18 Οκτ 2011

11 λεπτά σοφίας από τον Eduardo Galeano

Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος ανάποδα, που ανταμείβει αυτούς που τον καταστρέφουν..

Είμαστε όλοι ίσοι στη μάχη για μια διαφορετική ζωή..

Ο ενθουσιασμός είναι μία βιταμίνη Ε που βγαίνει από μία Ελληνική λεξούλα που σημαίνει "να έχεις τους Θεούς μέσα σου" Κάθε φορά που βρίσκω πως οι Θεοί είναι μέσα σε έναν ή σε πολλούς, στα πράγματα, στη φύση, στα βουνά, στα ποτάμια, αυτό περιμένω να με πείσει πως η ζωή αξίζει τον κόπο..

Η ζωή είναι πολύ πέρα από τις μικρότητες και την πολιτική πραγματικότητα. Αν κερδίσεις ή αν χάσεις στη ζωή σου αυτό δεν αξίζει σε σχέση με τον άλλο κόσμο που σε περιμένει, τον πιθανό κόσμο. Στην κοιλιά αυτού εδώ περιμένει ένας διαφορετικός κόσμος. Δεν είναι εύκολο να γεννηθεί αλλά σίγουρα ζει μέσα στον κόσμο που υπάρχει τώρα...

Οι νέοι είναι αυτοί που τον ανακαλύπτουν. Οι νέοι που περιφρονούνται από τις εκλογές που διέπονται από τα συμφέροντα των κομμάτων. Οι νέοι δεν ψηφίζουν γιατί δεν πιστεύουν στην δημοκρατία που τους προσφέρουν. Όχι γιατί δεν πιστεύουν γενικά στην Δημοκρατία, δεν πιστεύουν σε αυτή την χειραγωγημένη Δημοκρατία στην ιδέα που απήγαγαν οι τραπεζίτες, οι ψεύτες πολιτικοί, το τσίρκο που προσφέρει ένα νέο νούμερο κάθε μέρα......






υ.γ. τα σχόλια θα περνούν για λίγο από την έγκρισή μου, γιατί η ασθένεια των ανώνυμων επιθέσεων εξαπλώθηκε πολύ..




17 Οκτ 2011

μία ανάσα..

Αφού δεν μπορούμε να παίξουμε γκαζάκια  σκαπέρδα μαντίλι και άλλα παιχνίδια που απαιτούν φυσική παρουσία για να εκτονωθούμε και να γελάσουμε λιγάκι- έως να ξεκαρδιστούμε δηλαδή- ας παίξουμε μπλοκοπαίχνιδο να χαλαρώσουν λίγο τα πνεύματα..



Αλήθεια πόσο καιρό έχετε να γελάσετε δυνατά; Θυμάμαι σε νεαρή ηλικία γελάγαμε με το παραμικρό, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.. τώρα παίζουμε το εφτά!
Με κάλεσαν η Δάφνη Χρονοποπούλου που αν και βρίσκεται πολύ κοντά μου την ανακάλυψα πρόσφατα,  το καλλιτεχνάκι μας η Roadartist και η καινούργια και αγαπημένη φίλη Tante Kiki. Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία στο παιχνίδι.

Θα γράψω εφτά μαθήματα ζωής που πήρα έως τώρα..

* από πολύ μικρή αρνιόμουν να πονέσω. Ότι και αν συνέβαινε στο σώμα μου εγώ ανέκφραστη και πεισμωμένη το άντεχα. Οι γιατροί με κοίταζαν με έκπληξη σε κάθε δοκιμασία και εγώ κάθε φορά ένιωθα πιο δυνατή. Ώσπου κάποτε θαρρείς και μαζεύτηκε όλος εκείνος ο πόνος που αρνήθηκα και με χτύπησε αλύπητα, ώσπου παραδέχτηκα πως έχω το μέτρο το ανθρώπινο.
* ήθελα να μπορώ το ακατόρθωτο. Σήκωνα βάρη ασήκωτα, δούλευα σκληρά και ασταμάτητα, ριψοκινδύνεψα πολλές φορές.. ώσπου ήρθε η ώρα της ήττας. Δεν μπορεί κάποιος πάντα να νικά, πρέπει και να χάνει για να μάθει να αντέχει. Το "παν μέτρον άριστον" είναι μεγάλη σοφία.
* είχα πάντα την εντύπωση πως οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς. Φυσικά την πάτησα πολλές φορές, αλλά ακόμη ξεγελιέμαι, γιατί δε θέλω να καίω τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
* έχασα πολλές ευκαιρίες να εκφράσω αυτό που νιώθω και σκέπτομαι στους συνανθρώπους μου.. όχι πια, η ζωή δεν περιμένει..
* έμαθα να συγχωρώ.. έτσι βοηθώ εμένα να είμαι σε αρμονία με όσα με περιβάλλουν και δεν επηρεάζω αρνητικά όσους βρίσκονται απέναντι.
* Κατάλαβα, πως ο χειρότερος τρόπος να βλέπεις, είναι μέσα από τα μάτια μιας ομάδας, που σε καθοδηγεί και σε φανατίζει. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να χάσει κανείς την ελευθερία βούλησης και να στενέψει απελπιστικά τα όρια του νου.
* Ποτέ δεν φανταζόμουν πως κάποτε θα συνομιλώ με τόσους ανθρώπους και θα μοιράζομαι ότι έχει ανάγκη να ειπωθεί. Μέσα από την ανταλλαγή απόψεων ενισχύθηκε ακόμη παραπάνω η αίσθησή μου πως.. η πολυφωνία είναι που ομορφαίνει τον κόσμο μας, φτάνει να είναι καλοπροαίρετη και να προάγει την επιχειρηματολογία.

Να μην ξεχάσουμε και το βραβειάκι:-)



Ποιοι καλούνται να παίξουν. Νομίζω πως οι περισσότεροι έχετε λάβει κάλεσμα, η παρέα είναι κοινή. Όποιος θέλει φυσικά μπορεί να παίξει αλλά... πολύ θα ήθελα να δω bloggers που δεν ανοίγονται εύκολα να μας μιλήσουν για τον εαυτό τους όπως..
ο τσαλαπετεινός.. αλλά μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες του λέει τόσα πολλά..
ο Dodo.. όμως και εκείνος κάθε μέρα εκφράζεται μέσα από τα πολύ έξυπνα σκίτσα του..
η Maximus.. μήπως και βρει την πόρτα κι έρθει.. σαν πολύ ξεπόρτισε ο γατούλης;-)
η Selena.. γιατί κρίνω πως πρέπει να παίξει επειγόντως!!!!
η Lena Zip και η Mermy blue.. γιατί πολύ μας έλειψαν και πρέπει επίσης να κάνουμε κάτι να χαμογελούν, όπως όλα τα νέα παιδιά που δοκιμάζονται αυτή την περίοδο
η πεταλούδα.. γιατί έχει αργήσει πολύ να έρθει και ο Χειμώνας πλησιάζει. Μία πεταλούδα φέρνει την Άνοιξη ακόμη και στη βαρυχειμωνιά..
και τη γοργονίτσα μας που δεν την ξέρετε αλλά αξίζει να γνωρίσετε

Δεν θα πω άλλους, είστε πάρα πολλοί και αν νιώσετε την ανάγκη να μιλήσετε να το κάνετε, γι αυτό είμαστε εδώ.. άλλωστε όσους ανέφερα το έκανα για τσούγκλισμα:-)


υ.γ. Το παιχνίδι το έπαιξα για να χαλαρώσουμε, όχι για ν' αρχίσουν οι επιθέσεις από μερικούς μερικούς ανώνυμους. Παιδιά, το δήλωσα δεν χαλιέμαι, αλλά δεν θα απαντώ πια στις ανώνυμες επιθέσεις..

14 Οκτ 2011

με αφορμή μία είδηση

O άνθρωπος έχει μεγάλες αντοχές. Το ένστικτο της επιβίωσης είναι τόσο δυνατό, που όταν χρειαστεί να προστατέψει τη ζωή του βρίσκει πάντα την δύναμη και τον τρόπο να το κάνει. Μία κουβέντα με ανθρώπους των 70 και άνω για τη ζωή που έζησαν και επέζησαν είναι αρκετή. Πόλεμος, πείνα (αληθινή), θάνατος, ορφάνια, αρρώστιες που τσάκιζαν τις πολυμελείς (ευτυχώς) οικογένειες, ξενιτιά..
Πάντα όμως έβρισκαν τον τρόπο... 
Σήμερα εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης καλούμαστε να θυμηθούμε τι σημαίνει επιβίωση και μέσα από την τέχνη της να κρατήσουμε την ψυχική μας υγεία και του συνόλου, μιας και αποτελούμε μέρος του. Όταν η ανεργία μας έχει χτυπήσει την πόρτα, όταν τα χρήματα, είτε αυτά που μας ζητούν είτε αυτά που θα θέλαμε για να σταθούμε με αξιοπρέπεια μέσα σε μια κοινωνία, δεν φτάνουν, τότε ήρθε η ώρα της δράσης, η ώρα της ενθύμησης. 

Υπάρχουν δύο τρόποι να ζει κάποιος. Ο ένας είναι να δουλεύει, να παίρνει χρήματα και με αυτά να αποκτά ότι χρειάζεται. Ο άλλος είναι να δουλεύει και να φτιάχνει και ότι χρειάζεται. Να συλλέγει την τροφή του και να την δημιουργεί, να χρησιμοποιεί τα χέρια του και το μυαλό του για τις ανάγκες του ίδιου και των  παιδιών του. Υπάρχει βέβαια και ένας τρίτος τρόπος, να απαιτεί τα δουλειά του πίσω, τα χρήματα που έπαιρνε, τη ζωή που ζούσε. Τον τρίτο τον απορρίπτω ως μάταιο, γιατί πολύ απλά λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν και δεν ξέρω αν στ' αλήθεια υπήρχαν ποτέ. Όποιος δεν ζούσε με λεφτά του αέρα το γνωρίζει πολύ καλά. Δεν λέω πως δε θα πρέπει να αντιδράσουμε, ναι στην αντίδραση αλλά όχι για να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει. Η ζωή μας ήταν λάθος και τα λάθη πληρώνονται. 



Αν υποθέσουμε λοιπόν πως δεν έχουμε αρκετά χρήματα για να ταΐσουμε τα παιδιά μας τι κάνουμε; 
1. αυτοκτονούμε
2. τα αφήνουμε νηστικά και περιμένουμε το Θείο μάννα
3. ζητιανεύουμε στα σκαλιά της εκκλησίας
4. μαζεύουμε σαλιγκάρια με την πρώτη βροχή, χόρτα, παίρνουμε μια σφεντόνα και παραμονεύουμε τον πρώτο λαγό που θα περάσει από μπροστά μας, ζητάμε από τη θεία στο χωριό να μας δώσει μία κότα για αρχή, ίσως να της περισσεύει και μία τσάπα κάπου θα βρούμε δύο τετραγωνικά χώμα...



Υπερβάλω ίσως λίγο, ίσως και όχι.. πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα άφηνα τα παιδιά μου να πεινάσουν. Ούτε το παιχνίδι θα άφηνα να τους λείψει, γιατί πολύ απλά θα τους το φτιάξω, ούτε η μόρφωση θα τους λείψει γιατί οι τρόποι που μπορεί να μορφωθεί κάποιος είναι πάρα πολλοί και συχνά δεν βρίσκονται πίσω από τα θρανία. 
Δεν θα του χαρίσω πάντως μια ζωή στη μιζέρια. Οι παλιότεροι τα κατάφεραν θα τα καταφέρουμε κι εμείς, είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση γιατί έχουμε γνώσεις, την δύναμη της επικοινωνίας και θέλω να πιστεύω την αλληλεγγύη.. ήρθε η ώρα να θυμηθούμε και αυτήν την ξεχασμένη αξία. 



Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις ήταν η είδηση για τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από υποσιτισμό. Ακούμε πολλά τελευταία και θα ακούσουμε πολλά περισσότερα. Αν πράγματι ισχύει αυτό, τότε αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι τροφή, αλλά πίστη στις δυνάμεις μας. Αν δεν μπορέσουμε να αναποδογυρίσουμε την δική μας ζωή πώς θα αναποδογυρίσουμε τον ντουνιά;

υ.γ. σήμερα το blog κλείνει τα τρία του χρόνια. Το ότι είμαι ακόμη εδώ είναι η απόδειξη για το τι σημαίνει για μένα αυτή η γωνιά. Ευχαριστώ όλους όσους περνάτε από εδώ και μου την κρατάτε ζεστή με την παρουσία σας. Με αγάπη.... και χαμόγελο:-)