11 Νοε 2011

Δεν χάσαμε και τίποτα


Έξι μέρες χωρίς υπολογιστή, έξι μέρες χωρίς τηλεόραση.  Ένα μικρό ταξίδι στη βαβούρα της πόλης και ταυτόχρονα μια αποτοξίνωση από τις "ραγδαίες εξελίξεις" κατά τους δημοσιογράφους. Όταν φύγαμε αναζητούσαν πρωθυπουργό και όταν επιστρέψαμε μόλις τον ανακοίνωσαν. Τελικά ήταν σαν να μην λείψαμε ούτε μια μέρα. Μάλλον δεν χάσαμε και τίποτα.. :-)



Όσοι έφυγαν από την πόλη και ήρθαν στο νησί μόνιμα, μετά από λίγο καιρό δεν μπορούσαν να βρεθούν πάλι πίσω στη πόλη που έζησαν τα περισσότερα χρόνια. Δεν το καταλάβαινα αυτό μέχρι ετούτο το ταξίδι στα τέσσερα χρόνια που λείπω από τον Πειραιά. Η πρώτη αίσθηση κατεβαίνοντας από το καράβι είναι ένα σφίξιμο στη καρδιά, μια δυσκολία στην κίνηση και στη μετακίνηση. Στο μυαλό τριβελίζουν σκέψεις όπως.. που θα παρκάρω, πώς θα στρίψω δε χωράω, πόση ώρα θα κάνω, θα προλάβω;  Πρόσεχε τα σκαλιά το πλατύσκαλο δεν μας χωράει όλους, μη φωνάζεις ενοχλούμε τον Κυρ. Γιάννη που μένει από κάτω, μην χτυπάς την μπάλα ακούγεται.  Στο πεζοδρόμιο πρέπει να περπατάς, ναι ξέρω έχουν παρκάρει αυτοκίνητα, τέλος πάντων όταν είναι ελεύθερο να περπατάς στο πεζοδρόμιο. Ο μικρός μας έκλαιγε έξι μέρες εκλιπαρώντας να επιστρέψουμε και η μικρή να μη φύγουμε γιατί στον Πειραιά έχει μαγαζιά!!!!
Επιστρέψαμε και το μυαλό βρήκε πάλι τις συνήθειές του. Ένα Χ σε όλες τις παραπάνω σκέψεις και μένει χώρος για όλες τις άλλες.

Τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν για να ξεχάσω τους ρυθμούς της πόλης. Κάποτε μου έλειπαν οι ρυθμοί της, τώρα δεν θυμάμαι πώς τους άντεχα.

Καλώς σας βρίσκω και πάλι!



50 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι, πόσα μας στερεί μια πόλη απο αυτά τα αληθινά και ουσιαστικά που έχει ανάγκη ο άνθρωπος για να ζήσει? Μα πάλι...Κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις. Το πώς τα ισορροπείς και τα διαχειρίζεσαι έχει σημασία.
Καλημερούδια στον μικρό παράδεισο όπου μόνο κερδισμένη βγαίνεις...;)

SoDurck είπε...

Δεν ξέρω αν είναι αυτό που λένε "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια", δεν ξέρω αν είναι επειδή δεν έχω καμία πιθανότητα να ζήσω κάπου αλλού εκτός πόλης (αν και ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει), θέλω να σας πω ότι παρά τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τη φασαρία, την πόλη αυτή την ερωτεύομαι κάθε μέρα. Για κείνες τις ανθρώπινες, τις χαρούμενες, τις γλυκόπικρες, τις θλιμμένες, στιγμές και γωνιές της. Ακριβώς όπως και η ίδια η ζωή.

Καλημέρα σας :)
(δική μας η μικρή σας...)

mahler76 είπε...

Καλώς επέστρεψες στην παρέα μας και στην ηρεμία του νησιού :)
Αλήθεια ήσουν Αθήνα και έμεινες εκτός από τις πολιτικές εξελίξεις? πως τα κατάφερες?

Το Φαουδι είπε...

Αν και την αγαπώ τη συγκεκριμένη πόλη (πες το και μαζοχισμό) καταλαβαίνω τι λες. Η μετάβαση είναι ένα σοκ.

Πες μου τουλάχιστον ότι κατάφερες να πας σε ένα βιβλιοπωλείο!!

Ανώνυμος είπε...

Margo έχω την τύχη παρότι ζω στην Αθήνα, να μένω ακριβώς μπροστά στο απέραντο γαλάζιο. Απ' όταν μετακόμισα δίπλα στη θάλασσα όλα για μένα άλλαξαν. Νιώθω απαλλαγμένη από την αβάσταχτη καταπίεση της πόλης και του τσιμέντου κι όταν κάποιες φορές αναγκάζομαι να κατέβω στην πόλη τότε ασφυκτιώ κι αναρωτιέμαι πώς άντεχα. Είναι η δική μου προσέγγιση γιατί έτσι ορίζω την ποιότητα της ζωής μου. Γι΄αλλους η πόλη είναι ο "ζωντανός οργανισμός"! Πάντως αυτό που έχω σήμερα δεν το αλλάζω.

Πολλά φιλιά καλή μου φίλη

α Κενταύρου είπε...

Eχεις την αίσθηση της μοναξιάς στο νησί χαρακτηριστική σε όλες τις επαρχιακές πόλεις?Στο Πειραιά η πολυκοσμία δεν σου δίνει πιστεύω αυτή την αίσθηση.

Dinos-Art είπε...

Μαρία μου από τη μια σε ζηλεύω αλλά από την άλλη δεν θα μπορούσα να απομακρυνθώ για πολύ καιρό, ή και για πάντα από τη γενέθλιά μου πόλη. Δες πως αισθάνομαι:

"Νιώθεις ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα όταν σεργιανάς σ'αυτήν την πόλη νωρίς τα ήρεμα κυριακάτικα πρωινά και περιδιαβαίνεις στο κέντρο της. Σαν νεοφερμένος στην ίδια σου γενέθλια πόλη, βλέπεις αυτά που σου διαφεύγουν στις καθημερινές ρουτινιάρικες διαδρομές, πνιγμένα στον ορυμαγδό της κίνησης, πεζής και εποχούμενης. Παραλία, Τσιμισκή, Εγνατία, Πολυτεχνείου, Βαρδάρι. Κτίρια παλιά και νέα, με προσωπικότητα και χωρίς, εκκλησιές, πάρκα, αγάλματα, αρχαία, προβάλλουν, λες, για πρώτη φορά μπροστά σου σ'αυτό το αλλιώτικο κοίταγμα. Σηκώνεις το κεφάλι να τ'αγναντέψεις, χώνεσαι σ΄έρημα δρομάκια και στοές, στρίβεις γωνιές, ενώ η πόλη κοιμάται τον γλυκό ύπνο της Κυριακής. Αυθόρμητη η κίνηση στο κλικ της φωτογραφικής μηχανής και στο μολύβι πάνω στο χαρτί, για διπλή αποτύπωση της ηρεμίας και αιωνιότητας όγκων και τοπίων. Ποια σχέση άραγε με δένει μ'αυτήν την πόλη; Νά'ναι αγάπη, έρωτας, πάθος; Δεν ξέρω. Αυτό πάντως προσπαθώ να εκφράσω με τις ζωγραφιές μου".

Ίσως βοηθάει το γεγονός ότι μένουμε σε κέντρο απόκεντρο (απέναντι από την ΕΤ3 στο Γ΄Σώμα Στρατού) και από τον πέμπτο όροφο αγναντεύουμε κάθε μέρα τη θάλασσα, τα μουσεία, τον Λευκό Πύργο, τον Πύργο του ΟΤΕ, τη Διεθνή Έκθεση, το πανεπιστήμιο και την αγαπημένη μου Πάνω Πόλη. Καλό Σαββατοκύριακο. Φιλιά υγρά λόγω συνεχούς Σαλονικιώτικης βροχής.

Unknown είπε...

καλώς την

η "μοναξιά" της Αθήνας, που έχω ζήσει εγώ, ξεχάστηκε μόνο μέσα στην πρώτη μέρα μακριά της

(υπέροχη μελωδία ακούγεται)

dodo είπε...

Η Αθήνα είναι μιά επαρχιακή πόλη με πολλούς παραπάνω κατοίκους από όσους αντέχει.

Άστρια είπε...

Ο dodo έχει δίκηο:) όμως, όπως και νάναι, εσύ έλειψες από τη blogoγειτονιά μας, έναν άλλο χώρο, που τελικά βρίσκεται στον αέρα της σκέψης και της καρδιάς, χωρίς αποστάσεις μεταξύ νησιών και πόλεων..
Καλό βραδάκι margo μου:)

Ευρύνοος είπε...

Αν συνηθίσει κανείς την ηρεμία της εξοχής (ή έξοχης), τότε, δύσκολα θα ξανακλειστεί σε κλουβιά-πόλεις..

καλώς επιστρέψατε.. :)

ξωτικό είπε...

Xααα ήρθες στην Αθήνα για να.... ξεφύγεις !!!τρελλό ακούγεται!!
Μια χαρά σε βρίσκω και πως αλλοιώς αφού έκανες συνειδητά την επιλογή σου δεν περίμενα να νοιώθεις διαφορετικά . Ενδιαφέρον μεγάλο έχει( και θα έχει) η αντίδραση των παιδιών στους δυό...κόσμους.
Πολύ γέλασα με την διαφορά τους (μάζεψέ την εγκαίρωωωωως χαχα!!!
Μεγάλο ευτύχημα βέβαια να μπορείς σχετικά εύκολα να παίρνεις οτι χρειάζεσαι κι απο τους δυό (κόσμους)
Καλώς μας ήρθες όμως (το σημαντικότερο !!!!)

nameliart είπε...

Margo μου, θα σου εκμυστηρευτώ ότι το μόνο όνειρο στο οποίο αφήνομαι πλέον να χαθώ, είναι να φύγω κάποια στιγμή από τη πόλη. Όλο και πιο πολύ ασκούμαι σ' αυτή την ιδέα και έχω αρχίσει να κάνω και κινήσεις διερεύνησης τέτοιων δυνατοτήτων.
Η ζωή στη πόλη είναι ψεύτικη, παρά φύση, αποσπασμένη εντελώς από τις ουσιαστικές ανθρώπινες ανάγκες!
Στις οποίες, σημειωτέον, η τηλεόραση κάθε άλλο παρά συγκαταλέγεται! Τη θεωρώ από τα πλέον εχθρικά συστήματα προς τον άνθρωπο και μάλιστα ύπουλα.
Γι αυτό, όχι απλώς αποτοξίνωση, πλήρη αποχή θα συνιστούσα!
Υπάρχουν τόσο πιο σημαντικά και δημιουργικά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς στον ελεύθερο χρόνο του και όσο για την κατ' ευφημισμόν "ενημέρωση" τηλεοπτικής κοπής ... από πότε ο βομβαρδισμός με ψέμμα και τρομοκρατικά διλήμματα ήταν στα ζητούμενά μας;

Καλό Σ/Κ φίλη μου – φιλιά!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

καλώς γύρισες στη γη που σε ξαναγεννάει!
φιλιά!

Mariela είπε...

Παρόλο που αγαπώ το κέντρο της Αθήνας πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω!
Μετά από τρεις μήνες στα νησιά, όταν κατέβηκα στον Πειραιά, ένοιωσα σαν "εξωγήινη"!!
φιλιά πολλά!!

A.G.Selena είπε...

Καλά το μυρίστηκα ότι κάτι δεν πάει καλά...Μέρες είχα να σε δω και να λοιπόν που το προαίσθημα βγήκε αληθινό!!!Είχες πάει στη ζούγκλα και γύρισες!!!Πάλι καλά που δε χάθηκες εκεί μαζί με τα θηρία...

Η διαφορά της μεγαλούπολης ακόμα και σε σχέση με μια μικρότερη πόλη είναι τρομερή!!!Πόσο μάλλον με ένα νησί ή χωριό...
Όταν αναγκάζομαι να έρχομαι στη Θεσσαλονίκη (που φαντάσου ότι και πάλι δεν έχει καμία σχέση με την Αθήνα) σφίγγετε η καρδιά μου...Οι ρυθμοί είναι τρομακτικά διαφορετικοί... Ε!καλά και για έναν άλλο βασικό λόγο σφίγγετε η καρδιά μου αλλά δεν αφορά την ανάρτηση :$ :Ρ

Φιλάκια πολλά!!!Καλωσόρισες πάλι!!!

~reflection~ είπε...

Μέσα μας είμαστε και Επαρχιώτες, και νησιώτες και Πρωτευουσσιάνοι...

Είναι το μεταναστευτικό Γονίδιο ευπροσάρμοστης Επιβίωσης του Έλληνα...

Μπορεί το μεταβατικό στάδιο να φέρει αρώματα και συνήθειες που αφήσαμε πίσω,
μα οι νέες γεύσεις και οι νεες νοοτροπίες γρήρορα μεταγγίζονται στο αίμα μας...


Καλή Διαμονή ΟΠΟΥ κι αν σε βρίσκει το σχολιάκι και το ΦΙΛΙ μου..



ΦΙΛΙ......

{διακριτικά είδες προσπερασα το θέμα του..Πρωθυπουργου!...}

;---)))))))

{χαμόγελο του Πινόκιο, που μιμείται τους Πολιτικούς της Χωρας!!!...

zoyzoy είπε...

Δεν ξέρω αν θα μπορώ ν'αντέξω τόσες μέρες χωρίς τη θάλασσα.
Τα ταξίδια μου στην Πόλη δεν κρατάν ούτε 4μέρες το αργότερο.

Καλώς ήρθες και πάλι στην παρέα μας τίποτα δεν άλλαξε όντως!

Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

55fm είπε...

Κάποτε δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου μακριά από την Αθήνα,σήμερα θεωρώ ότι το καλύτερο πράγμα που έχω να κάνω είναι να καταφέρω να φύγω μακριά της...Εχει γίνει ανυπόφορη η ζωή μας...
Μάργκο μου γλυκιά είσαι στον παράδεισο!
Καλό Σαββατοκύριακο!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

και πολύ καλά έκανες!
την καλησπέρα μου και εβίβες !

Margo είπε...

@kovo voltes..

Έτσι είναι βολτίτσα μου, κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις και κυρίως προσαρμόζεσαι. Όπου και να βρεθείς προσαρμόζεσαι.. ποιοι είναι δίπλα σου έχει τη μεγαλύτερη σημασία..

Καλό ξημέρωμα Κυριακής:-)

Margo είπε...

@Soduck..

Χαχαα την βλέπω να μου φεύγει νωρίς και τότε δεν ξέρω τι θα κάνω:-)

Η πόλη υπόσχεται μια ζωή γεμάτη, μέσα στις αντιθέσεις και τις ευκαιρίες. Αλλιώς σκέφτομαι στα 44 και με παιδιά και αλλιώς σκεφτόμουν στα 25. Είναι και αυτή η κρίση που έχει φέρει τα πάνω κάτω. Είμαι κερδισμένη που την περνώ εδώ και όχι εκεί. Η δική μου αίσθηση για τα πράγματα..

Να σαι καλά Soduck..

Margo είπε...

@mahler76..

Ήμουν Αθήνα Μαλεράκο και δεν πρόλαβα να πάρω ανάσα. Μόνο να προλάβω ήθελα και να επιστρέψουμε στα σχολεία των μικρών. Μόνο μια βόλτα στο Αττικό πάρκο προλάβαμε να κάνουμε και εκεί έφυγα εντελώς:-)

Margo είπε...

@Το Φαουδι..


Ναιαιαιαι, κατάφερα να πάω σε ένα βιβλιοπωλείο, δεν το ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα γιατί με καλούσε το έτερον ήμισυ να βιαστώ για τα παιδιά, αλλά την μυρωδιά την πήρα :-)

Πάντως δεν είναι η Αθήνα παντού η ίδια και αν αγαπάμε τον τόπο διαμονής μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτό που είμαστε μέσα μας κάθε φορά.

Margo είπε...

@Silena..

Πράγματι είσαι τυχερή. Εγώ σε νησί και δεν βλέπω θάλασσα από το σπίτι μου;-)
Με αυτό το σημαντικό στοιχείο για την προσωπική σου ζωή, θα προσεγγίζω αλλιώς τα έργα σου:-)

Το ιδανικό είναι να μένει κάποιος κοντά στην πόλη για να μην χάνει όσα σημαντικά έχει να δώσει.. είναι πολύ κρίμα που και η επαρχία δεν μπορεί ή δεν θέλει να την ανταγωνιστεί.

Φιλιά πολλά Σιλένα μου

Margo είπε...

@α Κενταύρου..

Στο δικό μας νησί έχει πάρα πολλούς μόνιμους κατοίκους δεν νιώθεις την μοναξιά της έρημης πόλης. Είναι και μικρό το νησί, όπου και να πας θα συναντήσεις κόσμο που σε ξέρει και θα σε καλημερίσει. Ακόμη και στο δρόμο με το αυτοκίνητο χαιρετάς συνεχώς γνωστούς. Μοναξιά, όχι δε θα το έλεγα, μια δυσκολία να κατανοήσω την νοοτροπία την είχα στην αρχή, αλλά κατάλαβα και ξέρω τι να περιμένω από τους συμπολίτες μου.

Margo είπε...

@Dinos-Art..

Ντίνο μου, καταρχήν να σου πω, πως το υπέροχο κείμενό σου έρχεται να δέσει με τους πίνακες που έχεις φιλοτεχνήσει με την αγαπημένη σου πόλη.
Η Θεσσαλονίκη είναι έτσι κι αλλιώς από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας και αν είσαι τυχερός και μένεις σε τόσο όμορφο σημείο που είναι το ίδιο με αυτό που γεννήθηκες και μεγάλωσες, νομίζω είναι λογικό να την αγαπάς τόσο.
Τις ημέρες που ήμασταν στον Πειραιά περάσαμε από την γειτονιά που γεννήθηκα και έζησα 35 χρόνια. Φτωχογειτονιά, χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο, όμως μια γλυκιά νοσταλγία ένιωσα περνώντας από τους δρόμους που περπάτησα τόσο. Η καρδιά δεν ξεχνά....

Καλή σου νύχτα καλέ μου Ντίνο
Σε φιλώ

Margo είπε...

@meggie..

Μeggie μου, εγώ χρειάστηκα τέσσερα χρόνια.. η μοναξιά δεν είναι μόνο ο τόπος..

Όμορφο ξημέρωμα

Margo είπε...

@dodo..

Γι αυτό είναι πανέμορφη τον Αύγουστο.. όπως και το νησί μου είναι πανέμορφο τον Χειμώνα. Τον Αύγουστο ασφυκτιώ..

Margo είπε...

@Άστρια..

Η εδώ επικοινωνία Άστριά μου είναι μια άλλη διάσταση.. και να σου πω την αλήθεια αν δεν την είχα δεν θα ήταν η διαμονή μου στο νησί η ίδια. Στην αρχή όταν ήρθα πήγα να τρελαθώ.. έτσι ξεκίνησα το blog.
Είναι και είσαστε όλοι κομμάτι της καθημερινότητάς μου.

Καλό ξημέρωμα αστεράκι μου..:-)

Margo είπε...

@Ευρύνοος..


Είναι στη φύση μας να ζούμε κοντά στη φύση. Πώς να επιστρέψουμε ξανά στο κλουβί;

Να σαι καλά τρελέ μου :-)

Margo είπε...

@ξωτικό..

Θα στο πω αλλιώς. Έφυγα από τη Μύκονο για να ξεφύγω:-)

Η επιλογή ξωτικό μου δεν ήταν εύκολη και όχι απόλυτα κοινή. Δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμη να φύγω. Μέσα σε δύο μήνες βγήκε η απόφαση και η μετακόμιση με τον μικρό 40 ημερών. Το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί.
Ακόμη φέρνω πράγματα που είχαν μείνει πίσω. Είχαμε φορτώσει τα πράγματά μας τότε σε δύο επιβατικά αυτοκίνητα.. αυτό ήταν..

Χρειάζονται και τα δύο.. όσα δεν φτάνει όμως η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.. άστα..

Γεια σου ξωτικό μου αγαπημένο..

Margo είπε...

@nameliart..

Μελίνα μου αν το σκέφτεσαι σοβαρά θα το κάνεις και στο εύχομαι..
Μόνο να είσαι κοντά για να επιστρέφεις όποτε το θελήσεις, είναι σημαντικό!

Η τηλεόραση από όταν ήρθαν τα παιδιά στη ζωή μας σχεδόν εξαφανίστηκε την έχουμε για τα στρουμφάκια και τον Νέμο:-)

Τελευταία ακούμε ειδήσεις και έχουμε αρρωστήσει. Είναι μαζοχισμός να ακούς κάτι που εκ των προτέρων γνωρίζεις πως είναι ψέμα; Μάλλον ε;

Όμορφη Κυριακή να έχεις Μελίνα μου..
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ..

Ευχαριστώ λυχναράκι μου.. να σαι καλά!

Margo είπε...

@Mariela..

Μαριέλα μου δεν πρόλαβα. Ήθελα μια βόλτα στην Αθήνα και δεν πρόλαβα. Κάποτε την περπατούσα σχεδόν κάθε μέρα. Έχω χρόνια να περάσω από τον κέντρο.. μου άρεσε ειδικά τις νύχτες που γέμιζαν τα θέατρα κόσμο.
Πολλά φιλιά..

Margo είπε...

@Selena..

Σελένα μου είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Όλο αστεία είσαι κι ας είναι και λίγο black χιούμορ:-)
Άλλοι ρυθμοί Σελένα μου και δεν επιστρέφει κανείς εύκολα στους αγχώδεις ρυθμούς της πόλης.

Χαίρομαι που είσαι σταθερά κοντά μας;-)
Φιλιά και αγκαλιές!

Margo είπε...

@~reflection~..

Κάτι σαν τις σαύρες είμαστε και προσαρμοζόμαστε σύμφωνα με το περιβάλλον μας. Στη πόλη γινόμαστε γκρίζοι, στο βουνό πράσινοι και στη θάλασσα γαλάζιοι:-)

Μα να μην μου πεις για τον πρωθυπουργό;-)))))

Φιλάκιαααα :-)

Margo είπε...

@zoyzoy..

Ζουζού μου κάποτε πήγα με τον άντρα μου ταξιδάκι στην Πελοπόννησο. Φύγαμε από την Καλαμάτα με σκοπό να βρούμε κάπου να μείνουμε.. είχαμε μια βδομάδα ακόμη μπροστά μας. Περάσαμε από τη Σπάρτη και φύγαμε γιατί δεν είχε θάλασσα, δεν είχε άκρη, μετά περάσαμε από την Τρίπολη τα ίδια, ώσπου ήρθαμε την ίδια μέρα πίσω στον Πειραιά!!!

Γίνεται χωρίς θάλασσα;-)

Φιλιά πολλά!

Margo είπε...

@53fm..

Κι αυτό ίσως αλλάξει Όλγα μου, είναι πολύ δύσκολα αυτή την περίοδο και πόλεις μας είναι το πρώτο θύμα.

Χαίρομαι που σε βλέπω και πάλι κοντά μας:-)

Σε φιλώ!

Margo είπε...

@Χρήστος Ζάχος..

Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνεις Χρήστο.
Εβίβες με τσικουδιά παραγωγής μας:-)

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Δε ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω μόνιμα σε νησί. Είμαι κάτοικος Αθηνών από τα γεννοφάσκια μου και έχω μάθε να λατρεύω να τη μισώ.

Πάντως δύο μέρες αποτοξίνωση που έκανα ,από Αθήνα και Internet, λόγω ταξιδιου στη συμπρωτεύουσα μου άρεσε.

Μου αρέσει να αλλάζω παραστάσεις αλλά ξέρω ότι ,προς το παρόν τουλάχιστον, η βάση μου είναι η Αθήνα...

Καλώς μας ήρθες Μαρία μου...

Σαν να μη πέρασε μια μέρα...

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Δεν έχεις άδικο!
Αμ αυτό ακόμα κι οταν βρίσκεις πεζοδρομιο να περπατήσεις, πρόσεχε ποιός σε πλησιάζει,νάχεις τη τσάντα σου προς τους τοίχους κι οχι προς το δρομο...μια συνεχής καχυποψία και ανασφάλεια,έξω απο την ιδιοσυγκρασία μας.
Μπορεί να μας λείπουν οι καταναλωτικές ευκολίες της Πόλης αλλά το μη άγχος δε πληρώνεται με τίποτα!Φιλάκια κοριτσάκι

Άιναφετς είπε...

Πόσο σε καταλαβαίνω...με τίποτα στο κόσμο δε θ' άλλαζα το βουνό μου με τη πόλη!
ΑΦ! Και καλό ανεμοδαρμένο, κρύο αλλά πανέμορφο βραδάκι να έχουμε!

Άιναφετς είπε...

Απαπααααααααααα! σβήσε το πάθος για την εξοχή...είπαμε!

A.G.Selena είπε...

Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχ πόσο με έκανες και γέλασα χαχαχαχαχαχαχαχα ΑΦ ΚΜΝΒ!!!

Margo είπε...

@Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης..


Γιάννη μου όπως συνηθίσουμε έτσι ζούμε. Από μικρή ερχόμουν στο νησί για καλοκαίρι αλλά όταν ήρθα μόνιμα δεν ήταν καθόλου εύκολο. Χρειάστηκα πολύ χρόνο για να πω αυτό που είπα σε αυτή την ανάρτηση.

Οι αλλαγές πάντως χρειάζονται:-)

Να σαι καλά Γιάννη μου
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@ΧΑΡΑ..

Αυτό που το βάζεις. Ή στο αυτοκίνητο να μην έχεις ποτέ την τσάντα στη θέση του συνοδηγού, να κλειδώνεις τις πόρτες μην μπουκάρει κάποιος μέσα όταν περιμένεις στο φανάρι, να στην πέφτουν για να καθαρίσουν το τζάμι σε κάθε φανάρι ταλαίπωροι μετανάστες.
Αυτά πώς να τα συνηθίσει κάποιος όταν δεν τα χει καθημερινά;
Άσε που οι καταναλωτικές ευκολίες δεν είναι και ότι καλύτερο τώρα πια.
Φιλάκι πολλά Χαρά μου:-)

Margo είπε...

@Άιναφετς..

Χαχαχααχχαχαα με έπεισες μαγισσούλα μου βουνό και πάλι βουνό:-))))

Πολλά πολλά Α.Φιλάκια!

Margo είπε...

@Selena..

Αυτό το γέλιο διαρκείας πώς να εκλάβω;-)

Να χαμογελάς Σελενάκι μου.. πάντα!

A.G.Selena είπε...

Να 'στε καλά εσείς που μου φτιάχνετε τη διάθεση!!! Φιλάκια πολλά!!!