30 Αυγ 2010

ένα τραγούδι..


Για την Lhasa De Sela έγραψα στο sound of silence... παρουσιάζω εδώ όμως αυτό το video, το οποίο εκτός από το τραγούδι που μου αρέσει πολύ έχει και υπέροχη φωτογραφία..
Μελαγχολικό όπως το τέλος του καλοκαιριού, όπως ο συννεφιασμένος και υγρός καιρός των τελευταίων ημερών του Αυγούστου..



update: ευχαριστώ πολύ την Ελένη για τους στίχους και τη μετάφραση..
είναι πράγματι ένα πολύ τρυφερό ερωτικό τραγούδι..

Gracias a tu cuerpo doy
Ευχαριστώ το κορμί σου
Por haberme esperado
που με περίμενε
Tuve que perderme pa'
χρειάστηκε να χαθώ
Llegar hasta tu lado
για να φτάσω στο πλάι σου

Gracias a tus brazos doy
Ευχαριστώ την αγκαλιά σου
Por haberme alcanzado
που με τύλιξε
Tuve que alejarme pa'
χρειάστηκε να απομακρυνθώ
Llegar hasta tu lado
για να φτάσω στο πλάι σου

Gracias a tus manos doy
Ευχαριστώ τα χέρια σου
Por haberme aguantado
που με ανέχτηκαν
Tuve que quemarme
χρειάστηκε να καώ
Pa'llegar hasta tu lado
για να φτάσω στο πλάι σου

20 Αυγ 2010

Ευτυχώς που δεν έγινα δήμαρχος:-)

Θυμόσαστε τότε που ονειρεύτηκα την καρέκλα του Δημάρχου, όταν ο τέως Δήμαρχος παραιτήθηκε ξαφνιάζοντας όλο το νησί; Ευτυχώς που δεν έγινε το όνειρο πραγματικότητα.. ΕΥΤΥΧΩΣ!!!!

Έβαλε ο Θεός το χεράκι του και η Παναγιά και όλοι οι Άγιοι μαζί να μη περάσω αυτό το Γολγοθά. Θα έπρεπε τώρα να αποδείξω εγώ και όλοι οι υπεύθυνοι των οικονομικών του Δήμου, από το 2002 και μετά, πως δεν γνώριζα τίποτε για την απάτη που είχε στηθεί. Πως δεν πήρα χαμπάρι για τα λεφτά που δεν έφτασαν ποτέ στα ταμεία, γιατί κάποιοι κακοί άνθρωποι έκαναν τα στραβά μάτια τσεπώνοντας ανάλογες αμοιβές.
Και να 'ταν μόνο αυτό; Έφτασαν στο σημείο να παίρνουν τα χρήματα από κάποιους επιχειρηματίες και να τους δίνουν πλαστές αποδείξεις.. φυσικά τα χρήματα δεν τα έκαναν φιλανθρωπικό έργο. Να όμως που ένας τέτοιος άνθρωπος όταν ήρθε η στιγμή να πάρει ενημερότητα τον βρήκαν χρεωμένο και φυσικά τους κατήγγειλε! Κι αν δεν ζητούσε κανείς ενημερότητα δηλαδή δε θα μαθαινόταν ποτέ;;;;;;;

Και τι δικαιολογία θα έβρισκα που δεν θα γνώριζα καν τον αριθμό των επιχειρήσεων που έπρεπε να δίνουν το «τέλος παρεπιδημούντων» στον Δήμο κάθε χρόνο; Ε;;;;;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά θα έπρεπε πάλι να είμαι υποψήφια και να μη χάνω λειτουργίες και πανηγύρια για να χαιρετώ δια χειραψίας όλο το κόσμο και τις γάτες αν ψήφιζαν,  με το χαμόγελο της Τζοκόντας μονίμως ζωγραφισμένο στα χείλη και όλο το ασκέρι ξωπίσω μου;

Άσε, καλά είμαι στον κηπάκο μου και στο μπλοκάκι μου με τις μουσικές και τις ζωγραφιές μου :-)

υ.γ.1: και μη μου πει κανείς τι γίνεται στη Μύκονο, αυτά τα χάλια είναι εθνικής εμβέλειας!

υ.γ.2: οι φωτογραφίες είναι δικές μου και ουδεμία σχέση έχουν με το θέμα του post ;-)

Ακούγεται το "where's the music" των Medeski, Martin & Wood μία επιλογή της Kaya από το sound of silence. Όταν το ακούω όμως δεν ακούω where's the music αλλά where 're the money! :-)

14 Αυγ 2010

Ευχαριστώ!

Κάποιες μέρες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις άλλες.
Όπως.. οι ημέρες που ξεκινά κάτι νέο ή φτάνει στο τέλος του το παλιό..
Το πιο όμορφο ξεκίνημα για μένα ήταν πάντα αυτό της σχολικής χρονιάς, ακόμη και σήμερα κι ας είμαι μακρυά από τα θρανία...
Αντιθέτως, η μέρα που  κλείνει ένας ακόμη χρόνος ζωής και ξεκινά ένας νέος, η δική μου μέρα, ποτέ δεν με ενθουσίασε. Τα χρόνια δεν είναι και λίγα ίσως δικαιολογείται μία μικρή αμνησία, όμως δε θυμάμαι ποτέ να γιόρτασα τα γενέθλιά μου. Αυτή η ημέρα περνούσε συνήθως πιο γρήγορα από τις άλλες, χωρίς αναπολήσεις για το παρελθόν ή σχέδια για το μέλλον. 
Όμως, για πρώτη φορά πέρυσι μίλησα για τη μέρα της δικής μου αρχής σε όσους περνούν από ετούτη τη γωνιά και σήμερα, ένα χρόνο μετά, αναρωτιέμαι γιατί.



Γιατί εκτός από τους πολύ αγαπημένους συγγενείς συντρόφους της ζωής μου, έχω πια και φίλους. Άλλους έχω γνωρίσει από κοντά, άλλους όχι, άλλους γνωρίζω από την γέννηση αυτού του blog και άλλους πρόσφατα... όπως και να έχει είναι φίλοι που έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα του χαρακτήρα μου.
Μία ημέρα σαν αυτή συνειδητοποιώ πόσο έχει πλατύνει ο κόσμος μου και αυτό είναι δώρο ανεκτίμητο. Γι αυτό θέλω να σας πω ένα πολύ μεγάλο και αληθινό.. ευχαριστώ!

Υποσχέθηκα κέρασμα μόνο που θα είναι μουσικό. Τραγούδια που θα παίξουν στο αποψινό πάρτι. Το πάρτι βέβαια γίνεται για τη μικρή μου μόνο που το μετέφερα σήμερα. Άλλαξα.. αλλά όχι τόσο ώστε να κάνω πάρτι για μένα.. χάρη του βασιλικού όμως... :))

υ.γ. Τα τραγούδια έχουν περάσει την αυστηρή έγκριση της νεραϊδούλας μου ;)



 

Και αυτό αφιερωμένο σε όσες και όσους γιορτάζουν αύριο.



Καλά να περάσετε όπου κι αν βρίσκεστε!



9 Αυγ 2010

σαν σήμερα..


Όταν γεννήθηκε ήταν το πιο μαλλιαρό παιδί του ορόφου. Το ξεχωρίζαμε από μακρυά όταν μας το έφερναν στο γυάλινο καλαθάκι του...



Δεν κάθισε ποτέ πάνω από πέντε λεπτά στο ίδιο μέρος. Αυτή η φωτογραφία είναι από τις πολύ λίγες που τη βλέπουμε καθιστή.



Μεγαλώσαμε πια και ήρθε ο καιρός να βγάλουμε φωτογραφία για το βιβλιάριο. Προσπάθησα λοιπόν να την πείσω να σταθεί σε ένα μέρος και να με κοιτάξει για λίγο.... μάταια! Κάτω θα κοιτούσε, πάνω, τριγύρω.. μόνο εμένα δε κοιτούσε. Η τελευταία προσπάθεια χθες. Τίποτα! Δεν άντεξα και τη μάλωσα... μία βδομάδα προσπαθώ. Άφησα τη φωτογραφική μηχανή στην άκρη και της ξέκοψα ότι δε θα τη βγάλω φωτογραφία και θα λείπει από το βιβλιάριο. Μετά από πέντε λεπτά έρχεται κρατώντας τη μηχανή στα χέρια και ενθουσιασμένη μου δείχνει την οθόνη "κοίτα μαμά κοιτάω μπροστά, τώρα έχουμε φωτογραφία για το βιβλιάριο.. κοίτα...

μία 


δύο


τρεις!



Είχε βγάλει τον εαυτό της μόνη της..  :-)

Είναι η νεραϊδούλα μου αν θυμάστε από τις απόκριες, μόνο που ντύνεται έτσι κάθε μέρα στο σπίτι.
Σαν σήμερα γεννήθηκε πριν πέντε χρόνια το λιονταράκι μου και να δω πώς θα συμβιώσουμε δυο λιοντάρια μέσα στο ίδιο σπίτι :-)



Χρόνια σου πολλά παραμυθένια μου

υ.γ. κέρασμα στις  14/8 τριπλό;-)