Ζιζάνια

Ξεκίνησε και η Νέα Χρονιά, ήδη μετράμε την δεύτερη μέρα. Μετά από τις ευχές και τις πολύ ωραίες αναρτήσεις των φίλων bloggers, ήρθε και ο ήλιος να ζεστάνει λίγο τις καρδιές μας και να προσθέσει και αυτός με τη σειρά του έναν τόνο αισιοδοξίας για τις μέρες που θα έρθουν.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από όλα αυτά που ακούγονται το τελευταίο καιρό νιώθω ότι θα έρθουν πολύ δύσκολες μέρες που θα επηρεάσουν όλους μας, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Η οικονομική κρίση δεν έχει ακόμα δείξει τα δόντια της, και ποιος ξέρει που θα φτάσει και τι θα προκαλέσει! Δε θα πω για το πόλεμο που ξέσπασε εκεί κάτω. Ο πόλεμος είναι μία τρέλα, πάντα ήταν. . . . .

 Πάντως η ιστορία έχει δείξει ότι ο άνθρωπος πάντα επιβιώνει και βρίσκει τρόπο να συνεχίσει. Ακόμα και αν οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή. . . . . Όμως είπα να αφήσω τις σκέψεις για το μέλλον του κόσμου μας, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και ξεκίνησα να πάω να δω τον κήπο μου, σε τι κατάσταση βρίσκεται μετά το κρύο και τις τελευταίες βροχές. Πήγα λοιπόν σήμερα το πρωί και τι είδα;

 Κήπος Νο1: Τα αγριόχορτα έχουν γίνει δέντρα!

Κήπος Νο2: Ε! εδώ είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.

Κήπος Νο3: Η ίδια κατάσταση.

Τι σημαίνει όλο αυτό; Ότι πρέπει να πάρω αγκαλιά την τσάπα. Αυτό δεν το είχα υπολογίσει. Και πέρυσι ήταν κάπως έτσι όμως δεν είχα blog! Τώρα που βλέπω πόση δουλειά έχω να κάνω σκέπτομαι ότι θα ήταν καλύτερα να είχα παντρευτεί τον Μπάρμπα Στάθη, χα χα! Ο κήπος είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη και επιλογή και ποτέ δεν το μετάνιωσα. Δίνω στα παιδιά μου "καθαρή" τροφή και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Το έκαναν οι γονείς μου σε εμάς, με πολλές θυσίες παρόλο που μέναμε στον Πειραιά και το κάνω και εγώ για τα μικρά μου ειδικά τώρα που μου δίνεται η δυνατότητα. Υπάρχει η γη και το νερό. Δεν είναι εύκολο αλλά η φροντίδα του εδάφους και των φυτών φέρνει μεγάλη ικανοποίηση αφού όσο περισσότερο κουράζεσαι, τόσο περισσότερο αμείβεσαι.

Απ' την άλλη η ποιότητα των λαχανικών είναι εξαιρετική, η γεύση δεν συγκρίνεται ούτε καν με τα βιολογικά προϊόντα, τα παιδιά μαθαίνουν πώς γίνονται όλα αυτά που τρώνε και δεν μένουν με την εντύπωση πως φτιάχνονται στο Σούπερ Μάρκετ! Από εδώ και πέρα όμως ξεκινάει η δουλειά σιγά σιγά για να κορυφωθεί την άνοιξη με τα φυτέματα και το καλοκαίρι με την συγκομιδή και την επεξεργασία όσων δεν προλαβαίνουμε να καταναλώσουμε.

Ο χρόνος λιγοστεύει δραματικά όμως για όλα τ' άλλα. Πολλές φορές ευχήθηκα η ημέρα να είχε 48 ώρες!!!!! Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να κάνω ό,τι θα ήθελα με το blog, όμως με παρηγορεί η ιδέα ότι θα μου κρατούν συντροφιά οι ονειροπόλοι και μαχητικοί ποιητές και ποιήτριες, οι στοχαστές της ζωής, οι παθιασμένοι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες των δρόμων όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της Σάμου, της Καβάλας, της Ζακύνθου, της Θεσσαλονίκης, οι πάσης φύσεως δημιουργοί, όσοι ψάχνουν και διαλέγουν πολύ καλές μουσικές για να πλουτίσουμε τα ακούσματά μας, ή απλά όλοι αυτοί που μοιράζονται τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους για το τώρα, για το μετά . . . .

Φέτος η χρονιά αν μη τι άλλο θα είναι για μένα πιο συντροφική από ποτέ και αυτό μ΄αρέσει πολύ! ΥΓΕΙΑ να έχουμε, εσωτερική αρμονία και δύναμη και όλα θα πάνε καλά. . . .


υ.γ. Ωχ! Τώρα που γράφω βρέχει και μάλιστα πολύ. Αυτό θέλουμε βέβαια, αλλά τα ζιζάνια θα γίνουν άλλα τόσα!!!