9 Οκτ 2009

ένα παιδί





με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ' τις στάλες της βροχής
ένα πολύχρωμο κόσμο

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στον χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
τη γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θάρθει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορώ να γελάω
όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του



Του Τόλη Νικηφόρου
από τη συλλογή Αναρχικά, 1979




Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ θερμά ποιητή γι αυτό σου το ποίημα.. άγγιγμα καρδιάς.


Photo by Jerry Beasley


52 σχόλια:

fish eye είπε...

αχ αυτο το παιδι που ολοι κρυβουμε μεσα μας..

που κλαιει
γελαει
ουρλιαζει
ζηταει
πληγωνεται
παραπονιεται
δεν αποδεχεται

μα κυριως..
αγαπαει με ολη του την δυναμη..

*ωραιοι στιχοι

Λi είπε...

Πραγματικά υπέροχο το ποίημα…

Μικρές.. πικρόγλυκες αλήθειες…

Μα και αυτή η φωτογραφία, συντροφιά με ονειρεμένη μουσική υπόκρουση που επιλέξατε Margo μας… έρχεται και συμπληρώνει το «ταξίδι»…

Σας χαρίζω τιγροφιλί λοιπόν ονειρεμένο.. παιδικό.. αθώο, για απόψε…!

lena_zip είπε...

Και χαμογελάω πάλι και πάλι. Σαν παιδί, σαν μεγάλο παιδί, μα ποτέ σαν μεγάλη...

Πολύ όμορφο. Σε ευχαριστούμε που μας το γνωστοποίησες.

IZA είπε...

Αυτό το παιδί μέσα μας, που το κακοποιούμε καθημερινά, δεν το αφήνουμε να παίξει, να γελάσει και κάποιες φορές επαναστατεί και βάζει τα κλάματα τόσο δυνατά που μας τρομάζει και μας ξαφνιάζει που μετά από όσα του έχουμε κάνει,ακόμα είναι ζωντανό. Υπέροχη φωτό και υπέροχοι στίχοι.

Dreamy Cloud είπε...

Όλοι μας κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας.. Το κάκο είναι ακριβώς αυτό όμως, πως το κρύβουμε. Αν του δώσουμε λίγο χώρο απο μας τότε όλα αλλάζουν! Πολύ ωραίο ποίημα! Φιλάκια πολλά :))

logia είπε...

ναι, ναι, θα συμφωνήσω, πως όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί...
απλά άλλοι το αφήνουν να εκφραστεί ελεύθερα και άλλοι το πνίγουν στη σοβαροφάνεια της "ωριμότητας" λες και ωριμότητα είναι να πνίγουμε το δάκρυ, να πνίγουμε το γέλιο, να πνίγουμε οτιδήποτε μας συνδέει με τον αυθορμητισμό της παιδικότητας μας...

καλό βράδυ φίλη μου

Dorothy είπε...

Εξαιρετικό το ποίημα. Κάνει καλό να θυμόμαστε ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί που δεν πρέπει να πραμελούμε. Το ταίριαξες πολύ όμορφα με την εικόνα και τη μουσική. Καλό Σαββατοκύριακο Margo!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Πολύ όμορφο και πολύ αληθινό.
Πολύ όμορφο και πολύ αληθινό.
Εγώ έχω πολλές φορές αναμνήσεις από την παιδική ηλικία και ξέρεις τι μου έχει λείψει πάρα πολύ;
Η ξεγνοιασιά Μαρία μου!
Το παιγνίδι, ο ύπνος, το καθαρό μυαλό. Τα παιγνίδια στην άμμο...
Αχ έρμα μου νιάτα...
Καλό βράδυ
Σε φιλώ...
Υ.Γ. Δεν ξέρω αλλά μελαγχόλησα... πω…

Μαρία Δριμή είπε...

Εγώ πάλι δεν μπορώ εύκολα να κρύψω το παιδί που έχω μείνει σε πολλά πράγματα. Τις συνέπειες τις υφίσταμαι πάντα σαν μεγάλη.
Υπέροχο και αυτό το ποίημα του Τόλη.

mermyblue είπε...

"για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή"

τόσο σημαντικά αυτά...όχι μόνο για ένα παιδί...
απλά όταν μεγαλώνουμε μαθαίνουμε να μην τα βαφτίζουμε σημαντικά.
εμένα ακόμη με πειράζουν. πάντα με πειράζουν...μπορεί να μη μεγάλωσα, αλλά καλύτερα. αν είναι να πάψουν να με πειράζουν, δεν θέλω να μεγαλώσω.

καλησπέρα Μαργκό μου
ελπίζω να μου είσαι καλά αυτό το βράδυ του Οκτώβρη...:**

k είπε...

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θά 'θελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του

και μεγαλώνει το παιδί. και προσπαθεί ν' αποφασίζει αυτό πως θα είναι ο δικός του κόσμος. και του χαλάνε τα σχέδια οι σταγόνες τις βροχής αλλά δεν παύουν να υπάρχουν. και δεν παύει ν'αναζητά τις αλήθειες που του μάθανε. και αν δεν τις βρίσκει, είναι τόσο το πείσμα του που δεν παραιτείται. ξέρεις. ξέρεις καλά. το πείσμα αυτό το παιδικό που όπως λογάται η καρδιά θα πράξει. χωςρις να σκεφτεί το παρακάτω.
στο ποίημα μόνο η λέξη ποίημα του ταιριάζει.
καληνύχτα margo μου.

k είπε...

SOS
(Άσχετο αλλά τι να κάνω???
Πηγαίνωντας για την Ηχώ μου πετάει αυτό το μήνυμα "Η πρόσβαση σε αυτό το ιστολόγιο επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένους αναγνώστες". Χρειάζομαι πρόσκληση; Έγιναν εγκαίνια και δεν ειδοποιήθηκα; :&)

Adamantia είπε...

..και που καμιά φορά βγάζει τη γλώσσα κοροιδευτικά σ΄αυτούς που το στενοχώρησαν και μετά κλαίει μόνο του.
Υπέροχο ποίημα, να είσαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!Υπέροχο ποίημα!
"κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του"
Με εκφράζει...

επί λέξει είπε...

Είμαι σίγουρος πως δεν είναι τυχαία η επιλογή, Μαρία μου. Κι αυτό γιατί η ευαισθησία και η γλυκιά μελαγχολία σου κρυμμένα σε ονειροπαγίδες θέλουν κάποτε κάποτε να γίνονται μάτια δακρυσμένα από το μέσα κόσμο που σαλεύει...

Φιλιά πολλά, καλή μου φίλη.

maximus είπε...

"..που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του.." σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά. Όσο για τις παδικές αναμνήσεις, βάλτες σε ένα κουτάκι μαζί με τα καλοκαιρινά γιατί δεν βγάζουν πουθενά. Νομίζω.. δεν παλεύεται..

*Έλα να ανέβουμε λίγο, μη με στεναχωρείς, περιμένω μια χαρούμενη ανάρτηση. Πάμεεε :-) Ναι;

zoyzoy είπε...

Υπέροχο ποίημα!!
Ευτυχισμένοι εκείνοι που αφήνουν να εκφραστεί αυτό το παιδί και δεν το πνίγουν!

Καλό ΣΒΚ Μαρία με φιλιά θαλασσινά!!

ippoliti_ippoliti είπε...

Εξαιρετικό ποίημα. Και..το παιδί της φωτογραφίας...συλλογισμένο, αλλά νομίζω πως δεν μοιάζει τουλάχιστον φυλακισμένο όπως αυτό της προηγούμενης σου ανάρτησης/
Να είσαι καλά κιεσύ κι ο ποιητής/
Καλό καλό Σαββατοκύριακο

Margo είπε...

Μετά από πολύ προσπάθεια και μεγάλη λαχτάρα μπήκα πάλι στο ιστολόγιό μου. Το είχα χάσει για αρκετές ώρες και ήταν πολύ δύσκολα.. το βρήκα ξανά, σας βρήκα ξανά και συνεχίζω..

Margo είπε...

@αγκαλιές του φεγγαριού..

..αγαπάει με όλη του τη δύναμη και απογοητεύεται σχεδόν πάντα από την κοινωνία των μεγάλων..

Ο poet είναι πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και ποιητής.. ΚΑΙ Θεσσαλονικιός:)
Καλή σου νύχτα!

b|a|s|n\i/a είπε...

στα παιδιά που κρύβουμε. στα παιδιά που φανερώνουμε. στα χαμόγελα τα παιδικά. τα αληθινά.
καλησπέρα σου! ένα όμορφο βράδυ να έχεις!

Margo είπε...

@tiger_lilious..

..μα και η παρέα σου μικρή ατίθαση τίγρη, συμπληρώνει κάθε ταξίδι..
Φιλί συντροφικό.. γι απόψε..:)

Margo είπε...

@lena_zip..

..και σαν παιδί πάντα να χαμογελάς και να χαίρεσαι Λενάκι μου γλυκό..
Καλή σου νύχτα!

Margo είπε...

@IZA..

..είναι ακόμη ζωντανό και προσπαθεί μάταια πολλές φορές να βρει το χώρο που του στερούμε, το γέλιο που του κλέβουμε, το κλάμα που δεν αφήνουμε να ακουστεί..
Για πόσο ακόμη θα είναι ζωντανό?

Margo είπε...

@logia..

Όσες φορές κι αν αφήσω το γέλιο, το δάκρυ, το παιδί να εκφραστεί, άλλες τόσες το μετανιώνω και μυαλό δε βάζω ούτε θα βάλω ποτέ κι ας μου στοιχίζει ζωή απ' τη ζωή μου..
Καλά να είσαι Νέλλη μου..

υ.γ. μου λείπει η συνεργασία μας..

Margo είπε...

@Dreamy Cloud..

Όταν το φανερώνουμε συννεφούλα μου φεύγουμε λαβωμένοι, θανάσιμα πολλές φορές.. το κρατάμε κρυμμένο για να το προστατέψουμε.. αν δεν έχουμε αυτή την ικανότητα το πληρώνουμε ακριβά.
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@τα παπούτσια της Dorothy..

..και όσο απομακρυνόμαστε από την ηλικία της παιδικότητάς μας, τόσο πιο δύσκολα του επιτρέπουμε να εκφραστεί..
Καλό ξημέρωμα Ντοροθάκι μου..:)

Margo είπε...

@ΑΡΩΓΗ_ΝΙΚΟΣ K..

Η ξεγνοιασιά είναι το πρώτο που χάνουμε ίσως μόνο στιγμές ζούμε αν είμαστε τυχεροί.. ξεγνοιασιάς γέλιου ανεμελιάς.. πόσο γρήγορα χάνονται.. ο παράδεισος ποτέ δεν κρατά πολύ..

Αν ενωθούν δυο μελαγχολίες τι γίνεται? Άστα.. ας τη διώξουμε μακρυά..:)
Φιλί!

Margo είπε...

@Maria Jose..

Αυτό να ξέρεις φαίνεται και στο λέω τώρα.. δεν πρόλαβα στη συνάντηση όμως το πρόσεξα.. ότι μοιάζεις παιδί:)
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου

Margo είπε...

@mermyblue..

Πάντα θα σε πειράζουν αυτές οι μικρές αλλά μεγάλες απώλειες, όσο και να μεγαλώσεις..
Πάντως αν και είμαι 42, όταν ένιωσα σήμερα ότι έχασα το blog μου κόντεψα να τρελαθώ.. δε λέω λεπτομέρειες γιατί δεν είμαι παιδί και θα παρεξηγηθώ;)

Ελπίζω και εσύ να είσαι καλά αυτή τη νύχτα του Οκτώβρη..
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@kayadesigner..

..και όσο ακολουθεί την καρδιά τόσο σε παγίδες πέφτει και πάλι σηκώνεται και προχωρά πως λάθος δε θα κάνει.. και όλο σε παγίδες πέφτει και να μεγαλώσει δε λέει.. παιδί μένει και επιμένει..
Με παρέσυρες:-)

Για το άλλο απάντησα στο blog σου.
Φιλάκια πολλά!

Margo είπε...

@Adamantia..

Και ποιος να το παρηγορήσει???
Γιατί παιδί δεν είναι, άλλο αν νιώθει και λαχταρά παρηγοριά..

Υ.Γ. Αδαμαντάκι μου ξανασκέψου το, μη φύγεις από τη γειτονιά, κάνε μια αλλαγή.. μη φύγεις..:)
Σε φιλώ!

Margo είπε...

@Με τα φτερά της ψυχής..

Πώς να μη σε εκφράζει, αν ταξιδεύεις με τα φτερά της ψυχής!
Καλώς όρισες στη γωνιά μου..:)

Margo είπε...

@aa..

Έχει ο καιρός γυρίσματα Αποστόλη μου.. αυτός ο μέσα κόσμος όταν δακρύζει, πονάει πολύ αλλά πάντα επιβιώνει.. τι θαυμαστή αντοχή!
Οι ονειροπαγίδες φταίνε και δεν έμαθα ακόμη να τις αποφεύγω όλο μέσα πάω και πέφτω.:)
Καλό ξημέρωμα.
Φιλί!

Margo είπε...

@MAXIMUS..

Όσο και να το ευχόμαστε τη ζωή στα μέτρα της καρδιάς μας δεν μπορούμε να την κάνουμε, άλλα προηγούνται, η καρδιά τελευταία και καταϊδρωμένη.

*Αύριο έρχεται ανάρτηση χαρούμενη, πολύχρωμη και ζωηρή..:)

Φιλίτσω.. για να μη ξεχνιόμαστε:)

Margo είπε...

@zoyzoy..

Κάποιο το μπορούν και φαίνεται στα μάτια τους στο χαμόγελό τους.. όμορφες παρουσίες!

Καλό ξημέρωμα θαλασσινή..:)

Margo είπε...

@ippoliti_ippoliti..

Πράγματι αυτό το παιδί συλλογάται, ονειρεύεται ίσως φαντάζεται το παραμύθι της ζωής του.

Καλό ξημέρωμα Ippoliti..:)

Margo είπε...

@b|a|s|n\i/a..

στα παιδιά που καταπιέζουμε, στα παιδιά που ελευθερώνουμε.. με χαμόγελο πάντα και δύναμη μεγάλου!
Καλή σου μέρα Βασίλη

Μαρία Δριμή είπε...

Τι έγινε με την ΗΧΩ, Μαρία μου;
Γιατί αποκλειστήκαμε όλοι εμείς οι φτωχοί μουσικόφιλοι;
Καλό ξημέρωμα...
Η μουσική του John T. Williams με τρελαίνει.

Margo είπε...

@Maria Jose..

Μαρία μου όταν θα ξέρω θα σου πω..
Καλό σου απόγευμα..

Και εμένα το ίδιο αυτή η μουσική με συγκλονίζει.

jf είπε...

Ψάχνει κάποιον να γκρεμίσει τον τοίχο της αβεβαιότητας και της μοναξιάς του.
Και το περίεργο είναι πως όσο το πλησιάζει τόσο περισσότερο του επιτίθεται...

Όμορφο blog και πραγματικά υπέροχες οι ζωγραφιές σου!

Margo είπε...

@JamanFou..

Καλωσόρισες!!!
Κάτι μου λέει ότι είμαστε συμμαθήτριες:)

Σ΄ευχαριστώ πολύ!

ξωτικό είπε...

και έρχεστε παλιόπαιδα και μου το ξεσηκώνετε πάνω που το κοίμιζα, να μην ενοχλεί με τα γέλια του, να μην με ματώνει το κλάμα του,να κάτσει λίγο φρόνιμο επιτέλους, ν'αφήσει τον κόσμο απ'τα χέρια του ....

άντε όμως χαλάλι σας γιατί το έμαθα καλά πια πως μόνη του παρηγοριά είναι να βρίσκει όμοιούς του....

αν ήμουν ο Τόλης θα σου ήμουν ευγνώμων γι αυτήν την φωτογραφία
εμένα απλώς με στοίχειωσε..

leondokardos είπε...

Πόσο θάθελα να διατηρούμε μέσα μας πάντα αυτό το παιδί.....

Poet είπε...

Ναι, είμαι πράγματι ευγνώμων για την ανάρτηση, για την υπέροχη φωτογραφία, για τα ευγενικά συναισθήματα και για τα καλά λόγια όλων σας. Κυρίως όμως για το παιδί που κρύβετε μέσα σας.

Αυτές τις μέρες έλειπα συνεχώς και μόλις τώρα τα είδα όλα. Κατάφερες πάλι να με αιφνιδιάσεις ευχάριστα, γλυκειά μου Margo.

Να προσθέσω μόνο ότι στο ποίημα περιγράφω μια πραγματική εικόνα. Όταν, μόνος στο σπίτι (οι γονείς μου είχαν χωρίσει), με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι της μπαλκονόπορτας, κοίταζα έξω την απέραντη και έρημη Πλατεία Δικαστηρίων. Αυτή η θλίψη είναι κυρίαρχη από τότε στο κάθετι στη ζωή μου.

Καλό βράδυ σε όλους.

Margo είπε...

@ξωτικό..

Πώς τα καταφέρνουμε και μας φεύγει ο κόσμος από τα χέρια μας.. πες μου ξωτικό μου, είναι σίγουρη ότι εσύ ξέρεις.

Σ' ευχαριστώ πολύ σ'ευχαριστώ κάθε φορά που είσαι εδώ.
Σε φιλώ

Margo είπε...

@leondokardos..

Κρυφή επιθυμία όλων μας.. απ' ότι βλέπω στη φωτογραφία σου το καταφέρνεις κατά κάποιο τρόπο:)

Margo είπε...

@Poet..

Πόσα ευχαριστώ θα πρέπει να σου πούμε Τόλη μου, μάλλον θα πρέπει να βρούμε άλλη λέξη καινούργια.. για το υπέροχο ποίημα, για την εκμυστήρευση της προσωπική σου εμπειρίας, για την καλοσύνη και τη γλυκύτητά σου.. να σαι πάντα καλά!!!

ξωτικό είπε...

αχ Μάργκο μου έπεσες στις μέρες που η απάντηση είναι ....ξεράδια ξέρω τρομάρα μου ξωτικό της συμφοράς....

και τσούπ μόλις σου έγραψα αυτό μια μικρή αχτίδα χαμόγελου τρύπωσε στην ψυχή μου
βρε μπάς και είσαι εσύ το ξωτικό;

αντε καλή εβδομάδα να φτιάξουμε με νύχια και με δόντια αν χρειαστεί.

Margo είπε...

@ξωτικό..

Αγαπημένο μου ξωτικό διάβασα και χθες το σχόλιό σου αλλά δεν ήμουν σε θέση να απαντήσω. Μόνο γέλιο δεν έβγαζα. Σήμερα όμως αν και η μέρα είναι βροχερή χαμογελώ και ευχαριστώ το Θεό.. που έφερε κοντά μου ένα ξωτικό και πολύ καλούς φίλους να με βοηθούν να βγαίνω από τις λακκούβες.
Η βδομάδα θα είναι καλή γιατί εμείς την κάνουμε καλή..
Θερμά σε ευχαριστώ!!!

Jerry Beasley είπε...

I am the photographer who created this photograph. http://thumbs.photo.net/photo/10989438-sm.jpg You do not have permission to use this photo. Had you asked, I would probably have said yes, but since you did not, I request that you remove the photo from this page.

Εγώ είμαι ο φωτογράφος που δημιούργησαν αυτήν την φωτογραφία. http://thumbs.photo.net/photo/10989438-sm.jpg Δεν έχετε την άδεια να χρησιμοποιήσετε αυτή τη φωτογραφία. Είχε ζητήσατε, εγώ κατά πάσα πιθανότητα θα πει ναι, αλλά από τη στιγμή που δεν το έκανε, εγώ να σας ζητήσει να αφαιρέσετε τη φωτογραφία από αυτή τη σελίδα.

Margo είπε...

Nice to meet you Jerry and thanks a lot for this massage. I always put a link to the creator of the photo but sometimes I can't find it because of the chaos of the internet. I'll put your link under the post but if you don't want to use it after all I'll remove it. Just let me know.
Thank you for your wonderfull photo!!!