30 Δεκ 2009

Ο Άη Βασίλης ήρθε από τη Δήλο!

Σήμερα θα ερχόταν ο Άη Βασίλης από τις κάτω Δήλες! Από μέρες το ξέραμε, έτσι πήγαμε από νωρίς να τον γνωρίσουμε καθ' ότι ούτε εμείς οι μεγαλύτεροι τον είχαμε ματαδεί. Στις 4.30 ήμασταν στη χώρα. Τρέξαμε στην Παραπορτιανή μήπως δούμε το καΐκι να έρχεται από τη Δήλο. Ήταν τόσο όμορφα και γαλήνια καθώς ο ήλιος κατέβαινε σιγά σιγά στη θάλασσα..



Με το φεγγάρι φωτεινή παρεούλα να παίζει κρυφτό..



Μαζεύτηκε κόσμος πολύς στον Άη Νικόλα.. εκεί τον περιμέναμε..



Ώσπου ξεπρόβαλε το καΐκι από μακριά με κόκκινα βεγγαλικά..
ε, να μη κάνουμε και λίγο ντόρο;



Όσο πλησίαζαν άρχισα να αναρωτιέμαι..



Μα καλά δεν είχαν πιο παχουλό και πιο μεγαλόσωμο άντρα να τον ντύσουν Άη Βασίλη (η Μύκονο άλλωστε έχει πολλούς τέτοιους).. και αυτή τη ψεύτικη μύτη τι την ήθελαν; Λεπτομέρειες θα μου πείτε, μα στη λεπτομέρεια δεν κρίνεται η διαφορά.. αλλιώς τον φανταζόμουν και τα παιδιά επίσης.. αλλά κατά κάποιο τρόπο χάρηκαν.


Όσο παρακολουθούσα την όλη "τελετή" σκεπτόμουν.. πόσο πιο όμορφα θα ήταν αν οι
άνθρωποι ότι έκαναν το έκαμαν με κέφι και μεράκι και όχι για να δικαιολογήσουν κάποιο κονδύλι.. μα μέχρι εκεί, δεν άφησα το νου να πάει παρακάτω..
...ακούσαμε και ένα μέρος από τα Δηλιανά κάλαντα:

"Άγιος Βασίλης έρχεται από τις κάτω Δήλες
βαστά το καλαθάκι του γεμάτο πεταλίδες
βαστά και την κοφίνα του γεμάτη με μανίτες.
Τις πεταλίδες ήφαε, ξυνόγαλο γυρεύει,
του βάνουμε γλυκό κρασί κι αναπετά και φεύγει.."



Αποχαιρετήσαμε την πρότελευταία μέρα του 2009 στην παραλία.. με τον παφλασμό απ' το κυματάκι να χαιδεύει απαλά την αμμουδιά και τα χρώματα του δειλινού να μας ποτίζουν με γαλήνη και ομορφιά.

Καλή χρονιά εύχομαι για όλο τον κόσμο.. ποιος μπορεί αλήθεια να ευτυχήσει αν γύρω του υπάρχει δυστυχία;


20 Δεκ 2009

Καλά Χριστούγεννα


Ήθελα να είμαι εδώ μα δεν μπορώ. Αποκλειστήκαμε πάλι.. ο παππούς και η γιαγιά έλεγαν είμαστε αποκλεισμένοι όταν δεν ερχόταν καράβι, εμείς το λέμε όταν δεν έχουμε internet. Θα έχει πάει διακοπές και το δίκτυο πώς να το εξηγήσω αλλιώς.
Πώς είναι τα Χριστούγεννα στο νησί; Όπως ο δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Φεύγουν όλοι.. η μοναδική τους ευκαιρία για διακοπές. Τα μαγαζιά τα περισσότερα κλειστά, σπίτια έρημα, λίγα φώτα που και που από μερικούς γενναίους που έμειναν πίσω θέλοντας και μη.



Οι γιορτές χωρίς μποτιλιάρισμα, χωρίς υπέρμετρο καταναλωτισμό, με λιτούς στολισμούς έως ανύπαρκτους, χωρίς διατροφικές υπερβολές, λίγοι και καλοί στο γιορτινό τραπέζι... οι μέρες αποκλειστικά αφιερωμένες στα παιδιά.
Αγκαλιές πολλές, παιχνίδια και ανυπομονησία για τα δώρα του Αη Βασίλη. «Ο Άη Βασίλης είναι έξυπνος γεράκος» μου λέει όλο νάζι η νεραϊδούλα μου. Περιμένει να της φέρει φτερά και μαγικό ραβδί. «Τι μαγικά θα κάνεις με το ραβδί;» τη ρωτώ. «Θα φέρω μια καμηλοπάρδαλη και έναν ιπποπόταμο». «Μα αυτά ζουν στη ζούγκλα» της απαντώ «και εδώ δεν έχουμε ζούγκλα». «Τότε θα φτιάξω δέντρα πολλά» μου απαντά και έτσι γλυκά περνούν οι μέρες. Είναι όμορφα και απλά.. μόνο που υπολόγιζα να είμαι πιο κοντά και στη μακρινή και άγνωστη παρέα μου. Ήθελα να κάνω πολλά και το μόνο που καταφέρνω είναι να παραφυλάω όταν συνδεθώ μετά από αναμονή ωρών και μέσα σε μισό λεπτό (αν είμαι τυχερή) να γράψω δυο λόγια.
Θα αφήσω τις ευχές μου εδώ σε όλους, ελπίζοντας όμως ο «έξυπνος γεράκος» να μας φέρει πάλι τον μοναδικό τρόπο επικοινωνίας που έχουμε έτσι ώστε να μπορώ να σας επισκεφθώ και να τα πούμε ξανά μέσα στις γιορτές.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!
Υγεία για να πορευόμαστε χωρίς δυσκολίες και οδυνηρά εμπόδια.
Αγάπη για να είμαστε ευτυχισμένοι, γαλήνιοι, γεμάτοι.
Αλήθεια γιατί όσο άσχημη κι αν είναι η πραγματικότητα, είναι πολύ καλύτερη από το πιο ωραίο ψέμα.



υ.γ1: Η ζωγραφιά είναι δική μου και σας την αφιερώνω με τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
υ.γ2: Αν είμαι τυχερή θα μπορέσω να αλλάξω και μουσική.. μα δεν φημίζομαι για την διαδικτυακή μου τύχη:)


18 Δεκ 2009

Κρίσεις Διευθυντών Β/βάθμιας Α' Αθήνας

Αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο από τη logia. Μια προσπάθεια συμπαράστασης στο δικαίωμα των γονιών να αποφασίζουν και αυτοί το καλύτερο για τα παιδιά τους. Σήμερα στο σχολείο Ν. Φιλαδέλφειας αύριο στο σχολείο της δικής μας γειτονιάς.


ΜΕΡΟΣ Β'

Προς την Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου

Προς τον Περιφερειακό Διευθυντή Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής
Κύριο Παρασκευά Γιαλούρη

Προς την Διευθύντρια του Α' ΠΥΣΔΕ Αττικής
Κυρία Πολυξένη Ζαβού-Ράδου

Προς όλα τα μέλη του ΠΥΣΔΕ

Προς όλους τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες των Καθηγητών
Προς όλους τους Εκπαιδευτικούς
Προς όλους τους Γονείς
Προς όλους τους Μαθητές
Προς κάθε ενδιαφερόμενο

Έχω την χαρά και την τιμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας.

Παίρνω το θάρρος να σας γράψω ζητώντας τη βοήθειά σας για ένα θέμα, που μας καίει όλους πολύ, τις κρίσεις των διευθυντών.
Στο καταταλαιπωρημένο σχολείο μας που υπέφερε από δεινά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία είχαμε την τύχη, μετά τις κρίσεις του 2007, να έρθει μια Διευθύντρια, η κυρία Μαρία Χατζηιωάννου, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Από αχούρι, με μορφή εγκαταλελειμμένου, ξεχαρβαλωμένου αναμορφωτηρίου να το μετατρέψει σε σχολείο- αγκαλιά για όλα τα παιδιά.
Το σχολείο μας δεν είχε τίποτα σωστό. Ηταν όλα ξεχαρβαλωμένα, δεν παρείχε ούτε τα στοιχειώδη και επιπλέον λειτουργούσε και υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Τα παιδιά έκαναν συνεχώς καταλήψεις διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μέχρι και το βάψιμο των αιθουσών το κάναμε οι γονείς κάποιες Κυριακές.
Και ήρθε αυτή η γυναίκα και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη.
Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου.
Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης.
Τέρμα τα προβλήματα, τέρμα η παραβατικότητα, τέρμα οι καταλήψεις.
Τα παιδιά ξεκίνησαν δράσεις και προγράμματα, που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους.
Το φροντίζουν. Το προσέχουν.

Και τώρα έρχεται το Α' ΠΥΣΔΕ, μ΄αυτήν την παράνομη, όπως διαβάζω, διαδικασία και τα ακυρώνει όλα.
Θέλει να μας πάρει την Διευθύντρια, παρόλο που η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν θέλει.

Και ερωτώ, μήπως τηρώντας τους τύπους χάνουμε την ουσία;
Ποιός ο ρόλος του εκπαιδευτικού;
Ποιός ο ρόλος του σχολείου;
Ποιός ο ρόλος όλων αυτών, που διορίζονται ή εκλέγονται για να καλύψουν θέσεις καίριες, όπως αυτές των ΠΥΣΔΕ;
Πώς τιμάται ένας επιτυχημένος Διευθυντής; Με το να τον αλλάζετε πόστο παρά τη θέλησή του;

Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως αν και κατανοώ την έντασή της και τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο για τα παιδιά τους και ουδείς αναντικατάστατος"!!!!
Πώς μπορεί κάποιος που ασχολείται με την εκπαίδευση, να γελοιοποιεί την αγωνία ενός γονιού, εκλεγμένου στη θέση του Προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας κλείνοντάς του το τηλέφωνο;

Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;
Η ίδια η διαδικασία των κρίσεων δεν το αποδεικνύει αυτό;

Και αν εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο για το καλό των παιδιών μας, τότε ποιός έχει;

Το άρθρο 3 της χάρτας για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των γονέων της ευρωπαϊκής κοινότητας, ορίζει πως:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΤΑΙΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ."
Και το άρθρο 8:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΉ ΤΟΥΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΑΤΑΙ ΕΝΕΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ."

Και ναι, η Διευθύντριά μας είναι αναντικατάστατη!!!

Μα και όλα τα σχολεία θα αναστατωθούν με τις μετακινήσεις στη μέση της χρονιάς. Από τη μια η γρίπη, από την άλλη οι καταλήψεις, τώρα συμβαίνει και αυτό, τί θα πάρουν τα παιδιά από τη φετινή χρονιά; Γιατί δεν έγιναν οι κρίσεις το καλοκαίρι, που μας πέρασε ή γιατί δεν γίνονται το καλοκαίρι που θα έρθει;

Γιατί δεν ζητάτε εκ νέου δηλώσεις προτίμησης σχολείων;
Οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι φυσικό να έχουν αλλάξει σε αυτά τα δυο χρόνια. Γιατί έγινε καταμέτρηση μορίων χωρίς δηλώσεις; Και οι συνεντεύξεις τι νόημα είχαν;

Σας παρακαλώ λοιπόν θερμά, βοηθήστε μας να κρατήσουμε τη Διευθύντριά μας!
Μην αφήσετε να αναστατωθούν τόσα σχολειά στο μέσον της χρονιάς!
Αφουγκραστείτε τις αγωνίες των γονιών!
Τις επιθυμίες των παιδιών!
Αυτά είναι το μέλλον της Ελλάδας.
Πάρτε τα στα σοβαρά!

Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας.

Με εκτίμηση

Η Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Kηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας

13 Δεκ 2009

του λόγου το αληθές

Κυριακή πρωί. ο ίδιος προορισμός. κρύο πολύ. κλέβαμε λίγο ζεστασιά από τον ήλιο και απολαμβάναμε την παραλία.. όλη δική μας! δεν τόλμησε κανείς να κατέβει τέτοια κρύα μέρα. με έκπληξη βλέπουμε να μας πλησιάζει ο φίλος μας που τόσο μας απασχόλησε την προηγούμενη βδομάδα. ήρθε κοντά μας.. μας κοίταξε επίμονα.. κάνει ξαφνικά ένα σάλτο και αρχίζει να πετά. αυτή τη φορά ήμουν έτοιμη με τη μηχανή στα χέρια. περνούσε πάνω από το κεφάλι μας. έκανε μερικές στροφές τόσες όσες ήθελα να τον αποθανατίσω. ύστερα ήρθε μπροστά μας και άρχισε να καθαρίζει τα φτερά του.. σύμπτωση; σκέφτηκα.. μήπως διάβασε τη σκέψη μου; ή μήπως η σκέψη μου πήγε και σφήνωσε στη δική του;


















Δεν ήθελα να επαναλάβω το ίδιο θέμα.. ο πελεκάνος όμως δε μου άφησε περιθώρια επιλογής :)

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!



7 Δεκ 2009

οι φωτογραφίες που δεν έβγαλα


Η Κυριακή το πρωί είναι η μέρα εξόδου. Ο προορισμός είναι πάντα ο ίδιος.. ο γιαλός. Από εκεί είναι οι περισσότερες φωτογραφίες που φιλοξενούν τη σελίδα μου. Θάλασσα και πάλι θάλασσα, οι γλάροι, ο πελεκάνος, οι βάρκες και άλλες που δεν έχω ακόμη προβάλλει. Την περασμένη Κυριακή σκέφτηκα, δε θα πάρω μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή πάλι τα ίδια θα δω, πάλι τα ίδια θα τραβήξω. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε οικογενειακώς για τη Κυριακάτικη έξοδο. Ολα σε χρώμα γκρι, η ατμόσφαιρα ελαφρώς θολή. Ωραία σκέφτηκα καλά έκανα που δε την πήρα μαζί.

Μόλις φτάνουμε στην παραλία ακούμε τύμπανα.. έκαναν το γύρω της εικόνας του Αγίου Νικολάου με τη μπάντα.. οι μουσικοί μπροστά ντυμένοι με τα κόκκινα κοστούμια τους η εικόνα πάνω σε ξυλόγλυπτη βάση ντυμένη λουλούδια του φθινοπώρου και συνοδεία πολύς κόσμος και ψαράδες του νησιού.



Φορούσαν τις τραγιάσκες τους και συνόδευαν με ενθουσιασμό και πάθος τον δικό τους άγιο.. Αυτό θα μπορούσα να το τραβήξω.. σκέφτηκα αλλά δε πειράζει του χρόνου να είμαστε καλά δε θα το χάσω.

Αργότερα και καθώς στεκόμουν στην άκρη του γιαλού βλέπω τον πελεκάνο να σηκώνεται και να αρχίζει να πετά. Δεν το κάνει συχνά και είναι πολύ εντυπωσιακό να βλέπεις ένα τόσο μεγάλο πουλί στον ουρανό. Ωχ σκέφτηκα τώρα βρήκε να το κάνει που δεν την έχω μαζί; Αλλά και να την είχα θα προλάβαινα να τον τραβήξω.. πόσο θα πετάξει άλλωστε.



Εκείνος όμως πηγαινοερχόταν από τη μια άκρη του γιαλού στην άλλη για πάνω από 12 φορές, περνώντας πάνω από το κεφάλι μου κάθε φορά, πετώντας προκλητικά με φιγούρες και πόζες που δεν είχα ξαναδεί. Είμαι σίγουρη πως κατάλαβε τις σκέψεις μου και με πείραζε. Στεκόμουν εκεί μες στη μέση και δεν τον άφησα από τα μάτια μου μέχρι που κάθισε.
Το μαρτύριο συνεχίστηκε όμως γιατί ήρθε κάπου εκεί κοντά, κάθισε πάνω σε μια πανέμορφη κόκκινη βάρκα και άρχισε να καθαρίζει τα φτερά του. Εκεί έδωσε παράσταση. Με γυρισμένη τη πλάτη γύριζε το κεφάλι του πίσω ανοιγόκλεινε το ράμφος και με κοιτούσε με ένα βλέμμα.. υπεράνω! Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα να παρακολουθώ την Diva και να σκέπτομαι.. τι ανοησία να μη πάρω μαζί μου τη μηχανή!

Φεύγοντας από τη χώρα λέω δε πειράζει θα ξανατύχει και τότε θα είμαι "οπλισμένη".. και παίρνουμε το δρόμο για το σπίτι.


Όταν φτάσαμε στην πόρτα του χωραφιού και όσο την περιμέναμε να ανοίξει, βλέπουμε στο διπλανό ακριβώς χωράφι ένα πρόβατο, που πάνω στη ράχη του καθόταν καμαρωτή καμαρωτή μια καρακάξα! Και τα δυο μας κοιτούσαν επίμονα σαν να ήθελαν να τα δούμε.. μόλις η πόρτα άνοιξε και κατηφορίσαμε για το σπίτι η καρακάξα πέταξε και μαζί της πέταξε και η τελευταία ευκαιρία που μου δόθηκε εκείνη τη μέρα.


υ.γ. Οι φωτογραφίες είναι από άλλη έξοδο :)