*

Έχω ακούσει για σένα πως ήρθες μικρός από τη Σμύρνη με το διωγμό. Στο λιμάνι εκείνη την ημέρα περίμενες με τους γονείς σου μία ακόμη οικογένεια από την ίδια γειτονιά. Τα τρία μικρά παιδιά τους στεκόντουσαν στην προκυμαία υπό την επίβλεψή σας όταν οι γονείς τους έτρεξαν πίσω να φέρουν κάτι ακόμη από το σπιτικό που εγκατέλειψαν άρον άρον. Δεν επέστρεψαν ποτέ, τους έσφαξαν οι Τούρκοι στη διαδρομή.
Τα μικρά μπήκαν μαζί σας στη βάρκα.. η μεσαία, η Μαρία, θα γινόταν αρκετά χρόνια αργότερα η γυναίκα σου ή η "γρίτσα" σου, όπως συνήθιζες να τη λες τα τελευταία χρόνια.
Ξέρω για σένα πως στα δεκατρία σου, η μητριά σου σε πήγε στο δικαστήριο επειδή "έκλεψες" αμύγδαλα από την αμυγδαλιά σας! Φαντάζομαι δεν ήταν τα παιδικά σου χρόνια ιδιαίτερα εύκολα..

Μου έχουν πει πως ήσουν πάρα πολύ δυνατός. Όταν το άλογο με το φορτωμένο κάρο σταμάτησε στην ανηφόρα και δεν πήγαινε πουθενά, το έσπρωξες μαζί με το κάρο μέχρι το τελείωμα του ανηφορικού δρόμου. Σε άλλες εποχές και άλλες συνθήκες, σίγουρα θα μπορούσες να γίνεις αθλητής.
Ξέρω πως σου μοιάζω πολύ, όχι γιατί όλοι μου το έλεγαν από μικρή, μα γιατί σε είδα σε εκείνη την φωτογραφία νέο, στα είκοσι περίπου, που έχεις κρεμασμένη στο μικρό σου διαμέρισμα.

Κανείς δεν μου έχει πει με σιγουριά την ηλικία σου. Ενενηνταεννιά, εκατό, εκατόν ένα.. ίσως. Τα χαρτιά έμειναν και εκείνα απέναντι.. μάλλον θα κάηκαν όπως κάηκαν και τα ίχνη σας σε εκείνο τον τόπο.
Όλα αυτά θα προτιμούσα να μου τα είχες πει εσύ, μα δεν μίλαγες ποτέ για σένα στ' αλήθεια.  Σκέπτομαι πως δε σε γνώρισα όσο θα ήθελα, λίγος ο χρόνος.. δεν είναι ειρωνεία; Τα σαραντατρία δικά μου χρόνια ήταν λίγα για να γνωριστούμε καλύτερα....

Σήμερα βρήκα στον κήπο μια ανεμώνη! Δεν περίμενα πως θα έβγαιναν, πέρασε πολύς καιρός από την ημέρα που φύτεψα τους βολβούς.. να όμως που μία λευκή ανεμώνη άνθισε και.. μυστήριο πώς, ένιωσα πως είναι για σένα....

Καλό ταξίδι παππού...