31 Μαΐ 2010

Όταν τα αγκάθια ανθίζουν


άνθη της μιας ημέρας...



όσο κρατά ο ήλιος



ευαίσθητα



επιβλητικά.. για μία μόνο ημέρα



τα άγρια αλήτικα αγκάθια.. κι αυτά ανθίζουν



και αυτά που θα μας δώσουν τροφή



διάφανα...



δροσερά...



όμορφα!





Καλή βδομάδα θα ευχηθώ, χωρίς άλλες δυσάρεστες ειδήσεις..



27 Μαΐ 2010

μικρή μετακόμιση


Τα μαθήματα του εικαστικού καφενείου έχουν ολοκληρωθεί.
Ψάχνοντας έναν λόγο να συνεχίσω τη συστηματική δουλειά,
έχτισα ένα καινούργιο σπιτικό που θα φιλοξενεί τις εικαστικές μου προσπάθειες.

Οι σκιές και τα χρώματα μετακόμισαν εδώ!




υ.γ. όσο πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα, τόσο περισσότερο θα επιμένω να κρατώ ανέγγιχτη την ομορφιά της δημιουργίας..




25 Μαΐ 2010

1990 και είκοσι χρόνια μετά!

1990 εποχή της αναλογικής φωτογραφικής μηχανής
εποχή της ξεγνοιασιάς.. των διακοπών..



στους Παξούς με καΐκι.. τα πιο απίστευτα γαλανά χρώματα!




αξέχαστη η βουτιά στα νερά της σπηλιάς






2010 η εποχή είναι πια ψηφιακή..
όμως εμείς είχαμε γεννητούρια, όπως τότε έτσι και σήμερα..
η ζωή συνεχίζεται κανονικά!



το κατσικάκι είναι λίγων ωρών, γεννήθηκε χθες τη νύχτα!



από κοντά και άλλα μικρά λίγων ημερών..





η ανάρτησή μου συμπτωματικά έχει το ίδιο θέμα με τις δύο τελευταίες τις Κικής
.....γι αυτό της την αφιερώνω:)



21 Μαΐ 2010

ένα αισιόδοξο μήνυμα


20 Μαΐου παραμονή Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Στο οικογενειακό ξωκλήσι θα τελεσθεί εσπερινός και θα ακολουθήσει πανηγυράκι. Το πανηγύρι στο νησί όπως και σε άλλα μέρη φαντάζομαι δεν έχει την συνηθισμένη του σημασία. Το εκκλησάκι προετοιμάζεται από μέρες για την ημέρα της γιορτής του. Ασβεστώνεται, καθαρίζεται καλά, στολίζεται με λουλούδια εποχής και η κουζίνα του ετοιμάζεται για να υποδεχθεί όποιον θέλει να περάσει για να ανάψει ένα κεράκι, να ευχηθεί και να πιει ένα κρασάκι με την ή τις οικογένειες που γιορτάζουν την εκκλησία.

 Το μενού είναι πάντα το ίδιο. Αρνιά και κατσίκια που σφάζονται γι' αυτό το σκοπό βράζονται σε μεγάλα καζάνια. Στο τραπέζι θα βγει ζουμί, βραστό κρέας, κοκκινιστό σαλάτες, μπακαλιάρος με σκορδαλιά, τα πανηγυριώτικα κεφτεδάκια και φυσικά κρασί. Την βραδιά πλαισιώνει πάντα μουσική άλλοτε οι παραδοσιακές τσαμπούνες και άλλοτε όργανα από γειτονικά νησιά που έρχονται γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Καλεσμένοι είναι όλοι! Για να γίνουν όλα αυτά η εκκλησία απαιτεί να έχει πολύ καλή οργάνωση και βοηθητικούς χώρους. Γι αυτό πολλές φορές βλέπουμε δίπλα στα ξωκλήσια κάποια χτίσματα. Εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό.
Πολλοί που έρχονται από άλλες πόλεις της Ελλάδας απορούν πώς γίνεται να είναι ευπρόσδεκτοι σε μια τέτοια γιορτή και πολύ περισσότερο πώς κάνουν οι άνθρωποι τόσα έξοδα. Όμως όσοι διοργανώνουν τέτοια πανηγύρια δεν είναι περισσότερο πλούσιοι. Απλά βοηθούν πολλοί και προσφέρουν όλοι μαζί από λίγο. Πάντα έτσι γινόταν ακόμη και πριν 30 χρόνια που δεν υπήρχε η σημερινή ευμάρεια.

Κάθε χρόνο έτσι και φέτος το πανηγύρι έγινε κι ας υπάρχουν τόσες δυσκολίες και δε θα μιλούσα γι αυτό αν δεν γινόταν κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Όταν φτάσαμε στην εκκλησία για τον εσπερινό, έτρεχαν όλοι πανικόβλητοι.. "θα έρθει ο Δεσπότης" μας είπαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν ώστε να τον υποδεχτούν όπως αρμόζει σε έναν Δεσπότη. Ακούγοντας το νέο απομακρύνθηκα και σκεπτόμουν τι θα δουν πάλι τα μάτια μου. Θα πρέπει να εξομολογηθώ εδώ ότι δεν τα πάω και πολύ καλά με την πλουμιστή ιεραρχία και ό,τι αυτή πρεσβεύει. Ποτέ δε με έπεισε άλλωστε ότι κάτι πνευματικό και ιερό κρύβεται πίσω από αυτά τα πρόσωπα που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα αδιάφορα πρόσωπα τιτλούχων σε οποιοδήποτε τομέα. Φανταζόμουν όλη την υπερβολή που κουβαλούν μαζί τους και κάπως έτσι χαμένη στις σκέψεις μου κούναγα το κεφάλι υποτιμητικά γι αυτό που θα ζούσα.. κοιτούσα και εγώ προς τη πόρτα του σκοτεινού χωραφιού για να δω την είσοδο του επίτιμου επισκέπτη. Ένα μικρό αυτοκινητάκι ήρθε και κανείς δεν του έδωσε σημασία όμως ξεχώρισα τον οδηγό έναν νέο παπά, δίπλα του καθόταν ένας ηλικιωμένος παπάς.. Να είναι αυτός; απόρησα.. κι όμως ήταν αυτός!

Η πρώτη εντύπωση.. μία ασκητική μορφή, γλυκό χαμόγελο και γαλήνιο βλέμμα.. μας καλησπέρισε και μπήκε κατευθείαν στην εκκλησία όπου ήδη είχε ξεκινήσει ο εσπερινός από τον παπά της ενορίας. Μπαίνοντας στην εκκλησία κατευθύνθηκε απ' ευθείας στο στασίδι που ήταν ο ψάλτης και έψελνε μαζί του. Στεκόμουν έξω από την εκκλησία όμως ακούγοντας τους ψαλμούς πρώτα πλησίασα πιο κοντά, όλο και πιο κοντά, μέχρι που μπήκα μέσα και στάθηκα να ακούω και να κοιτώ μη πιστεύοντας αυτό που ζούσα. Ο Δεσπότης αεικίνητος μια στο στασίδι μια στο ιερό έμοιαζε με τον μαέστρο που ενώ διευθύνει, παίζει βιολί, μετά παίζει πιάνο και συνεχίζει να διευθύνει και μαζί του παρασύρει όσους παρευρίσκονται εκεί.
Σε μερικούς ψαλμούς συμμετείχε όλο το εκκλησίασμα, πάντα συμβαίνει αυτό όμως αυτή τη φορά δεν ακούστηκε ένα φάλτσο, ούτε ένας δεν ξέφυγε από το μέτρο και η άρθρωση καθαρή και κατανοητή. Δεν νομίζω να άκουσα ποτέ με τόση καθαρότητα τα λόγια. Ακόμη και ο ψευδός παπάς της ενορίας δεν με ενοχλούσε με τα φάλτσα του και τη μορφή του επαγγελματία παπά!

Ο εσπερινός κάπως έτσι έφτασε στο τέλος του, δυο λόγια ακόμη που επιβεβαίωναν την γλυκύτατη ύπαρξή του.. αν και δε μίλησε για την αγάπη, ήταν σαν να μίλησε μόνο γι αυτήν. Με έναν μαγικό τρόπο επηρέασε όλους όσους βρέθηκαν εκεί και στη συνέχεια η γιορτή είχε κάτι διαφορετικό από άλλες χρονιές. Πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν ένιωσα ότι κάποιοι ήρθαν μόνο για να φάνε. Όλοι χαμογελούσαν και γιόρταζαν πραγματικά, χωρίς υπερβολές και δήθεν. Μάλιστα κάποιοι που ήταν μαλωμένοι από καιρό, μόνιασαν! Δεν μπορεί να ήταν τυχαία όλα αυτά, άλλωστε σε όλους έκανε εντύπωση η ταπεινή του παρουσία.
Ήταν ο Δεσπότης Σύρου και σήμερα έμαθα ότι είναι και Μυκονιάτης. Ένας φωτεινός άνθρωπος!

13 Μαΐ 2010

Φταίω φταις φταίμε


Αυτό το blog δεν μιλά για την πολιτική ούτε θα μιλήσει ποτέ. Μιλά για τη ζωή και ότι συμβαίνει δεν είναι πολιτική πια.. είναι το ίδιο μας το μέλλον. Λυπάμαι και ανησυχώ που ακόμη ο κόσμος μιλά για κόμματα, συμπεριφέρεται σαν πολιτικός, μιλά σαν πολιτικός και πάει όπου τον πηγαίνουν.

Ένα χρόνο πριν, όταν τίποτε δεν έδειχνε ότι τα οικονομικά μας πάνε από το κακό στο χειρότερο ένας δύο άνθρωποι μας πληροφόρησαν ότι δεν πάμε καλά. Δεν τους πιστέψαμε.. Ακόμη και όταν άρχισαν να μιλούν επιτέλους οι πολιτικοί μας για την θλιβερή οικονομία μας δεν μπορούσαμε να φανταστούμε που θα φτάναμε και ακόμη δεν ξέρουμε που πρόκειται να καταλήξουμε. Και ρωτώ με το φτωχό μου μυαλό, κανείς δεν ήξερε; Κανείς πολιτικός, κανένας δημοσιογράφος; Ήταν πιο σημαντικό ποιος είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός και οι μικροκομματικές κόντρες μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων με κομπάρσους τα μικρά κόμματα, από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας; Είχαμε καταντήσει να μην ανοίγουμε την τηλεόραση για να μην ακούμε τις ανούσιες κόντρες τους. Τώρα όλοι φωνάζουν και οδύρονται για την διαφθορά και τις λαμογιές. Γιατί δεν μιλούσε κανείς για την διαφθορά πριν; Δεν ήξεραν; Τώρα τα ανακάλυψαν όλα;




Και ο πολίτης δεν μίλαγε δε θα μας βγάλω απ’ έξω. Δεν μιλήσαμε για τον υπάλληλο που ξέραμε ότι τα έπαιρνε και αναγκαστήκαμε να του δώσουμε και εμείς για να κάνουμε τη δουλειά μας, ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που η εξουσία που του χαρίστηκε του έδωσε το δικαίωμα να βάζει, για να μπορεί να μας εκβιάζει. Η κοινωνία μας είναι ένα μεγάλο ψέμα, αυτό είναι!
Πώς επέτρεπαν να δίνονται δάνεια σε ανθρώπους με δόση 1200 ευρώ όταν ο μισθός τους ήταν 1000; Φταίνε αυτοί που τα έπαιρναν αλλά έφταιγαν και αυτοί που τα έδιναν. Γιατί τα έδιναν θα μου πει κάποιος; Οι τραπεζίτες δεν είναι χαζοί. Ο κόσμος είναι!

Σιχάθηκα να διαβάζω για τα τεράστια ποσά που τσεπώθηκαν από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο.

Ανησυχώ πολύ για τα ανταλλάγματα που σίγουρα έχουν δώσει στους πιστωτές μας και που έχω την εντύπωση ότι μας κρύβουν.

Λυπάμαι να βλέπω τον κόσμο να αλληλοτρώγεται αντί να δράσει αποτελεσματικά.

Αναρωτιέμαι αν αυτή τη στιγμή όλα άλλαζαν και τους έδιναν πάλι ένα ξεροκόμματο παραπάνω, θα σταματούσαν τις διαμαρτυρίες; Οι μισθοί και οι συντάξεις είναι το πρόβλημα μόνο; Ο ευτελισμός της ζωής μας δεν είναι; Μας σερβίρουν σκουπίδια και εμείς τα τρώμε.. πότε θα απαιτήσουμε ποιότητα στη μίζερη ζωή μας;

Τέλος, φαντάζομαι όπως τώρα έσκασε η βόμβα για το οικονομικό, μετά από μερικά χρόνια να σκάσει η βόμβα για το περιβάλλον. Όταν θα έχουν μολυνθεί τα νερά μας, όταν θα έχουν καεί τα δάση μας, όταν θα έχουν εξαντληθεί οι πόροι μας, όταν ο αέρας μας θα είναι 100% τοξικός, τότε θα μας πουν.. λυπόμαστε αλλά πεθαίνετε από ασφυξία, εμείς σας χαιρετάμε για άλλη γη άλλα μέρη.
Ας ξυπνήσουμε πριν είναι αργά!


photo by Laorentiu Margalin


6 Μαΐ 2010

φωνές...

*......στην τόσο ασήμαντη φύση μας.
κανείς μα κανείς στο όνομα κανενός μα κανενός αγώνα δεν έχει το δικαίωμα.
να παίζει με ανθρώπινες ζωές.

*..Η χώρα βυθίζεται και οι πολιτικοί που την κατέστρεψαν, πλουτίζοντας,
κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, κάνοντας προκλητικές δηλώσεις..
Που είναι η Ελλάδα που αγαπάω;
Ντροπή..

*Σήμερα, απόψε, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, φτώχεια ανείπωτη...
Στην θλίψη και στο πένθος μονάχα η σιωπή αρμόζει - σιωπή και σκέψη... πρώτα-πρώτα για τους άρχοντες και τους κυβερνήτες αυτού του τόπου…..

photo by Asteroid


*Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.
Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.
Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.
Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.
Κικὴ Δημουλᾶ

*Εσύ δεν ξέρεις ήλιε, τί συμβαίνει όταν κυλάς σαν κέρμα στη σχισμή κάποιου βουνού……..
Δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί, όταν αλλού βραδιάζει, εδώ επίμονα νυχτώνει.
Δεν αναζήτησες ποτέ το διακόπτη κάποιου εφιάλτη. 
Ούτε πετάχτηκες από κουδούνισμα βραδινού μαντάτου……..
Αν θες λοιπόν να ξαγρυπνώ μαζί σου τις ημέρες, απάντησέ μου.
Τί γυρεύει το φεγγάρι έξω από παράθυρό μου, μια ξέφτιλη νύχτα σαν την αποψινή;

*χθες το απόγευμα Έλληνας σκότωσε Έλληνες.
Ξανά.
Και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά….
Κάψτε επιτέλους τα πλαστικά σας σημαιάκια, ηλίθιοι φανατικοί εγκληματίες.

*Τι άρρωστα μυαλά μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια, σε τι χώρα ζούμε, τι ανούσια λόγια άκουσαμε σήμερα για ρώσικες ρουλέτες, για φουσκωτούς, για την ημέρα της μητέρας που θα αφιερωθεί στην έγκυο που χάθηκε, για προβοκάτσιες και δεν θυμάμαι τι άλλο. 
 Πέθαναν τέσσερις άνθρωποι βρε φαιδρές καρικατούρες!....

*.... Μη λεηλατείτε άλλο τη χώρα μας...
Μη σκοτώνετε το παρόν και το μέλλον των νέων μας...
Σήμερα έχω πολλούς λόγους να σας πω, ότι σας έχω πολύ ανάγκη...
Και δεν έχω κανένα λόγο να πω, στους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους...
...Και καταντά το αύριο πια, σαν αύριο να μη μοιάζει...
Μην αμελήσετε,πάρτε μαζί σας νερό.Το μέλλον μας έχει πολύ ξηρασία! (Μ. Κατσαρός)

*...πρέπει να συσπειρωθούν όλοι...πέρα από κομματικές ταυτότητες...αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κοινωνία μας...παλεύουμε σε διαφορετικές ομάδες για τα ίδια...
αντί να γίνουμε όλοι μαζί
ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!

*..... Δακρύζω, βράδυ γενεθλίων, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι για παρέα και τις σκέψεις μου, σε ένα σπίτι άδειο. Που παρέα τέτοια μέρα... Που; Κλέφτες της καρδιάς μου, κλέφτες της νιότης μας.


...Πόσους ακόμα χρειάζεστε για να ξυπνήσετε;;;;;;;;;;;;;;;;
Πείτε μας και να είστε σίγουροι
Πως θα βρείτε πολλαπλάσιους εθελοντές.


*.... Γιατί γαμώτο, είμαι 20 χρονών κι έχω όνειρα που θέλω να βγω στο δρόμο και να τα φωνάξω παντού να τα φτύσω στα μούτρα σας και να γελάσω με την αμηχανία σας
Με τα κενά σας λόγια. Με τα χέρια σας που δεν ξέρετε πώς να τα βολέψετε
Γιατί ελπίζω ακόμα
Και όσο ζω θα φωνάζω, θα φωνάζω ρε και θα κλαίω και θα γελάω και θα ζω και θα θυμάμαι αυτούς που φύγαν και δε θα ρθουν και θα γελάω πιο δυνατά για να ξεβουλώσουν τα κλειστά αυτιά σας που στείλαν την ηθική στη λήθη και την αγάπη στην ανυπαρξία
Και όταν όλα φτάσουν στον πάτο, εγώ θα βγάλω όλο τον αέρα από τα πνευμόνια μου και θα φωνάξω μια τελευταία φορά γιατί θα ξέρω οτι τίποτα δεν πάει πιο κάτω τώρα μόνο πάνω, κι έτσι θα αγαπάω μόνο θα αγαπάω και δε θα υπάρχει εμείς κι εσείς ούτε λήθη μόνο το σήμερα κι ένα αύριο που θα κυματίζει στις ταράτσες έτσι ανάλαφρα σαν τα σεντόνια όπως τότε που δε φτάναμε το χερούλι της πόρτας και με την κούνια πετάγαμε ψηλά και ψηλάαα και ψηλάαααααα στον αέρα μόνο -
Μόνο βιαστείτε
Γιατί ο αέρας τελείωσε

update: ... η πίεση, ο θυμός, το αίσθημα της αδικίας, η ανεργία, η ξεφτίλα της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, οι φόροι, η ατιμωρησία των υπευθύνων, όλα ένα γαμώτο. Ένα τεράστιο , ασήκωτο γαμώτο που τρυπώνει στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας, με τους φίλους μας, στις δουλειές μας, στις συναλλαγές μας, στο δίκιο μας. Ένα γαμώτο που σε στριμώχνει στις Δημόσιες Υπηρεσίες, σε απελπίζει στις δικαστικές αίθουσες, σε ξεφτιλίζει στα νοσοκομεία, στο δρόμο, στη θάλασσα, στα ματωμένα τοπία από την άναρχη δόμηση και την κατάχρηση. Ένα γαμώτο που χοντραίνει κάθε μέρα γιατί ο βουλευτής πάιρνει τεσσεράμισι χιλιάρικα σύνταξη στα δώδεκα χρόνια ρεμούλας κι ο πατερας μου μετά από 45 χρόνια σκληρής δουλειας, 400 ευρώ και “κάνε ότι μπορείς, γιατί εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω παιδάκι μου”. ‘Ενα χοντρό, παραφουσκωμένο και βρωμερό γαμώτο, γεμάτο κενές πολιτικές, αδιαφάνεια και ψέμματα. Αυτό το γαμώτο, δεν έχει manual, δουλεύει, μεγαλώνει και προσαρμόζεται αυτόματα. Και κατοικεί μέσα μας. Κοιμάται και ξυπάνει κάθε μέρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας και καταλαμβάνει το καλύτερο και πιο δημιουργικό του κομμάτι. 
Χτες σκότωσε τρεις. Αύριο;