18 Μαΐ 2012

Ένας απροσδόκητος θαλασσινός επισκέπτης!

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, στα μικράτα μου δηλαδή, ταξιδεύαμε με το πλοίο της γραμμής για Μύκονο. Ήταν Πάσχα και ήταν η πρώτη φορά που θα κάναμε Πάσχα στο νησί. 



Η θάλασσα ήταν γαλήνια και σχεδόν σε όλο το ταξίδι περπατούσα από την πρύμνη στην πλώρη και το αντίστροφο, λες και με τα βήματά μου θα έκανα το καράβι να πάει πιο γρήγορα.



Κάποια φορά επιτέλους πλέαμε στον Τσικνιά που ήταν γαλήνιος, 
πράγμα σπάνιο γι αυτό το πέρασμα. Δεξιά έβλεπα τη Δήλο και ευθεία τη Μύκονο, 
με την λαχτάρα ενός παιδιού που πήγαινε στον Παράδεισό του.



Τότε διέκρινα στ’ ανοιχτά έξω από τη Δήλο, κάτι μεγάλο να βγαίνει και να ξαναβουτά στη θάλασσα και δεν ήταν ένα, ήταν πολλά! Κάποια έβγαζαν από τη θάλασσα μόνο το πτερύγιό τους και κάποια άλλα έβγαιναν τελείως από το νερό και έπεφταν με δύναμη ξανά.
 Ένα ατελείωτο παιχνίδι στα γαλήνια νερά.



Δεν χρειάζεται να περιγράψω την χαρά μου, χοροπηδούσα και φώναζα, 
καλώντας τους λιγοστούς επιβάτες* που ταξίδευαν τότε για Μύκονο να τα δουν.



Δεν ήταν η μόνη φορά που είδα δελφίνια. Από τότε σε κάθε ταξίδι τα αναζητούσα και πολλές ήταν οι φορές που τα συναντούσα και με συναντούσαν. Ένας φίλος, μου είχε πει πως είναι τύχη να τα δεις στο ταξίδι σου... και το είχα πιστέψει!



Δεν θυμάμαι πότε τα είδα για τελευταία φορά.. πάνε χρόνια. 
Ίσως τα High Speed και τα πολλά καράβια που πάνε κι έρχονται τα τρομάζουν.



Ή μήπως τα τρομάζει ο άνθρωπος;



Πριν λίγες ημέρες αυτό το δελφίνι ήρθε στο λιμάνι του νησιού 
και απολαμβάνει την φροντίδα και τον θαυμασμό όλων.



Δεν θέλει να φύγει, ίσως ήρθε να ξεκουραστεί, είπαν οι ειδικοί. 
Θα φύγει όταν νιώσει και πάλι δυνατό.



Σήμερα πήγα και το είδα με τη μικρή.. μου έχει κλέψει την καρδιά,
 άνετα θα κατασκήνωνα εκεί το βράδυ:-)



Φυσικά και θα ξαναπάω αύριο και κάθε μέρα..
 μέχρι να γυρίσει και πάλι στα δικά του νερά.




Ο κόσμος του βυθού με ήχους... αφιερωμένο στο δελφινάκι φυσικά:-)









17 Μαΐ 2012

paparazzi

Oι μελισσουργοί είναι από τα πιο πολύχρωμα και όμορφα αποδημητικά πούλια. Ζουν ομαδικά και η φωνή τους είναι πολύ χαρακτηριστική, σαν χαριτωμένες κουτσομπόλες που δεν σταματούν λεπτό το κους κους. Εδώ και μέρες έχουν κατακλύσει την περιοχή γύρω από το σπίτι μας για πρώτη φορά. Έχω ξαναδεί παλαιότερα σμήνη να περνούν,  ποτέ όμως δεν έμειναν τόσο πολύ. 
Έτσι βρήκα την ευκαιρία να τους κατασκοπεύσω με τη φωτογραφική μηχανή.  Ευχής έργο θα ήταν να μπορούσα ν' ακούσω τι έλεγαν όταν συνεδρίαζαν πάνω στα σύρματα  οι επικεφαλείς, για να  αποφασίσουν για την τύχη της ομάδας. 




Στην αρχή ήταν τέσσερις αλλά έφυγε ο ένας και μείναν τρεις...



Η συζήτηση ήταν πολύ έντονη και μετά από λίγο φεύγει και ο τρίτος και μείναν δυο!



Μετά από λίγο πάει και ο δεύτερος κι έμεινε ένας μόνος κατάμονος να κοιτά το βουνό..




Αχχχ προβλήματα που έχει η εξουσία! Άντε παιδιά να φύγετε να πάτε αλλού να λύσετε τις διαφορές σας, γιατί καλή η παρέα σας αλλά τρώτε τις μέλισσες και εμείς τις μέλισσες τις θέλουμε. Ποιος θα γονιμοποιήσει τα φυτά μας, ε; ε;

υ.γ.  το post γράφτηκε πριν τρεις ημέρες αλλά δεν μπόρεσα να το αναρτήσω.. το net και ο otenet είχε άλλα σχέδια. Από τότε άλλαξαν πολλά. Οι μελισσουργοί αποφάσισαν, αφού δεν υπήρχε πιθανότητα να τα βρουν, να δώσουν τις αρχηγικές θέσεις του σμήνους σε άλλους θαρραλέους. Με λίγα λόγια ακόμη εδώ τους έχω και μέχρι να ξαναψηφίσουν θα μας έχουν φάει όλες τις μέλισσες.  

Εσύ τι κοιτάς?  Ξυπνήσαν τα κροκοδειλάκια και είναι όλο αγριάδες!




...προσοχή στην εκτίναξη;-)