*......στην τόσο ασήμαντη φύση μας.
κανείς μα κανείς στο όνομα κανενός μα κανενός αγώνα δεν έχει το δικαίωμα.
να παίζει με ανθρώπινες ζωές.
*..Η χώρα βυθίζεται και οι πολιτικοί που την κατέστρεψαν, πλουτίζοντας,
κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, κάνοντας προκλητικές δηλώσεις..
Που είναι η Ελλάδα που αγαπάω;
Ντροπή..
*Σήμερα, απόψε, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, φτώχεια ανείπωτη...
Στην θλίψη και στο πένθος μονάχα η σιωπή αρμόζει - σιωπή και σκέψη... πρώτα-πρώτα για τους άρχοντες και τους κυβερνήτες αυτού του τόπου…..
*Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.
Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.
Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.
Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.
Κικὴ Δημουλᾶ
*Εσύ δεν ξέρεις ήλιε, τί συμβαίνει όταν κυλάς σαν κέρμα στη σχισμή κάποιου βουνού……..
Δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί, όταν αλλού βραδιάζει, εδώ επίμονα νυχτώνει.
Δεν αναζήτησες ποτέ το διακόπτη κάποιου εφιάλτη.
Ούτε πετάχτηκες από κουδούνισμα βραδινού μαντάτου……..
Αν θες λοιπόν να ξαγρυπνώ μαζί σου τις ημέρες, απάντησέ μου.
Τί γυρεύει το φεγγάρι έξω από παράθυρό μου, μια ξέφτιλη νύχτα σαν την αποψινή;
*χθες το απόγευμα Έλληνας σκότωσε Έλληνες.
Ξανά.
Και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά….
Κάψτε επιτέλους τα πλαστικά σας σημαιάκια, ηλίθιοι φανατικοί εγκληματίες.
*Τι άρρωστα μυαλά μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια, σε τι χώρα ζούμε, τι ανούσια λόγια άκουσαμε σήμερα για ρώσικες ρουλέτες, για φουσκωτούς, για την ημέρα της μητέρας που θα αφιερωθεί στην έγκυο που χάθηκε, για προβοκάτσιες και δεν θυμάμαι τι άλλο.
Πέθαναν τέσσερις άνθρωποι βρε φαιδρές καρικατούρες!....
*.... Μη λεηλατείτε άλλο τη χώρα μας...
Μη σκοτώνετε το παρόν και το μέλλον των νέων μας...
Σήμερα έχω πολλούς λόγους να σας πω, ότι σας έχω πολύ ανάγκη...
Και δεν έχω κανένα λόγο να πω, στους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους...
...Και καταντά το αύριο πια, σαν αύριο να μη μοιάζει...
Μην αμελήσετε,πάρτε μαζί σας νερό.Το μέλλον μας έχει πολύ ξηρασία! (Μ. Κατσαρός)
*...πρέπει να συσπειρωθούν όλοι...πέρα από κομματικές ταυτότητες...αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κοινωνία μας...παλεύουμε σε διαφορετικές ομάδες για τα ίδια...
αντί να γίνουμε όλοι μαζί
ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!
*..... Δακρύζω, βράδυ γενεθλίων, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι για παρέα και τις σκέψεις μου, σε ένα σπίτι άδειο. Που παρέα τέτοια μέρα... Που; Κλέφτες της καρδιάς μου, κλέφτες της νιότης μας.
...Πόσους ακόμα χρειάζεστε για να ξυπνήσετε;;;;;;;;;;;;;;;;
Πείτε μας και να είστε σίγουροι
Πως θα βρείτε πολλαπλάσιους εθελοντές.
*.... Γιατί γαμώτο, είμαι 20 χρονών κι έχω όνειρα που θέλω να βγω στο δρόμο και να τα φωνάξω παντού να τα φτύσω στα μούτρα σας και να γελάσω με την αμηχανία σας
Με τα κενά σας λόγια. Με τα χέρια σας που δεν ξέρετε πώς να τα βολέψετε
Γιατί ελπίζω ακόμα
Και όσο ζω θα φωνάζω, θα φωνάζω ρε και θα κλαίω και θα γελάω και θα ζω και θα θυμάμαι αυτούς που φύγαν και δε θα ρθουν και θα γελάω πιο δυνατά για να ξεβουλώσουν τα κλειστά αυτιά σας που στείλαν την ηθική στη λήθη και την αγάπη στην ανυπαρξία
Και όταν όλα φτάσουν στον πάτο, εγώ θα βγάλω όλο τον αέρα από τα πνευμόνια μου και θα φωνάξω μια τελευταία φορά γιατί θα ξέρω οτι τίποτα δεν πάει πιο κάτω τώρα μόνο πάνω, κι έτσι θα αγαπάω μόνο θα αγαπάω και δε θα υπάρχει εμείς κι εσείς ούτε λήθη μόνο το σήμερα κι ένα αύριο που θα κυματίζει στις ταράτσες έτσι ανάλαφρα σαν τα σεντόνια όπως τότε που δε φτάναμε το χερούλι της πόρτας και με την κούνια πετάγαμε ψηλά και ψηλάαα και ψηλάαααααα στον αέρα μόνο -
Μόνο βιαστείτε
Γιατί ο αέρας τελείωσε
update: ... η πίεση, ο θυμός, το αίσθημα της αδικίας, η ανεργία, η ξεφτίλα της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, οι φόροι, η ατιμωρησία των υπευθύνων, όλα ένα γαμώτο. Ένα τεράστιο , ασήκωτο γαμώτο που τρυπώνει στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας, με τους φίλους μας, στις δουλειές μας, στις συναλλαγές μας, στο δίκιο μας. Ένα γαμώτο που σε στριμώχνει στις Δημόσιες Υπηρεσίες, σε απελπίζει στις δικαστικές αίθουσες, σε ξεφτιλίζει στα νοσοκομεία, στο δρόμο, στη θάλασσα, στα ματωμένα τοπία από την άναρχη δόμηση και την κατάχρηση. Ένα γαμώτο που χοντραίνει κάθε μέρα γιατί ο βουλευτής πάιρνει τεσσεράμισι χιλιάρικα σύνταξη στα δώδεκα χρόνια ρεμούλας κι ο πατερας μου μετά από 45 χρόνια σκληρής δουλειας, 400 ευρώ και “κάνε ότι μπορείς, γιατί εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω παιδάκι μου”. ‘Ενα χοντρό, παραφουσκωμένο και βρωμερό γαμώτο, γεμάτο κενές πολιτικές, αδιαφάνεια και ψέμματα. Αυτό το γαμώτο, δεν έχει manual, δουλεύει, μεγαλώνει και προσαρμόζεται αυτόματα. Και κατοικεί μέσα μας. Κοιμάται και ξυπάνει κάθε μέρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας και καταλαμβάνει το καλύτερο και πιο δημιουργικό του κομμάτι.
Χτες σκότωσε τρεις. Αύριο;