14 Οκτ 2011

με αφορμή μία είδηση

O άνθρωπος έχει μεγάλες αντοχές. Το ένστικτο της επιβίωσης είναι τόσο δυνατό, που όταν χρειαστεί να προστατέψει τη ζωή του βρίσκει πάντα την δύναμη και τον τρόπο να το κάνει. Μία κουβέντα με ανθρώπους των 70 και άνω για τη ζωή που έζησαν και επέζησαν είναι αρκετή. Πόλεμος, πείνα (αληθινή), θάνατος, ορφάνια, αρρώστιες που τσάκιζαν τις πολυμελείς (ευτυχώς) οικογένειες, ξενιτιά..
Πάντα όμως έβρισκαν τον τρόπο... 
Σήμερα εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης καλούμαστε να θυμηθούμε τι σημαίνει επιβίωση και μέσα από την τέχνη της να κρατήσουμε την ψυχική μας υγεία και του συνόλου, μιας και αποτελούμε μέρος του. Όταν η ανεργία μας έχει χτυπήσει την πόρτα, όταν τα χρήματα, είτε αυτά που μας ζητούν είτε αυτά που θα θέλαμε για να σταθούμε με αξιοπρέπεια μέσα σε μια κοινωνία, δεν φτάνουν, τότε ήρθε η ώρα της δράσης, η ώρα της ενθύμησης. 

Υπάρχουν δύο τρόποι να ζει κάποιος. Ο ένας είναι να δουλεύει, να παίρνει χρήματα και με αυτά να αποκτά ότι χρειάζεται. Ο άλλος είναι να δουλεύει και να φτιάχνει και ότι χρειάζεται. Να συλλέγει την τροφή του και να την δημιουργεί, να χρησιμοποιεί τα χέρια του και το μυαλό του για τις ανάγκες του ίδιου και των  παιδιών του. Υπάρχει βέβαια και ένας τρίτος τρόπος, να απαιτεί τα δουλειά του πίσω, τα χρήματα που έπαιρνε, τη ζωή που ζούσε. Τον τρίτο τον απορρίπτω ως μάταιο, γιατί πολύ απλά λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν και δεν ξέρω αν στ' αλήθεια υπήρχαν ποτέ. Όποιος δεν ζούσε με λεφτά του αέρα το γνωρίζει πολύ καλά. Δεν λέω πως δε θα πρέπει να αντιδράσουμε, ναι στην αντίδραση αλλά όχι για να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει. Η ζωή μας ήταν λάθος και τα λάθη πληρώνονται. 



Αν υποθέσουμε λοιπόν πως δεν έχουμε αρκετά χρήματα για να ταΐσουμε τα παιδιά μας τι κάνουμε; 
1. αυτοκτονούμε
2. τα αφήνουμε νηστικά και περιμένουμε το Θείο μάννα
3. ζητιανεύουμε στα σκαλιά της εκκλησίας
4. μαζεύουμε σαλιγκάρια με την πρώτη βροχή, χόρτα, παίρνουμε μια σφεντόνα και παραμονεύουμε τον πρώτο λαγό που θα περάσει από μπροστά μας, ζητάμε από τη θεία στο χωριό να μας δώσει μία κότα για αρχή, ίσως να της περισσεύει και μία τσάπα κάπου θα βρούμε δύο τετραγωνικά χώμα...



Υπερβάλω ίσως λίγο, ίσως και όχι.. πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα άφηνα τα παιδιά μου να πεινάσουν. Ούτε το παιχνίδι θα άφηνα να τους λείψει, γιατί πολύ απλά θα τους το φτιάξω, ούτε η μόρφωση θα τους λείψει γιατί οι τρόποι που μπορεί να μορφωθεί κάποιος είναι πάρα πολλοί και συχνά δεν βρίσκονται πίσω από τα θρανία. 
Δεν θα του χαρίσω πάντως μια ζωή στη μιζέρια. Οι παλιότεροι τα κατάφεραν θα τα καταφέρουμε κι εμείς, είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση γιατί έχουμε γνώσεις, την δύναμη της επικοινωνίας και θέλω να πιστεύω την αλληλεγγύη.. ήρθε η ώρα να θυμηθούμε και αυτήν την ξεχασμένη αξία. 



Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις ήταν η είδηση για τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από υποσιτισμό. Ακούμε πολλά τελευταία και θα ακούσουμε πολλά περισσότερα. Αν πράγματι ισχύει αυτό, τότε αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι τροφή, αλλά πίστη στις δυνάμεις μας. Αν δεν μπορέσουμε να αναποδογυρίσουμε την δική μας ζωή πώς θα αναποδογυρίσουμε τον ντουνιά;

υ.γ. σήμερα το blog κλείνει τα τρία του χρόνια. Το ότι είμαι ακόμη εδώ είναι η απόδειξη για το τι σημαίνει για μένα αυτή η γωνιά. Ευχαριστώ όλους όσους περνάτε από εδώ και μου την κρατάτε ζεστή με την παρουσία σας. Με αγάπη.... και χαμόγελο:-)



110 σχόλια:

cook είπε...

εύχομαι πολλά πολλά ακομη χρόνια στη γειτονια ετούτη!σήμερα περισσότερο από ποτέ ο αισιοδοξος λόγος και η θετική σκέψη είναι κυριολεκτικά οξυγόνο ζωής...μόνο έτσι θα τα βγάλουμε πέρα....μ'αρέσει να τον ακούω κι από αλλους που το εννοουν,μου δίνει κουράγιο...φιλιά ηλιολουστα :D

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Απλά, σ' αγαπώ>
Γι' αυτό που είσαι, γι' αυτό που σκέπτεσαι, γι' αυτό που λες, γι' αυτό που κάνεις.
Πάντα δίπλα - δίπλα φιλιά σε όλους.

A.G.Selena είπε...

Χρόνια πολλά!!!Εύχομαι πάντα αυτή η γωνιά να υπάρχει και να ζεσταίνει την καρδιά μου όπως τότε που πρωτο πέρασα!!!Δε χρειάζετε να σου πω πόσο σε αγαπώ,το ξέρεις,σωστά? :)

Φιλάκια πολλά πολλά!!!



Υ.Σ.:Έχεις πολύ δίκιο!!!

A.G.Selena είπε...

Οφ :( με πρόλαβαν... Πήγαινα για την πρωτιά! :Ρ

b|a|s|n\i/a είπε...

τα ευχαριστώ δικά μας. τα πολλά ευχαριστώ. που είσαι εδώ. που μας αγαπάς. που μας χαμογελάς.
για όλα τα άλλα αλλάζουν τόσα πολλά τόσο γρήγορα και νομίζω κυρίως τόσο αναίτια σε ανθρώπους σε οικογένειες που δεν φταίνε στο παραμικρό, και αν φταίνε στον ελάχιστο βαθμό
που όλοι μας είτε λιγότερο είτε περισσότερο εγκλωβιζόμαστε σε αδιέξοδα.
χιλιοειπωμένο μα την υγειά μας να έχουμε και όλα τα άλλα φεύγουν και έρχονται.
χιλιόχρονη! να είμαστε και εδώ. πιο γεροί πιο δυνατοί πιο χαμογελαστοί.
φιλιά σου πολλά!

Ξανθή είπε...

Οι παλιότεροι τα κατάφεραν!!έχω άμεσα παραδείγματα από την οικογένεια μου, θα τα καταφέρουμε κι εμείς αρκεί να μην χαθεί εντελώς η αλληλεγγύη!!
Χρόνια Πολλά σε σένα και στη σελίδα σου. Καλημέρα.

mahler76 είπε...

σε αυτούς τους καιρούς το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να τα παρατήσει. Χρόνια πολλά στο μπλογκόσπιτό σου. Καλή σου μέρα :)

SoDurck είπε...

Ωραία είναι που είσαι εδώ. Να παραμείνεις :)
Και που ξέρεις, μπορεί να συναντηθούμε σε κανέναν αγρό να μαζεύουμε χόρτα... και να γελάμε σαν μικρά παιδιά :)

Νάσια είπε...

"Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας (...) θα αντέχω!"

Να 'σαι καλά! Χρόνια πολλά να μοιραζόμαστε!

Livingathens είπε...

Ένα μεγάλο χαμόγελο για εσένα και το blog σου!! Με τις ευχές μου και την αγάπη μου

fish eye είπε...

πραγματικα εχουμε πολυ δυναμη μεσα μας και ικανοτητα να χειριστουμε πολλες καταστασεις..

το φως δε βλεπω.. αλλα ο χρονος θα δειξει..

τρια χρονια; τοσα πολλα;
τα χρονια μου πολλα, με την ευχη να μεινεις οπως εισαι..

για αυτη την γωνια ειμαστε πολλοι που ξερουμε το ''γιατι'' ειμαστε εδω

φιλι

dodo είπε...

Η είδηση είναι ανατριχιαστική, ακόμη περισσότερο επειδή η κρίση δεν οφείλεται σε φυσική καταστροφή ή μακροχρόνιο πόλεμο.
Προσβλέπω στην κρυμμένη δημιουργικότητα τών ανθρώπων, που φανερώνεται σε καιρούς στερήσεων.
Και τού χρόνου- καλύτερα ελπίζω!

Mariela είπε...

Κατ' αρχήν "χρόνια πολλά" στο μπλογκάκι σου!!
Να τα εκατοστήσει!!
Την άκουσα κι εγώ την είδηση και ομολογώ ότι με σόκαρε... και που είμαστε ακόμη!!
Συμφωνώ απόλυτα στα όσα λες.
Να ξέρεις όμως ότι στη επαρχία είναι πιο εύκολο αυτό που λες.
Στην Αθήνα προς το παρόν μας τρώνε τα σκουπίδια!!!!
Το καλοκαίρι που ήμουνα στη Λέρο, το είδα αυτό να συμβαίνει και το βρήκα εξαιρετικό.
Ο ένας ψάρευε, ο άλλος φύτευε ντομάτες...
όμως και πάλι εδώ μιλάμε για τα απολύτως βασικά της επιβίωσης όπως είναι η τροφή. δεν αρκεί όμως αυτό.
Φυσικά και υπάρχουν πολλοί τρόποι να μορφωθούν τα παιδιά μας ή να παίξουν...
Πιστεύω πως πέρα από αυτό πρέπει να γίνουμε πιο δημιουργικοί όχι μόνο ως προς τον τρόπο επιβίωσης αλλά και ως προς την γενική ανάπτυξη.
Ο καθένας για τον εαυτό του στην αρχή, συλλογικά στη συνέχεια.
Φροντίζοντας για τον εαυτό μας, φροντίζουμε και για τον διπλανό μας!!

Ουπς...νομίζω παρασύρθηκα, συγνώμη για το "σεντόνι"
Φιλιά πολλά

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Να τα εκατοστήσει η γωνια σου φίλη μου!!!!!!!!!!!!!
Για τα άλλα τωρα προτιμω να μην πω..ειναι μεγάλη κουβεντα και πως να την αναλυσεις σε δυο κουβέντες....

jf είπε...

Μέρες και αφορμές για σκέψεις μα πάνω απ' όλα δράσεις [ακόμα τις ψάχνουμε...]

Χρόνια πολλά για το όμορφο βλογ σου

H.Constantinos είπε...

Το πρόβλημα είναι ότι φρικάρουμε με κάτι τέτοια πρώτα δείγματα, ενώ είμαστε ακόμα στην αρχή-αρχή...

Το πρόβλημα είναι επίσης ότι αυτοί που το ζουν πραγματικά δεν είναι εδώ να τα λέμε online -ποιό adsl, ακόμα και τα 0,11€ + ΦΠΑ ενός sms είναι τεράστιο ποσό.

Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα...

Οι παλιότεροι τα κατάφεραν, μετά την καταστροφή ήρθαν οι καλύτερες μέρες, το πρόβλημα με εμάς είναι ότι δεν ήρθε ακόμα η καταστροφή.


Χρόνια πολλά στο μπλογκ, καλά να είμαστε να έχουμε όλοι adsl !!

Ανώνυμος είπε...

αγαπημένη μου Μαργκώ,

Το ότι δεν έχω "λοιποτακτήσει" σε άλλη χώρα έως τώρα(παρ'όλο που υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να το κάνω)είναι γιατί αυτή η χώρα είναι φτιαγμένη και από ανθρώπους σαν και σένα.
Από τη μεταπολίτευση και μέτα χάσαμε τον "μπούσουλα" οι περισσότεροι από εμάς.
Αλλάξαμε προοπτικές, αναγκες, εκμαυλιστηκαμε και καταλήξαμε σε αυτήν τη άμορφη μάζα του σήμερα.
Όσο και να με απογοητεύουν οι συνθήκες οι άνθρωποι οι καταστάσεις, δεν χάνω ελπίδα γιατί γνωρίζω ότι ο "καλός σπόρος" υπάρχει και μια "κρίση" είναι η ώθηση που χρειάζεται για να βγάλει ρίζες.
Εσύ και οι σαν και σένα...

Σας ευχαριστώ που υπάρχεται...

Πολύχρονη η "Μαργκό"!

GCTMT

Φώτης είπε...

Μαρία μου, χρόνια πολλά και ευτυχισμένα για τη φιλόξενη γωνιά σου!
Μας γεμίζεις με ομορφιά, φως, χρώματα, γλυκές μελωδίες και αισιοδοξία για να παλέψουμε...

Όχι, δεν τα παρατάμε, είμαστε εδώ ζωντανοί και δυνατοί, να δώσουμε τα χέρια και να αγωνιστούμε για την επιβίωση, την ελευθερία και την ποιότητα της ζωής που μας κλέβουνε...

Το πρώτο στοίχημα είναι να αντέξουμε το αρχικό τσουνάμι (συμφωνώ με τον Κωνσταντίνο πιο πάνω, το μεγάλο κακό δεν έχει έρθει ακόμα) και ύστερα να οργανωθούμε σε επίπεδο γειτονιάς και συνοικίας και να αντισταθούμε στους εισβολείς μέχρι να πάρουμε τη χώρα μας πίσω!

Πολλά φιλιά! Σ' ευχαριστούμε για την πολύτιμη συντροφιά σου!

eva είπε...

Να τα χιλιάσεις!! Όλοι όσοι μένουμε εδώ, άλλες φορές επικοινωνιακοί, άλλες όχι και τόσο, αισθανόμαστε αυτό ακριβώς, πως είναι σα να επιστρέφουμε στο πιο ήσυχο κομμάτι του εαυτού μας, αυτού που το μόνο που θέλει είναι να εκφραστεί. Την είδηση την άκουσα χτες το βράδυ, ανατρίχιασα... είναι τρομερό αν συμβαίνει. Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι υπάρχουν γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους στο έλεος της πείνας και της εξάντλησης, όσο δύσκολα κι αν τα φέρνουν βόλτα. Ας στερηθούν το πακέτο από τα τσιγάρα τους ή τον καφέ τους στην καφετέρια των 5 ευρώ! Με πέντε ευρώ παίρνεις τρεις τυρόπιττες, όχι μία. Γίνομαι σκληρή, το ξέρω, όμως όταν βλέπω τέτοιες προτεραιότητες από γονείς, που τα βλέπω να συμβαίνουν καθημερινά γύρω μου, εξοργίζομαι και αγανακτώ. Για παιδιά μιλάμε, για όνομα!...

CsLaKoNaS είπε...

Χρόνια πολλά Μάργκο! Εύχομαι να συνεχίσεις για πολλά χρόνια ακόμη στα blogs.

Η είδηση που αναφέρεις για παράδειγμα και έχει κάνει το γύρο της μπλογκόσφαιρας είναι κατά πάσα πιθανότητα τραβηγμένη έως ψευδής.

nameliart είπε...

Margo μου τις πιο θερμές ευχές μου για το ωραιότατο ιστολόγιό σου! Να είσαι πάντα καλά και να το πλουτίζεις με κομμάτια από τη ψυχή σου κι εμείς να χαιρόμαστε αυτό το μοίρασμα!
Γιατί ναι, θα συμφωνήσω ότι το μοίρασμα, όχι μόνο σε υλικές αλλά και (ίσως κυρίως) ψυχικές αξίες, είναι πηγή ζωής, χαράς, δημιουργίας. Συχνά σκέφτομαι κι εγώ, όλο και περισσότερο, μια επιστροφή σε «πρωτογενούς» τύπου οικονομίες. Μέσα από την ανταλλαγή αγαθών – θα σου δώσω ψωμί γιατί έχω σιτάρι και θα μου δώσεις λάδι γιατί έχεις ελιές – χωρίς αυτή τη πιεστική και δυναστευτική βασιλεία του χρήματος, που σαρώνει κάθε ανθρώπινη ουσία και αξία.
Σίγουρα έχουμε αποθέματα δύναμης που ίσως ούτε τα υποπτευόμαστε γιατί δεν έτυχε να τα χρειαστούμε μέχρι τώρα. Ας τα ανακαλύψουμε λοιπόν και ας τα αξιοποιήσουμε με σκοπό την αληθινή ζωή!

Φιλιά πολλά και ευχές εγκάρδιες!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά στο ιστολόγιο σου με πολλές αναρτήσεις εύχομαι.
Όσο για τα άλλα που αναφέρεις, νομίζω πως είσαι πολύ αιθεροβάμων!!!
Καλή συνέχεια στην όμορφη φαντασία σου!!!!!!!!!

Λάμπρος Μαργαρίτης

Άιναφετς είπε...

Χρόνια πολλά πολλά Margo μου, στο όμορφο μλπογκόσπιτο σου!
Τις προάλλες μετρούσα πόσοι έχουν κλείσει ή εγκαταλείψει τα blogs τους μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια...και είναι πολλοί.
Στις μέρες μας χρειάζεται εσωτερική δύναμη για να συνεχίσει κανείς να γράφει, να μοιράζεται σκέψεις και συναισθήματα, να είναι παρών...για όποιον το ζητήσει και εσύ είσαι εδώ και εύχομαι να είσαι ακόμα για πολύ καιρό!
ΑΦιλιά καρδιάς!

Dinos-Art είπε...

Οι λέξεις κλειδιά για να βγούμε από το σημερινό τέλμα είναι "αλληλεγγύη"-"αισιοδοξία"-"δράση".
Όχι επανάπαυση στην ελπίδα. Ελπίδα είναι όνειρο των ξυπνητών.
Χαίρομαι που τα "κλειδιά" αυτά Μαρία μου βγαίνουν μέσα από την ανάρτησή σου.
Εύχομαι πολλές ωραίες αναρτήσεις στο blog σου για πολλά χρόνια.
Καλό βράδυ από τη βροχερή Θεσσαλονίκη. Σε φιλώ.

zoyzoy είπε...

Τραγική όντως η είδηση μας σόκαρε για τα καλά!
Νομίζω τώρα θα εκτιμήσουμε περισσότερο αυτά που έχουμε και ακόμα πιο πολύ τα δώρα της φύσης.

Εύχομαι να είσαι κοντά μας για πολλά πολλά χρόνια και να μας χαρίζεις τις ομορφιές της ψυχής σου!

Φιλιά θαλασσινά γειτόνισσα!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Εμείς τα καταφέραμε στην επιβίωση ίσως γιατί υπήρχε η αλληλεγγύη.. δεν αφήναμε άρρωστο.. πεινασμένο.. άντυτο.. από τα λιγοστά που είχαμε..γιατί οι πόρτες ήταν ανοιχτές και έβλεπες μέσα..
Τώρα κλεισμένοι στα κουτιά γίναμε αδιάφοροι..έτσι δεν υπάρχουν χέρια απλωμένα..

Για το μπλογκ σου εύχομαι πολλά χρόνια να είναι κοντά μας!

α Κενταύρου είπε...

Aλληλεγγύη στον άνεργο είναι η σωστή στάση μιας κοινωνίας ανθρώπων και όχι προστασία με κάθε μέσο του οποιουδήποτε κεκτημένου.

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

πρώτα-πρώτα να σου ευχηθώ για τα μπλογκογεννέθλιά σου! να συνεχίσεις να είσαι μαζί μας για όσο το επιθυμείς!

δεύτερον θα συμφωνήσω μαζί σου μαζί σου, αλλά...

αλλά πες μου: τότε υπήρχε πεινα και δυστυχία γιατί είχαμε πόλεμο. τώρα γιατί; γιατί να δυστυχώ εγώ-εμείς και να γυρνώ σε συνθήκες ζωής περασμένων δεκαετιών; γιατί κάποιοι κλέψανε, φάγανε με το σκασμό χρήματα και κόπους ολονών μας;
δεν είναι πως δεν θα βρούμε κάποιες λύσεις... είναι που μας πνίγει ο θυμός...

φιλιά όμορφή μου!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Καλή μου Margo,
Παρόλο που θα συμφωνήσω με τον CsLaKoNaS (κάπου πήρε το μάτι μου μια διάψευση της είδησης αυτής), φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα γίνει και αληθινή!
Καλό είναι λοιπόν να διδαχτούμε από τους παλιούς και να πάρουμε τα δικά μας, τα ανθρώπινα, μέτρα (βλέπεις, κάποιες λέξεις κατάντησαν παρεξηγἠσιμες!).
Όσο για τα γενέθλια του ιστολογίου σου, θα πω μόνο ότι λυπάμαι που δεν σε είχα γνωρίσει νωρίτερα! Κράτα λοιπόν ανοιχτό αυτόν το δίαυλο επικοινωνίας. Είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητος. Όπως λέει και η Άιναφετς, είναι πολλοί αυτοί που σίγησαν. Κι αυτοί που απομείναμε αραιώσαμε σημαντικά τις αναρτήσεις. Έστω κι έτσι όμως, εξακολουθούμε να κρατιόμαστε σφιχτά, για να μην πραγματοποιηθεί το "σπάσιμο", στο οποίο παιχνίδι είχες δηλώσει ότι ήσουν από μικρή πολύ γερή! ;)
Ζητώ συγγνώμη για τη φλυαρία και σου στέλνω την αγάπη μου

Levina είπε...

Nα ευχηθώ και εγώ να τα εκατοστήσει το blog σου και εσύ να έχεις την δύναμη να συνεχιζεις τις όμορφες αναρτήσεις σου.

Για την αναρτησή σου θα πω πως δεν υπερβάλλεις καθόλου, αλλά πόσο εφικτά είναι όλα αυτά να γίνουν μέσα στις πόλεις και στα κλουβιά-διαμερίσματα? Και πόσο είδαμε να προβάλουν την συγκεκριμένη είδηση?
Ασιτία? Μήπως έχουν δείξει εικόνες μετά το τέλος μιας λαικής τι γίνεται? Πόσοι είναι εκείνοι που τρέχουν να μαζέψουν αυτά που πετάχτηκαν στα σκουπίδια?
Ας σταματήσω εδώ καλύτερα, γιατι είναι πολλά πια που μπορούμε να γράψουμε επάνω σε όλα αυτά.

Τα φιλιά μου
και να είσαι πάντα καλά.

Roadartist είπε...

Σε ευχαριστώ. Για όλα όσα διάβασα / έχω διαβάσει εδώ, σε ευχαριστώ για όλα όσα έχουμε μοιραστεί. Δεν είναι ψεύτικη αυτή η επικοινωνία, αντίθετα είναι απίστευτα δυνατή. Να μείνεις, είναι χαρά να επικοινωνούμε. Χρόνια πολλά και δυναμικά στο blog, σε σένα και στην οικογένεια σου.

α Κενταύρου είπε...

....σήμερα το blog κλείνει τα τρία του χρόνια.
Kάπου μου κόλλησε ο bloger και μέχρι να το ξεκολλήσω ξεχάστηκα.
Εύχομαι να συνεχίσεις με την ίδια ευαισθησία.

Margo είπε...

@cook..

Αναστασία μου σ’ ευχαριστώ θερμά! Ο ένας αντλεί από τον άλλον αισιοδοξία και δύναμη ακόμη κι αν δεν είναι αυτός ο σκοπός.
Πολλά φιλιά κι από εμένα και να έχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!

Margo είπε...

@epikuros..

Με συγκινείς Βαγγέλη μου.. και αυτό το δίπλα - δίπλα το νιώθω στ’ αλήθεια κι ας μην είσαι εδώ κι ας παλεύεις εκεί έξω..
Μια μεγάλη αγκαλιά!

Margo είπε...

@Selena..

Σελενάκι μου μακάρι να ήμουν κοντά, το λέω και το εννοώ.. άσε που οι καλύτεροι @φίλοι μου είναι στον Βορρά. Με καλεί η Θεσσαλονίκη;-)

Τα αισθήματα συνήθως είναι αμοιβαία, δεν κολλάνε τυχαία δυο άνθρωποι μαζί. Να προσέχεις και να χαμογελάς, θα βλέπεις τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

Πολλά πολλά φιλάκια και ευχές για ότι καλύτερο.

υ.γ. με διαφορά δευτερολέπτων.. όλοι πρώτοι είστε;-))

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a..

Βασίλη μου νομίζω δεν υπάρχει οικογένεια που δεν έχει εγκλωβιστεί. Άλλοι λίγο άλλοι πολύ, μα σε λίγο καιρό όλοι θα έχουμε σημαντικό πρόβλημα. Κατανόηση υπάρχει, αλλά έχει μία τάση ο κόσμος να δραματοποιεί ακόμη πιο πολύ τα πράγματα. Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του υποσιτισμού και αν υπάρχει σε μια μερίδα κόσμου υπάρχει μια κάποια μέριμνα, όχι από το κράτος βέβαια αλλά από εθελοντές.
Ναι, την υγειά μας να έχουμε, γιατί αν κλονιστεί αυτή τότε έρχονται οι πραγματικές δυσκολίες.

Σ’ ευχαριστώ πολύ για την συνοδοιπορία, αν και τελευταία σε βλέπουμε να τριγυρνάς αραιά και που στη γειτονιά μας;-)

Φιλιά πολλά!!!

Margo είπε...

@Ξανθή..


Είναι καλό να έχουμε αυτά τα παραδείγματα από τις ρίζες μας. Λίγοι έφτασαν ομαλά στα γεράματά τους.. αν μιλήσεις μάλιστα με μεγάλους ανθρώπους ξέρουν τι να περιμένουν και δεν φοβούνται.

Σ’ ευχαριστώ για τις ευχές Ξανθή μου.. να σαι καλά!

Margo είπε...

@mahler76..

Ακριβώς!
Ευχαριστώ Μαλεράκο.. καλό σου ξημέρωμα!

Margo είπε...

@Soduck..


Είδες; Το ένα φέρνει το άλλο. Θα ξαναβρούμε την ανεμελιά μας και η ζωή θα κυλάει πιο αργά, θα ζούμε με όλες τις αισθήσεις μας. Πόσες από τις επτά μας αισθήσεις παραμένουν σε λήθαργο;
Καλό ΣΚ :-)

Margo είπε...

@Νάσια..


Τώρα.. αυτή η δήλωση θέλει αγκαλιά:-)

Και εσύ να είσαι καλά Νάσια και να αντέχεις, να αντέχω και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Καλή σου νύχτα!

Margo είπε...

@Lefteris Savvidis..


Θερμές ευχαριστίες Λευτέρη.. να σαι καλά!!!!!

Margo είπε...

@❤..


Είναι βαριά η ατμόσφαιρα Στέλλα μου, δύσκολα να αντισταθεί κανείς στην θλίψη που έχει κυριέψει τους πάντες και τα πάντα. Αλλά να, όταν περνώ από εσένα και κοιτώ τις δημιουργίες σου νιώθω πως τίποτα δεν έχει χαθεί. Όταν η ομορφιά και η δημιουργικότητα συνεχίζει να πρωταγωνιστεί, έχουμε ελπίδες πολλές!

Σ’ ευχαριστώ για το μοίρασμα..
Φιλιά!

Margo είπε...

@dodo..


Περισσότερο φοβάμαι την φαγωμάρα σε συνθήκες σαν αυτές που περνάμε και θα περάσουμε.
Η είδηση δεν στέκει κατά τη γνώμη μου και ήταν πολύ αόριστη. Αν όντως συνέβη το περιστατικό (μάλιστα μίλησαν για μεγάλο αριθμό παιδιών!) εκείνοι τι έκαναν σαν σχολείο; Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων τι έκανε; Μαζεύει χρήματα για διάφορα, δεν είναι δύσκολο να μεριμνήσει για κάποια παιδιά που έχουν πρόβλημα. Ένα πιάτο φαί είναι, ποιος δε θα μπορούσε να το προσφέρει;;;

Ευχαριστώ Dodo.. πολύ!!!!!!!

Margo είπε...

@Mariela..


Μαριέλα μου στην επαρχία είναι όντως πιο εύκολο. Μα όταν μια οικογένεια την μαστίζει η ανεργία και μένει σε ενοίκιο, τι περιμένει για να φύγει; Τα ζώα, όταν τελειώνει το φαγητό σε ένα μέρος πάνε σε άλλο, εκεί που θα βρουν τροφή. Εμείς κολλάμε και μετά φοβόμαστε να απομακρυνθούμε από το σύνηθες.

Μαριέλα μου σίγουρα δεν φτάνει το φαγητό και το παιχνίδι. Όμως τα χρήματα δεν είναι ο μόνος τρόπος για να καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί που ονειρευόμαστε.
Η οικογένειά μου από τις φτωχές εκείνης της εποχής, με τρία παιδιά, ο μπαμπάς οικοδόμος, η μαμά κλασική μαμά που μεγαλώνει τα παιδιά της. Ο μεγάλος μου αδελφός είναι καθηγητής Χημείας σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού με μεγάλο όνομα διεθνώς στην έρευνα, ο μικρός πέρασε στο Φυσικό Αθήνας με τρία 10άρια και ένα 16 και σήμερα ειδικευμένος στις τηλεπικοινωνίες με πολύ καλή θέση στην αγορά και εγώ ξεκίνησα στα 14 μαθήματα μουσικής πλήρωσα για ένα μόνον χρόνο και μετά συνέχισα με υποτροφίες.. στα 16 απόκτησα τους πρώτους μου μαθητές στο ωδείο που σπούδαζα και χρηματοδότησα μόνη μου τις ανάγκες μου σε βιβλία και όργανα. Τα καλοκαίρια όμως αντί για διακοπές αρματωμένοι με τις τσάπες όλοι μαζί σκάβαμε τα αμπελάκι και τον κήπο στο νησί και χτίζαμε το σπίτι μας τούβλο τούβλο για καιρό. Ακόμη και τους τσιμεντόλιθους τους φτιάξαμε μόνοι μας.
Πιστεύω στη δουλειά και στην δύναμη της θέλησης. Το μαζί είναι το σημαντικότερο όλων, αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε να το ξαναβρούμε, ανάπτυξη δεν θα έχουμε αλλιώς.

Συγνώμη και για το δικό μου «σεντόνι»
Φιλιά πολλά Μαριέλα μου

kovo voltes... είπε...

Τελικά όσοι έχουν ψυχή, μήπως απο όλο αυτό το χάος βγούνε πιο δυνατοί? Να, με δύναμη σαν αυτή που κουβαλάς και εσύ στην ψυχούλα σου?? Ίσως...κάθε τι για καλό...
*εδώ να μείνεις, να μοιραζόμαστε την ενέργεια την ευλογημένη...;)

Margo είπε...

@Ρίκη Ματαλλιωτάκη..


Ευχαριστώ Ρίκη μου.. τα άλλα άστα και εγώ μια που τα ‘γραψα και ξεθύμανα:-)

Σε φιλώ!

Margo είπε...

@JamanFou..


Είμαστε μπερδεμένοι όλοι, αλλά λίγο παραπάνω δραστήριοι γινήκαμε με την αβεβαιότητα που μας ξημερώνει η κάθε μέρα. Σαν να περιμένουμε σκληρό Χειμώνα για πρώτη φορά..

Ευχαριστώ Jaman Fou :-)

Margo είπε...

@H.Constantinos..


Είναι η αρχή, συμφωνώ απόλυτα και όντως δεν ζήσαμε ακόμη την καταστροφή η οποία είναι αναπόφευκτη.

Με αφορμή την παρατήρηση για το adsl μου θύμησες μια ιστορία..
Ένας παππούς παίρνει ένα ακριβό δώρο στον εγγονό του που έχει να δει χρόνια (ο μικρός ζει στο εξωτερικό). Όταν είδε το δώρο το παιδί κατάλαβε την αξία του και ρωτάει τη μαμά του.. μαμά ο παππούς είναι πολύ πλούσιος; Η μαμά του (και νύφη) θεώρησε πως είναι.
Εγώ όμως αναρωτιέμαι, ο παππούς έδωσε πχ150 ευρώ για το δώρο του μικρού, αλλά οδηγεί μια σακαράκα από τα 30 του χρόνια και δεν την έχει αλλάξει ακόμη κι ας είναι 70, αγοράζει ρούχα μόνο όταν έχουν μπαλωθεί τα παλιά του 5 και 6 φορές, δεν βγαίνει ποτέ έξω για φαγητό ούτε πηγαίνει στο καφενείο, δεν πάει ταξίδια, σκάβει τον λαχανόκηπο μόνος του χωρίς να παίρνει εργάτη κτλ.
Είναι τώρα και ένας άλλος παππούς που ζει όπως ένας συνηθισμένος σύγχρονος πολίτης με τα όλα του και κάνει δώρο στον εγγονό του αξίας 10 ευρώ.
Ποιος είναι πιο πλούσιος ο πρώτος ή ο δεύτερος;;;;;

Σίγουρα κάποιοι ζουν πραγματικά το πρόβλημα αλλά και πάλι δεν είναι λύση να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, όλα παλεύονται, όλα εκτός από το τέλος.

Όσο έχουμε λοιπόν adsl..
θα τα λέμε:-)

Ευχαριστώ!

vasiliki είπε...

Χρόνια πολλά στο blog σου :):)
Νόμιζα πως είχε γενέθλια Αύγουστο!)
Ξεχνάς πως η κάθε εποχή έχει τα εύκολα και τα δύσκολα, όπως και το να είσαι μορφωμένος πάλι δεν σημαίνει τίποτα.Ο χρόνος θα δείξει πια γενιά είναι πιο ανθεκτική καθώς επίσης και πόσο ώριμη ψυχολογικά και πνευματικά για να ανταπεξέλθει τις δύσκολες στιγμές. Εξω απο τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε Μαράκι μου...
Καλή σου νύχτα - φιλί

~reflection~ είπε...

Επέτρεψέ μου να παραθέσω το σχόλιο που άφησα πριν λίγο στην Μ...

Μου ήρθε στο Νου με το πρώτο ανάγνωσμα...

Εμείς μπορεί να ξεχνάμε
τον Εαυτό μας
τα Κλειδιά μας
το Ραντεβού με μία Αλλαγή Πλεύσης
μα..

η Ζωή ποτέ δεν μας Ξεχνά!!

είναι που εφευρετική
ΠΑΝΤΑ βρίσκει τον Τρόπο να συνεχίσει
και πάντα μας Τραβά μαζί της....

από το χέρι.....
σαν παιδάκια που θέλουν "ξεχασμένα" να μείνουν
κι εκείνη αυταρχικά κι όμως με μητρική φροντίδα
τους θυμίζει πως.....

ΑΥΡΙΟ έχουμε Σχολείο!!!!



φιλάκι!!!!

Margo είπε...

@GCTMT..

Λίνα μου.. με έκανες να χάσω τα λόγια μου……
μόνο να σου πω.. πως δεν υπάρχω με κάποιους, υπάρχουμε όλοι μαζί και αυτό το μαζί είναι που θα ανθίσει. Κανείς μας δεν μπορεί μόνος.

Εγώ ευχαριστώ… κι ας μ’ έκανες να κοκκινίσω;-)

Σε φιλώ γλυκά

Margo είπε...

@Φώτης..

Φώτη μου είμαι ετοιμοπόλεμη! :-)

Δεν ξέρω πώς, αλλά όταν έρθει η στιγμή θα βρούμε και το πώς και το που.

Εγώ ευχαριστώ ειλικρινά, αν δεν ήσασταν όλοι εσείς δε θα υπήρχε το blog.

Πολλά πολλά φιλιά!

Margo είπε...

@evaggelia-p..


Ευαγγελία μου δεν μπορεί να είναι αλήθεια, όχι πως δεν υπάρχει πρόβλημα επιβίωσης σε οικογένειες αλλά με τη συγκεκριμένη είδηση κάτι δεν μου πάει καλά. Πολλά τα ερωτηματικά αν όντως έτσι είναι..

Γράφεις για τα τσιγάρα και θυμάμαι πολλές σκηνές με γονείς να καπνίζουν σαν φουγάρα και να κρατάνε αγκαλιά το νήπιο ή ακόμη και τα μωρό τους!
Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει μέσα αυτό το μυαλό για να μην σκέπτεται το κακό που προκαλεί στο ίδιο του το παιδί.

Καλό ξημέρωμα Ευαγγελία μου..

Margo είπε...

@CsLaKoNaS..

Σε αυτό κατέληξα και εγώ, δεν μου ταιριάζει ο τρόπος που μεταδόθηκε η είδηση με τη λογική. Μάλιστα μιλήσανε στον πληθυντικό, πως συμβαίνουν λιποθυΜΙΕΣ από υποσιτισμό!
Άσε που για να φτάσει ένα παιδί να λιποθυμά από υποσιτισμό θα πρέπει να έχει φτάσει στο αμήν. Οι δάσκαλοι τι έκαναν πριν από αυτό; Ενδιαφέρθηκαν, μίλησαν με τους γονείς των παιδιών, κοίταξαν τι μπορούν να κάνουν οι σύλλογοι του σχολείου ή όποιος μπορεί να βοηθήσει; Κάτι δεν κολλάει με αυτή την ιστορία.

Ευχαριστώ πολύ Λάκωνα, να σαι καλά!

Margo είπε...

@nameliart..

Μελίνα μου ήδη έχω αρχίσει να τα κάνω πράξη. Μαθήματα μουσικής δωρεάν και ότι άλλο προκύψει.. χωρίς χρήματα. Δεν είχα άλλωστε και πολύ καλή σχέση μαζί τους. Η χαρά της προσφοράς επιστρέφει διπλάσια και τριπλάσια στη πυγή που την δημιούργησε. Μου χαρίστηκαν και εμένα πολλά πράγματα δωρεάν, σειρά μου τώρα.

Μελίνα μου έχεις δει τον ναυαγό με τον Τομ Χανκς; Είναι ταινία βέβαια, αλλά μέσα εκεί μπορεί να δει κανείς την δύναμη του ανθρώπου να επιβιώνει.

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
Φιλιά πολλά Μελινάκι μου:-)

Margo είπε...

@Λάμπρος Μαργαρίτης..

Θα ήμουν αν δεν έκανα πράξη όσα γράφω. Πάντα μου άρεσε να είμαι αυτάρκης γι αυτό και μετακόμισα με την οικογένειά μου στο νησί. Η απόφαση όμως να αφήσουμε την στρωμένη ζωή μας στο κέντρο και την πολύ καλή δουλειά μας για να ξεκινήσουμε από το μηδέν, δεν ήταν καθόλου εύκολη. Η επαγγελματική αποτυχία δεν σημαίνει απαραίτητα και δυστυχία. Σε εμάς θα έλεγα συνέβη το αντίθετο...

Margo είπε...

@Άιναφετς..


Πολλά έχουν κλείσει και πολλά ανοίγουν. Είμαι από αυτούς που δεν εγκαταλείπουν εύκολα.. δεν ξέρω αν είναι δύναμη ή κάτι άλλο πάντως μου αρέσει εδώ μαγισσούλα μου.

Σ’ ευχαριστώ πολύ!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦάκια

Margo είπε...

@Dinos-Art..

Ντίνο μου ευχαριστώ πολύ για όλα. Η γνώση της ζωής είναι το καλύτερο εφόδιο που μπορεί να μεταφέρει μία μεγαλύτερη γενιά στις μικρότερες.
Να είσαι πάντα καλά!

Φιλιά!

Margo είπε...

@zoyzoy..

Ζουζού μου δεν νομίζω να είναι αληθινή. Σκέψου αν βρισκόσουν εσύ σε αυτή τη θέση, ένας γονιός, οποιοσδήποτε γονιός τι θα έκανε;

Ίσως βρεθούμε και σε τέτοιες καταστάσεις αλλά έπονται και πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Πάντως κανείς άνθρωπος δε θα τσιγκουνευόταν ένα πιάτο φαί σε ένα παιδί που πεινάει.. δεν μπορώ να το διανοηθώ.

Φιλιά πολλά!

Margo είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη..


Κι όμως Αντιγόνη μου όταν μας έχει ζητηθεί προσφέρουμε από το στέρημα. Θα ξυπνήσει πάλι η αλληλεγγύη γιατί όλοι θα χρειαστούμε βοήθεια. Θα απλωθούν τα χέρια και πάλι. Ο φόβος δεν μας αφήνει αλλά και αυτό θα περάσει.

Θυμήθηκα εκείνα τα χρόνια τα παιδικά μου, ερχόταν η κυρα Ευθυμία συχνά στο σπίτι και έτρωγε. Το σώμα της είχε γύρει σε ορθή γωνία και μιλούσε λίγο. Ήταν μικρασιάτισσα και της άρεσαν τα μακαρόνια με τη ζάχαρη. Κάθε σπίτι κάθε γειτονιά είχε κάποιον άνθρωπο ανήμπορο που βοηθούσαν όλοι κι ας ήταν τα σπίτια όλα φτωχικά.
Καλό ξημέρωμα Αντιγόνη μου

Margo είπε...

@α Κενταύρου..

Συμφωνώ Κένταυρε, οι άνθρωποι θα στηρίξουν.

Ευχαριστώ για την ευχή. Ευχαριστώ και για την διαδικτυακή παρέα:-)

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! (Η τούρτα που είναι??? :-)Άτιμη κρίση!!! )

Εκεί που έγραφες για συζητήσεις με τους 70 και ανω και τι έχουνε βιώσει θυμήθηκα τον παππού μου. Που δέχθηκε τις επιρροες δυο παγκοσμίων πολέμων ,μιας Μικρασιατικής καταστροφής και μίας Χούντας για να πεθάνει ακμαιότατος στα 99 του...

Για να επιβιώσουμε από όλο αυτό χρειάζεται πρώτα από ολα να είμαστε συν-άνθρωποι. Να αποδιώξουμε το σαράκι του εγωισμού. Πριν μα κατασπαράξει...

Φιλιά καλή και Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις...

Margo είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ..

Λυχναράκι μου αυτό το άδικο είναι που μας εξοργίζει και αυτό που θέλουμε περισσότερο απ’ όλα είναι δικαιοσύνη. Και δεν θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα αν δεν ενωθούμε απέναντι σε όσους μας κατακλέβουν χρόνια τώρα.

Όμως θα γυρίσουμε πολύ πίσω είτε το θέλουμε είτε όχι. Ήδη έχουμε γυρίσει πίσω, αλλά ακόμη δεν ήρθε η καταστροφή όπως λένε οι περισσότεροι. Την ίδια αίσθηση έχω. Πώς θα παλέψουμε αν δεν νιώσουμε δυνατοί. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας φάει.
Είναι η αντίδρασή μου σε μια είδηση που δεν θεωρώ αληθής γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να φανταστώ έναν γονιό να μην παλεύει για το παιδί. Δεν βοηθούν τέτοιοι μελοδραματισμοί.

Καλή μας δύναμη λυχναράκι μου..
Να μου είσαι πάντα καλά!
Φιλιά πολλά

Margo είπε...

@Υπατία η Αλεξανδρινή..


Υπατία μου αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ. Και περιμένω να βγει και αληθινή ως ένα μέρος όμως. Θα πεινάσουν πολλοί άνθρωποι και παιδιά αλλά δεν θα μείνουν έτσι, δε θα μείνουν όσοι μπορούν ή απλά πρόβλεψαν, να κοιτάνε όσους λιμοκτονούν. Στα δύσκολα γινόμαστε αλληλέγγυοι.

Πολύ γερή λέμε στα μέντα μέντα δεν σπάω με τίποτα;-)

Η φλυαρία όταν είναι ουσιαστική δεν είναι καθόλου φλυαρία. Γι αυτό είμαστε εδώ για να συζητάμε λίγο παραπάνω:-)

Φιλιά πολλά Υπατία μου και καλό σου Σαββατοκύριακο!

Margo είπε...

@Levina..

Λεβίνα μου στις πόλεις δεν είναι εύκολο. Όταν όμως τα έχεις χάσει όλα είναι εύκολο να φύγεις. Τι σε κρατάει σε μια πόλη που δεν μπορεί να σε θρέψει και σε κρατά και φυλακισμένο μέσα σε ένα κουτί σαν το ποντίκι;

Εικόνες που θα βλέπουμε συχνά, αλλά θα δούμε και εικόνες ανθρώπων να οργανώνονται με στόχο να ανταπεξέλθουν. Για παράδειγμα έχεις ακούσει πως πολλοί φούρνοι στο τέλος της ημέρας χαρίζουν όσο ψωμί δεν πουλήθηκε σε ανθρώπους που δεν μπορούν να το αγοράσουν;
Τέτοια θα δούμε πολλά στο μέλλον..

Να σαι καλά Λεβίνα μου
Σε φιλώ!

roadartist είπε...

Margo μου επανέρχομαι απλά να επισημάνω, πως ακόμη και αν αυτά τα παιδάκια δεν λιποθύμησαν σήμερα, θα υπάρχουν σίγουρα άλλα πολλά παιδάκια που θα πεθαίνουν από την ασιτία (μεθ)αύριο. Δεν είναι υπερβολή αυτό. Με μια ματιά στα μέτρα, βλέπεις τι επιβάρυνση πέφτει σε πολύτεκνες οικογένειες (απίστευτη εξοντωτική φορολογία), σε συνταξιούχους των 300ε (!) (πόσοι από αυτούς δε ζούνε με τη σύνταξη τους όχι μόνο τα παιδιά τους αλλά και τα εγγόνια τους;), στους "εισοδηματίες" των 5000ε και στους άνεργους. Η κυβέρνηση προτίμησε να στηρίξει τις τράπεζες και όχι τους ανθρώπους της χώρας της. Τον σπρώχνει στην εξαθλίωση. Πρέπει να τιμωρηθεί αν υπάρχει δικαιοσύνη. Και ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Και να πεις πως δεν υπήρχαν τόσα παραδείγματα από άλλες χώρες που ακολούθησαν αυτή την "οδό"... Πρόκειται ή για ανοησία ή προφανώς για εγκληματική προδοσία. Άλλωστε όλα εδώ κρίνονται. Ας γίνουμε τουλάχιστον εμείς οι πολίτες πιο άνθρωποι, μόνο έτσι μπορεί να βοηθηθεί κάποιος. Στην επαρχία τα πράγματα θα είναι πιο καλά. Καλό σκ!

Margo είπε...

@Roadartist..

Ευχαριστώ ροντάκι μου εγώ πρωτίστως, είσαι από τα πολύ δυνατά στελέχη της γειτονιάς μας. Πολλές φορές ‘άντλησα από την δύναμή σου να είσαι εδώ και να συνεχίζεις με κέφι παρόλες τις δυσκολίες.
Μια μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω:-)

Margo είπε...

@kovo voltes...

Όλοι έχουμε ψυχή βολτίτσα μου απλά δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να το ανακαλύψουμε. Απλά πολλές γενιές ανθρώπων δεν έχουμε ζήσει κάτι παρόμοιο. Κοίτα τους μεγάλους ανθρώπους, παραπονιούνται αλλά δεν φοβούνται κι ας είναι ανήμποροι. Τα έχουν δει όλα τι να φοβηθούν.

Σε καλό θα μας βγει είμαι σίγουρη.
Ευχαριστώ πολύ που είσαι μέρος αυτής της γειτονιάς βολτίτσα μου.
Σε φιλώ πολύ!

Margo είπε...

@vasiliki..

Τον Αύγουστο είναι τα γενέθλια της Μαρίας όχι του blog:-)

Βασιλική μου μάλλον δεν κατάλαβες γιατί έγραψα όλα αυτά και σίγουρα δεν διάβασες τα σχόλια.. και με το δίκιο σου είναι πολλά και μεγάλα.

Δεν επιτίθεμαι στους γονείς που δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, ούτε πιστεύω πως δεν θα βρεθώ ποτέ σε αυτή τη θέση, κανείς δεν ξέρει..
Με την είδηση τα έβαλα που τη θεωρώ μελοδραματική και αναληθής. Μα κι αν ήταν αληθινή, το σχολείο τι έκανε γι αυτό;
Στο σχολείο μας είναι κάποια παιδιά μεταναστών πολύ αδύνατα και οι δάσκαλοι κάλεσαν τους γονείς να δουν τι συμβαίνει και μήπως χρειάζονται βοήθεια ακόμη και ψυχική στήριξη, γιατί το αδύνατο παιδί δεν είναι απαραίτητα ένα παιδί που δεν έχει να φάει.
Και η λιποθυμία; Πιστεύεις πως έγινε έτσι; Ανιψάκι μου που δεν έτρωγε τίποτα λόγο υγείας που ήταν ένας σκελετός μέσα στα ρούχα του, άρρωστος, πριν την μεταμόσχευση.. δεν λιποθύμησε ποτέ και έπαιζε όπως όλα τα παιδιά εκτός από τις 7 ημέρες πριν το ταξίδι που του άλλαξε τη ζωή.

Ούτε λέω πως η εποχή μας είναι ίδια και απαράλλακτη με εκείνη των παππούδων μας ή εμείς οι ίδιοι. Πιστεύω όμως στη δύναμη του ανθρώπου. Με πιο τρόπο θα την εκδηλώσει δεν ξέρω αλλά δεν θα αυτοκτονήσει ομαδικά.

Καλημέρες και φιλιά πολλά!

Margo είπε...

@~reflection~..

Έτσι Κάκια μου, η ζωή είναι ένας δυνατός μαγνήτης.. το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνεις:-)

Αύριο έχουμε σχολείο!!!!

Φιλιά φιλιά φιλιά!!!!

Margo είπε...

@Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης..

Γιάννη μου και εγώ τους παππούδες μου έχω στο μυαλό μου. Και εκείνοι Μικρασιάτες διωγμένοι, έζησαν όλα αυτά και έφυγαν γύρω στα 100. Μεγάλο μάθημα η ζωή τους..

Θα γίνουμε και πάλι συνάνθρωποι απλά φοβάμαι πως αυτή η αλλαγή δεν θα γίνει και τόσο ομαλά.
Γερά νεύρα να έχουμε και αντοχές θα έρθουν πραγματικά καλύτερες ημέρες..

Φιλιά σου πολλά!

Margo είπε...

@Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης..

Γιάννη μου και εγώ τους παππούδες μου έχω στο μυαλό μου. Και εκείνοι Μικρασιάτες διωγμένοι, έζησαν όλα αυτά και έφυγαν γύρω στα 100. Μεγάλο μάθημα η ζωή τους..

Θα γίνουμε και πάλι συνάνθρωποι απλά φοβάμαι πως δεν αυτή η αλλαγή δεν θα γίνει και τόσο ομαλά.
Γερά νεύρα να έχουμε και αντοχές θα έρθουν πραγματικά καλύτερες ημέρες..

Φιλιά σου πολλά!

Margo είπε...

@roadartist..


Έτσι είναι Ροντάκι μου από το κακό στο χειρότερο, απόγνωση και παραλογισμός σε ότι αποφασίζεται με πρόφαση τη σωτηρία μας.

Αλλά δε θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, με τίποτα δε θα τους παραδοθούμε Ροντάκι μου. Θα είναι δύσκολα και πολλοί από εμάς θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, αλλά θα τα καταφέρουμε και θα ενωθούμε και δε θα πεθάνει κανείς από ασιτία. Την βία να φοβάσαι και την ανεξέλεγκτη αντίδραση. Έχω την αίσθηση πως δε θα αποφευχθεί.. μακάρι να κάνω λάθος και να γίνουν όλα χωρίς ακρότητες.

Στην επαρχία είναι πιο καλά γι αυτό και πολύς κόσμος φεύγει για τα χωριά του ή οι ξένοι για την πατρίδα τους.
Αλλάζει τελείως το τοπίο και εδώ, όλα διαλυμένα δεν λειτουργεί τίποτα!!!!! Μόνο οι τουρίστες που έχουμε ακόμη, ελαφραίνουν την διάθεση.

α Κενταύρου είπε...

Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις ήταν η είδηση για τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από υποσιτισμό. Ακούμε πολλά τελευταία και θα ακούσουμε πολλά περισσότερα. Αν πράγματι ισχύει αυτό,
Λες αν πράγματι ισχύει αυτό...και γω εχω το προβληματισμό αυτό από τη πρώτη στιγμή που το διάβασα στο in.gr,διότι η πληροφορία προέρχεται από αναξιόπιστη πηγή.Πηγή συνδικαλιστική,αυτοί μπροστά στο κομματικό συμφέρον μια λιποθυμία συνήθης σε όσους έχουν εμπειρία από σχολικούς χώρους να την εκμεταλευτούν.Όμως επειδή το θέμα θέλει διερεύνησης οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων σε μια κοινωνία αλληλεγγύης θα πρέπει να ερευνήσουν το θέμα και αν χρειαστεί να προσφέρεται τροφή σε αυτά τα παιδιά όπως με τη διεθνή βοήθεια μετά τον εμφύλιο.Τέτοια βοήθεια είχα και εγώ όταν ήμουν μαθητής δημοτικού.
Τουλάχιστον ας βάλουμε ένα στόχο σε αυτή τη χώρα κανένα παιδί να μην πεινάει.

Margo είπε...

@α Κενταύρου..

Δεν είναι παράλογο να συμβεί, νομίζω θα το δούμε τον επόμενο καιρό και είμαι σίγουρη πως θα μεριμνήσει και το σχολείο και ο δήμος και όλοι μας όπως γινόταν πάντα. Και η μητέρα μου έχει δεχθεί τέτοια βοήθεια όπως και όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής.. ήταν κατοχή τότε.
Όταν συμβεί αυτό δε θα έχει κανείς την διάθεση και τον λόγο να το χρησιμοποιήσει για κομματικούς σκοπούς.
Να σαι καλά Κένταυρε..

vasiliki είπε...

Στην ανάρτηση σου δεν αναφέρεις πουθενά τον θυμό σου απέναντι στα ΜΜΕ.
Ίσως παρασύρθηκες από αυτόν με αποτέλεσμα άλλα να ήθελες να θίξεις και άλλα έγραψες τελικά.
Όταν διαβάζω ανάρτηση διαβάζω την σκέψεις του διαχειρηστή και όχι τα σχόλια των άλλων.
Όμως έστω και έτσι να είναι πάλι δεν δικαιολογείται η ανάρτηση σου γιατί άλλοι έχουν αντοχές και άλλοι όχι.
Το αποδεικνύει η φράση σου "Αν δεν μπορέσουμε να αναποδογυρίσουμε την δική μας ζωή πώς θα αναποδογυρίσουμε τον ντουνιά;"
Μα γι' αυτό δεν έχει αναποδογυριστεί ο ντουνιάς γιατί δέν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές.
Καλημέρα

Το Φαουδι είπε...

Σε κάποιους τα 'γενέθλια' φέρνουν μια μελαγχολία. Έχει κι αυτή το ρόλο της.
Καλές αντοχές! Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο!
και πολλές όμορφες, ανθρώπινες και αληθινές αναρτήσεις!

Υ.Γ. έχω πεθυμήσει πολύ τα σαλιγκάρια της μαμάς μου....

Margo είπε...

@vasiliki..

Κοίτα Βασιλική μου, μέσα στα σχόλια δεν γράφουν μόνο οι επισκέπτες αλλά και εγώ και εκεί διευκρινίζω πολλά. Στο κείμενο συνήθως προσπαθώ να μην κουράσω, άλλωστε δεν ήμουν ποτέ καλή στην έκθεση. Βάλε μου κακό βαθμό.

Όσο για το σύνθημα του τέλους, ναι το πιστεύω και είναι ένα σύνθημα το οποίο το γράφω για να το πιστέψω πρώτα εγώ η ίδια. Ούτε και αυτό είσαι υποχρεωμένη να υιοθετήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι από εσένα περίμενα πιο θετική στάση, όχι σε ότι γράφω αλλά στα όσα συμβαίνουν. Είσαι αισιόδοξος άνθρωπος έτσι δεν είναι;

Και κάτι ακόμη εδώ δεν βρίσκομαι για να πείσω κανέναν, ούτε να μαλώσω με κανέναν, μα ούτε και να πω ψέματα μπορώ. Ούτε είμαι υποχρεωμένη να δικαιολογήσω ότι γράφω. Αν δεν είμαι ελεύθερη εδώ, που θα είμαι;

Και επιμένω πως δεν διάβασες καλά ότι έγραψα, κάπου μιλάω για αλληλεγγύη. Νομίζω ξέρεις τι σημαίνει. Αυτός που μπορεί βοηθά αυτόν που δεν μπορεί, αν και όλοι μπορούν με τον τρόπο τους να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Εγώ το πιστεύω γιατί έτσι μεγάλωσα και αν ξεχάστηκε με τα χρόνια θα το ξαναθυμηθούμε. Το πιστεύω και αυτό δεν αλλάζει.

Καλό σου απόγευμα και το εννοώ!

Margo είπε...

@Το Φαουδι..

Φαούδι μου χθες φάγαμε σαλιγκάρια και η έκπληξη ήταν ότι άρεσαν και στα παιδιά! :-)

Η μελαγχολία είναι από τα διάφορα που ακούω και ακούμε και αντιστέκομαι όσο μπορώ. Δεν θα είναι καλύτερα τα πράγματα αν ζούμε μέσα στη θλίψη.

Καλή δύναμη σε όλους μας!
Καλό Σαββατόβραδο φαούδι μου.. χαιρετίσματα από το νησί!

Τσαλαπετεινός είπε...

Να ευχηθώ του χρόνου στην επόμενη επέτειο να είναι καλύτερα τα πράγματα.
Δύσκολο βέβαια, αλλά μακάρι να βγει αληθινή η ευχή.

Να σαι καλά Margo μου

Margo είπε...

@Τσαλαπετεινός..

Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι και η ευχή μοιάζει καταδικασμένη. Ας ευχηθούμε να ξέρουμε που βαδίζουμε τουλάχιστον και τι χρειάζεται να κάνουμε για να φτιάξουν τα πράγματα.

Καλωσόρισες Τσαλαπετεινέ μου..

{.πavλος.} είπε...

mporei na eimai makria, alla eimai konta sas pali...allakse h dia8esh..

to taksidi mias notas...apo ta agaphmena mou..

filia polla! ;)

Άστρια είπε...

Margo μου, είχα ξαναπεράσει την πρώτη μέρα, με είχε συγκινήσει η ανάρτηση και ήθελα να σου γράψω με την ησυχία μου. Μα τόσο άργησα και είμαι το 84ο σχόλιο..

Σήμερα ξαναδιαβάζοντας την ανάρτηση, ένοιωσα το ίδιο. Δεν θα μπορούσε ίσως να ήταν καλύτερη από αυτή την ανάρτηση σήμερα για τον εορτασμό των 3 χρόνων του blog σου.

Τόσο αντιπροσωπευτική του.. Με ευαισθησία για τα γύρω, για τον τόπο και ιδιαίτερα για τα παιδιά, αλλά και με τρυφερό πείσμα μέσα από μία αισιόδοξη ματιά για να μην παραδοθεί στον όποιο εξευτελισμό η ζωή. Και δίπλα να παίζει πάντα η ποιοτική μουσική και η καλλιτεχνική ματιά για να θυμίζουν ότι είναι κι αυτά βάλσαμο στη ζωή.

Μargo μου, θαλασσινό αεράκι, σ΄ευχαριστώ για την καλοσύνη και την ομορφιά του κόσμου σου που μας δίνει αυτό το παράθυρο.

Και ίσως καλά το κατάλαβες, έχω συγκινηθεί που γράφω.
Σε φιλώ.

Άστρια είπε...

Και είδα και τη φωτογραφία με το λιμανάκι, σ' ευχαριστώ τόσο που σου άρεσε:)

lena_zip είπε...

Τα 2 τετραγωνικά χώμα μου λείπουν μόνο. Κατά τα άλλα καλά. Αντέχουμε, το δείχνει η ιστορία. Απλά καλομάθαμε και αυτό εν τέλει δεν είναι "χρήσιμο".

Να είμαστε εδώ όσο μπορούμε γι' αυτή την αλληλεγγύη. Χρόνια δημιουργικά.

ξωτικό είπε...

Mάργκω μου το πιο ωραίο δώρο για τα γενέθλια του μλόγκ σου μας το έκανες εσύ με την ανάρτησή σου!!
Την ίδια ακριβώς κουβέντα κάναμε στο σπίτι με αφορμή την "ΕΊΔΗΣΗ"!
Αυτή η φωνή αληθινής αξιοπρέπειας και ουσιαστικής ανθρωπιάς πρέπει να ακουστεί δυνατά ,και να σκεπάσει τις ιησουήτικες κλάψες που μας ξεκουφαίνουν και μας ακινητοποιούν .Ο σύλλογος γονέων ,ο σύλλογος καθηγητών και όλοι οι άλλοι σύλλογοι "πολιτών" ας αποκτήσουν επιτέλους ρόλο αληθινό .
Είμαι απολύτως σύμφωνη μαζί σου σ'αυτήν την νοοτροπία και αυτή πρέπει νομίζω να γίνει προτεραιότητά μας ,"Τι μπορούμε να κάνουμε ,που μπορούμε να βοηθήσουμε ".
Χαίρομαι που είσαι εδώ και για τους ίδιους λόγους προσπαθώ κι εγώ να παραμείνω .Με δυνάμωσες μου έκανες καλό Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ απο βάθους ψυχής !!

Roadartist είπε...

Έχεις πρόσκληση και βραβείο :)

Marina είπε...

Κατ' αρχήν χρόνια σου πολλά για τα 3 μπλογκοχρόνια. Να συνεχίσεις να αναρωτιέσαι για τα πάντα, η ζωή σαν πρόκληση, ας σου δίνει ερεθίσματα.

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί λιποθυμούν τα παιδιά στα σχολεία. Σίγουρα όμως η κάθε οικογένεια χρειάζεται να επαναπρογραμματίσει τις ανάγκες της βάσει των εσόδων της, όχι μόνο για τα παιδιά τους, για όλους. Αν όμως δεν είναι διατεθειμένη να περικόψει κάτι, τότε ναί, θα πεινάσουν απο κακοδιαχείριση.

MYSTELIOS είπε...

Μπράβο ΜARGO μου για το αισιόδοξο μήνυμα που μας δίνεις . Συμφωνώ απόλυτα με όσα καλά γράφεις στην υπέροχη ανάρτηση σου !!!
Μακάρι όλοι να μπορέσουμε να σκεφτούμε όπως σκέφτεσαι εσύ γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε για να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα μας !!!
Καλή συνέχεια λοιπόν και Χρόνια Πολλά στο καταπληκτικό σου ιστολόγιο !!!

Poet είπε...

Χρόνια πολλά, Μαρία μου, στο τόσο ωραίο ιστολόγιό σου και καλή συνέχεια.

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες και χαίρομαι για το αγωνιστικό πνεύμα των φίλων σου, αρκετοί από τους οποίους είναι και δικοί μου φίλοι. Φτάνει πια η γκρίνια και η μιζέρια, οι ιησουίτικες κλάψες που λέει και το ξωτικό. Πλούσιοι θα είμαστε όταν έχουμε ο ένας τον άλλο και όταν ζούμε σε μια πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία.

Ανώνυμος είπε...

Καλά η επιβίωση είναι τέχνη;
Οι αρρώστιες τσάκιζαν μόνο τις πολυμελείς (ευτυχώς) οικογένειες;
Ούτε αυτό το ήξερα.Κόιτα να δείς τι μαθαίνω βραδιάτικα.
Μου αρέσει που συμφωνούν όλοι εδω μέσα με τα παραπάνω, μπράβο αλληλεγγύη μόρφωσης
Τα blog έχουν γενέθλια;
Καλή συνέχεια στην αμορφωσιά όλων σας

Θόδωρος Τσίκας
Λαρισα

Margo είπε...

@{.πavλος.}..

Παύλο μου χαίρομαι πολύ με δίνεις σήμα ξανά. Να είσαι κοντά μας γιατί σε χρειαζόμαστε.. Να κρατάμε τουλάχιστον την διάθεσή μας ψηλά!

Φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά:-)

Margo είπε...

@Άστρια..

Άστριά μου αυτή η ανάρτηση έφερε και διχασμό, αλλά αυτό που μετράει για μένα είναι απόψεις από ανθρώπους που εκτιμώ πολύ, όπως εσύ.
Σ’ ευχαριστώ εγώ που βρέθηκες στο δρόμο μου.

Την ανάρτησή σου ολόκληρη υιοθέτησα γιατί με βοηθά να χαμογελώ και να ελπίζω. Όπως λέει και Roadartist, μόνο οι άνθρωποι είναι οι ελπίδα μας.

Σ’ αγαπώ πολύ…

Margo είπε...

@lena_zip..

Μη το ξαναπείς αυτό στον εαυτό σου Λενάκι μου.
Θα σου πω μια μικρή ιστορία που την θυμάμαι όταν γύρω μου όλα γκρεμίζονται και αντιστέκομαι να μη με πλακώσουν.

Ήταν ένα τραίνο γεμάτο επιβάτες.. σε ένα βαγόνι ήταν και ένα κλουβί με δύο καναρίνια που κελαηδούσαν γλυκά. Το τραίνο ξαφνικά εκτροχιάζεται και έγινε μεγάλο κακό. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι έκλαιγαν με αυτό που τους βρήκε. Μέσα στα κομματιασμένα κορμιά και στα ουρλιαχτά όσων επέζησαν, ακουγόταν τα δύο πουλιά που δεν είχαν σταματήσει να κελαηδούν.

Να μου προσέχεις και να αντέχεις θα έρθουν καλύτερες μέρες.. πάντα έρχονται!

Σε φιλώ γλυκά

Margo είπε...

@ξωτικό..

Αν δεν δράσουμε ξωτικό μου δεν θα τα καταφέρουμε. Η πείνα δεν ήρθε ακόμη, όταν γίνει τότε όλοι θα τρέχουμε και δεν θα έχουμε χρόνο να κλαιγόμαστε ή να μαλώνουμε μεταξύ μας. Και σίγουρα θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Ποιος άνθρωπος θα έβλεπε κάποιον να πεινάει, παιδί ή και ηλικιωμένο και δεν θα του έδινε φαγητό ακόμη κι από το λίγο που έχει.
Το έχω ζήσει στα παιδικά μου χρόνια. Πάντα έμενε ένα πιάτο φαγητό για την κυρα Ευθυμία.. ένα σπιτικό που έμπαινε στο ταμείο ένα ξερό μεροκάματο την ημέρα.

Εγώ ευχαριστώ ξωτικό μου.. πολύ!!!!!!!!!!

Margo είπε...

@Roadartist..

Ροντάκι μου θα ανταποκριθώ σίγουρα.. για να χαλαρώσουν τα πνεύματα;-)

Margo είπε...

@ART-TRAVELLER..


Στέλιο μου θερμά σε ευχαριστώ.. είναι σαν να μου δίνεις το χέρι σου να πιαστώ. Όλοι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.. Να σαι πάντα καλά!!!!

Margo είπε...

@Poet..

Τόλη μου νιώθω ήδη πλούσια. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα και σαν τόσους φίλους εδώ. Γιατί έχω μια υπέροχη οικογένεια σαν μια σφιχτή αγκαλιά. Νιώθω ευλογημένη με τόσες όμορφες ψυχές γύρω μου. Η μικροκοινωνία μου δεν πρόκειται να πτωχεύσει!
Και είμαι έτοιμη για όλα!

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!

Margo είπε...

@Ανώνυμος..

Μπορεί να υπογράφεις ως Θόδωρος αλλά για μένα είσαι ανώνυμος και πίσω από την ανωνυμία μπορείς να είσαι ο οποιοσδήποτε.

Από ότι είδες δεν συμφώνησαν όλοι, μία φίλη διαφώνησε και δύο ανώνυμοι που δεν πιάνονται. Όμως θα σου απαντήσω μήπως και μάθεις να διαβάζεις.

Δεν έγραψα ΜΟΝΟ τις πολυμελείς (ευτυχώς) οικογένειες; Όλες τις οικογένειες που ευτυχώς σε παρένθεση ήταν πολυμελής και έτσι κάποιοι επέζησαν. Όπως και στη δική μου που από τα αδέλφια της μητέρας μου επέζησαν κάποιοι και έτσι έχω σήμερα οικογένεια. Αν δεν το ήξερες ή είσαι πολύ νέος σε ηλικία, ή ήσουν από τους τυχερούς της εποχής.

Ναι γενέθλια στο blog, δε σε υποχρεώνω να συμμετέχεις, ούτε σε κάλεσα.
Λοιπόν κύριε μορφωμένε, μάθε να διαβάζεις!!!!!!!!!!

υ.γ. όταν βρίσκεσαι εν βρασμό ψυχής καλύτερα μην κάνεις σχόλια….

A.G.Selena είπε...

Margo μου και λίγα του είπες!!!
Εγώ μόλις το διάβασα και φούντωσα φούντωσα!!!

Πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι μπαίνουν στα μπλογκς με τόση μεγάλη προκατάληψη,ήδη διαμορφωμένη γνώμη και αρνητική διάθεση, και σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα χωρίς να ξέρουν,χωρίς να σέβονται και χωρίς καλά καλά να κατανοούν τι σκ@τ@ (να με συγχωρείς για την έκφραση αλλά τα πήρα πολύ άγρια!!!) γράφει το κείμενο που "διαβάζουν"...

Στην τελική ο κάθε ένας εδώ ανοίγει την καρδιά του και δεν έχεις δικαίωμα εσύ "κύριε" ή ο κάθε εσύ να κατακρίνεις...

Σταματάω γιατί τα άλλα που θέλω να γράψω θα ρίχνανε πολύ το επίπεδο και δεν αξίζει κάτι τέτοιο στο μπλογκ της Margo (που σε πληροφορώ πολύ θα ήθελες να της μοιάζεις έστω και στο ελάχιστο στην καρδιά,στο μυαλό και σε όλα τα καλά που έχει)!!! ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!

vasiliki είπε...

Μαρία
να διευκρινίζεις πως πρέπει να διαβάζουμε και τα σχόλια της ανάρτησης για να βγάλουμε συμπέρασμα το τι ακριβώς θέλεις να πεις.
Το blog είναι έκθεση ιδεών, βαθμό δεν θα σου βάλω εγώ, τον βάζεις μόνη σου στα μέτρα σου.
Εσύ το σύνθημα από τα λεγόμενά σου το έχεις πραγματοποιήσει, γιατί θέλεις να το πιστέψεις;
Αν δεν ήμουν αισιόδοξη θα είχα μεταναστεύσει σε άλλη χώρα με την κατάσταση που επικρατεί.
Δεν νομίζω πως επηρέασα την ελευθερία της σκέψης σου με ένα σχόλιο που σου έκανα.
Η αλληλεγγύη και η επικοινωνία δεν γεμίζουν στομάχια.
Απορώ με την τόσο επιθετική στάση σου απέναντι στο σχόλιο μου.
Περίμενα να είσαι πιο δημοκρατική και στα αρνητικά σχόλια ,καθώς επίσης την αλληλεγγύη να την κάνεις πράξη και στην διαφωνία του λόγου.
Θα σου απαντήσω με το απόφθεγμα του μεγάλου Βολταίρου:
ΔΙΑΦΩΝΏ ΜΕ ΌΤΙ ΛΕΣ ΑΛΛΆ ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΩ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΝΑ ΤΟ ΛΕΣ
Σε ευχαριστώ και να ξέρεις πως η διαφωνία είναι πολιτισμός
Καθάρισε λίγο εδώ μέσα γιατί κόντεψα να γλιστρήσω από τα πολλά σάλια
Καλή σου εβδομάδα

Margo είπε...

@Selena..

Σελένα μου μην χαλάς τη ζαχαρένια σου με κάτι τέτοια. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Αν τώρα θέλει κάποιος να μας ενοχλεί είναι μόνο δικό του πρόβλημα.

Σ΄ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια και επειδή κουράστηκα πολύ με αυτή την κατάσταση, γιατί δεν είναι μόνο αυτός, εγκαταλείπω την αντιπαράθεση.. είναι φθορά!

Φιλάκια Σελενάκι μου :-)

Margo είπε...

@vasiliki..

Βασιλική μου ειλικρινά λυπάμαι..
Εγώ είμαι καλά.. εσύ?

Ανώνυμος είπε...

καλα, νομισα πως αυτο το μπλογκ θα ειχε μια καποια σοβαροτητα. επεσα εξω. φαινεται πως οταν σε στριμωχνουν δινεις απαντησεις κουκουρουκου και λοιπα.
ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!! αντε να βγητε στους δρομους να δωσετε αληθινους αγωνες. που ζειτε;;;;

αντε γεια! σας αφηνω να παιζετε με τις μπαρμπι σας. καληνυχτα.

η γυναικα του Τσε (ετσι κι αλλιως θα με πεις ανωνυμη)

Margo είπε...

Ανώνυμη Βασιλική.. δεν ξέρω αν το κατάλαβες.. αλλά τελειώσαμε!
Ασχολήσου εσύ με σένα γιατί εγώ δεν έχω χρόνο.

Αλήθεια, πόσες μάσκες θα βάλεις ακόμη για να βγάλεις την κακία σου;;;;;;;;
Ειλικρινά λυπάμαι......

Margo είπε...

@Marina..

Μαρίνα με συγχωρείς που δεν σου απάντησα μέχρι τώρα αλλά το σχόλιό σου είχε πάει στα ανεπιθύμητα συμβαίνει κάποιες φορές.

Αν πρόσεξες θέματα ευαίσθητα όπως αυτό που έθιξα προκαλεί πολλές αντιδράσεις ο καθένας μας σκέπτεται με τον δικό τους τρόπο και δρα επίσης. Ας μας φωτίσει ο Θεός γιατί αλλιώς θα φαγωθούμε μεταξύ μας.

Οι γονείς έχουμε χρέος να προστατεύουμε τα παιδιά μας και αν δεν μπορούμε να ζητάμε βοήθεια. Τα παιδιά είναι ότι πιο πολύτιμο έχει μια κοινωνία.
Σ΄ευχαριστώ πολύ
Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειμαι η Βασιλικη που λες, για να βαλουμε τα πραγματα στην θεση τους και γιατι δεν θελω να δημιουργησω παρεξηγησεις αναμεσα στους αναγνωστες σου. για τα τυπικα, με λενε Καιτη. ειμαι μια ''παλαιμαχος'' αγανακτισμενη.

η ανωνυμη γυναικα του Τσε (κατα κοσμον Κατερινα)

Margo είπε...

Δηλαδή Κατερίνα, μπήκες μια ωραία μέρα στο internet, έπεσες πάνω μου, διάβασες όλα αυτά που γράφτηκαν (ή καλύτερα μόνο της Βασιλικής τα άλλα 100 σχόλια καθόλου δε σε ενδιέφεραν όπως και όσα έγραψα στην ανάρτηση)και αποφάσισες να κάνεις σαματά. Αρκετά με αυτή τη φαρσοκωμωδία. Άσε που στατιστικά ο περαστικός όταν περνά να αφήσει το φαρμάκι του δεν επανέρχεται..

Αν δεν είναι έτσι, θα έχεις κάποιο link να σε βρούμε να σε γνωρίσουμε και εμείς ή μήπως την βγάζεις στην πλατεία και δεν προλαβαίνεις;;;;; Δεν θέλεις όμως να αποκαλυφθείς.. άρα μπορείς να είσαι η οποιαδήποτε.. εγώ μόνο εμπάθεια διακρίνω στο σχόλιό σου. Και επειδή αυτόν τον χώρο τον ορίζω εγώ από δω και στο εξής θα διαγράφονται όλα τα υβριστικά σχόλια από ανώνυμους. Όποιος έχει τα κότσια να τα κάνει επώνυμα (με link εννοώ)..

Ανώνυμος είπε...

Να αποκαλυφθώ; σου ειπα το ονομα μου. δηλαδη τι θελεις; διευθυνση και τηλεφωνο; ξερεις τα πληρη στοιχεια ολων αυτων που εχουν μπλογκ και σου γραφουν; δε νομιζω.
σαιτ δεν εχω. για την ακριβεια το δικο σου μπλογκ μου το συστησε καποιος φιλος που σε επισκεπτεται (διαδυκτιακα εννοω).
και διαβασα ολα τα σχολια, αλλα ειδα πως ουσιαστικα δεν απαντας σε οποιον σου μιλαει αντιθετα, και αυτος που το εκανε ετυχε να ειναι η Βασιλικη την οποια δεν γνωριζω.
τελος παντων, αν θελεις διεγραψε το σχολιο μου, εγω ειπα αυτα που ειχα να πω.
αντιο.
Καιτη

Margo είπε...

Το δημοσιεύω γιατί δεν υβρίζεις όπως στο πρώτο σου σχόλιο. Είμαι σίγουρη πως κάποιος σε έστειλε το ίδιο είναι.

Αν διάβασες όλα τα σχόλια που επιμένω δεν διάβασες, θα έβλεπες πως αρκετοί φίλοι στάθηκαν με δυσπιστία σε αυτό που έγραψα αλλά δεν επιτέθηκαν και μου έδωσαν την ευκαιρία να συζητήσω μαζί τους όπως κάνουμε συνήθως σε μια παρεϊστικη κουβέντα. Η Βασιλική θέλησε να το τραβήξει προσβάλλοντας το χώρο μου και τους επισκέπτες μου. Δικαίωμά μου είναι να το σταματήσω. Όταν καταλαγιάσει ο θυμός θα είναι καλύτερα. Όταν ξεθυμώσει λοιπόν θα μπορώ να συζητήσουμε πολιτισμένα και να απαντήσω στις αντιρρήσεις της.
Και σου μιλώ για τη Βασιλική, γιατί σε εκείνο το τελευταίο σχόλιο που δεν απάντησα στηρίχτηκες για να με χαρακτηρίσεις γενικώς εμένα και αυτό το blog. Σίγουρα δεν με ξέρεις και δεν το συνεχίζω άλλο, γιατί ειλικρινά έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω, δε κρίνεται η ζωή μου από μια φωτιά που άναψε αναίτια.
Καλή σου μέρα