1 Νοε 2011

ένα τραγούδι και ένας αγώνας..

Νοέμβρης του 1984 ετοιμαζόμαστε για τη γιορτή του Πολυτεχνείου στο Λύκειο που φοιτούσα. Είχαμε φτιάξει μια μικρή ορχηστρούλα και θα τραγουδούσαμε τραγούδια του Πολυτεχνείου για τη γιορτή. Μέσα στα γνωστά τραγούδια περιέλαβα και ένα νέο άγνωστο τραγούδι σε στίχους και μουσική του δασκάλου  μου, το οποίο έγινε αμέσως το αγαπημένο τραγούδι όλων μας.



Νέα γενιά της ειρήνης γενιά
στις δικές μου τις μέρες υπέφερα
τώρα που θα ρθει η δική σου σειρά 
μην αφήσεις να γίνουν χειρότερα

τράβα ψηλά κι από μας πιο ψηλά
κι απ' τον ήλιο ακόμα ψηλότερα
Νέα γενιά της ειρήνης γενιά
μην αφήσεις να γίνουν χειρότερα

Όταν το τραγουδήσαμε στο τέλος της γιορτής έγινε χαλασμός, άρεσε σε όλους.. μάλιστα με πλησίασαν μέλη από διάφορες νεολαίες κομμάτων και το ζητούσαν για να το κάνουν ύμνο τους. Φυσικά και αρνήθηκα πριν καν ρωτήσω τον δημιουργό του τραγουδιού. Από τη στιγμή που την πρόοδο και την ανύψωση την διεκδικεί ένα κόμμα, αυτομάτως παύει να υφίσταται.



Έχουν περάσει 27 χρόνια από τότε και φέρνω στη μνήμη μου το τραγούδι, τα παιδιά, τα όνειρα που κάναμε, μη ξέροντας τι μας περιμένει βγαίνοντας από τον προστατευτικό κλοιό του σχολείου και της οικογένειας στην ζούγκλα της αγοράς εργασίας.
Όλοι θέλαμε να πάμε ψηλότερα να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα, όμως το υψηλότερο και το καλύτερο είναι πολύ σχετικό για τον καθένα. Θα έλεγα πως στο τέλος ο καθένας έκανε το καλύτερο για τον εαυτό του αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Δεν είναι καθόλου παράξενο, τώρα που χρειάζεται να ενωθούμε να μην ξέρουμε πώς. Ξεχάσαμε να νιώθουμε και να καταλαβαίνουμε τον διπλανό μας, αντιθέτως τον αντιμετωπίζουμε με καχυποψία και πολλές φορές ξεσπάμε πάνω του όλη την αγωνία και τον θυμό μας.




Όμως, μέσα στην γενική τρέλα και την μαυρίλα της εποχής, κάποιες φλόγες μένουν ακόμη να καίνε μέσα στο σκοτάδι και το φως τους να φτάνει πολύ ψηλά "κι απ' τον ήλιο ακόμη ψηλότερα"
Ο λόγος για έναν αθλητή, όχι κατ' επάγγελμα, που τρέχει, τρέχει, τρέχει και μέσα από το τρέξιμο διδάσκει και διδάσκεται ζωή.
Η περιπέτεια από την συμμετοχή του στο "Σπάρταθλο 2011" ένας ακόμη λόγος να χαμογελάω με την σιγουριά πως τίποτα δεν χάνεται εκεί έξω όσο υπάρχουν Άνθρωποι!!!

Σας προτείνω να τον διαβάσετε... το κείμενο είναι λίγο μεγάλο αλλά αξίζει. Άλλωστε εκείνος ξεκίνησε να διανύσει σχεδόν 250 χιλιόμετρα σε μιάμιση ημέρα, τι είναι 5-10 λεπτά για ένα κείμενο που μας μεταφέρει στην μεγαλύτερη δοκιμασία ενός δρομέα;-)


υ.γ. η δεύτερη και τρίτη φωτογραφία είναι εκεί που γυρίζω τα μάτια μου  όταν θέλω να πάρω δύναμη.. για την πρώτη τι να πω.. λυπάμαι αλλά ελπίζω..
Καλό μήνα να έχουμε!


μουσική: La casa de la colina  το άκουσα για πρώτη φορά εδώ!




57 σχόλια:

CsLaKoNaS είπε...

"Θα έλεγα πως στο τέλος ο καθένας έκανε το καλύτερο για τον εαυτό του αδιαφορώντας για το κοινό καλό."

Αν όλοι έκαναν το καλύτερο για τον εαυτό τους, τότε γιατί "χειροτέρεψε" το "κοινό" καλό;

Τι θα πει "κοινό" καλό;

Το τραγούδι είναι εκπληκτικό!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

καλή σου μέρα και καλό μήνα Μαρία μου!

Πέρα από οτιδήποτε άλλο η Αλληλεγγύη, το να χτυπά η καρδιά δηλαδή, όχι μόνο για πάρτη της αλλά και για τον διπλανό, είναι συνειδητότητα σε πολλά επίπεδα, μα κυρίως εσωτερική.
Δρόμος μ' άλλα λόγια - κάτι σαν 250 χλμ σε μιάμιση μέρα...

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Επιτέλους έμαθα το ονοματάκι σου!!!

Αγώνας έχει γίνει πλέον η ζήση μας σε αυτή τη χώρα. Αν και με τα χεράκια μας βγάζουμε τα ματάκια μας δυστηχώς...

Καλό σου Μήνα Margo μου...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Και η δική μου γενιά πίστευε στο κοινό καλό... μόνο που έγινε ατομικό και δεν ανταμώσαμε..
Οταν τα χέρια δεν αγγίζονται ποτέ οι διαχωριστικές γραμμές θα σκοτώνουν το καλύτερο σαν την φορά μιας σφαίρας..

Υπέροχο το κείμενο σου κατά την ταπεινή μου γνώμη...
Οι στίχοι ας γίνουν κατανοητοί από την νέα γενιά!

Η αποτίμηση του φίλου σου συγκινητική και αισιόδοξη..

Να είσαι καλά!
Καλό μήνα!

Unknown είπε...

Margo μου καλό μήνα

θα μάθουμε πως να ενωθούμε
θα δεις
και θα το μάθουμε μόνοι μας
χωρίς καθοδήγηση και οδηγίες

την αγάπη μου

Ξανθή είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα.
Τα λόγια της Αντιγόνης με κάλυψαν πλήρως.

Margo είπε...

@CsLaKoNaS..

Λάκωνα καλημέρα!
Το καλό για τον καθένα είναι πολύ σχετικό. Για παράδειγμα, αν βάλω μέσο για να κάνω στρατό κοντά στο σπίτι μου είναι καλό για μένα αλλά κακό για τους άλλους, αφού τα κριτήρια δεν είναι ποιος χρειάζεται και που.
Αν βάλω μέσο για να πάρω μία θέση οπουδήποτε, είναι μεν καλό για μένα αλλά όχι για όλους τους άλλους που προσπαθούν με τα πραγματικά τους προσόντα να βρουν μια δουλειά.
Αν βρω του «ειδικούς» για να μου βγάλουν μια αναπηρική σύνταξη χωρίς να την αξίζω είναι καλό για μένα αλλά όχι για το σύνολο και εντέλει για τη χώρα..
Πολλά από αυτά όταν είμαστε νέοι τα κρίνουμε και κατακρίνουμε, αλλά πώς γίνεται όταν καλούμαστε να γίνουμε και εμείς ένα γρανάζι αυτής της μηχανής να κάνουμε τα ίδια; Δεν τσουβαλιάζω όλο τον κόσμο, να μην παρεξηγηθώ. Αλλά δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πολιτών καταφεύγει στην «εύκολη» λύση.

Margo είπε...

@μια φορα κι εναν τρελο...


Έτσι ακριβώς Ελένη μου και είναι απόλυτη ευτυχία να το ζεις με οποιοδήποτε τρόπο. Ενθουσιάζομαι με ανθρώπους που πρεσβεύουν τέτοιες αξίες. Αναρωτιέμαι αν η προσπάθεια.. δηλαδή να τρέχει κανείς χωρίς υλικό αντάλλαγμα, χαρίζει αυτή την συνειδητότητα. Είναι κάτι που ανακαλύπτεται ως αντάλλαγμα του υπερ-κόπου!

Καλημέρα και καλό μήνα!

Margo είπε...

@Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης..

Δεν με ρώταγες Γιάννη μου;
Δεν κρύβω ούτε ο όνομά μου ούτε την ηλικία μου:-)

Οι εξαιρέσεις Γιάννη μου, οι εξαιρέσεις θα κάνουν τον κανόνα στο μέλλον. Θέλω να είμαι αισιόδοξη..

Καλή σου μέρα!!!

Ανώνυμος είπε...

Μέσα στη γενική μαυρίλα και το αδιέξοδο που βρισκόμαστε υπάρχει η φλόγα που πυροδοτεί τις καρδιές μας. Ώρες ώρες καλή μου φίλη αναρωτιέμαι τι έφταιξε τούτος ο τόπος και οι άνθρωποί του για να κατακρημνίζονται τόσο απενοχοποιημένα από ανθρώπους που ποτέ δεν σκέφτηκαν το γενικό καλό. Είμαι πολύ ταραγμένη με τα όσα συμβαίνουν για μας και τις επόμενες γενιές, όμως πρέπει να αντλήσουμε δύναμη, πρέπει να πλάσουμε νέες ελπίδες, πρέπει να μπορέσουμε να δούμε ή καλύτερα να δημιουργήσουμε μια λάμψη μέσα στο σκοτεινό τούνελ.

καλό σου μήνα
έχεις την αγάπη μου

Margo είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη..

Αντιγόνη μου την πίστη στο κοινό καλό την έμαθα από την δική σας γενιά και την υποστηρίζω με πείσμα. Εκεί θέλω να γυρίσουμε από πάντα και.. τώρα είναι η ευκαιρία!

Η γνώμη σου δεν είναι καθόλου ταπεινή, όμως έχω και το γνώθι σ’ εαυτόν. Δεν γράφω καλά αλλά κάπως πρέπει να εκφραστώ. Μου αρκεί να γίνομαι κατανοητή.

Σ’ ευχαριστώ πολύ!

Όμορφη μέρα να έχεις..

Margo είπε...

@meggie..

Για το αισιόδοξο μήνυμά σου και μόνο ένα μεγάλο φιλί!

Και πολλά ακόμα για καλημέρες :-)

Margo είπε...

@Ξανθή..

Καλή σου μέρα Ξανθή μου..
Να σαι πάντα καλά!

Margo είπε...

@Silena..


Όλα τα πρέπει Σιλένα μου τα κάνεις πράξη. Η δημιουργία, οι ευγενείς στόχοι θα είναι η τροφή για τη νέα κοινωνία που θα φτιαχτεί. Δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι.
Όσοι είναι εκεί πάνω και μας ξεπουλάνε χωρίς αιδώ, είναι δικές μας επιλογές, με την συμπεριφορά μας τους δώσαμε το δικαίωμα να μας φτάσουν ως εδώ. Όχι πια. Θα αντιστρέψουμε τα πράγματα γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η επιλογή του δρομέα είναι συμβολική. Θα ιδρώσουμε και θα κοπιάσουμε πολύ αλλά θα τα καταφέρουμε και μόνο ενωμένοι.

Καλή επιτυχία στην έκθεσή σου. Μπράβο σου που συνεχίζεις δυναμικά!!!
Πολλά πολλά φιλιά!

kovo voltes... είπε...

Οι εξαιρέσεις που λες και εσύ, υπάρχουν για να σπάνε τους κανόνες. Και μέσα απο τα αποκαϊδια ακόμη γεννιέται ζωή, φλόγα καινούρια, οπότε...Η αέναη λειτουργία φύσης και ανθρώπων. Θα αλλάξουν τα πράγματα μικρή μου.Θα αλλάξουν κόντρα στον καιρό! Καλημερούδια σου...

karagiozaki είπε...

Μόνο εκεί μπορούμε να στρέψουμε το βλέμμα. Στον ουρανό, τη γη και τους ανθρώπους για παρηγοριά, δύναμη και ελπίδα. καλημέρα!

Dinos-Art είπε...

Μαρία μου, απορρίπτω με βδελυγμία το "μαζί τα φάγαμε", αλλά το σίγουρο είναι ότι "μαζί τα κάναμε", με αποτέλεσμα να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε. Συνακόλουθο "μηδέν αλληλεγγύη", η οποία υπήρχε στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής, που εμείς οι παλιοί τη ζήσαμε, όταν ο ελάχιστα έχων έδινε από το υστέρημά του στον μηδέν έχοντα. Έτσι επιβιώσαμε. Καλό μήνα.

zoyzoy είπε...

Μιλάμε για αλληλεγγύη όλοι σ'αυτή τη δύσκολη εποχή δεν ξέρω αν μπορεί να υλοποιηθεί όταν βλέπεις τους πολιτικούς να νοιάζονται μόνο για την καρέκλα τους και τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Βέβαια ο καθένας να κοιτάξει για την δική του προσωπική ανύψωση αδιαφορώντας για τα χτυπήματα που δέχεται.
Ο φίλος σου πολύ δυνατή ψυχή να παλεύει με τον εαυτό του και να βγαίνει νικητής λίγοι τολμούν τέτοια επιχειρήματα βάζουν σε τέτοιες δοκιμασίες τον οργανισμό τους.

Και'γω απ'τον ίδιο ουρανό παίρνω δύναμη!
Ας ελπίσουμε ότι θα μας δικαιώσει η νέα γενιά θα πάει ψηλότερα!

Τα θαλασσινά μου φιλιά για καλό μήνα!

ξωτικό είπε...

O πολύχρωμος ουρανός σου λέει πολλά για να μην πω τα λέει όλα !!
Θα διαβάσω αργότερα τις παραπομπές σου .
Μάλλον ήρθε η ώρα επώδυνα να καταλάβουμε πως το αληθινά ατομικό καλό είναι δεμένο με το κοινό καλό μόνο που φαίνεται σε βάθος χρόνου,αυτό που μας αποδίδει τώρα και καίει το αύριο λέγεται αρπαχτή.
Και σ'αυτό αριστεύσαμε και ως κοινωνία και φυσικά ως χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Μετά το άτσαλλο ξύπνημα ας μην χάσουμε άλλο χρόνο κλαίγοντας αλλά ας ανασκουμπωθούμε να κάνουμε το μέλλον καλύτερο και μάλιστα...τρέχοντας όπου μπορεί ο καθένας.
Η φωνή σου βοηθάειπολύ.
Καλό μήνα Μαργκούλα !!!!

H.Constantinos είπε...

Πού να το ξέραμε τις εποχές εκείνες τί λαχτάρες θα μας έβρισκαν!

Ναι, μείνε καλύτερα στην 2η και 3η φωτό, αυτά θα μείνουν έτσι όπως είναι...

Καλό μήνα!

α Κενταύρου είπε...

.....στην ζούγκλα της αγοράς εργασίας.
Στη Ζούγκλα υπάρχουν νόμοι,σκληροί νόμοι,χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια η γαζέλα για να γλυτώσει από τα σαρκοφάγα θηρία.Η σχολική θεωρία μέσα στη Ζούγκλα δοκιμάζεται στη πράξη.
Ο αγώνας για την επιβίωση βασίζεται στα βασικά ένστικτα του ανθρώπου.
Τα ένστικτα είναι έξω από τη διαδικασία της μάθησης.Ο άνθρωπος εξημερώνει τα θηρία δεν κατωρθώνει όμως να εξημερώσει τον ίδιο του τον εαυτό.Πως να επιβιώσουν τα όνειρα σε τέτοιο περιβάλλον?

Άιναφετς είπε...

Εμείς...ποιοι εμείς, τέλος πάντων εμείς...τι κάνουμε;
Είδες πως έχουμε χωριστεί σε εμείς και σε αυτούς...πολύ θλιβερό να σκεφτείς πως στην ουσία είμαστε ένα...
Καλό μήνα Margo μου, να έχουμε όλοι μας!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

εξαιρετικό το κείμενό σου, αγαπημένη φίλη!
σ' ευχαριστώ και για την ευκαιρία που μου έδωσες ν' ανακαλύψω τον "τρεχαλάκη"!

η ζωή είναι ένας αγώνας καθημερινός και σκληρός. μια μάχη που καθημερινά πρέπι να δίνουμε!

αε γλυκοφιλώ!

nameliart είπε...

Margo μου είναι βαρύ το έργο που επωμίζεται η κάθε νέα γενιά, ώστε να παραδώσει στην επόμενη ένα καλύτερο κόσμο! Φαίνεται πως οι ώμοι, κάποιες στιγμές στη ροή της Ιστορίας, δεν το αντέχουν… Το γιατί είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση που ούτε καν αρχίζει με ένα σχόλιο, πόσο μάλλον να εξαντληθεί… Πάντως, το αποτέλεσμα είναι ότι στους κύκλους που κάνει η Ιστορία, η κάθε γενιά πληρώνει και το τίμημά της με πόλεμο, της όποιας μορφής, δυστυχώς!.. Ας διατηρούμε ωστόσο πίστη σε κάποια μελλοντική γενιά… Κι ας είναι βασανιστικά αργή και με πολλά κυκλικά πισωγυρίσματα η ροή της Ιστορίας…

Βαριές μέρες και δυσοίωνοι καιροί… Όμως οι φωτογραφίες σου και οι μουσικές σου είναι αφορμές βαθιάς χαλάρωσης…

Καλό μήνα να έχουμε! Φιλιά!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ!

dodo είπε...

Θα το βρούμε το πώς θα ενωθούμε- από ανάγκη.

MYSTELIOS είπε...

Εξαιρετικό και επίκαιρο το κείμενο σου !!!
Εύχομαι καλό μήνα και καλή συνέχεια !!!

Άστρια είπε...

Με άγγιξε τόσο αυτό το ποίημα, ευχής και παράκλησης, στη γενια που έμελε να πρωταγωνίστήσει σε έναν αγώνα αλλά και σε ηγετικές θέσεις.. και δεν θα έλεγα ότι το άκουσε καθόλου..
Οι σκέψεις σου με βρίσκουν σε όλα σύμφωνη και το link έδενε απόλυτα.

Υπέροχα τα χρώματα τ' ουρανού σου και ο αφρός της δικής σου θάλασσας.

Margo μου, καλό μήνα!


υγ. καταπληκτική η φωτογραφία του ουρανού!!!

CsLaKoNaS είπε...

Margo είχα κατά νου κάτι άλλο όταν σε ρώτησα.

Αν το "κοινό καλό" είναι η τήρηση των νόμων, τότε συμφωνούμε απολύτως!

:)

Margo είπε...

@kovo voltes...


Πράγματι βολτίτσα μου μέσα από τη στάχτη γεννιέται ζωή.. και χωρίς τον θάνατο δε θα υπήρχε γέννηση.. μέσα σε αυτούς τους κύκλους και εμείς.
Κατά κάποιο τρόπο χρειαζόταν αυτό το τέλμα για το αναμενόμενο άλμα.

Καλή σου μέρα μικρή μου;-)

Margo είπε...

@karagiozaki..

Καλή σου μέρα καραγκιοζάκι:-)
Πολύ μου αρέσει το Nick name σου, πολύ θα ήθελα να μας πεις κάποια στιγμή τι σημαίνει για σένα..
Ίσως γράφεις στο blog σου δεν έψαξα αρκετά.. θα επανέλθω!
Να σαι καλά!

Margo είπε...

@Dinos-Art..

Ντίνο μου συμφωνώ και πράγματι η γενιά που έζησε τον πόλεμο έμαθε να είναι αλληλέγγυη. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν επέζησε.. πολύ δύσκολα χρόνια.. όμως αυτές οι γενιές έφεραν εμάς και εμείς τις νεότερες.. τι έγινε, γιατί χάθηκε το πολύτιμο μάθημα, τι πήγε στραβά;
Γιατί δεν κληροδοτήθηκαν τόσο δυνατές αξίες;
Η απορία δεν γεννήθηκε τώρα, απ’ όταν τόλμησα να κρίνω ό,τι με περιβάλλει αναρωτιόμουν..

Καλή σου μέρα Ντίνο μου

Margo είπε...

@zoyzoy..

Αν δεν κοιτάξουμε την δική μας ανύψωση Ζουζού μου νομίζω θα έχουμε μια μίζερη ζωή, αν περιμένουμε να μας την φτιάξουν όλοι αυτοί εκεί πάνω την βάψαμε..
Η τρεχαλάκης είναι παράδειγμα για μένα.. άξιος!

Καλή σου μέρα Ζουζού μου

Margo είπε...

@ξωτικό..

Να τον διαβάσεις κάποια στιγμή τον τρεχαλάκη.. θα βρεις πολλά κοινά;-)

Δεν έχουμε χρόνο για κλάματα ξωτικό μου, δεν πρέπει να μας προσπεράσει η κρίση, δεν της χαριζόμαστε.. τέλος!

Γλυκιά καλημέρα!!!!

Margo είπε...

@H.Constantinos..


Κι ακόμα τι μας περιμένει..

Καλημέρα Κωνσταντίνε

Margo είπε...

@α Κενταύρου..


Το σχολείο όμως μπορεί να πλάσει χαρακτήρες, έτσι δεν είναι Κένταυρε;
Η μόρφωση όταν περάσει στα βαθύτερα μονοπάτια της ψυχής και γίνει καλλιέργεια, μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο, να λειτουργήσει σαν μπούσουλας για μελλοντικούς στόχους. Συμβαίνει ήδη με κάποιους εκπαιδευτικούς, με κάποια παιδιά, απλά η ζυγαριά δεν γέρνει ακόμη προς τα εκεί. Μία αντιστροφή των ποσοστών θέλουμε και η εξημέρωση θα γίνει πραγματικότητα.

Margo είπε...

@Άιναφετς..

Μαγισσούλα μου το εμείς το καταλαβαίνουμε όλοι όταν έρχεται ο θάνατος. Τότε όλες οι διαφωνίες, οι προστριβές, τα μίση, εξαφανίζονται δια μαγείας. Μπροστά στην ύστατη ώρα είμαστε όλοι ίδιοι. Αν μπορούσαμε να το νιώσουμε πριν είναι αργά…
Καλημέρα μαγισσούλα μου..

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Για φαντασου Μαργκο οτι φτασαμε να αποκαλουμε εξαιρεση αυτο που θα επρεπε να ειναι ο κανονας.Γιατι πιστευω οτι η ζωη εχει κανονες και αυτοι θα επρεπε να λειτουργουν ευεργετικα για το συνολο εφοσον τους σεβομαστε.
Αλλα σημερα η ευπρεπεια και η συναδελφικοτητα ειναι εννοιες παραγκωνισμενες.Αν μπορεσουμε να σκυψουμε με συνεση πανω απο τις προσωπικες μας αναγκες, αυτο μπορει να εχει ανταποδοτικοτητα και στο συνολο της κοινωνιας.
Ας προσπαθησουμε λιγο περισσοτερο λοιπον και ας μην μεινουμε στα λογια.

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Μια φωνή βουτηγμένη στο γαλάζιο (του ουρανού, της θάλασσας, της...)
Πιο πολύ μου άρεσε εκείνο το "όμως" στη μέση της ανάρτησης...
Οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων είναι η περιεκτικότερη ενσάρκωση των ανθρώπων που αγωνιούν, που αγωνίζονται, που κάνουν υπερβάσεις -ανεξαρτήτως αποτελέσματος!
Και από μόνο το ψευδώνυμο, που επέλεξε ο διαδικτυακός σου φίλος για να αυτοκαθοριστεί, φαίνεται το σταθερό και ταπεινό του ήθος!
Βάλσαμο κι αυτή σου η ανάρτηση, Margo μου!
Καλησπερίζω

eva είπε...

Ουρανός και θάλασσα.. ό,τι μας έχει απομείνει... Οι στίχοι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο επίκαιροι, ίσως και γι' αυτό να πονάνε τόσο... Ας ελπίσουμε ο Θεός να μας λυπηθεί...

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Καλησπέρα Μargo.
έλεγξε τη γραμματοσειρά που χρησιμοποιείς γιατί, τα βγάζει (ή τα βλέπω) όλα σαν τετραγωνάκια. {[][][]][][][][][]...κλπ.
Αυτό συμβαίνει καμιά φορά αν η γραμματοσειρά που επιλέγεις δεν είναι συμβατή με την ελληνική γλώσσα.
ή μπορεί να είναι πρόβλημα του blogspot. τα κάνει κάποιες φορές...
Περιμένω να το ελέγξεις μπας και καταφέρω να το διαβάσω.
όπως και να χει,
την καλησπέρα μου.

Υ.Γ. το όνομά σου είναι Μαργαρίτα;

Gyro είπε...

Και όσο σκέφτομαι ότι πολλοί από μας βαριούνται να περπατήσουν όχι 250 χιλ αλλά ούτε 250 βήματα χωρίς το ΙΧ τους, θλίβομαι.

Ευχαριστώ για το πέρασμά σου από το blog μου.

Καλό Σ/Κ

kiki είπε...

Τι καλά που τα λες..

magda είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενο σου, εξαιρετικές οι φωτογραφίες σου, ωραίος ο ύμνος και ο "τρεχαλάκης" απίστευτος!
Όλα θα πάνε καλά, βλέπω με αισιοδοξία το αύριο.
Έχουμε υπέροχους ανθρώπους στην Ελλάδα μας.
Σε φιλώ και σου εύχομαι καλή και ελπιδοφόρα εβδομάδα!

Margo είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ..

Λυχναράκι μου άργησα πολύ.. έλειψα για λίγες ημέρες μα τώρα είμαι και πάλι εδώ και χαίρομαι που μπορώ και πάλι να σας νιώσω κοντά μου..
Σ’ ευχαριστώ εγώ.. πολύ!

Σε φιλώ!

Margo είπε...

@nameliart..

Μελίνα μου διάβασα κάπου πως ο κόσμος δεν είναι τώρα κακός, πάντα ήταν!

Λέω όμως πως, μέσα στο κακό ξεπροβάλλει όλο δύναμη το καλό και φωτίζει τα πάντα γύρω του μην αφήνοντας στο σκοτάδι ελπίδα.

Μελίνα μου επιτέλους επέστρεψα.. η Αθήνα που ήμουν για λίγο δεν με σηκώνει :-)

Φιλιά πολλά πολλά!

Margo είπε...

@Effie's Sweet Home Designs..


Έφη μου ο μήνας κοντεύει στη μέση του, ας είναι όσος απομένει πια, είναι καλός για όλους μας!

Margo είπε...

@dodo..

Είθε!

Καλή σου νύχτα Dodo..

Margo είπε...

@ Άστρια..

Oι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε τα ίδια λάθη (?)

Άστριά μου, άφησα για λίγο το θαλασσινό αεράκι μου και καθόλου δεν μου(μας) άρεσε. Όπου φύγει φύγει.. πίσωωωωωω :-)

Ευχαριστώ Άστριά μου.
Σε γλυκοφιλώ

Margo είπε...

@CsLaKoNaS..


Ουφ! Ησύχασα..

έστω και καθυστερημένα;-)

Margo είπε...

@ΓΙΑΝΝΑ..


Από λόγια χορτάσαμε Γιάννα μου έχεις δίκιο ακόμη και από τα δικά μας θα που δεν έγιναν ποτέ πράξη. Με έναν περίεργο τρόπο είμαι αισιόδοξη.. ίσως γιατί ξέρω ότι όλοι μπορούμε..

Καλά να είσαι Γιάννα μου

Margo είπε...

@Υπατία η Αλεξανδρινή..

Υπατία μου άργησα λίγο να σου αποκριθώ αλλά είχα διαβάσει το σχόλιό σου και όπως πάντα με έκανε να χαμογελάσω γλυκά. Είναι αυτό το κάτι, κοινό και βαθύ, που με αγγίζει όποτε διαβάζω τους συνειρμούς σου.

Σ’ ευχαριστώ φίλη μου καλή.
Από τη βάση μου πια σε καλημερίζω!

Margo είπε...

@evaggelia-p..

Στο Θεό οι ελπίδες μας; Αυτό ακούγεται ως αδιέξοδο. Είναι Ευαγγελία μου;
Σου στέλνω μια γλυκιά καλημέρα και ένα γλυκό φιλί..

Margo είπε...

@Χρήστος Ζάχος..

Χρήστο συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά έλειπα.
Συμβαίνει κάποιες φορές να βλέπουμε τα γράμματα με τον τρόπο που μου δείχνεις. Μάλλον ήταν θέμα του Google. Κοίταξέ το πάλι και μου λες αν επιμένει το πρόβλημα..

Το όνομά μου είναι Μαρία, το Margo είναι το καλλιτεχνικό χαχαα αστειεύομαι, απλά είναι ένα όνομα που πάντα μου άρεσε και το blog ήταν μια ευκαιρία να το καθιερώσω :-)

Την καλημέρα μου!!!!!!!!

Margo είπε...

@Gyro..

Εγώ ευχαριστώ!
Το περπάτημα είναι μία τέχνη ξεχασμένη.. παράλογο δεν ακούγεται; Γεννιόμαστε με δύο πόδια όχι δύο ρόδες!

Να σαι καλά φίλε μου

Margo είπε...

@kiki..


Καλή σου μέρα Κική μου :-)

Margo είπε...

@magda..


Ναι Μάγδα μου να γίνουμε πολλοί οι αισιόδοξοι, τουλάχιστον να χαμογελάμε ελπίζοντας και δουλεύοντας γι αυτό..

Σε φιλώ πολύ πολύ