Margo...: ελπίδα

17 Σεπ 2009

ελπίδα

όσο κλειστός κι αν είναι ο ουρανός αργά ή γρήγορα θ' ανοίξει.

όταν εκεί πέσει ο ήλιος χαράζει με το φως του το δρόμο στ' όνειρο.

αυτόν το δρόμο να έπαιρνα κι ας καιγόμουν...

τον άγνωστο δρόμο στο φως...

49 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...: Ναι... στη φύση έτσι ειναι...
Στους ανθρώπους πιο δυσκολο ομως

Καλημερα Μargo..; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:35 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Και εγώ αυτό τον δρόμο ακολουθώ κάθε που τον αντικρύζω να ξεπροβάλει μπροστά μου... αρκεί να τον προλάβεις... δεν μπορεί να σε περιμένει για πάντα...

Καλημέρες; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:16 π.μ.
Roadartist είπε...: Υπέροχες φωτο..να είσαι καλά, καλημέρα..; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:29 π.μ.
ξωτικό είπε...: καλημέρα η χαίρε οι... καμμένοι την φωτιά δεν την φοβούνται, την κάνουν ζεστασιά και φώς !
σ'ευχαριστώ για την ανάσα.; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:30 π.μ.
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...: Ποιος παίρνει τέτοια ρίσκα σήμερα;
Και οι φωτογραφίες αλλά και οι σκέψεις, πανέμορφες!

Καλημερένια καλή μου!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:37 π.μ.
Venus on fire είπε...: Καλημέρα . Πολύ όμορφο το blog σου ,όμορφη μουσική και πανέμορφες εικόνες. Μου επιτρέπεις να σου αιερώσω στίχους από ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι ?

"Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει."; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:42 π.μ.
Λi είπε...: Τι εκπληκτικές φωτογραφίες είναι αυτές...

Δεν την χόρτασα την θάλασσα αυτό το καλοκαίρι...

Αρέσκομαι απλά στο να την βλέπω μέσα από τα μάτια... λόγια... εικόνες άλλων... Αυτή η αναντικατάστατη μυρωδιά της όμως...

Σε ζηλεύω γι' αυτό σου το προνόμιο...

Όμορφος ο δρόμος προς το «φως» που επέλεξες….
Έξυπνο να θέτεις τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια…
Τι γίνεται όμως με το εντός μας φως… αυτό που ποτέ δεν βγαίνει προς τα έξω…;

Για ‘σένα…:
http://www.youtube.com/watch?v=INgXzChwipY

Τιγροφιλί γλυκό...; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:43 π.μ.
k είπε...: Παίρνεις μια βάρκα με δυο κουπιά και ταξιδεύεις προς το φως! Γρήγορα! Δεν μένει για πολύ! Να κάνω εγώ το ένα κουπί να φτάσουμε πιο γρήγορα;

Καλημέρα ονειρεμένη μου!

χα χα χα! για επαλήθευση κάτω μου έβγαλε τη λέξη virra! τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους! ;); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:43 π.μ.
$b|a|s|n\i/a$ b|a|s|n\i/a είπε...: αα! εκεί που τελειώνει η θάλασσα και αρχίζει ο ουρανός. τόσο κλειστά. τόσο ανοιχτά. τόσο άγνωστα. τόσο γνωστά. σαν πηγαίο, αβίαστο, αληθινό. :); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:52 π.μ.
logia είπε...: καλημέρα
ξέρεις οτι τώρα έπιασες πάλι τα αγαπημένα μου
ειδικά όταν ο ήλιος κοροϊδεύει τα σύννεφα και τους το σκάει
για να ρίξει τις ακτίνες του επάνω μας
ωχ αυτό μιλάει μέσα μου όμορφα
μπράβο Μαργκο!!!!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:41 π.μ.
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...: Ωραίο το θέαμα της Δύσης, δεν λέω, αλλά καλύτερη η Ανατολή...
Μην σας στενοχωρεί όμως, σε μερικές ώρες θα ξαναβγεί για να ζεστάνει κορμιά και ψυχές και των δικαίων και των αδίκων.
Ή μήπως τα λέω λάθος;;;
Καλημέρα από την Θεσσαλονίκη; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:28 μ.μ.
Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...: Και γιατί δεν τον παίρνεις...
Ξέρω ξέρω, για αυτό εκείνο και το άλλο.:)
Μα κατά βάθος μόνο επειδή το κόστος είναι τεράστιο.
Μα εσύ λες 'κι ας καιγόσουν'.

Ζωγράφος δίχως αυξημένο πόθο ελευθερίας δε γίνεται:)

Καλημερούδια.; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:04 μ.μ.
Margo είπε...: @Μαρια Νικολαου..

Δύσκολο ναι όχι όμως και αδύνατο, αλλιώς τι νόημα έχει το πέρασμά μας από εδώ, μόνο συννεφιά;

Καλό μεσημέρι Μαρία..; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:51 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Margo......εγραψες πάλι.; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:52 μ.μ.
Margo είπε...: @ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ..

Θέλει τόλμη, αποφασιστικότητα, καλά ανταλακλαστικά για να μη μας προσπερνούν οι ευκαιρίες και τις χαζεύουμε από μακρυά.. όμως δύο βήματα μπροστά ένα πίσω στην καλύτερη περίπτωση κάνουμε.. αν είμαστε καλοί;-)

Καλησπέρες; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:57 μ.μ.
Margo είπε...: @Roadartist..

Σ' ευχαριστώ Road καλησπέρα σου..:); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:59 μ.μ.
Margo είπε...: @ξωτικό..

Αυτό που είπες να ξερες πώς το χρειαζόμουν αυτή τη στιγμή..

Σ' ευχαριστώ πολύ ξωτικό μου, κρατάς μαγικό ραβδί είμαι σίγουρη..:); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:01 μ.μ.
Margo είπε...: @η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα..

Έλα ντε ποιος???????
Οι ερωτευμένοι ίσως; Δεν βλέπουν τίποτε γύρω τους μόνο προχωρούν μέσα στο φως κι ας καίγεται ο κόσμος.

Καλησπέρα γλυκιά Καναρινένια..:); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:19 μ.μ.
Margo είπε...: @Venus..

Καλώς όρισες και μάλιστα με δώρο!
Υπέροχοι στίχοι, περιγράφουν ακριβώς αυτό που ήθελα να πω.. θα γίνει και δικό μου αγαπημένο..:)

Καλό σου απόγευμα!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:22 μ.μ.
Margo είπε...: @tiger_lilious..

Μακάρι να μπορούσα να σου στείλω λίγη θαλασσινή αύρα ίσως κάποτε να μπορεί να γίνει και αυτό..:)

Αυτό το εσωτερικό φως αν δεν βγει ποτέ προς τα έξω ίσως δε στοιχίζει τόσο.. αν βγει και μετά φυλακιστεί ξανά, τότε είναι οδυνηρό..

Ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι, έχει γίνει το τραγούδι της μέρας:))

Πολλά φιλιά tiger!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:28 μ.μ.
Margo είπε...: @kayadesigner..

Μα ναι, αν ταξιδεύεις με παρέα και μάλιστα καλή τότε το ταξίδι αξίζει δύο φορές περισσότερο..:))

Άκου virra, πως να πιστέψω τώρα ότι τυχαία βρέθηκες στο δρόμο μου ε????

Να σαι καλά Kaya μου
Πολλά πολλά φιλιά:); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:33 μ.μ.
Margo είπε...: @b|a|s|n\i/a..

Ναι Βασίλη μου, όλα αυτά μαζί και τόσο αβίαστα.. κάνεις το πρώτο βήμα και τότε κάτι πολύ δυνατό σε τραβά... πώς να αντισταθείς στο φως;

Καλησπέρα χαμογελάκι:); 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:40 μ.μ.
Margo είπε...: @logia..

Άρα ξέρω ένα αδύνατο σημείο σου.. θα το εκμεταλλευτώ:))

Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε γιατί σου χρωστώ πολλές ομορφιές!!!

Να σαι καλά Νέλλη μου; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:42 μ.μ.
Margo είπε...: @ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ..

Πολύ καλά τα λες Δύσπιστε, η Ανατολή έχει άλλη γοητεία φωλιάζει καλύτερα στις ψυχές.. μόνο που βγαίνει από τα βουνά.. η θάλασσα πάντα κλέβει την παράσταση;-)

Την καλησπέρα μου στην όμορφη Θεσσαλονίκη!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:45 μ.μ.
Margo είπε...: @Κωνσταντίνος Κόλιος..

Κωνσταντίνε....... με προκαλείς:))

Μήπως και η εγκλωβισμένη ελευθερία γίνεται μια καλή αφορμή για δημιουργία? Λέω τώρα... ότι με συμφέρει λέω:)

Φιλιά!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:48 μ.μ.
Margo είπε...: @Τhalassokrator..

Μπορείτε να γίνεται πιο συγκεκριμένος καπετάνιε μου:))
Ευχαριστώ πολύ... μα τέτοιος δρόμος, μπορεί να μη βάλει ιδέες φυγής? Είναι και αυτό το φως!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:51 μ.μ.
lena_zip είπε...: Πτωχοί αυτοί που προτιμούν το δρόμο το σκοτεινό.

Σε χαίρομαι Margo μου πολύ.; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:06 μ.μ.
lena_zip είπε...: Έχεις και βραβείο!; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:20 μ.μ.
Ιορδανίδου Όλγα είπε...: Σου άφησα το σχόλιο μου δίκην ανάρτησης στο κονάκι μου γλυκειά μου κι ακριβή Μαρία.Καλοτάξιδα τα όνειρα σου!!Ολόφωτα όπως τα επιθυμείς.; 17 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:28 μ.μ.
Margo είπε...: @lena_zip..

Φτωχοί μεν πιο ασφαλής δε (;) έτσι πιστεύουν τουλάχιστον..

Σ'ευχαριστώ Λενάκι μου και για το βραβείο επίσης:); 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:12 π.μ.
Eulie Aeglie είπε...: το φως μέσα μας ξέρει το δρόμο; 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:18 π.μ.
Adamantia είπε...: Αν αυτό το βλέπεις κάθε μέρα συνειδητοποιείς πόσο τυχερή είσαι?
Φιλιά και καλό σβκ Μαργκούλα μου!; 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:00 π.μ.
Mariela είπε...: Είναι ισχυρό το κάλεσμα....; 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:10 π.μ.
Άστρια είπε...: Ο δρόμος να είναι της καρδιάς όπως λέει η ανάρτηση της καλής μας carpe diem.

Κι εσύ margo, διάλεξες να οδηγεί στο φως μέσα από το όνειρο, πολύ σωστά διαλέγοντας να βάλεις ονειρικές φωτογραφίες θάλασσας.

Γιατί o δρόμος αυτός μπορεί καμιά φορά να είναι σαν ένα θαλασσινό. Γαλήνιος ή τρικυμιώδης, με όλα τα χρώματα του ουρανού να αντικατοπτρίζουν το φως, με την γλυκειά αύρα ή το αγιάζι, να κρύβει ζωή και υπέροχα μυστικά στο βάθος του και πάντα με το πολύτιμο αλάτι της δικής μας ο καθένας γης..

Καλημέρα, φωτεινή:)); 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:57 π.μ.
ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...: Καλημέρα Μαρία.
Υπέροχες και οι δυο φωτογραφίες σου.
Μαρία και μόνο ότι φωτογράφισες αυτό το φωτεινό μονοπάτι πάνω στη θάλασσα σημαίνει ότι ήδη βρίσκεσαι επάνω του, σημαίνει ότι αγαπάς τη ζωή, σημαίνει ότι δεν έχεις χάσει την ελπίδα, σημαίνει ότι θα συνεχίσεις να χαμογελάς!
Το παράθυρό σου δεν φοβάσαι να το ανοίξεις! Σκέψου ότι όσοι άνθρωποι έκαναν ταυτόχρονα την ίδια σκέψη με εσένα και ακολουθούσαν αυτό τον φωτεινό δρόμο θα συναντιούνταν εκεί που σμίγουν οι δρόμοι αυτοί, στο φως και δεν θα ήταν κανείς μόνος του!
Σε φιλώ; 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:53 μ.μ.
Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...: Συμφωνώ απολύτως, αυτό ακριβός γίνεται τέχνη, ρίξε μιά ματιά στην τωρινή ανάρτησή μου, είναι ακριβός ένα τέτοιο δείγμα που αν είχα ικανότητα ζωγράφου θα το ζωγράφιζα.

Φιλί:); 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 3:53 μ.μ.
Dreamy Cloud είπε...: Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου!! Κι αυτός ο δρόμος είναι τόσο έντονος όταν σε καλεί, φιλάκια πολλά!!; 18 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:42 μ.μ.
Margo είπε...: @Aeglie..

Φτάνει να του επιτρέπουμε να τον δείχνει..; 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:30 π.μ.
Margo είπε...: @Adamantia..

Είναι μερικοί πολύ τυχεροί που το βλέπουν κάθε μέρα, εγώ έχω ένα βουνό μπροστά μου όμως έχω την τύχη να το προσπερνώ εύκολα και γρήγορα..

Καλό Σαββατοκύριακο Αδαμαντία μου!; 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:33 π.μ.
Margo είπε...: @Μαριέλα..

Πολύ!!! Μα το ίδιο ισχυρά είναι και όσα μας κρατάνε δεμένους στη στεριά..; 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:36 π.μ.
Margo είπε...: @Άστρια..

"Γιατί o δρόμος αυτός μπορεί καμιά φορά να είναι σαν ένα θαλασσινό. Γαλήνιος ή τρικυμιώδης, με όλα τα χρώματα του ουρανού να αντικατοπτρίζουν το φως, με την γλυκειά αύρα ή το αγιάζι, να κρύβει ζωή και υπέροχα μυστικά στο βάθος του και πάντα με το πολύτιμο αλάτι της δικής μας ο καθένας γης.."

Αυτό πώς να το πειράξω, έτσι το κρατώ τυλιγμένο και καλά φυλαγμένο οδηγό σε κάθε μου ταξίδι..

Σ' ευχαριστώ!
Καλό ξημέρωμα καλή μου Άστρια; 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:41 π.μ.
Margo είπε...: @ΑΡΩΓΗ_ΝΙΚΟΣ..

Νίκο μου δεν είναι πάντα τόσο καλά, την αγάπη για τη ζωή πάντα πάλευα για να την κατακτήσω. Όμως η ελπίδα, η αγάπη, η πίστη και όλα τα καλά, έρχεται η στιγμή που χαρίζονται με ένα μαγικό τρόπο, σαν να ήρθε η ώρα να απολαύσεις τους κόπους σου.. και τότε λες είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι ο δρόμος. Ακόμα κι αν τον χάσεις, η αγάπη έχει αφήσει τα σημάδια της.. τώρα ξέρεις..
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
Σε φιλώ; 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:52 π.μ.
Margo είπε...: @Κωνσταντίνος Κόλιος..

Μα τη ζωγράφισες, με το δικό σου μοναδικό τρόπο..:)
Καλό Σαββατοκύριακο!!!; 19 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:54 π.μ.
bubbles είπε...: Margo, το μπλογκ σου είναι υπέροχο! χαίρομαι που σε ανακάλυψα...; 20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:48 π.μ.
A.G.Selena είπε...: Πω πω Margo με έκανεεεες!!!
Όλοι αυτό το δρόμο ψάχνουμε να βρούμε...Αν έχεις καλούς συνοδοιπόρους δε σε φοβίζει το άγνωστο ούτε αν καείς...
Ευχαριστώ για το ταξίδι...
Φιλιά; 20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:42 μ.μ.
maximus είπε...: Εγώ θα έλεγα, φτάνει με τα όνειρα, ας περάσουμε στις πράξεις γιατί έχει αρχίσει και τσουρουφλίζεται η ουρά μου..

Υ.Γ. Σου αφιερώνω τα καινούργια: "Ποτέ κλαις, ποτέ μόνη σου εσύ, μαζί μου, πολύ απάω εσύ.."

Aυτά αγαπητή μου Μargo.; 20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 3:18 μ.μ.
Margo είπε...: @bubbles..

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, πάντα ευπρόσδεκτη!
Καλώς όρισες!; 20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:52 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: @Selena..

Καλωσόρισες μικρό:)
Μόνος ούτε στον Παράδεισο δεν κάνει κανείς πόσο μάλλον σε ένα ταξίδι στο άγνωστο. Να όμως που πολλές φορές πρέπει να ξεκινάμε μόνοι μας και στον δρόμο όλο και κάποιον θα συναντήσουμε με όνειρα σαν τα δικά μας..
Φιλί!; 20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:54 μ.μ.
Margo είπε...: @MAXIMUS..

Μα δεν είναι πια όνειρο, αλλιώς πώς θα ήξερα ότι καίει;-)

Υ.Γ. Μην τον αφήνεις από τα μάτια σου, αυτός θα σου δείξει το δρόμο, μην καθησυχάζεις καθόλου, ετοιμάσου για το ταξίδι!
Απάω πολύ:)
Να του δόσεις και ένα φιλί!; 20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:59 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)