Ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός, αλλού θα σας πάω. Μία μικρή βόλτα στο κήπο....
Μέχρι και πριν τρεις ημέρες όλα πήγαιναν καλά. Πολύ καλά θα έλεγα. Τα φυτά αναπτυσσόντουσαν ικανοποιητικά. Η καλοκαιρία άφηνε ήσυχα τα λαχανικά να απλώνουν τις πλωριές τους, να δένουν καρπούς, τα νέα δέντρα να στεριώνουν στη γη, τα λουλούδια να ανθίζουν αβίαστα διατηρώντας το χρώμα και τη μυρωδιά τους. Έλεγα κάθε μέρα.. μία μέρα ακόμη χωρίς αέρα μήπως και αντέξουν τη στιγμή που θα έρθει. Άλλη μια μέρα και όλα θα πάνε καλά.
Εφέτος ήμασταν πιο καλά προετοιμασμένοι. Φτιάξαμε φράκτη...
Φυτέψαμε καλαμπόκια να απαντήξουν κι αυτά τον απρόσκλητο επισκέπτη..
Ήρθε όμως ο αέρας και ήταν πολύ δυνατός, πολύ όμως.. μανιασμένος θαρρείς, σαν να ήθελε να σπείρει την καταστροφή. Κοπάναγε τα φυτά από όλες τις μεριές, ξερίζωσε τα υποστηρίγματα τους και τα πέταξε κάτω χωρίς καμιά ελπίδα επιβίωσης.
Στην πρώτη φωτογραφία φαίνονται οι πατάτες που έχουν ακόμη πράσινα φύλλα.
Έτσι έγιναν μέσα σε μία μέρα!
Τα καλαμπόκια δεν άντεξαν και αυτά, βγήκαν οι ρίζες τους στον αέρα!
Ότι δεν έπεσε στέκεται σαν από θαύμα με φύλλα ξεφτιλισμένα και κλαδιά μαραμένα..
Ήταν η στιγμή που θα απολαμβάναμε τους κόπους μας και όλα ανατράπηκαν σε μία μέρα..
Μόνο η ήλιος που βγήκε μόνος του μες στον βοριά, στέκεται καμαρωτός και μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε να ποτίζουμε, να υποστυλώνουμε ξανά και ξανά ότι απέμεινε και ήδη να καταστρώνουμε το επόμενο σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε παρόμοιες καταστάσεις.
Του χρόνου θα μας βρει πιο δυνατούς, δεν θα μας νικάει πάντα...
υ.γ. αυτές τις ημέρες κατάλαβα γιατί η γενιά των παππούδων και των γονιών μου που έζησαν στο νησί, ήταν τόσο εργατικοί και συνάμα τόσο σκληροί. Τίποτα δεν τους δόθηκε εύκολα, με επιμονή και υπομονή κατάφερναν το λίγο, αλλά είχε τη μυρωδιά και τη γεύση της νίκης.
Καλή βδομάδα να έχουμε....
music: opening by Philip Glass