5 Ιαν 2009

Playing for a change

Από τα μαθητικά μου χρόνια με απασχολούσε το πόσο μπορούσε η τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της, να αλλάξει τον κόσμο.

Πίστευα ότι μπορούσε, γιατί είχε καθορίσει ολοκληρωτικά τη ζωή μου, άρα μπορούσε να την επηρεάσει μόνο θετικά. Όμως μεγαλώνοντας κατάλαβα από την ίδια τη ζωή αλλά και από την ιστορία, ότι τελικά η τέχνη δεν είναι από μόνη της ικανή να φέρει τον Παράδεισο στη γη.
 Υπάρχουν σπουδαίοι καλλιτέχνες ανά τον κόσμο που δρουν μεμονωμένα ή και σε ομάδες, κραυγάζοντας με τον δικό τους τρόπο για την ψευτιά, την υποκρισία, την αδικία, τη βία, για την κατάντια του Ανθρώπινου είδους και την τραγική του πορεία. Όμως δεν αλλάζει τίποτε. Θαρρείς πως η πορεία είναι προδιαγραμμένη. Όμως κατά βάθος ακόμα ελπίζω. . . .

Περνώντας εχθές από το blog της Εύας http://www.creationsbyeve.blogspot.com/ διάβασα για μια οργάνωση που έχει σκοπό να ενώσει τον κόσμο μέσω της μουσικής, παρέχοντας πηγές στους μουσικούς και τις κοινότητές τους ανά τον κόσμο. "Playing for a change" (PFCF).
 Ίσως, γιατί όχι, μια οργανωμένη και συντονισμένη προσπάθεια να μπορεί να επηρεάσει κάποιο σημαντικό αριθμό ανθρώπων με σκοπό την ένωση, την αγάπη, την αποδοχή. . . Εδώ αναδημοσιεύω και το καταπληκτικό βίντεο με το γνωστό σε όλους μας "stand by me " με έναν άλλο ξεχωριστό τρόπο.

Playing for a change . . . . . . .

  



29 σχόλια:

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Η γλώσσα της τέχνης και ιδιαίτερα η γλώσσα της μουσικής είναι μια κοινή γλώσσα, δε χρειάζεται διερμηνείς, ούτε επεξηγήσεις..., γι' αυτό καιμπορεί να ενώσει, γι' αυτό και μπορεί να καρπίσει ελπίδα!

Υπέροχο το βίντεο, πραγματικά!

Καλή χρονιά σου εύχομαι margo μου,
με υγεία και ό,τι αγαπάς!
Τα φιλιά μου!

Dorothy είπε...

Πολύ όμορφη αυτή η εκτέλεση του "stand by me". Ο προβληματισμός σου, αν η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μου θυμισε μια καταπληκτική παράσταση που είχα δεί στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, την "Προσωπική Συμφωνία" του Ρόναλντ Χάργουντ. Ενας Αμερικανος στρατιωτικός (που δεν έχει ιδέα από μουσική ή από τέχνη γενικότερα) ανακρίνει μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο τον Γερμανό μαέστρο Φουρτβενγκλερ και είναι φοβερό το πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται καθένας από τους δύο της έννοια της "αντίστασης" στο ναζιστικό καθεστώς, αφού ο ένας έχει ζήσει μια ζωή μέσα στις νότες και ο άλλος μέσα σε πεδία μάχης με αμέτρητους νεκρούς. Κάποια από τα επιχειρήματα που δίνει ο Χάργουντ στον Ταγματάρχη με προβλημάτισαν πολύ, γιατί από πολύ μικρή έχω ασχοληθεί με τη μουσική και ίσως να το βλέπω λίγο ρομαντικά το θέμα. Οταν ,όμως, άκουσα τον Ταγματάρχη (υπέροχος Γιάννης Φέρτης!) να περιγράφει πως ξυπνούσε και νόμιζε ότι μυριζε ακόμα στην ατμόσφαιρα καμένη σάρκα, αναθεώρησα πολλές από τις απόψεις μου.

Μαρία Δριμή είπε...

Η τέχνη είναι ένα στήριγμα για να μπορεί κανείς να αντιπαρέρχεται τις δυσκολίες και τις αποτυχίες του εκάστοτε αγώνα. Μπορεί η ίδια από μόνη της να μη μπορεί να φέρει τον Παράδεισο στη γη, αλλά κάνει πιο υποφερτή την Κόλαση που βιώνουν πολλοί λαοί. Είναι η κραυγή πόνου που βγάζει ο πληγωμένος, η αγωνιώδης έκκληση βοήθειας του ξεριζωμένου ή και η ιαχή χαράς του ευνοημένου από τη μοίρα. Είναι εκτόνωση, έκφραση, λύτρωση από τα δεινά του βίου.
Υ.Γ. Πολύ ωραίο το βίντεο.

Δημιουργία είπε...

Πολύ όμορφος ήχος και συνδιάζεται με πολύ όμορφη εικόνα. Το είδα και το άκουσα στης Εύας και τώρα το ξανααπόλαυσα και στο δικό σου blog!

George είπε...

Εξαιρετικό το βίντεο.
ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό!
Αφού λοιπόν όποιος ηγέτης προσπάθησε να ενώσει κόσμους και θρησκείες στο παρελθόν «έφυγε νωρίς» ας ελπίσουμε ότι ίσως κάποτε να το κάνει η μουσική.
Just as long as we stand, stand by the music!

Margo είπε...

Ομπρελίτσα
KΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και σε σένα εύχομαι, υγεία, χαρά και γαλήνη σε σένα και τους αγαπημένους σου.

Πράγματι η τέχνη δε χρειάζεται επεξηγήσεις, γι΄αυτούς όμως που βλέπουν και ακούν με τις αισθήσεις της ψυχής. Αυτοί παίρνουν τα μυνήματα και ομορφαίνει η ύπαρξή τους. Οι άλλοι.....κάνουν πόλεμο.
Καλό σου βράδυ...

Margo είπε...

Dorothάκι καλησπέρα.
Ο πόλεμος είναι πιστεύω ό,τι πιο άγριο και πιο παράλογο κάνει ο άνθρωπος. Και ο λόγος δεν είναι ποτέ αυτός που λέγεται. Είναι μία τρέλα και όποιος μπαίνει σε αυτή τη "παράσταση" λειτουργεί χωρίς συνείδηση, πώς αλλιώς θα σκοτώσει ό,τι βρει μπροστά του; Τι να κάνει η τέχνη, τι να κάνει η μουσική; Αντίθετα την χρημοποιούν για να φανατίσουν!! Εμείς δεν τον έχουμε ζήσει και εύχομαι ποτέ να μη τον ζήσουμε. Οι μεγαλύτεροι όμως τρέμουν και στη σκέψη ακόμα. Άγριες καταστάσεις....

Margo είπε...

Maria μου έτσι ακριβώς είναι.
Η τέχνη ακολουθεί τον άνθρωπο ή και τους λαούς στα δύσκολα και στα όμορφα, σε όλες τις πτυχές της ζωής, ιδίως η μουσική! Καλή σου νύχτα...

Margo είπε...

Κατερίνα μου
Αρχικά μια καλή ιδέα, πόσο θα στηριχτεί όμως και από ποιους λαούς; Θα ήθελα να ακούσω και τους Ανατολικούς να τραγουδάνε μαζί με τους Δυτικούς. Δύσκολα πράγματα!!

Margo είπε...

Γεια σου George
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο, από το να ενωθούν οι Θρησκείες!!! Μεγάλος φανατισμός, παντού, σε όλες....Η θρησκεία είναι το όπλο τους για να οδηγούν τον κόσμο στη βία κι ας μιλούν οι γραφές τους γι αγάπη, για τον ίδιο Θεό σε άλλη γλώσσα!!!
Εμείς όμως ας απολαύσουμε τη μουσική και ας τραγουδήσουμε μαζί με όποιον μπορεί να την ακούσει...

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Το ρούφηξα το βιντεάκι σου..Τι όοομορφοι που είμαστε οι άνθρωποι, αυτά τα πρόσωπα, ο παππούς με τα άσπρα γένια και τα μάτια τα θολά που ακτινοβολούν,ο μπαμπάς που κρατώντας αγκαλιά το μικρό του και χορεύοντας του κάνει δώρο τη ζωή,χέρι με χέρι, κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε στο βουνό που λέγαμε παλιά..Υπέροχο Margo, υπέροχο

roadartist είπε...

Καταπληκτικό βίντεο!!! Πραγματικά κόλλησα.. και με πήρε στο ρυθμό του..
Τέλειο!!! Δεν μπορεί να κάνει θαύματα η τέχνη, αλλά οπως ειχε πει κ ο Ταρκοφσκι "ήταν πάντα το όπλο του ανθρώπου απέναντι στα υλικά πράγματα που απειλούσαν να αφανίσουν το πνεύμα του"..

Margo είπε...

Carpe Diem
Αν μπορούσαμε όλοι να δούμε την ομορφιά σ' αυτόν τον υπέροχο παππού ή στο στριφογύρισμα του μπαμπά με το μωρό του, πόσο πιο απλά θα ήταν όλα. Θα δίναμε χρόνο στη ζωή....
Σ' ευχαριστώ, να προσέχεις τον εαυτό σου...

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Η τελευταία ανάρτηση έγινε γιατί η Μύκονος έπεφτε κάπως μακρυά. Καληνύχτα

Eulie Aeglie είπε...

Η τέχνη έχει δυο εκδοχές. Στη μια, ο καλλιτέχνης καταγράφει ό,τι συμβαίνει γύρω του ή/και μέσα του. Στην άλλη, έχοντας αγγιχτεί από το θαύμα, δίνει μια γεύση του παραδείσου που μπορεί να είναι ο κόσμος. Όταν μάθουμε ν’ αναγνωρίζουμε και να θαυμάζουμε την ομορφιά. Όταν ο άνθρωπος βουληθεί να φυσήξει απ’ την πνοή του, να ζωντανέψει το θαύμα. Όταν αποφασίσει να εκπληρωθεί στο ένα που είναι η ανθρωπότητα.

Margo είπε...

Roadartist
Nαι αυτό είναι, όπλο για να σωθεί το πνεύμα, η ψυχή, η ίδια η ζωή. Εσύ σαν γνήσιο καλλιτεχνάκι το νιώθεις, αν το νιώσουμε όλοι (δύσκολο έως αδύνατο) τότε θα γίνει και το θαύμα. Καλό σου βράδυ.

Margo είπε...

Αeglie
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει ο άνθρωπος ένα με την ανθρωπότητα! Ακόμα και αν το αναζητά δύσκολα το καταφέρνει.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Η τέχνη δεν έχει γλώσσα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει θρησκεία. Είναι πανανθρώπινη. Και ότι είναι πανανθρώπινο ενώνει και γεννά ελπίδες. Για ένα καλύτερο κόσμο που οι αξίες θα έχουν την ίδια αξία. Παντού " σ' αυτό το κόσμο το μικρό. Τον Μέγα"

"ζαχαρούλα.." είπε...

πολύ όμορφο βίντεο... με ταξίδεψε σε έναν κόσμο μαγικό.. αισθήσεων και παραισθήσεων...

καλή χρονιά να έχεις!!! χαίρομαι που η περιπλάνηση μου με έβγαλε και στα δικά σου τα λημέρια!!!

Margo είπε...

Καλώς ήρθες Ζαχαρούλα στα μέρη μου. Εύχομαι και σε σένα Καλή Χρονιά ταξιδιάρικη και μαγική!

faraona είπε...

Με τρελλανε το βίντεο!!!
καλη χρονια!

Margo είπε...

Faraona
Καλή Χρονιά να σου ευχηθώ και από εδώ να είσαι καλά. Καλή μέρα να έχεις.

Stepas είπε...

Ωραίο θέμα αλλά πολύ μεγάλο.Νομίζω ότι η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Η τέχνη εκφράζει απλώς ιδέες που υπάρχουν στην κοινωνία. Ό,τι γίνεται στο "καζάνι που βράζει" (δηλ στην κοινωνία)βρίσκει καποια στογμή διέξοδο μέσω της τέχνης. Το αντίθετο, να ξεκινήσει δηλαδή μία κοινωνική διεργασία από ένα πολιτιστικό ή καλλιτεχνικό κίνημα το θεωρώ σχεδόν αδύνατο. Όπως λέει και ένας γνωστός Έλληνας τραγουδιστής "το τραγούδι βοηθά αυτούς που ήδη αγωνίζονται και τους δίνει κουράγιο".

Πολύ ωραίο το βιντεάκι.

Καλή χρονιά!

Βασιλική Ν. είπε...

Και ο Χειμωνάς έγραφε -μιλώντας για την ποίηση- πως είναι το χνάρι του Θεού στον κόσμο. Κι εγώ το πιστεύω ακράδαντα πως η τέχνη εν γένει είναι το χνάρι του Θεού στον κόσμο. Κι αν δεν φαίνεται πως κάτι αλλάζει, είμαι βέβαια πως πολλά αλλάζουν αλλά δεν φαίνονται.
Καλό βραδάκι! Δεν άκουσα το βίντεο γιατί μαλλον κουφάθηκε ο υπολογιστής μου! Κάτι έγινε πάλι με τα ηχεία του...

Σοφία Αρμελινιού είπε...

Καλή χρονιά και χαρούμενη!!!

Margo είπε...

Stepas
Kαλωσήρθες στη σελίδα μου και Καλή Χρονιά.
Πράγματι είναι σχεδόν αδύνατο να ξεκινήσει κάτι από ένα καλλιτεχνικό κίνημα. Όμως ατομικά αν μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να θαυμάζουμε την ομορφιά όπως είπε η Aeglie παραπάνω, τότε μπορούμε να ζωντανέψουμε το θαύμα κι αυτό είναι κάτι...

Margo είπε...

Βασιλική Ν.
Χαίρομαι γι' αυτή σου την επίσκεψη και ακόμη περισσότερο για την αισιόδοξη ματιά σου. "Πολλά αλλάζουν αλλά δε φαίνονται" αν πιστέψουμε ίσως φανούν, αν πάλι όχι, δε πειράζει, το σημαντικό είναι ότι ο Θεός αφήνει μέσα από τους καλλιτέχνες το χνάρι του.
Καλή σου νύχτα...

Margo είπε...

twinkle
KΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, εύχομαι να πέρασες καλά στο νησί σου.
Να είσαι καλά!

Margo είπε...

and33
Όλα αυτά που λες τα έχω νιώσει εδώ μέσα στα blogs. Και είναι τελικά πολλοί όσοι προσπαθούν να εκφραστούν μέσα από τη τέχνη και αυτό γεννά ελπίδες!

Συγνώμη που δε σου απάντησα νωρίτερα αλλά μπερδεύτηκα, δεν έχω συνηθίσει σε τόσα μυνήματα.