18 Μαΐ 2011

Ουπς!!!


Να που καλοκαίριασε.. η θερμοκρασία ανέβηκε, τα σύννεφα αραίωσαν (μόνο στον ουρανό) και το βλέμμα άρχισε να κοιτά με ανυπομονησία τη θάλασσα, αναμένοντας λίγο ακόμη να ζεστάνει.
Είπα και εγώ να αφήσω για λίγο τις συνήθεις σκέψεις και να απολαύσω τη φύση που αλλάζει ραγδαία και από πράσινη παίρνει όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου και του χρυσού.

Βγήκα λοιπόν στον κήπο με άλλη διάθεση, ξεχορτάριασα τα φασόλια, φρόντισα τα νέα φυντάνια, μάζεψα βότανα, οργάνωσα τα ποτίσματα και πανευτυχής που κατάφερα να διώξω τις μαύρες σκέψεις, ξεκίνησα έναν περίπατο χαζεύοντας τον καταγάλανο ουρανό και φυσικά με τη φωτογραφική μηχανή στα χέρια και παρέα το νέο μέλος της οικογένειας τον Φρέντυ! 


Δεν σας έχω συστήσει, όμορφος δεν είναι; Ο Φρέντυ θα γίνει μεγάλος σκύλος και ήδη δείχνει απίστευτη εξυπνάδα και πίστη στην οικογένεια. Κακά τα ψέματα, νιώθουμε όλοι πιο ασφαλής που τον έχουμε στην παρέα μας και οι καιροί δεν είναι καθόλου εύκολοι. Προχθές ακούσαμε πως σε ένα σπίτι τη νύχτα, μπήκαν κάποιοι και πήραν τα τρία γουρουνάκια και τις σαράντα κότες που είχε η οικογένεια. Μάλιστα τα έσφαξαν επί τόπου και οι ιδιοκτήτες όταν ξύπνησαν βρήκαν μόνο τα κεφάλια τους.. 

Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.. εκεί που περπατούσα ανέμελη και αποφασισμένη να το παίξω αισιόδοξη* ένα δυνατό ΚΡΑΚ και διπλώθηκα στη μέση του χωραφιού βλέποντας με έκπληξη το βραχάκι που έχασκε κάτω από τα πόδια μου. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου πέρασαν από το μυαλό μου (όσο έχει απομείνει) όλες οι υποχρεώσεις και εργασίες επείγουσες και αναγκαίες που είναι να γίνουν στο πολύ εγγύς μέλλον και με πιάνει απελπισία. Ο πόνος όσο δυνατός κι αν ήταν ωχριούσε μπροστά στην προοπτική της κουτσής Μαρίας που δε θα μπορούσε να κουνήσει ρούπι. 
Συμπέρασμα.. δεν περπατάμε σε ανώμαλο έδαφος κοιτώντας τον ουρανό, με ένα μικρό παιχνιδιάρη σκύλο να μπλέκει στα πόδια μας και δεν προσπαθούμε να ξεγελάσουμε την οικτρή πραγματικότητα κάνοντας πως δεν την βλέπουμε.

*-Μπορεί κάποιος να είναι αισιόδοξος ακόμη κι όταν καταγράφει (ρεαλιστικά) μια αδιέξοδη πραγματικότητα?
 -Αισιόδοξος είναι αυτός που ενώ όλα γύρω του βουλιάζουν, εκείνος παραμυθιάζεται πως όλα πάνε καλά και μάλιστα δίχως να κάνει τίποτε γι αυτό?

Απορίες από κουβέντες που γίνονται με αφορμή την κρίση ΜΑΣ!

υ.γ. επιστρέφω γρήγορα στους τάκους.. σαν πολύ ξεπόρτισα;-)



11 Μαΐ 2011

Γιατί δεν αντιδρούμε?

Το άρθρο που ακολουθεί το δανείστηκα από το Ξάνθη Φιλοσοφείν όπου εκεί αναφέρει και την πηγή. Απαντά στο ερώτημα της εποχής.. γιατί δεν αντιδρούμε? Έχω καταλάβει από τη συναναστροφή με τους ανθρώπους γύρω μου πως δεν αναρωτιόμαστε όλοι. Ίσως αυτό να είναι και το πρόβλημα....


Δίχως αμφιβολία αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση μετά την κατοχή της ναζιστικής Γερμανίας. Εξήντα πέντε χρόνια μετά έχουμε πάλι κατάλυση εθνικής κυριαρχίας αλλά η επίτευξή της πραγματοποιήθηκε με διαφορετικά εργαλεία.
Τότε την περίοδο 1941-44 χρησιμοποιήθηκαν Στούκας και τεθωρακισμένα πάντσερ ενώ σήμερα χρησιμοποιούνται τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οδεύουμε προς την ίδια κατάληξη. Κατάλυση του συντάγματος και της εθνικής κυριαρχίας, οικονομική καχεξία , ανεργία, ανέχεια σε τεράστιες κοινωνικές ομάδες της χώρας.
Τον τελευταίο χρόνο κατέρευσαν τα πλέον βασικά κοινωνικά κεκτημένα τα οποία δεν άγγιξαν τόσες κυβερνήσεις μετά τον πόλεμο (ακόμα και η επταετής δικτατορία).
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι απλό. Γιατί δεν αντιδρούμε? Γιατί αυτή η παθητικότητα? Καταστρέφουν την Ελληνική κοινωνία με ταχύτατους ρυθμούς και εμείς είμαστε σχεδόν άπραγοι . Γιατί?
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι , οικονομικοί, κοινωνικοί, ψυχολογικοί και ίσως πολλοί άλλοι. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικούς.


*Αποθέματα καταθέσεων: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν 200 δις. Euro καταθέσεις των Ελλήνων στις «Ελληνικές» τράπεζες πράγμα που σημαίνει οικονομικό απόθεμα στην ύστατη ώρα ανάγκης που λειτουργεί ανασταλτικά σε βίαιες αντιδράσεις μεγάλου τμήματος του Ελληνικού λαού (πιο απλά δεν έφτασαν ακόμα στο αμήν).


*Παραοικονομία: Οι περισσότεροι οικονομολόγοι την εκτιμούν να φτάνει το 40% ως και 50% του ΑΕΠ της χώρας. Χρήματα που δεν δηλώνονται στην εφορία ΟΜΩΣ κυκλοφορούν στην αγορά και «υποκαθιστούν» ως ένα βαθμό το κλείσιμο της τραπεζικής στρόφιγγας.


*ΜΜΕ: Τα μέσα μαζικής ενωμέρωσης τα οποία έμμεσα στηρίζουν το μνημόνιο (είτε γιατί έχουν συμφέροντα με την παρούσα κυβέρνηση-βλέπε κρατικές διαφημίσεις,μεγάλα δημόσια έργα- είτε γιατί θα έχουν πρόσβαση στο πακέτο βοήθειας 110 δις της ΕΕ.) Με δεδομένη , δυστυχώς , την προσκόληση που έχει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού στην προκατασκευασμένη ενημέρωση των ΜΜΕ έχει αδρανοποιηθεί από την μαζική πλύση εγκεφάλου που δέχεται καθημερινά.



*Μεγάλος κομματικός στρατός: Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με τη διόγκωση του Δημόσιου τομέα δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κομματικός στρατός που πλησιάζει τα 2.000.000 ψηφοφόρους (υπολογίστε 800.000 δημοσίους υπαλλήλους μαζί με τις οικογένειές τους). Αυτός ο «στρατός» είναι κλειδωμένος σχετικά με τα κριτίρια πολιτικών επιλογών. Σε αυτή την τεράστια κοινωνική ομάδα τα πολιτικά, κοινωνικά,εθνικά, ιδεολογικά κριτίρια είναι εξαφανισμένα παντελώς. Κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο κομματάρχης που με διόρισε. Το πρόβλημα είναι ότι ο κομματικός αυτός στρατός είναι ο καθοριστικός παράγων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Τώρα σε ποιο εκλογικό σχηματισμό ανήκει αυτός ο στρατός, το αφήνουμε στη κρίση σας.


*Ιδεολογική κοινωνική μηχανική. Δυστυχώς πέτυχαν να μας εμφυτέψουν βαθιά στο υποσυνείδητο τα ιδεολογικά κατασκεύασματα περί σοσιαλισμού , καπιταλισμού,δεξιάς,αριστεράς και άλλων πολλών. Ο κυρίαρχος κανόνας σε αυτά τα ιδεολογήματα είναι ο εξής: Οι κοινωνικά ευαίσθητες κυβερνήσεις που αγαπούν το λαό είναι οι σοσιαλιστικές-αριστερές ενώ οι κοινωνικά ανάλγητες είναι οι δεξιές. Με βάση αυτό τον κανόνα είναι αδύνατον σε «δεξιές» κυβερνήσεις να πάρουν τέτοια μέτρα. Οι πλέον αποτελεσματικές για να το πετύχουν είναι οι «σοσιαλιστικές-αριστερές». Και αυτό το ιδεολόγημα έχει μετουσιωθεί σε πιστεύω για την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας και ουδετεροποιεί τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς που μπορεί να οδηγήσουν σε μία συνειδητοποιημένη συλλογική αντίδραση.


*Η ψυχοσύνθεση του Έλληνα : Ο ατομικισμός και Εγωϊσμός του Έλληνα, που αποτέλεσε το βασικό συστατικό (στη θετική του εκδοχή) της δημιουργίας του πολιτεύματος της δημοκρατίας, είναι η τροχοπέδη σήμερα για οργανωμένη και συλλογική δράση. Έχουμε μία βασική ψευδαίσθηση. Την ψευδαίσθηση ότι δε ζούμε σε κοινωνίες αλλά σε μικρόκοσμους ή ακόμα και σε μικρούς κλειστούς γυάλινους πύργους. Δε μας αγγίζει όταν ένα εργοστάσιο κλείνει και μένουν άνεργοι 250 εργαζόμενοι ή όταν μία μεγάλη επαγγελματική και κοινωνική ομάδα πλήτεται βάναυσα από σκληρά οικονομικά μέτρα. Τι μας νοιάζει αφού εμείς έχουμε δουλειά? ΛΑΘΟΣ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την προώθηση από τους πλανητικούς «ηγέτες» του ατομικού μοντέλου ζωής και την κατακρήμνηση της συλλογικότητας αποτελεί λογικό επακόλουθο η απάθεια της Ελληνικής κοινωνίας.


*Το Τέλος των συνδικαλιστών: Πολύ βασικό. Η συνδικαλιστική ηγεσία που θα αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό για οργανωμένη κοινωνική αντίδραση έχει εξαγοραστεί πλήρως. Διατήρησε τα αποκλειστικά δικά της κεκτημένα προδίδοντας με τον χειρότερο τρόπο τους συμπολίτες τους . Τα τεχνάσματα μάλιστα των 24ωρων απεργιών περισσότερο λειτουργούν ως στιγμιαία εκτόνωση της λαϊκης οργής παρά συγκροτημένη μέθοδος αντίστασης.


Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλους λόγους για την ανύπαρκτη σχεδόν αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας στα μέτρα του ΔΝΤ. Οι παραπάνω είναι πολύ βασικοί και δυστυχώς λειτουργούν συνδιαστικά. Ο εντοπισμός των αιτιών της μη αντίδρασης του Ελληνικού λαού αποτελεί το πρώτο στάδιο. Το επόμενο βήμα θα είναι οι τακτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε για συλλογική δράση.





1η και 2η φωτογραφία εδώ και εδώ αντίστοιχα





3 Μαΐ 2011

Πένθος

Μισώ το μαύρο.. 
μα ζω σε μια χώρα που δεν προλαβαίνει να βγάλει τα μαύρα..
κάθε μέρα πένθος..
για τα δικαιώματά μας
την ελευθερία μας 
την αξιοπρέπειά μας
τον πλούτο της χώρας μας
την ανθρωπιά μας
τον πολιτισμό 
την παιδεία 
την υγεία

Αν δεν συναντούσα ποτέ την Ελένη, τον Αποστόλη, τη Μαρία, τον Κώστα, τον Νίκο, την Αριάδνη, τον Δημήτρη, τον Βαγγέλη, την Αντιγόνη, τον Γιώργο, τη Βίκυ, τον Σταύρο , την Κική, το Θοδωρή, την Βάσω, την Όλγα, την Κάκια, τον Γιάννη, τη Στεφανία, την Φρατζέσκα, τον Αντώνη, την Πέλα, τον Φώτη, τη Νέλλυ, τον Μάρκο, την Γωγώ, την Ευαγγελία, τη Χριστιάνα, τον Κωνσταντίνο, την Μυρτώ, τον Φίλιππο, τη Χαρά, τον Τόλη, τη Νεφέλη, τον Ντίνο, την Υπατία, τη Ρεγγίνα, την Βιβή, την Αγγελίνα, ένα ξωτικό, ένα αστέρι, μία πεταλούδα, έναν τσαλαπετεινό, ένα χελιδόνι, έναν ταξιδευτή, το κύμα, το φεγγάρι, τον ήλιο, τη βροχή..... θα έλεγα πως σε αυτόν τον τόπο επιβιώνουν μόνο οι κατσαρίδες...


Καλό σου ταξίδι "καλέ μας Άνθρωπε"...





1 Μαΐ 2011

Καλό μήνα!

Ετούτο τον χρόνο όλες οι προβλέψεις για λιγοστές βροχές και δραματικές κλιματικές αλλαγές ευτυχώς  βγήκαν λάθος. Τόση βροχή είχαμε πάρα πολλά χρόνια να δούμε. Γέμισαν τα πηγάδια, έτρεξαν τα λαγκάδια γάργαρο νερό, γέμισαν τα φράγματα, πρασίνισε ο τόπος!


Τα αγριολούλουδα πιο μεγάλα και πυκνά δεν θυμάμαι να τα έχω ξαναδεί. Παντού βλέπεις χρώματα με τα μωβ να πρωταγωνιστούν..


και να συναγωνίζονται επί ίσοις όροις με τα κίτρινα και τα κόκκινα..


ο αέρας μοσχοβολά λεπτεπίλεπτες μυρωδιές 


τριγύρω ανεμίζουν χρυσοπράσινες θάλασσες.. 


και οι κατακόκκινες  κυρίες της Άνοιξης επιμένουν να μας στολίζουν με τα κάλλη τους από τον Φλεβάρη! 


Έξω πέσαμε στις προβλέψεις του καιρού.. μήπως, λέω μήπως, πέσουμε έξω και σε όλες τις μαύρες προβλέψεις των καιρών; 


Καλή Πρωτομαγιά!



update: ένα ποίημα του Τόλη Νικηφόρου από τον Ντίνο Παπασπύρου..

ωραία που ήταν η συγκέντρωση/ στην πιο μεγάλη μας πλατεία/ ωραία τα μάρμαρα/ ωραία τα μέγαρα/ ωραίο και το παλιό εργατικό μας κέντρο οι εργάτες είχαν ήδη φύγει/ να κάνουν την πρωτομαγιά στις γύρω εξοχές/ με τις γυναίκες, τα παιδιά και τα γεμάτα τους καλάθια/ απόμεινες εσύ/ απόμεινα εγώ/ να κοιτάμε ένα απορημένο λάβαρο/ και τα στολισμένα μπαλκόνια/ με τους βραχνούς ομιλητές.