Φως και σκιά

Το πρόβλημα με τις φωτογραφίες λύθηκε αφού μεσολάβησε βοήθεια από το έτερον ήμισυ. Τόσο καιρό παιδεύομαι, τώρα που το δημοσίευσα αποφάσισε να βάλει ένα χεράκι :-)
Έστω, ποτέ δεν είναι αργά. Τώρα όμως θα βγάλω το άχτι μου, θα βάλω πολλές....... Ας ξεκινήσω την ιστορία από την αρχή. Πριν γίνω μαμά, τότε που είχα χρόνο, πήγα σε μία σχολή vitraux στο δήμο Νίκαιας. Καλό ήταν και το vitraux όμως εγώ παθιάστηκα με το σχέδιο και την Ιστορία της Τέχνης. Τον πρώτο χρόνο κάναμε κυρίως κάρβουνο και τον δεύτερο χρώμα. Ακολουθούν μερικές από τις ασκήσεις του πρώτου χρόνου. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ κρατούσα στα χέρια μου μόνο ένα μαύρο κάρβουνο, ένιωθα ότι είχα την δυνατότητα να παίξω με όλες τις αποχρώσεις της σκιάς και έχει πάρα πολλές, όσο περισσότερο κοιτάς τόσο περισσότερες ανακαλύπτεις.

Το πράγμα γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον αφού συμμετείχαμε και στο στήσιμο της σύνθεσης.

Αν και η παρακάτω σύνθεση ήταν αποκλειστικά επιλογή του δασκάλου. Η γόβα ήταν το φετίχ του. Εμένα καθόλου . . . . 

 Η καρέκλα . . . . . πως ένα άψυχο αδιάφορο αντικείμενο αποκτάει μια δυναμική υπόσταση.

Τα πινέλα . . . για την ώρα εκτελούν χρέη μοντέλου.

Και το παιχνίδι φωτός και σκιάς συνεχίζεται . . . . 

 Σε αυτό το σχέδιο μου άρεσε πολύ αυτή η μεταλλική φόρμα όπως και το πρόσωπο. Αν και είναι άγαλμα ήθελα πολύ να του δώσω ψυχή. Ήταν πολύ δύσκολο και υποθέτω ότι θέλει πολύ δουλειά. Αυτά δεν κατακτώνται με μία ή δύο προσπάθειες.

Εδώ έπεσε πολύ συνωστισμός. Αυτό με κούρασε και δε με ικανοποίησε ιδιαίτερα . . . . 

  Και ύστερα ήρθαν τα χρώματα (σε επόμενο post) . . .