20 Ιαν 2009

Το λευκό είναι οικολογικό

Πολλοί από τους επισκέπτες μας εδώ στο νησί εκφράζουν την ίδια απορία. Γιατί τα σπίτια δεν έχουν κεραμίδια και γιατί είναι όλα άσπρα; Μα τι να τα κάνουμε τα κεραμίδια αφού δε χιονίζει; Δεν έχουμε ανάγκη η ταράτσες μας να είναι επικλινείς για ν' αντέξουν το βάρος του χιονιού. Ακόμη η ταράτσα χρησιμεύει και για τη συλλογή του βρόχινου νερού που στη συνέχεια οδηγείται στη δεξαμενή. Είναι γνωστό ότι οι βροχές στις Κυκλάδες είναι και ήταν πάντα λίγες. Τα σπίτια δε είναι άσπρα, για να αντανακλούν το φως του ήλιου και να μη υπερθερμαίνoνται τις μέρες του καλοκαιριού, ελλείψει δέντρων. Παλαιότερα φυσικά ο μόνος τρόπος να βάψουν τα σπίτια τους οι κάτοικοι, ήταν με ασβέστη.





Όπως θα διαβάσετε στο άρθρο που ακολουθεί, το λευκό στα σπίτια και στους δρόμους των πόλεων, θα μπορούσε να μειώσει τη θερμοκρασία στις πόλεις και να καθυστερήσει τις επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου σύμφωνα με τον επιστήμονα Χ. Ακμπάρι. Κατά καιρούς ακούμε διάφορες προτάσεις για να καθυστερήσουμε ή και να ανατρέψουμε την κλιματική αλλαγή στον πλανήτη. Η συγκεκριμένη πρόταση δε ξέρω αν θα ήταν αποτελεσματική, αλλά αν υπήρχε ενδιαφέρον αρχικά από τις κυβερνήσεις και στη συνέχεια από εμάς τους πολίτες, τότε ίσως και να τα καταφέρναμε, μαζί με τις προτάσεις των επιστημόνων που ακούγονται κατά καιρούς.

Να γίνει ο πλανήτης «Κυκλάδες» προτείνει επιστήμονας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.


 
Eικόνες σαν αυτή που επικρατεί στα νησιά των Κυκλάδων επιθυμεί να δει στις μεγάλες πόλεις ο Χ.Ακμπάρι.
Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής και να βάψουμε τις οροφές και τους τοίχους των σπιτιών μας άσπρους, προτείνει ο επιστήμονας Χάσεμ Ακμπάρι, ως λύση για την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Η λογική είναι απλή: εάν μετατρέψουμε μεγάλο μέρος του αστικού μας τοπίου σε λευκό, τότε το φως του ήλιου θα αντανακλάται με αποτέλεσμα να μειωθεί η θερμοκρασία του πλανήτη και να καθυστερήσει η κλιματική αλλαγή.
Σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, ο Χ.Ακμπάρι του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley της Καλιφόρνια, επιθυμεί να ξεκινήσει μια εκστρατεία για να γίνει ο κόσμος μας... πιο άσπρος.
Ζητά από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου να ενωθούν σε μια προσπάθεια να αντικατασταθούν τα σκούρα υλικά που χρησιμοποιούνται στην οδοποιία και την κατασκευή οροφών με υλικά που αντανακλούν περισσότερο φως.
Τα αποτελέσματα, δηλώνει ο ίδιος, θα είναι δραματικά. Οι δρόμοι και οι οροφές καλύπτουν περισσότερο από το 50% της επιφάνειας στις αστικές περιοχές, ενώ αποτελούν το 2,4% της επιφάνειας της Γης.
Ένα μαζικό κίνημα αλλαγής του χρώματός τους θα μπορούσε να αυξήσει το ποσοστό του φωτός που αντανακλάται κατά 0,03%. Αυτό ουσιαστικά θα βοηθούσε, συνεχίζει ο επιστήμονας, στο να ακυρωθεί η θερμότητα που προκαλούν 44 δισεκατομμύρια τόνοι μόλυνσης διοξειδίου του άνθρακα.
Το φως που αντανακλάται σε μια επιφάνεια δεν συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, τονίζει η εφημερίδα. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν σκούρες επιφάνειες απορροφούν το φως και το στέλνουν πίσω με τη μορφή θερμικής ενέργειας.
Ωστόσο, ο επιστήμονας δηλώνει ότι αυτός ο τρόπος δεν θα οδηγήσει σε μόνιμη λύση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, αλλά σε αναβολή των επιπτώσεών του, ενώ η θερμοκρασία των αστικών περιοχών θα μειωνόταν σημαντικά.
Σε όσους λένε ότι οι λευκές οροφές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στις πτήσεις -το φως που αντανακλάται θα μπορούσε να θαμπώνει επιβάτες και πιλότους-, ο ίδιος υποστηρίζει ότι εκτός του λευκού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και άλλα χρώματα που αντανακλούν το ηλιακό φως, όπως το απαλό γκρι.


Το άρθρο είναι από το in gr . Η φωτογραφίες από το http://www.cyclades-tour.gr/

 

25 σχόλια:

Μαρία Δριμή είπε...

Αυτό το λευκό των Κυκλάδων και η αντίθεσή του με τους σκουρόχρωμους βράχους δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Από όλη την ανάρτηση-εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική-αυτό στο οποίο κόλλησα είναι το εκκλησάκι με φόντο το γαλανό του ουρανού και της θάλασσας. Πότε επιτέλους θα ξαναρθεί καλοκαίρι;...Καθένας με τον πόνο του, θα πεις, και δίκιο θα έχεις! Margo, επειδή έχω ζήσει κι εγώ έναν ολόκληρο χρόνο σε νησί, πίστεψέ με: τα χρώματα της θάλασσας, όπως εναλλάσσονται στις διάφορες εποχές, είναι ένα θέαμα μοναδικό. Ένα tableau vivant, n' est-ce pas? Είσαι τυχερή που μπορείς και τα απολαμβάνεις...
Υ.Γ. Εκτός θέματος το σχόλιο, αλλά έτσι ένιωσα. Πολλά αστικά φιλιά γεμάτα ρύπους και μικροσωματίδια!

Margo είπε...

Μαρία μου να σου πω την αλήθεια και εγώ για αυτές τις εικόνες έκανα την ανάρτηση. Η είδηση νομίζω ότι θα έχει την τύχη που είχαν και οι υπόλοιπες που αφορούν στο περιβάλλον. Όσο για τη θάλασσα όπως το είπες ένα tableau vivant! Λίγο ακόμη να μεγαλώσουν τα μικρά μου και θα τα πηγαίνω κάθε μέρα, όλο το χρόνο, να παίζουμε πλάϊ στη θάλασσα. Πολλά φιλιά θαλασσινά:)

Dorothy είπε...

Ενδιαφέρουσα πρόταση, αν και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να εφαρμοσθεί κάτι τέτοιο. Πάντως οι φωτογραφίες είναι υπέροχες (κι εγώ ζήλεψα και θέλω θάλασσα ΤΩΡΑ!). Καλό σου βράδυ Margo!

Margo είπε...

Dorothy
Και στο Πειραιά έχουμε την δυνατότητα να βρεθούμε κοντά της, απλά μέχρι να φτάσουμε (κίνηση, φανάρια, νεύρα, πάρκιν...) μας έχει φύγει όλη η διάθεση. Εδώ, αν εξαιρέσουμε το καλοκαίρι, πας όπου θες και αν συναντήσεις τρία τέσσερα αυτοκίνητα στο δρόμο θα έχεις βρει κίνηση. Καλή σου νύχτα!

Poet είπε...

Τυχερούλα, Margo. H αισθητική των Κυκλάδων είναι μοναδική στον κόσμο (όπως και τα ίδια τα νησιά, πιστεύω). Μια αποθέωση της Ελλάδας ανά τους αιώνες.

Το λευκό είναι οικολογικό, το λευκό είναι υγιεινό και, επιπλέον, με φόντο το λευκό προβάλλονται όλα τ' άλλα χρώματα.

Ο γιος μου, μάλιστα, αποδεικνύει εμπράκτως τον θαυμασμό του. Θα πάρει κορίτσι από την Πάρο.

Δημιουργία είπε...

Οταν περναγαμε με το καραβι για Σαμο τα περασμενα χρονια, αυτο ειναι που χαζευα στα νησια,τα καταλευκα σπιτια και η αντιθεση που εκαναν με το περιβαλλον γυρω τους.

Margo είπε...

Poet
Τυχερούλης και ο γιος σου θα ζήσει από κοντά το νησί. Και ο μπαμπάς μου (Κρητικός με γονείς Σμυρνιούς) αφού γνώρισε τη μαμά μου, απαρνήθηκε την όμορφη Κρήτη και στη κλασική ερώτηση από που είσαι, απαντάει από το χωριό της γυναίκας μου, τη Μύκονο.

Margo είπε...

Κατερίνα μου
Εκτός από την αισθητική την οποία θεωρώ μοναδική, έχουμε και το προνόμιο να λέμε ότι ζούμε σε "Λευκούς Οίκους" χιχιχι....

το πετάλι είπε...

Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ’εικόνα και ομοίωσή μου :

Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
“Κάθε λέξη κι από’να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος” είπε
Ο. Ελύτης
(Η ΓΕΝΕΣΙΣ -“ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ”)


οι κυκλάδες είναι έρωτας

Margo είπε...

Πετάλι
Ύμνος για τα όμορφα νησιά μας από τον αγαπημένο Ο. Ελύτη. Σε ευχαριστούμε που μας το θύμησες. Υπέροχο!!
Καλό σου βράδυ!

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Σχεδόν ποιητική η πρόταση για το λευκό.Καθώς σκέφτομαι Margo μου καλή, ότι εκτός από την επίδραση που θα έχει στο εξωτερικό περιβάλλον υπάρχει και η άλλη, η αναπάντεχη επίδραση που θα έχει στις ψυχές μας.Το λευκό μαζί με το ατίθασο μπλέ δεν είναι που κυρίως αναζητάμε κάθε καλοκαίρι τριγυρνώντας στα νησιά;Βγάλε μας μερικές φωτογραφίες με την δική σου ματιά από τον τόπο που αγαπάς.Μας λείψαν τα ταξίδια γενικά..Σε φιλώ και σ' αγκαλιάζω σφιχτά

Margo είπε...

Αυτό επιθυμώ και εγώ καλή μου Carpe, να βγω έξω με τη μηχανή και να τραβάω. Το έκανα παλιά όταν περιπλανιόμουν στο νησί, για να κρατάω μέσα μου περισσότερο, τις ομορφιές του. Τώρα που μπορώ αυτό να το μοιραστώ ανυπομονώ να πάρω πάλι τους δρόμους. Το μόνο που μου μένει είναι να κρατήσει κάποιος τα μικρά μου, όμως πρέπει να το ζητήσω και δεν έχω μάθει να ζητώ.
Θα το κάνω όμως για σας, πολλά φιλιά!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Άκρως ενδιαφέροντα αυτά που παραθέτεις Margo μου.
Εγώ όμως θα σταθώ στο άλλο κομμάτι. Στην αίσθηση που σου προκαλεί η αντίθεση λευκού και γλαυκού, σ' αυτή τη μοναδική ατμοσφαιρική ομορφιά των Κυκλάδων και στο παιχνίδισμα του ήλιου με το λευκό, το μπλε και το λουλακί...Στις Κυκλάδες πάντοτε εισπράττω συναισθήματα επιστροφής... Χαλαρώνω. Νιώθω ένα με το τοπίο...Τυχερή που ζεις εκεί...
Τα φιλιά μου, τα βορινά!
Και μια όμορφη καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Λατρεύω την κυκλαδιτικη αρχιτεκτονική.
Στο νησί σας δεν ήρθα ποτέ.
Με "φοβίζει" ο αέρας.
Αλλά σίγουρα είναι στο πρόγραμμα.
Χαιρετίσματα απο τη βροχερή Θεσσαλονίκη.

Margo είπε...

Ομπρελίτσα μου
Δεν έχεις άδικο όλοι εκεί σταθήκαμε, στα υπέροχα χρώματα, στην πολύτιμη αίσθηση των διακοπών που τα νησιά μας πρωταγωνιστούν.
Φιλιά πολλά...



despinak
Θα σε καλωσορίσω στο μπλογκάκι μου αλλά θα χαρώ ακόμα περισσότερο αν σε καλωσορίσω και στο νησί μας. Η καλύτερη εποχή με τους καλύτερους καιρούς, τα ομορφότερα χρώματα, το νησί τουριστικά ενεργό χωρίς την υπερβολή του Αυγούστου, είναι από τα μέσα Σεπτέμβρη και για ένα μήνα.
Ακόμη θα είχε πολύ ενδιαφέρον η Μύκονο με τη δική σου ιδιαίτερη ματιά. Αν είσαι τυχερή όμως μπορείς να βρεις καλούς καιρούς και τον Ιούνιο που και τότε ο κόσμος δεν είναι πολύς.
Καλό βραδάκι να έχεις...

Tyler Durden είπε...

Εχω ακούσει ότι το οριτζινάλ χρώμα των νησιώτικων σπιτιών ήταν το χρώμα της πέτρας για να είναι ένα με το γύρω περιβάλλον και να μην διακρίνονται από τους πειρατές και τους επιδρομείς

και πως βάφτηκαν άσπρα με γαλάζια παραθυρόφυλλα επί Μεταξά, ως τάχαμου ελληνικά χρώματα.

Με τα σημερινά δεδομένα και τις πληροφορίες που αναφέρεις δικαιώνεται ο Μεταξάς, αλλά για άλλους βέβαια λόγους

Margo είπε...

Tyler Durden
Δε ξέρω για πια χρονολογία μιλάς. Εδώ στη Μύκονο γνωρίζω σπίτια στην ενδοχώρα που χτίστηκαν το 1880, πέτρινα βέβαια αφού ήταν το μόνο διαθέσιμο υλικό, σοβαντισμένα όμως με θαλασσινή άμμο και ασβέστη και άσπρα. Ένα τέτοιο είναι και το πατρικό της μητέρας μου οπού συνορεύει μάλιστα με ένα ξωκλήσι χτισμένο το 1643. Ακόμη έχω δει φωτογραφίες της χώρας του 1860 με άσπρα τα σπίτια στο γυαλό, που και αυτά είναι παμπάλαια. Πέτρινα ήταν τα κελιά για τα ζώα και οι τυροκομιοί στα αγροτικά σπίτια.
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα καλό σου βράδυ.

George είπε...

Αχ το βλέπω να έρχετε,
Εσύ θα βγείς δήμαρχος και εμείς οι υπόλοιποι φίλοι blogers με την μπατανόβουρτσα στο χέρι να ασπρίζουμε!
Χαλάλι σου όμως.
Το λευκό το λατρεύω, το σπίτι μου στη πόλη να φανταστείς όλοι το λένε για ψυχιατρείο ούτε στο σερβίτσιο του φαγητού δεν υπάρχει χρώμα.
Εκείνο που μου λείπει είναι ένα παράθυρο να βλέπει θάλασσα. Οπότε το χρώμα το πρόσθεσα με φυτά πολλά.
Πόσ τυχερή είσαι που έχεις στη καθημερινότητα σου τέτοιες εικόνες ΔΕΝ μπορείς να φανταστείς πόσο!
Φιλί.

Tyler Durden είπε...

για το ότι το λευκό και γαλάζιο είναι Μεταξικής αισθητικής το λέει ξεκάθαρα εδώ:

Ο συνδυασμός του λευκού και του μπλε επιβλήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά
Αθήνα

Μια τολμηρή απόφαση πήρε πρόσφατα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, συζητώντας για την ανέγερση συγκροτήματος κατοικιών στον κηρυγμένο παραδοσιακό οικισμό του Ακρωτηρίου Θήρας.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα των Νέων, τα μέλη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου είπαν «όχι άλλο» κυκλαδίτικο άσπρο, ανατρέποντας μια παράδοση δεκαετιών...

Όπως, άλλωστε, δηλώνει ο αρχιτέκτονας Γιώργος Τζιρτζιλάκης, το λευκό του ασβέστη, ποιητικό εφεύρημα της εποχής του Λε Κορμπιζιέ, το οποίο κατάργησε την αρχική πολυχρωμία των Κυκλάδων, «είναι μια μυθολογία, η οποία δημιούργησε ένα στερεότυπο κι έχει καθορίσει το τουριστικό βλέμμα στη χώρα μας. Εμφανίστηκε στον Μεσοπόλεμο μαζί με το φαινόμενο του μαζικού τουρισμού κι έχει καθορίσει ολόκληρη τη Μεσόγειο».

Ο χρωματικός συνδυασμός του λευκού και του μπλε που συναντάμε στις Κυκλάδες, επιβλήθηκε επί Μεταξά, προκειμένου να υπάρχει τάξη και ομοιομορφία. Η απόφαση αυτή, όμως, είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανιστούν τα παραδοσιακά χρώματα του κίτρινου της ώχρας, του κόκκινου της γης και του λουλακί (μπλε της Αιγύπτου).

Το λευκό του Αιγαίου δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μεταφυσική λόγω της υπερβολικής του φωτεινότητας, που το κάνει να φαίνεται «εκστατικό», υποστηρίζει ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι «η αισθητική δεν λύνεται με διατάγματα. Δεν μπορεί το ΚΑΣ να επιβάλλει ομοιομορφίες λέγοντας όλα λευκά ή όλα πολύχρωμα. Το σύγχρονο τοπίο είναι θέμα πολυπλοκότητας, είναι διακύβευμα του φαντασιακού κι όχι της πραγματικής ιστορίας».

Από την πλευρά της η βραβευμένη αρχιτέκτονας Κατερίνα Τσιγαρίδα συμφωνεί με την απόφαση του ΚΑΣ και, παράλληλα, προτείνει ως υλικό που αρμόζει καλύτερα στο βραχώδες ελληνικό τοπίο, την πέτρα.

«Η πέτρα δεν προκαλεί τομή και αλλαγή στο περιβάλλον, εμπεριέχει μια αλήθεια. Ακόμη και μια κακής ποιότητας πέτρα δεν αποτελεί καμουφλάζ και προσποίηση, γιατί δεν μπορεί να σταθεί στον αέρα. Όσο κακοφτιαγμένη κι αν είναι, θα είναι καλύτερη κι απ' το πιο καλοφτιαγμένο μπετόν. Πάντως, για τα νησιά του Αιγαίου δεν θα έπρεπε να συζητάμε καμιά άλλη παρέμβαση».

«Θα πρέπει να αποφασίσουμε χωρίς προκαταλήψεις αν η επί 60 χρόνια επικράτηση του λευκού αποτελεί πλέον παράδοση την οποία οφείλουμε να σεβαστούμε ή πρέπει να επανέλθει η πολυχρωμία που επί αιώνες κυριαρχούσε» επισημαίνει στα Νέα ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣOΚ και πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού, Εκπαίδευσης και ΜΜΕ του Ευρωκοινοβουλίου, Νίκος Σηφουνάκης.

Ο ίδιος επισημαίνει πως «στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι σήμερα δεν παράγονται τα αγνά φυτικά χρώματα του παρελθόντος, αλλά πλαστικοποιημένα, που δημιουργούν άλλη αίσθηση από αυτήν που επιδιώκεται».

«Δεν είναι εύκολο να γυρίσουμε στην πολυχρωμία και εν πάση περιπτώσει αυτά δεν γίνονται με κεντρικές αποφάσεις. Επιστροφή στο χρώμα μόνο στην περίπτωση που θα είχαμε τεχνικές χρωματισμού που χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά στα νησιά και όχι χημικά χρώματα που παράγουν κρούστες» προειδοποιεί ο αναπληρωτής καθηγητής Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ Παναγιώτης Τουρνικιώτης.

Newsroom ΔΟΛ

Margo είπε...

George
Παράθυρο με θέα θάλασσα δεν έχουν πολλοί ίσως γιατί όλοι αυτό θα θέλαμε. Κοστίζει πολύ!!!!!
Φιλιά Αντιδήμαρχε χιχιχι...

Margo είπε...

Tyler Durden
Αρχικά να σε ευχαριστήσω για το άρθρο. Έτσι όπως το διάβασα μου ήρθε μια εικόνα από νησί μάλλον των Δωδεκανήσων, με τέτοια χρώματα στα σπίτια κυρίως ώχρα και το γήινο κόκκινο. Ίσως κάπως έτσι να ήταν και οι Κυκλάδες πολύ παλαιότερα. Τώρα όσον αφορά τη πέτρα κατά τη γνώμη μου αισθητικά είναι η ομορφότερη όμως πρακτικά το δυσκολότερο υλικό. Πολύ δύσκολα στεγανοποιείς ένα πέτρινο σπίτι.
Σε ευχαριστώ και πάλι που ασχολήθηκες με το θέμα.
Καλή σου μέρα.

Dorothy είπε...

Καλησπέρα Margo! Εχω κάτι για σενα στο Blog μου :) Φιλιά!

George είπε...

Σας παρακαλώ να περάσετε από το Blog μου και να παραλάβετε το βραβείο σας.
Ένδυμα βραδινό απαιτείται.

ολα θα πανε καλα... είπε...

α,οι Κυκλάδες...αγαπημένος τόπος έμπνευσης,προορισμός,όνειρο,ποίημα...!Είμαστε τυχεροί που τις έχουμε κοντά μας!

IZA είπε...

Πολύ σουρεαλιστική θα ήταν η εικόνα της Γης ντυμένη όλη στα λευκά. Σκέψου όμως σε τι απελπιστικό σημείο έχουμε φτάσει για να σκέφτονται οι επιστήμονες κατ' αυτόν τον τρόπο.