το "μεγάλο σχολείο"

Τα κοριτσάκια συνήθως έχουν αδυναμία στις νεράιδες. Έτσι και η δική μου, εξάχρονη πια, μου βγήκε νεραϊδοπαρμένη και από πολύ νωρίς  αναζητούσε φτερά, αέρινα ρουχαλάκια, μαγικά ραβδάκια και όλα τα νεραϊδικά αξεσουάρ. Ο αγαπημένο της χρώμα φυσικά το ροζ, τα παραμύθια με τις νεράιδες σε πρώτη προτίμηση και όταν ζωγραφίζει κάνει τα πάντα με φτερά. Τον εαυτό της, τα γατάκια της και όλη την οικογένεια! Είναι καιρός όμως τώρα που μου ζητά επίμονα τρόπο να πετάξει και ν' αποκτήσει αληθινά φτερά. Αρχικά σε αυτή την απαίτηση δεν έδωσα σημασία αλλά μετά από τον παρακάτω διάλογο άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει να ανησυχώ;

- Τι ζωγραφίζεις εκεί Π.;

- Το δώρο που θα ζητήσω από τον Άη Βασίλη. 

(μην  μπερδεύεστε δεν ήρθαν τα Χριστούγεννα ούτε είναι παλιό, ο διάλογος έγινε μόλις εχθές)

-και τι θα ζητήσεις από τον Άη Βασίλη;

-μία μηχανική πεταλούδα ρομπότ να πετάει και ρούχα νεράιδας μαζί με μηχανικά φτερά για μένα. Θα έχουν πάνω τους ένα κόκκινο κουμπί και ένα πράσινο. Όταν πατάω το πράσινο θα πετάω και όταν πατάω το κόκκινο θα σταματάω, έτσι και η πεταλούδα που θα πετάει μαζί μου.

-Θα πρέπει να σκεφτείς όμως πως ίσως δεν είναι εφικτό να λειτουργήσει κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να έχει πολύ μεγάλη μηχανή για να σηκώσει το βάρος σου και πώς θα πετάξεις με τέτοιο βάρος;

-Δηλαδή δε θα μπορέσω να πετάξω ποτέ; :-(

-ο μόνοι τρόποι που μπορεί να πετάξει ένας άνθρωπος είναι με αεροπλάνο, ελικόπτερο, ανεμόπτερο..

-μα εγώ θέλω να γίνω νεράιδα, αυτό θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω

-μάλλον αυτό δεν μπορεί να γίνει

-γιατί;

-το κάθε πλάσμα όταν γεννιέται είναι αυτό που είναι και δεν μπορεί να αλλάξει. Ο σκύλος μπορεί να γίνει γάτα, το πουλί δέντρο, ή το μυρμήγκι πεταλούδα; Έτσι και ένας άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει νεράιδα ή μία νεράιδα άνθρωπος. Άσε που αν γινόσουν νεράιδα δεν θα ζούσες πια μαζί μας αλλά έξω στα λουλούδια και στα δέντρα. Θα το ήθελες αυτό;

-μα μαμά, φαντάσου ένα λουλούδι να είναι σπίτι μου; Οι νεράιδες έχουν για σπίτια τους τα λουλούδια μόνο που είναι μικροσκοπικές... ποτέ δε θα μπορέσουν να φυτρώσουν φτερά στην πλάτη μου;

(Εδώ ξέφυγαν και μερικά δάκρυα)

Αν με γεννούσατε εσείς νεράιδα θα είχατε φτερούγες, αλλά είσαστε άνθρωποι.. μου λέει απογοητευμένη... μα εγώ υποσχέθηκα να γίνω νεράιδα όταν μεγαλώσω.

-που το υποσχέθηκες;

-στον δικό μου εαυτό..

Ήρθε και η ημέρα που πήγαμε στην Πρώτη, στο μεγάλο σχολείο όπως το λέει, στο Δημοτικό. Ανυπομονούσε πολύ, ποιος ξέρει πώς το φανταζόταν;
Ξεκινήσαμε με ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΝΑΠΑΥΣΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΝΑΠΑΥΣΗ και ακολούθησαν οι σαφείς και αυστηρές οδηγίες. Αν σπάσετε ένα τζάμι θα το πληρώσουν οι γονείς σας, αν πετάξετε ένα σκουπίδι κάτω θα... αν αργήσετε το πρωί θα... ένα πρωτάκι έβαλε τα κλάματα.. μην κλαίτε, μην αγκαλιάζεται το παιδί σας. Αν είχα στα χέρια μου μία πέτρα ευχαρίστως θα την πετούσα. Η μικρή μου γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που δε θα το ξεχάσω ποτέ..

Καλωσήρθες στον κόσμο μικρή μου.. μάθε ότι μπορείς από αυτόν, αλλά ποτέ να μην γίνεις σαν κι αυτόν. Η αγάπη είναι η πιο δύσκολη τέχνη και δεν διδάσκεται σε κανένα σχολείο...