Έπηξα!

....πρώτα όμως άρμεξα :-)

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όταν ο πατέρας και η μάνα φεύγουν από το νησί αναλαμβάνω τα ζωντανά. Τα ταξίδια τους είναι πάντα προγραμματισμένα και ολιγοήμερα.  Ετούτο το καλοκαίρι όμως έτυχε ξαφνικό ταξίδι με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής, σε εποχή που τα κατσίκια χρειάζονταν άρμεγμα. Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και καταπιάστηκα με τα γάλατα. Έπρεπε όμως με κάποιο τρόπο το γάλα να το εκμεταλλευτώ. Ήταν η ευκαιρία που ζητούσα να πήξω και να φτιάξω ξινότυρα.  Έλαβα οδηγίες και όταν έμεινα μόνη ξεκίνησα το νέο εγχείρημα. 

Ακολουθεί η συνταγή για όποιον θέλει να δοκιμάσει. 

Τι θα χρειαστούμε:

* Γάλα κατσικίσιο πρόβειο ή αγελαδινό ή και μείξη αυτών. Εγώ είχα μόνο κατσικίσιο. Το γάλα θα πρέπει να είναι ωμό. Σουρώνουμε το γάλα με τουλπάνι. Αν δεν είναι αρκετό από ένα άρμεγμα φυλάμε στο ψυγείο ξεσκέπαστο μέχρι να συμπληρώσουμε την ποσότητα που θέλουμε.  Όταν το βγάλουμε από το ψυγείο θα έχει σχηματίσει μια χοντρή πέτσα στην επιφάνεια.  Την αφαιρούμε με ένα κουτάλι και την διατηρούμε στο ψυγείο σε δοχείο χωρίς να το σκεπάσουμε. Όταν μαζευτεί μια ικανοποιητική ποσότητα μπορούμε να φτιάξουμε βούτυρο. 

*λίγο τυρόγαλο από προηγούμενο πήξιμο (μπορούμε να πήξουμε και χωρίς αυτό την πρώτη φορά) 

*πυτιά (εδώ την πουλούν στα Σούπερ Μάρκετ) 

*Ένα ποτηράκι όπου θα διαλύσουμε την πυτιά με λίγο νερό. 

*Θερμόμετρο για να μετρήσου την θερμοκρασία του γάλατος. 

Το γάλα θα πρέπει να έχει 30 με 31 βαθμούς C το καλοκαίρι και 32 βαθμούς τον Χειμώνα. Αν χρειαστεί ζεσταίνω. Αν το γάλα δεν μπει στο ψυγείο και το δουλέψω κατευθείαν από το ζώο έχει την κατάλληλη θερμοκρασία. 

Βάζω πυτιά στη μύτη του κουταλιού, ανακατεύω με γρήγορες κινήσεις στο ποτηράκι με το νερό, προσθέτω δύο κουταλάκια του γλυκού περίπου τυρόγαλο (τον χειμώνα λίγο περισσότερο) και όπως ανακατεύω βυθίζω στο γάλα πάντα ανακατεύοντας και τέλος κάνω δύο τρεις γύρους με το ποτήρι να πάει παντού. Δεν χρειάζεται να το κουράσω ανακατεύοντας. Οι κινήσεις πρέπει να είναι λίγες και ζωηρές. 

Αφήνω το δοχείο σε σκοτεινό και δροσερό μέρος να ξεκουραστεί για ένα εικοσιτετράωρο ελαφρά σκεπασμένο. Αν έχει πετύχει το πήξιμο μετά από ένα εικοσιτετράωρο θα είναι κάπως έτσι... Αν δεν έχει πετύχει δεν ξέρω γιατί περιέργως μου πέτυχε όλες τις φορές :-)

Σε αυτή τη φάση τρώγεται και μοιάζει με γιαούρτι. Κρατώ στην άκρη λίγο τυρόγαλο για το επόμενο πήξιμο και ετοιμάζομαι για την επόμενη φάση. 

Θα χρειαστώ ένα με δύο τυροβόλια, αλάτι χοντρό θαλασσινό (προτιμώ από τον βράχο ανεπεξέργαστο) και ένα κουπάκι για να μεταφέρω το ξινόγαλο. 

Παίρνω λίγο λίγο το ρίχνω στο τυροβόλι και το σπάω με το χέρι ώστε να μην έχει συμπαγής μορφή.  

Αλατίζω ελαφρά ενδιάμεσα..

και στο τέλος...

Γεμίζω πολύ καλά και αν θέλω να βγουν μεγαλύτερα περιμένω τα φύγουν τα πολλά υγρά και προσθέτω κι άλλο ξυνόγαλο. Όταν τελειώσω αφήνω και πάλι κάπου ήσυχα. Όταν θα έχει φτάσει περίπου στη μέση στο τυροβόλι πατάω ελαφρά με  ένα κουτάλι και τη νύχτα τα ξεφορμάρω και αλατίζω γύρω γύρω στη βάση και επάνω. Το ξανατοποθετώ στο τυροβόλι και την άλλη ημέρα το πρωί τα ξεφορμάρω και τα τοποθετώ σε μέρος ευάερο και ευήλιο να γίνουν. 

Τις πρώτες ημέρες έχουν πολύ υγρασία. Όσο περισσότερο μείνουν στον ήλιο τόσο περισσότερο σκληραίνουν. Τα αριστερά τυράκια στην παρακάτω φωτογραφία είναι μιας εβδομάδας και τα δεξιά μόλις βγήκαν από τη φόρμα. 

Στην αρχή παιδευόμουν με τα τούλια αλλά ο Μ. που όλα τα φτιάχνει, αφού με είδε πως το είχα πάρει στα σοβαρά,  έφτιαξε στα γρήγορα ένα αρμάρι για να λιάζονται με ασφάλεια :-)

Για την γεύση τους και το άρωμά τους μόνο να πω μπορώ. Δεν συγκρίνονται με κανένα και τη διαφορά, εκτός των αγνών υλικών την κάνει ο ζωοδότης ήλιος!

Δεν χρειάζονται ψυγείο και δεν χαλάνε. Μόνο σκληραίνουν και γίνονται άριστο τυρί για μακαρόνια. Αν θέλουμε να διατηρηθούν πιο πιο πολύ καιρό μαλακά τα βάζουμε μετά από επτά ημέρες στο ψυγείο πάντα ανοιχτά. Χάνουν λίγο από γεύση και άρωμα αλλά αν τα βάλουμε και πάλι στον ήλιο γίνονται το ίδιο καλά. 

Με ψωμί ψημένο στον ξυλόφουρνο του Γιώρα και ντοματούλες από τον κήπο φυσικά, είναι το καλύτερο κολατσιό στο πατητήρι και όπου αλλού!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου

υ.γ. ήρθα για να μείνω ;-)