25 Ιαν 2010

σκόρπιες σκέψεις

Σήμερα κόψαμε το τελευταίο πεπόνι του καλοκαιριού, μένουν ακόμη δυο τρεις ντομάτες τελευταίοι καρποί από τις ντοματιές που ξερίζωσα προχθές ... στο ψυγείο η τελευταία μελιτζάνα, οι λεμονιές είναι φορτωμένες λεμόνια, έχει βρέξει αρκετά και το πηγάδι ξεχείλισε.. χαρά Θεού! Νιώθω πολύ τυχερή που απολαμβάνω την γενναιοδωρία της φύσης.





Έχω ξεχάσει πώς είναι να αναπνέεις βρώμικο αέρα.. κάθε πρωί αντικρίζω ουρανό και ορίζοντα όσο φτάνει το μάτι.. ακούω την μουρμούρα του αέρα, τιτιβίσματα πουλιών συνοδεία από φωνές όλων των ζώων που φιλοξενεί ένα αγροτικό σπίτι και αν πάω λίγο παραπέρα θα νιώσω την αύρα της θάλασσας, το κύμα σε όλες του τις στιγμές. Θα αποχαιρετήσω τη μέρα απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα και όταν σκοτεινιάσει παρατηρώντας τ’ αστέρια θα σκαρώσω παραμύθια με αντίτιμο τα πιο γλυκά φιλιά!





Αν συγκρίνω τα παιδικά μου χρόνια με το σήμερα, το βιοτικό επίπεδο είναι η μέρα με τη νύχτα.. η πληρότητα όμως και η ψυχική υγεία η ίδια στην καλύτερη περίπτωση (συνήθως είναι πολύ χειρότερη). Άρα στα χρήματα και στα υλικά αγαθά δεν κρύβεται η ευτυχία.. αλλού.. αλλού κρύβεται.


Νομίζω ότι ο καθένας μας γεννήθηκε να είναι κάτι... γι’ αυτό του χαρίστηκαν κάποιες δυνατότητες στον καθένα διαφορετικές, αλλά όλες το ίδιο σημαντικές. Κάποιοι τυχεροί τις ανακάλυψαν και οι πιο εργατικοί, δουλεύοντας με αφοσίωση, κατάφεραν να φτάσουν πολύ ψηλά χωρίς το ψηλά να συμβαδίζει απαραίτητα και με την φήμη ή την αναγνώριση. Όταν φτάνει κανείς ψηλά, όταν πλησιάζει την τελειότητα, έχει ανοίξει την πύλη της έμπνευσης.. αυτό είναι το μεγάλο δώρο και είναι ανεκτίμητο!!! Η έμπνευση χαρίζεται σε αυτόν που θα επιμείνει και θα παραμείνει κόντρα στις αντιξοότητες και τις φοβίες της κορυφής.





Όταν ξεκίνησα τούτο το blog γι αλλού χάραζα πορεία.. λοξοδρόμησα παίρνοντας για άλλη μια φορά τους εύκολους δρόμους. Το μπλοκ έγινε ξανά κόκκινο όπως στο ξεκίνημά του..




photo 1: δική μου
photo 2: Audrious Kairys
photo 3: Mare Jedzer

10 Ιαν 2010

αφιερωμένο...


Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησιά των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ενα νησί λικνίζει
Τον ερχομό.



Παιχνίδια τα νερά
Στα σκιερά περάσματα
Λένε με τα φιλιά τους την αυγή
Που αρχίζει
Ορίζοντας-




Και τ'αγριοπερίστερα ήχο
Δονούνε στη σπηλιά τους
Ξύπνημα γαλανό μέσ' στην πηγή
Της μέρας
Ήλιος-




Κύμα στο φως
Ξαναγεννάει τα μάτια
Όπου η Ζωή αρμενίζει προς
Τ' αγνάντεμα
Ζωή-




Δίνει ο μάϊστρος το πανί
Στη θάλασσα
Τα χάδια των μαλλιών
Στην ξεγνοισιά του ονείρου του
Δροσιά-



Οι εικόνες είναι από το φετινό Ανοιξιάτικο Χειμώνα
και συνοδεύονται από τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη.

Αφιερωμένο στην Ελένη, τη Θαλασσένια, την 'Αστρια, τη Venus , και το ξωτικό με ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ηλιόλουστο βραβείο. Με τη σειρά μου το αφιερώνω σε όλους τους @φίλους που φιλοξενώ στις λίστες μου αφού όλα τα ιστολόγια που έχω συλλέξει στο προσωπικό μου ευρετήριο το εκφράζουν απόλυτα. Οι κανόνες είναι να αναφέρω άλλα δώδεκα ιστολόγια.. εγώ θα καλούσα όσους δεν το έχουν ήδη, αν θέλουν φυσικά, να το πάρουν.. για αισιοδοξία, χρώμα, ζεστασιά και Άνοιξη όλο το χρόνο.




2 Ιαν 2010

Σοφοί δε προσιόντων




Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γενόμενα.
Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι Θεοί,
πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.
Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται. Η ακοή

αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.


Κ. Π. Καβάφης


photo by Paolo De Faveri


1 Ιαν 2010

Η Ιστορία των πραγμάτων

Το βίντεο που ακολουθεί μου το έστειλε ο Ηλιογράφος.
Ένα πολύ επιμορφωτικό μικρού μήκους ντοκιμαντέρ
για το από που έρχονται και που καταλήγουν
όλα όσα καταναλώνουμε και το πώς αυτό επηρεάζει
την υγεία και την βιωσιμότητα του πλανήτη μας.








Αφορμή για να το δημοσιεύσω στάθηκε η ανάρτηση του τρελού Ευρύνοου