τόσο περισσότερο αμείβεσαι.

Απ' την άλλη η ποιότητα των λαχανικών είναι εξαιρετική, η γεύση δεν συγκρίνεται ούτε καν με τα βιολογικά προϊόντα, τα παιδιά μαθαίνουν πώς γίνονται όλα αυτά που τρώνε και δεν μένουν με την εντύπωση πως φτιάχνονται στο Σούπερ Μάρκετ! Από εδώ και πέρα όμως ξεκινάει η δουλειά σιγά σιγά για να κορυφωθεί την άνοιξη με τα φυτέματα και το καλοκαίρι με την συγκομιδή και την επεξεργασία όσων δεν προλαβαίνουμε να καταναλώσουμε.

Ο χρόνος λιγοστεύει δραματικά όμως για όλα τ' άλλα. Πολλές φορές ευχήθηκα η ημέρα να είχε 48 ώρες!!!!! Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να κάνω ό,τι θα ήθελα με το blog, όμως με παρηγορεί η ιδέα ότι θα μου κρατούν συντροφιά οι ονειροπόλοι και μαχητικοί ποιητές και ποιήτριες, οι στοχαστές της ζωής, οι παθιασμένοι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες των δρόμων όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της Σάμου, της Καβάλας, της Ζακύνθου, της Θεσσαλονίκης, οι πάσης φύσεως δημιουργοί, όσοι ψάχνουν και διαλέγουν πολύ καλές μουσικές για να πλουτίσουμε τα ακούσματά μας, ή απλά όλοι αυτοί που μοιράζονται τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους για το τώρα, για το μετά . . . .

Φέτος η χρονιά αν μη τι άλλο θα είναι για μένα πιο συντροφική από ποτέ και αυτό μ΄αρέσει πολύ! ΥΓΕΙΑ να έχουμε, εσωτερική αρμονία και δύναμη και όλα θα πάνε καλά. . . .


υ.γ. Ωχ! Τώρα που γράφω βρέχει και μάλιστα πολύ. Αυτό θέλουμε βέβαια, αλλά τα ζιζάνια θα γίνουν άλλα τόσα!!!

15 σχόλια:

marianaonice είπε...

Αχ αυτά τα ζιζάνια φυτρώνουν πάντα εκεί που δεν τα σπέρνουν!
Χαχαχα!!
Καλή χρονιά Margo!
Υγεία, χαρά και πρόοδο!
Και προπαντός αγάπη!
:))

Katerina ante portas είπε...

Καλή χρονιά, Αγάπη-Υγεία-Ειρήνη εντός μας πρώτα!
Μουσική σαν αυτή, διώχνει ζιζάνια! :)

George είπε...

Το πρώτο που θα σχολιάσω είναι: ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΑΤΟΣ στη 2 φωτογραφία!
Επί της ουσίας τώρα! Τον πόνο της τσάπας τον ξέρω καλά (βιολογικής καλλιέργιας τα αμπέλια μου) οπότε πονώ μαζί σου.
'Ομως:
α) Η ποιότητα της τροφής είναι σημαντική ειδικά για τα παιδιά.
β) Αυτές οι ατελείωτες ώρες που περνούσα και περνώ φροντίζοντας τη γη είναι από τις πιό πολύτιμες για το μυαλό μου, τη ψυχή μου, την όραση και ακοή μου.
Χίλιες φορές τσάπα και ζιζάνια παρά σε χώρους καπνισμένους με ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από όλη αυτή την ομορφιά!

ΥΓ: Εγώ στα μεγάλα ζόρια επιστρατεύω φίλους και στη συνέχεια ένα καλό τραπέζι στον κήπο με κρασιά τσίπουρα και σχάρες να καπνίζουν για ανταμοιβή!

Μαρία Δριμή είπε...

Λοιπόν, εγώ σου βρήκα τη λύση. Θα σκάβεις όλη την ημέρα σιγοτραγουδώντας κάποια από τις σουίτες για τσέλο του Μπαχ. Στο διάλειμμα για το δεκατιανό, θα έχεις το laptop κάτω από τα δέντρα, μαζί με ντομάτα, ελιά και ψωμί και θα ρίχνεις και μια ανάρτηση!
Πολλά φιλιά και καλή χρονιά
Μη διανοηθείς να πουλήσεις τη blogoπαρέα για τα ζαρζαβατικά!
Υ.Γ. Αν με άκουγε ο άντρας μου που είναι λάτρης των φρέσκων λαχανικών, θα μου έλεγε "ορίστε, η κοπέλα φροντίζει να έχουν τα παιδιά της υγιεινό φαγητό".

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Καλημέρα Margo.Λες και μου έκλεψες την σκέψη σήμερα το πρωί!Ερχόμενη προς την δουλειά, ναι, ναι, δουλειά σαββατιάτικα,σκεφτόμουν τον κήπο μου στο Δήλεσι και την κατάντια του μετά από τον χειμώνα και την εγκατάλειψη λόγω καιρικών συνθηκών. Πως θα ξεκλέψω χρόνο για να πάω να ξεχορταριάσω, μήπως να φέρω και κάποιον άλλο να βοηθήσει και άλλα τέτοια..Λατρεύω να σκάβω, να περιποιούμαι, να φυτεύω.Τα χέρια μου αγριεύουν, οι καρποί μου πονάνε,αλλά οι ώρες με την τσάπα και το χώμα και τα ζιζάνια και όλα αυτά είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία για μένα.Αντε λοιπόν, ας ξεκινήσουμε.Τι ωραία που είναι!

Roadartist είπε...

;)
Και μόνο να μας μεταφέρεις αυτές τις εικόνες margo από το κήπο και το πράσινο, προσωπικά μου κάνεις ΤΕΡΑΣΤΙΟ καλό..
Αν κάτι μου λείπει πάρα πολύ είναι η επαφή με τη φύση. Βλέπεις στην αθήνα..μόνο τσιμέντο έχω να αντικρίσω και σπάνια δυστυχώς πράσινο.
Αυτές οι φωτό είναι ψυχοθεραπευτικές και γεμάτες για μένα ζωή..Θέλω όσο μπορώ να πηγαίνω στη φύση, αλλά δε μου είναι καθόλου εύκολο να το κάνω συχνά.
Φιλάκια ;)

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Τι όμορφος ήχος αυτός στη σελίδα σου!!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

KAΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία, χαρά, καλή διάθεση, αγάπη,
με 2009 χαμόγελα,
με 2009 ευτυχισμένες στιγμούλες και
με 2009 φρέσκα λαχανικά από τα χεράκια σου !!!! Χαχαχαχα (πώς μου ρθε αυτό τώρα;)
Τουλάχιστον ο κήπος σου έχει φρέσκα χορταράκια να μαζέψεις !!
Το καλύτερό μου τώρα τον χειμώνα, να μαζεύω χόρτα από τους αγρούς !!
Πολλά γιορτινά φιλιά

Margo είπε...

Μαριάννα
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Υγεία, χαρά, πρόοδο, αγάπη και αντοχές, Θα μας χρειαστούν!!


Κατερίνα
Καλή Χρονιά να έχουμε και πάντα με καλή μουσική, αντίδοτο σε όλες τις ασχήμιες μας!


George
Έτσι νιώθω και εγώ φροντίζοντας τη γη. Υπάρχει άνθρωπος που αν δοκίμαζε δεν θα τον κέρδιζε, προέκταση της φύσης δεν είμαστε;

Είσαι τυχερός που έχεις τέτοιους φίλους. Εγώ μένω εδώ 13 μήνες και στο μόνο άνθρωπο που μπορώ να ελπίζω για βοήθεια είναι ο πατέρας μου, που μου προσφέρει περισσότερο τις γνώσεις του, δεν θέλω να κουράζεται έχει και τα δικά του.
Τώρα αν τάξω τσιμπούσι θα έρθουν πολλοί, αλλά μόνο για το τσιμπούσι χα χα!

Margo είπε...

Maria μου
Θα τα κάνω όλα αυτά, θα τα τραβήξω video και θα τα δημοσιεύσω, έχει να πέσει γέλιο!!!
Τη blogoπαρέα δεν τη πουλάω με τίποτα! Έχει γίνει το οξυγόνο μου. Η δουλειά μοιάζει βουνό, όταν κάνουμε την αρχή όμως γίνεται ευκολότερη. Όλα θα γίνουν όταν γίνονται με χαρά!! Καλό Σαββατόβραδο...



Carpe Diem
Πράγματι είναι ωραία και όταν γίνεται και με καλή παρέα είναι μαγεία. Το έζησα αυτό στα νεανικά μου χρόνια και είναι απίστευτη εμπειρία. Θα το έκανα και τώρα, να δουλέψω με φίλους μόνο για την παρέα, τη χαρά και το πάντα όμορφο αποτέλεσμα.

Ο Χατζηδάκης τόσο νοσταλγικός και με αυτή την ενορχήστρωση σαν λατέρνα...υπέροχος!!

Margo είπε...

Roadartist
Όποτε θες έλα στον κήπο μου. Βέβαια θα μου πεις θα έρθω Μύκονο και θα τη βγάλω στο κήπο σου; Το μόνο που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι ο κήπος μου, 2-3 παραλίες και την περιήγηση στον Αη Λια, για τα υπόλοιπα θα ρωτήσεις άλλους.. Καλό σου Βράδυ Roadάκι φιλιά...


Αθηνά μου
Χρόνια Πολλά, Πολύ Καλή γλυκιά και χρωματιστή χρονιά σου εύχομαι. Υγεία, αγάπη, δημιουργία, χαρά και ότι άλλο ονειρεύεσαι!
Με τόσα χόρτα ταϊζω λόχο!!!

Δημιουργία είπε...

Μπορεί να είναι σκληρή η δουλειά του κήπου, αλλά όταν έρχεται ο καιρός της συγκομιδής η ικανοποίησή σου πρέπει να είναι πολύ μεγάλη! Εδώ εγώ και νιώθω ικανοποίηση όταν βλέπω τον "κήπο" μου ανθισμένο και καταπράσινο, αν και δεν έχω σαν κι εσένα ωραίο και μεγάλο κήπο! Παρ'όλα αυτά, οι περίπου 150 γλάστρες που έχουμε μας προσφέρουν κάτι!

Margo είπε...

Kατερίνα μου
150 γλάστρες;!!!! Φαντάζομαι τον λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ!!! Ακόμα και στη πόλη ο άνθρωπος που αγαπάει τα φυτά βρίσκει τον τρόπο. Καλή σου νύχτα.

olivetreegirl είπε...

Μικρή όταν ήμουνα και ζούσα στην Κύπρο είχαμε ελιές και σιχαινόμουνα το ότι κάθε σαββατοκύριακο αντί να αράξω κι εγώ όπως όλα τα άλλα παιδιά σηκωνόμουν αξημέρωτα για το λιομάζωμα. Το πόσο μου λείπει σήμερα αυτό το πράγμα, που ζω σε τέσσερις τοιχους στο κέντρο της Αθήνας, δεν το φαντάζεσαι! Τον κήπο σου τον ζήλεψα, κι ας είναι γεμάτος ζιζάνια. Εκεί που μένω εγώ, ούτε αυτά δεν επιβιώνουν...

Ανώνυμος είπε...

Αν μου επιτρέπετε να αφήσω ένα λινκ. Μια παλιότερη εγγραφή μου, ένα ποίημα του Αργύρη Χιόνη: http://eccoci.pblogs.gr/2008/12/kalh-ebdomada-me-ton-tropo-twn-poihtwn-eggrafh-16h.html.
Ως γεωπόνος βιοπορίζομαι με αυτές τις εργασίες και έχω στήριξη την Ποίηση.
Την καλησπέρα μου!