18 Μαΐ 2009

Πάλι εδώ...

Όλοι μέσα από τις προσωπικές μας σελίδες θέλουμε να πούμε κάτι .. σκέψεις, εμπειρίες, αναμνήσεις, ταξίδια ή απλά να εκθέσουμε τις δημιουργίες μας που συνήθως κινούνται στο κόσμο της φαντασίας. Μέσα από τις «καταθέσεις» μας επικοινωνούμε, παίρνουμε και δίνουμε κομμάτια του εαυτού μας. Όμως… πόσο αληθινή είναι η εικόνα που θέλουμε να παρουσιάσουμε; Πίσω από την ανωνυμία μας, που πολλές φορές μπορεί να είναι απόλυτη, ζούμε το δικό μας καρναβάλι, φοράμε τη μάσκα μας και τριγυρνάμε στα σοκάκια του διαδικτύου ξέροντας ότι κανείς δε μπορεί να μας αναγνωρίσει. Είμαστε ελεύθεροι, γινόμαστε ότι θέλουμε κάθε φορά προκαλώντας και προσκαλώντας τους άλλους στο δαιδαλώδη κόσμο του μυαλού μας και στην άβυσσο της ψυχής μας.

Κάπου εδώ κρύβεται και η αιτία της πρόσκαιρης σιωπής. Όλο αυτό τον καιρό, πολύ δυνατά συναισθήματα ένιωσα διαβάζοντας.. είδα τον εαυτό μου να γελάει, ν’ αγωνιά, να ελπίζει, να ονειρεύεται μέσα από εικόνες, λόγια και μουσικές και με ενθουσιασμό μικρού παιδιού να πιστεύει σ’ αυτόν τον καλά κρυμμένο κόσμο, που μέσα του κρύβομαι και εγώ. Είναι όμορφα τα παραμύθια και η φαντασία απαραίτητο προσόν για την τέχνη της δημιουργίας, όμως ήρθε μια στιγμή που ζήτησα από τον εαυτό μου αποδείξεις για ότι συμβαίνει και δεν είδα τίποτε άλλο από την οθόνη του υπολογιστή… Μα πως γίνεται ν' αγαπάς, να μοιράζεσαι, μέσα από μια οθόνη; Είναι φιλία ή μήπως είναι κάτι άλλο καινούργιο και ολότελα ξένο; Σίγουρα είναι η πραγματικότητα της διαδικτυακής επικοινωνίας και έπρεπε να το δω και αν το δεχτώ να συνεχίσω… και είμαι πάλι εδώ...

Τα σχόλιά σας από την τελευταία ανάρτηση τα είχα μπροστά μου όλες αυτές τις μέρες… μου λείψατε πολύ από την πρώτη ημέρα.. έπρεπε όμως να περιμένω και να βάλω τα πράγματα σε μία νέα σειρά. Δε ξέρω αν θα καταφέρω να δω όλο αυτό στην πραγματική του διάσταση.. μάλλον δε θα μπορέσω (;)

Τέλος θέλω να σας πω ένα «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» μεγάλο και αληθινό.. που βρίσκεστε κάπου εκεί κοντά ή και μακρυά, δίπλα ή και παντού! Να είστε όλοι καλά...


Υ.Γ. Παρατήρησα ότι αυτή η ανάρτηση είναι η πεντηκοστή.. κάτι μου λέει ότι η επόμενη κρίση θα είναι στην εκατοστή:)


photo by Bob Kurt

43 σχόλια:

Mariela είπε...

Οι κρίσεις αυτού του έιδους, συνήθως μας πηγαίνουν άνα βήμα παραπέρα.... και είναι αναγκαίες, πίστεψε με, για την εξέλιξη του δημιουργικου εαυτού μας....
ΣΕ φιλώ, μαθήτρια γλυκειά...

k είπε...

Η οθόνη έχει να κάνει με την εξέλιξη. Συμβαδίζει με την εποχή. Ίσως σ' έναν άλλον χωροχρόνο να ήμασταν όλοι με τη μάσκα μας μπροστά από έναν μαυροπίνακα και να γράφαμε τις ιστορίες μας. Και τι σημασία έχει η αλήθεια τελικά; Εγώ αυτό το βλέπω σαν ένα ανοιχτό ημερολόγιο. Ημερολόγιο ψυχών διαθέσιμων να ανοιχτούν ή και να ψυχοθεραπευτούν ομαδικώς. Άλλωστε και το ονοματεπώνυμο τί είναι; Μια κοινωνική σύμβαση.Την αγνοούμε και πάμε παρακάτω! Ένιωθα πως σύντομα θα ήσουν και πάλι εδώ... Σκούπισε τα ποδαράκια σου στο χαλάκι, πάρε τη λεμονάδα και το μπισκοτάκι ανά χείρας και βολέψου...Καλωσόρισες...

THANASIS MAKEDONAS είπε...

Καλημερα.Ναί λοιπόν εδώ κρύβοντε πολλά όπως είπες.Εκτός από ανώνυμες φιλίες πού μπορί να γίνουν καί επώνυμες όπως έγινε με μας καί πίστεψε με δέν μετάνιωσα καθόλου.Όσο για τα σχόλια των φίλων μας πολλές φορές μας υψώνουν το ηθικό ειδικά αν η ανάρτηση είναι δική μας.Γιατί το έχω παρατηρήση καί αυτό.Βρίσκουν μία ετοιμη καί τήν αναρτούν.Δεν εχει όμως τίποτα από τόν εαυτό μας.

lena_zip είπε...

Χαίρομαι για τις αποφάσεις που πήρες. Μπορεί να μην είναι όλοι αληθινοί σε αυτόν τον ηλεκτρονικό κόσμο, αλλά συνέχισε να κυκλοφορείς εδώ για αυτούς που είναι αληθινοί.
Καλημέρα νυσταγμένη.

maximus είπε...

Είναι ανθρώπινο! Είναι η ανάγκη για επαφή, με τον περιπτερά που μπορεί και να μάθεις το όνομά του, με την κυρία στο μετρό που ίσως να μην την ξαναδείς ποτέ, με τον ανώνυμο περαστικό που του πέφτει ένα χαρτάκι και εσύ το μαζεύεις, με τον ανώνυμο κύριο στην ουρά που παραπονιέστε μαζί, με τον ανώνυμο blogger που σου λέει καλό ξημέρωμα στις 2:00π.μ., γιατί πρέπει να μας είναι αρκετά η οικογένεια, οι φίλοι, τα σκυλιά, τα γατιά, η δουλειά; Όχι, θέλουμε κι άλλο!!!

Νομίζω ότι πίσω από την ανωνυμία κρύβεται η αυθεντικότητα και όχι η απάτη. Εξάλλου με τόσες αναρτήσεις τι θα απομείνει κρυφό στο τέλος; Θα υπογράψουμε και με τα ονοματά μας μια μέρα, θα συμπληρώσουμε τα κουτάκια με την διεύθυνση και το επάγγελμά μας και αυτό ήταν όλο. Όλα τα ουσιώδη θα είναι ήδη γνωστά!!!

Φιλί

lakis είπε...

Πρέπει να φεύγουμε πού και πού, για να γεμίζουμε: εικόνες και σκέψεις, για να βλέπουμε: πιο καθαρά. Μέρα καλή

Ανώνυμος είπε...

Δεν αντέχω τους αποχαιρετισμούς λατρεύω όμως τα καλωσορίσματα.
Καλώς ήρθες Margo μου!

maximus είπε...

1.Moυ αρέσει πολύ η φωτογραφία της ανάρτησης, όλα σμπαραλιασμένα, αλλά το ίντερνετ εκεί!

2.Αλλάξατε φωτο στο εικονίδιο σας! Σκηνή είναι;

mermyblue είπε...

αν είναι δυνατόν να αγαπήσουμε κάποιον για το άϋλο μέρος του,
και αν δεχτούμε ότι αυτή η αγάπη μπορεί να έχει πολλές πλευρές
τότε ναι
μπορούμε να αγαπήσουμε και μέσα από μιά οθόνη.

γιατί μέσα από μια οθόνη βγαίνει ένα μέρος του καθενός.στα κείμενα, στις φωτογραφίες, στις μουσικές και κυρίως, στη Σύνθεση όλων αυτών.

καλή εβδομάδα
και καλώς επέστρεψες
γιατί έχεις μια πολύ όμορφη σελίδα που χαίρομαι να περνάω και να διαβάζω
:)

Margo είπε...

@Mariela...

Τώρα που ξαναμπαίνω στο χορό, μετά από την αναγκαία παύση, φοβάμαι ότι θα γράφω περισσότερο και θα ζωγραφίζω λιγότερο:)
Ψέμματα δεν εγκαταλείπω τόσο εύκολα απλά μειώνω δραστικά τις ώρες του ύπνου!
Καλημέρα καλή μου δασκάλα:)

Margo είπε...

@kayadesigner...

Έχω στρωθεί ήδη.. μεταξύ μας δεν έφυγα και ποτέ.. έθεσα τον εαυτό μου σε μια δοκιμασία και απέτυχε.. όταν ανοίξει η πόρτα της ψυχής μετά δύσκολα κλείνει.
Δεν είναι το ονοματεπώνυμο που λείπει είναι η παρουσία που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.. και όχι η παγωμένη φωτογραφία αλλά η άλλη, η ζωντανή.
Καλώς σας βρήκα:)

Margo είπε...

@Θανασης..

Με το καιρό Θανάση μου ξεχωρίζουμε τους κρυφούς μας φίλους και δενόμαστε περισσότερο με όσους συνομιλούμε ουσιαστικά.
Όταν κάποιος αναδημοσιεύει κείμενο άλλου, δεν νομίζω να περιμένει να έχει ανταπόκριση.. ποτέ δε κατάλαβα αυτή την αναγκαιότητα για συχνές αναρτήσεις, νομίζω αποπροσανατολίζει και αγχώνει.
Να σαι καλά, σ΄ευχαριστώ για το πέρασμα:)

Margo είπε...

@lena_zip..

Λενάκι μου γλυκό και εγώ χαίρομαι που επανήλθε η καρδιά μου, γιατί δε με άκουγε τελευταία και δεν έδινε εντολή στα δάκτυλα να γράψουν.. τώρα έχουμε πλήρη ταύτιση:)
Καλή βδομάδα!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

:) ξώφαλτσα την πέρασες την κρίση γιατρέ μου, θα ζήσεις:).
Τα άτομα με καρδιά τους είναι δύσκολο να την απομονώσουν εφόσον γνωρίζουν πως εδώ μιλούν με ανθρώπους και όχι μηχανές. Συνεπώς θα τους ξεγλιστρήσει και κάτι θα δώσουν απ΄τον εαυτό τους.
Κάποια στιγμή όμως θα καλεστούν απ' τον εαυτό τους να το πάρουν πίσω, μετά από ένα κύκλο, και ίσως νιώσουν άσχημα πως αυτά που έδωσαν δεν βρήκαν ανταπόκριση και μπορεί να αντιδράσουν επιθετικά γιατί θα νιώσουν αδικία. Σε εσένα διαπίστωσα συνείδηση όταν αποσύρθηκες για λίγο πως το "πρόβλημα" τελικά είναι δικό μας και ελάχιστα αφορά τους άλλους. Ό κόσμος του ιντερνετ τελικά έτσι έχει, θέλει λίγο εξέταση το ζήτημα να προσαρμοστούμε εμείς σ' αυτόν χωρίς να επιδιώκουμε να τον αλλάξουμε γιατί αυτό είναι κάπως δύσκολο.
Κάποια αυτοπειθαρχία βοηθά και ορθές δόσεις αυτού του σπορ ώστε να μη φορτιζόμαστε. Επίσης πιστεύω οι πολύ ένθερμες αγκαλιές και η σπατάλη στα φιλιά δεν ευνοεί, μια αίσθηση σεβασμού και εκτίμησης είναι πιο αποτελεσματική.

Margo είπε...

@MAXIMUS..

Δεν είναι το ονοματεπώνυμο που κάνει τη διαφορά ούτε η διεύθυνση βέβαια. Είναι που αυτή η επαφή προχωρά πολύ πιο βαθιά από τις άλλες που αναφέρεις, γεμίζει μεγάλα ή και μικρότερα κενά αλλά ταυτόχρονα είναι και τίποτα. Ένα μπαμ και σκάει σαν σαπουνόφουσκα. Τα πιο ουσιώδη τα πιο σημαντικά κομμάτια μας τα καταθέτουμε σε κάτι που μπορεί και να μην υπάρχει ή να είναι άλλο από αυτό που θέλει να φαίνεται.
Ακόμα κι έτσι δε κάνω πίσω και δε μετανιώνω ότι κι αν συμβεί, γι' αυτό και συνεχίζω.
Καλό απόγευμα Maximus
Φιλί κι από μένα:)

Margo είπε...

@Λακης Φουρουκλας...

Χρειάζεται να βλέπουμε τα πράγματα και από μακρυά.. φαίνονται αλλιώς.
Η δική σου απουσία μπορεί να κρατά όμως μας αποζημιώνεις με τα πανέμορφα σλάιτ σώου!
Να σαι καλά Λάκη:)

Margo είπε...

@pandora..

Καλωσόρισες και εσύ Πανδώρα μου.. πόσο μ' αρέσει να σε βλέπω έτσι χαμογελαστή και δίπλα σου φαντάζομαι πάντα αυτό το υπέροχο πλάσμα.. τη Μαρία σου.
Να σαι καλά:)

Margo είπε...

@MAXIMUS..

1. Αυτή η φωτογραφία ούτε παραγγελία να την είχα κάνει.. δε φαίνεται να τον απασχολεί η άστεγη ζωή του, μόνο το σκύλο του κρατά καλά μη χάσει και το λάπτοπ!

2. Αυτό είναι καραβάκι και είναι από καπνό.. έχει και μία γοργόνα στο κατάρτι. Είναι μικρό όμως και χάνει. Μάλλον πρέπει να το αλλάξω αν δε φαίνεται καλά.

IZA είπε...

Με πρόλαβες Margo. Κάποια στιγμή σκεφτόμουν να γράψω κι όλα αυτά που σκέφτομαι αυτό τον καιρό που ασχολούμαι κι εγώ με τα blogs. Δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα κοινωνική και δεν είχα πολλούς φίλους εξαιτίας του ότι ήμουν πολύ ντροπαλή. Ξαφνικά αισθάνομαι ότι έχω πολλούς φίλους και δείχνω πράγματα από τον εαυτό μου που αλλιώς δεν θα τα έδειχνα. Κάποιες φορές τρομάζω, γιατί είναι υπέρβαση του εαυτού μου να εκτείθομαι έτσι. Ξέρω όμως κάτι ακόμα. `Οτι βλέπω με λαχτάρα τα σχόλιά σας και σας νιώθω δικούς μου ανθρώπους, έστω εικονικά. Φιλιά.

Margo είπε...

@mermyblue...

Πόσες πλευρές μπορεί να έχει η αγάπη; Όσες εμείς τις δίνουμε και εδώ μέσα βρήκαμε τον τρόπο να της δώσουμε μεγάλο μερίδιο.
Χαίρομαι πολύ με τα περάσματά σου.
Σε επισκέπτομαι και εγώ αλλά δεν έχω αφήσει ακόμη το σημάδι μου. Είμαι πάντα διστακτική με τη πρώτη φορά.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλό βράδυ:)

επί λέξει είπε...

Γδερνόμαστε καθημερινά. Ας είναι, λοιπόν, καλή μου φίλη, παυσίπονο η σκέψη ότι γρήγορα θα γειάνει η πληγή, επειδή μας σκέφτονται και άλλοι πέρα από το μικρόκοσμό μας. Σκέψου. Αφαιρούμε έτσι το "συμφέρον" και από τις υπάρχουσες σχέσεις. Γιατί ο κύκλος έχει ανοίξει. "Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση..."

Φιλιά παλιννοστούντα

Ευρύνοος είπε...

Καλώς σε πίσω..

οι ψυχές ανοίγουν σαν τα μύδια στον ατμό..
δυστυχώς η ευτυχώς, έτσι είναι το "απρόσωπον" του διαδυκτίου..

γράφουμε χωρίς να φοβόμαστε πως θα πληγωθούμε..
κι όμως..
συμβαίνει.. όχι πάντα..

χάρηκα ειλικρινά που διαβάζω την επι-στροφή σου..

χαιρετώ σε..

Margo είπε...

@Κωνσταντίνος Κόλιος..

10' για τη διάγνωση
10' για την αγωγή:))
Κωνσταντίνε μου είσαι παράδειγμα ως blogger, ξέρεις να κρατάς ισορροπίες!
Καλό σου βράδυ:)

Margo είπε...

@IZA..

Θα συμφωνήσω σε όλα Ίζα μου, ίσως και εγώ γι' αυτό βρέθηκα σε αδιέξοδο μάλλον ξεπέρασα τον εαυτό μου... απ' την άλλη μ' αρέσει!
Καλή σου νύχτα και... εικονικά φιλιά:)

Margo είπε...

@aa..

Ο κύκλος έχει ανοίξει τόσο και η αγκαλιά άλλο τόοοσο. Η σκέψη έχει πολύ μεγάλη δύναμη γλυκιέ μου aa και αυτή την ανθρώπινη αλυσίδα θα τη φυλάξω όσο μπορώ γιατί πράγματι έχει κάτι μαγικό..
Σε φιλώ

Μαρία Δριμή είπε...

Analoges skepseis kano ki ego. Omos kai to oti soy grafo tora apo to Helsinki, deichnei oti, opos ki an einai ayto to neo eidos epikoinonias, kapoia kena gemizei.
Polla filia apo ti synnefiasmeni (simera) Finlandia.
PS. Alitheyei oti stiw arches tou Iouniou tha vrethoume live?

Margo είπε...

@Ευρύνοος...

Χαίρομαι και εγώ Τάσο που επιστρέφω στο απρόσωπο του διαδικτύου που συχνά γίνεται και μαγικό!

Καλό βραδάκι Σεφ:)

Margo είπε...

@Maria Jose...

Μαρία μου ακόμα Φιλανδία είσαι;;; Πότε θάρθεις πότε;;;;

Είπα ότι θα έρθω να ψηφίσω όμως οι υπόλοιποι δεν έχουν καμιά διάθεση να ταξιδέψουν (και να ψηφίσουν βεβαίως βεβαίως) και φοβάμαι ότι πάλι δε θα τα καταφέρω... Θα το παλέψω πάντως:)
Καλή επιστροφή Μαρία μου
Φιλιά πολλά

Poet είπε...

Αυτά που λέει ο MAXIMUS εκφράζουν κι εμένα. Ποια μάσκα και ποια ανωνυμία, Margo μου; Αφού εδώ καταθέτεις την ψυχή σου, τι άλλο έχει σημασία;

Μεγάλο και αληθινό ευχαριστώ οφείλουμε κι εμείς σ' εσένα. Οφείλουμε σε όλους τους ωραίους ανθρώπους που δεν θα συναντήσουμε ποτέ. Με τις αμφιβολίες τους, τις κρίσεις τους, τα λάθη τους. Μα, πάνω απ΄όλα, με τον πλούτο της καρδιάς τους. Πάνω απ' όλα.

Margo είπε...

..σε όλους τους ωραίους ανθρώπους που δεν θα συναντήσουμε ποτέ! Αυτό είναι που με δυσκολεύει.. Συγχώρα με Τόλη όμως έχω ζήσει πολύ ψυχική μοναξιά και με τόσο μεγάλη αλλαγή έχω μπερδευτεί λιγάκι..

Υ.Γ. Σου έχουμε πει πολλές φορές πόσο γλυκός άνθρωπος είσαι αυτό φαίνεται πολύ και στο πρόσωπό σου:)
Νιώθω τυχερή που σε έχω γνωρίσει.. πολύ!

anepidoti είπε...

όσα λες, στροβιλίζονται και στο δικό μου μυαλό...και όσα νιώθεις..όμως επιστρέφω προς το παρόν(?) στον τόπο του εγκλήματος...δεν ξέρω...είναι και που...μετά αρκετά χρόνια ζω μια πραγματική φιλία με αφορμή το μπλόγκινγκ...
να, σου είπα κι ένα μυστικό...αληθινή φιλία, όχι εικονική, εκ του σύνεγγυς...ούτε που το φανταζόμουν, τέτοια που είμαι!
;)
φιλί και είναι όμορφα τα πάνε έλα μας!!

Τσαλαπετεινός είπε...

Μια καλησπέρα βιαστική...ναι το ξέρω άργησα να περάσω, ήδη πάνω βλέπω να είναι 31 σχόλια. Το υστερόγραφό σου με έκανε να ανησυχήσω - είμαι κι εγώ στην πεντηκοστή. ;-)

Να τις χιλιάσεις!

Margo είπε...

@anepidoti...

Μεταξύ μας συμβαίνει και σε μένα, μόνο που μένει η συνάντηση και θα είχε γίνει αν δε χρειαζόταν να περάσω τα σαράντα κύματα και ν' αφήσω πίσω τα μωρά μου.. Αυτός ο αντίστροφος τρόπος γνωριμίας, πρώτα το μέσα και μετά το έξω, ευνοεί τους.. δύσκολους;)
Φιλιά!

Margo είπε...

@Τσαλαπετεινός...

Μην ανησυχείς ο τσαλαπετεινός δεν κινδυνεύει και όποτε και να περάσει χαίρομαι το ίδιο:)
Είσαι και πολύ παραγωγικός, εγώ έκανα 50 σε εφτά μήνες φαντάσου πόσα χρόνια θέλω για να τις χιλιάσω!
Καλημέραααα!

Adamantia είπε...

Eίμαι ακριβώς στην ίδια φάση και σκέφτομαι αν θα επιστρέψω ή όχι..
Φιλί

Margo είπε...

@Adamantia...

Πάρε όσο χρόνο θες Αδαμαντία μου ξεκουράσου, αλλά να επιστρέψεις. Αν φύγεις θα είναι πολύ μεγάλη η απώλεια, μη σπάσεις την αλυσίδα... κράτα το όσο "ταξιδεύεις" και ας είναι με πιο αργούς ρυθμούς.
..τώρα με άγχωσες..
Να είσαι καλά το πιο σημαντικό!
Σε φιλώ Αδαμαντάκι μου:)

Ανώνυμος είπε...

το έχω σκεφτεί πολλές φορές, νομίζω πως άμα πάρουμε πολύ στα σοβαρά την ιστοσελίδα μας ή αν τη θεωρήσουμε κάτι τελείως ασήμαντο, θα μπούμε στον πειρασμό να την εγκαταλείψουμε, κάτι σαν τη ζωή δηλαδή.......

Ευρύνοος είπε...

Margo

Σε περιλαμβάνω στην νεοσύστατη κυβέρνηση του τρελού του χωριού..

πέρνα να δείς τα νέα σου καθήκοντα..

χαιρετώ σε..

Δημιουργία είπε...

Καλως ηρθες παλι στην παρεα Μargo.

Margo είπε...

@ηλιογράφος..

αυτό το μουτράκι της φωτογραφίας τα λέει αυτά;)
Έχεις δίκιο ηλιογράφε φιλοφιλόσοφε και εγώ το παραπήρα σοβαρά κάτι σαν τη ζωή δηλαδή:)

Margo είπε...

@Δημιουργία..

Κατερίνα μου καλώς σας βρίσκω! Τελευταία έχει πέσει λίγο η ομάδα ή μου φαίνεται;)

Roadartist είπε...

Καλησπέρα, άργησα λιγάκι ε? Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως λένε.. :)
Έχω κάνει χιλιάδες φορές αυτές τις σκέψεις.. Ίσως να είμαι από τους πλέον καχύποπτους (ειδικά όταν είχα πρωτοανοίξει το blog, κάποιες φορές κ ακόμα). Εξαιτίας αυτού, ίσως να έχω φερθεί κ κάπως "περίεργα" σε κάποιους από εδώ..που δεν έπρεπε.. Αλλά είμαι άνθρωπος με αδυναμίες, δεν είμαι τέλεια, τι να κάνω.. :) Στη πορεία γνώρισα bloggers, που άξιζαν περισσότερο κ από ότι θα φανταζόμουν.. και η εικόνα που είχα σχηματίσει από το blog τους, όχι απλά δεν με απογοήτευσε, αλλά ήταν 'λίγη' σε ότι γνώρισα.. (υπήρχαν κ οι εξαιρέσεις όμως.. αλλά ok που δεν υπάρχουν..)
Σε όλους κάτι μάς δίνει το blog μας.. Σε φιλώ και χαίρομαι που σε βλέπω εδώ.. Τουλάχιστον εδώ να κάνεις πάντα ότι εσύ θες! Αρκετά περνάμε γενικώς, δε θα καταπιεστούμε ποτέ εδώ :) Καλό σκ!

Margo είπε...

@Roadartist..

Τώρα είδα το σχόλιό σου Καλλιτεχνάκι μου. Αυτό που συμβαίνει τελικά είναι ότι όλοι μας έχουμε τις ίδιες ανησυχίες τις ίδιες προσδοκίες από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν και δεν αλλάζει σε τίποτε το blog, τουλάχιστον να είμαστε ελεύθεροι τουλάχιστον αυτό.
Σ΄ευχαριστώ Ροντάκι μου και να σου πω τέλος ότι είσαι από τους ανθρώπους που δίνει στα blog τη διάσταση που τους πρέπει χωρίς υπερβολές αλλά ούτε και αδιαφορία..
Σε φιλώ!